- 24 Ocak 2015
- 135
- 64
- Konu Sahibi kareli defter
- #1
Derdimi anlatmak istiyorum aslında durumun gelip geçiciliğinin vs farkındayım ama şu an bu konu beni çok etkiliyor. Kendi kendime odamda kimseye göstermeden gizli gizli sürekli ağlıyorum o yüzden sizinle paylaşmak istiyorum lütfen beni anlayarak yorum yapın olayla ilgili bilinçliyim yoksa ..
Olay şu ki; yeni mezun KPSS'ye hazırlanan bir öğretmenim. Evime döndükten sonra ekim gibi bir mesaj aldım sosyal medya üzerinden. Mesajları günlerce devam etti ikna etme çabaları.(bu arada ben onu, o beni tanıyor sadece oturup konuşmuşluğumuz yok) Böyle derken biz konuşmaya başladık. Başlarda sıkıntılar oldu ama sonra her şey gayet güzel gitmeye başladı. Telefonla da konuştuk, yakın zamanda da yüz yüze görüşecektik. Onun puanı iyi sadece atama tarihi beklediği için ücretli öğretmenlik yapıyor hafta için her gün okulda olması benle alakalı bazı durumlardan dolayı görüşme tarihini ayarlayamadık hatta şubat tatili olsun ben gelip kalayım birkaç gün orda arkadaşım var dedi. Bu arada ben ilçedeyim ilçe sıkıntı olacağı için ben merkeze geçecektim o da oraya gelecekti. Benim de orda ablam var ablamda kalıp böyle birkaç gün görüşecektik. Bu konu böyle dururken konuşma güzel güzel devam etti. Evlilikten bahsediyor, anneni ver konuşayım dedi kaç defa ben şu an sınava hazırlandığım için istemedim şimdi bilmesini. Atandığım yere gelirsin di mi vs diyerek sürekli geleceğe dair söylemlerde bulundu..
Bir gün "aklım olsa okumayıp çiftçi olurdum, annemin bulduğu kör topal biriyle evlenirdim" dedi. Ben de buna tepki gösterdim ne demek bu benle konuşurken bunu düşünmen bile yanlış, hadi düşündün nasıl bana söylersin diye.. Böyle bir kavga olmuş oldu önce huyuma gitmek istedi uzadı sonra işte yavaş gidelim dedi. Ben şok oldum ne hızlı gidiyorduysak! Söyledim sen bu evlilik konularını şu an açmasan benim niyetim böyle olsa da ben kesinlikle açmazdım diyebildim. Neyse ondan sonra hep bir soğukluk koydu günde 3-4 mesaj atıyor ama kesinlikle hiç aramıyor.(normalde sürekli arardı) Bir gün ben aradım istemiyorsa konu kapansın gitsin diyebilmek için tam konuşuyorduk okuldan aradılar kapatmak durumunda kaldı. Akşam bu böyle ne kadar devam edecek dedi. Bende aniden tavırların değişti dedim sakin ol dedi, sakinim dedim yüz yüze halledelim dedi tamam dedim.
Sonra nerdeyse 1 ay hiç mesaj atmadı. Whatsapp'a da girmiyordu öyle olunca belki bir şey olmuştur deyip mesaj attım (psikolojik sorunları var antidepresan kullanıyor buna falan bağladım) anlıyorum mesaj atmıyorum diye kızıyorsun dedi.Niye peki dedim "sürekli kavga ediyoruz" dedi. Böyle yorumlamak istiyorsun anladım ben dedim ve "bilmiyorum" diye cevap geldi. Hiçbir şey yazmadım. Bütün hesaplarımı kapattım. Kendime dair şu ki bu sınav benim hayatım o yüzden çalışmak zorundayım bu bilinci taşıyıp fazlasıyla da çabalıyorum. Sürekli ders çalışıyorum ama bütün gün evdeyim ve bu olayı düşünüyorum. Gerçekten o hissiyatı almıştım ondan geleceğimiz olacağına dair. Ne olduğunu bile anlayamadım. Bir de hesaplarımı kapatmamı belki saçma yorumlarsınız aslında düşüncelerinizi bu konuda da merak ediyorum (onla konuşurken sadece facebook hesabımı açık bıraktım tek orda ekliydi o da bu durum olunca onu da kapattım) ama bakmak istiyorum öyle olunca ve sınavıma tam olarak odaklanmak için, kafaya da çok takan biri olduğum için(çok yanlış ama kendime engel olamıyorum her konuda böyleyim.)Bundan öncede benzer olaylar yaşadım ve hep böyle darbeler yemekten artık gerçekten çok sıkıldım İnancım tükeniyor o güzel şeyleri hiç yaşayamayağım galiba diyorum tam bu umutsuzluğum geçmişken karşıma bu kişi çıkıyor ve ondan da aynı şeyi görüyorum.24 yaşındayım şurda 2 ay sonra, gerçekten etkileniyorum şu an bir uğraşım da yok. Sınav psikolojisi zaten çok zor bi de bu girdi işin içine. (tam anlatmak istedim, uzun oldu galiba kusura bakmayın =( )
Olay şu ki; yeni mezun KPSS'ye hazırlanan bir öğretmenim. Evime döndükten sonra ekim gibi bir mesaj aldım sosyal medya üzerinden. Mesajları günlerce devam etti ikna etme çabaları.(bu arada ben onu, o beni tanıyor sadece oturup konuşmuşluğumuz yok) Böyle derken biz konuşmaya başladık. Başlarda sıkıntılar oldu ama sonra her şey gayet güzel gitmeye başladı. Telefonla da konuştuk, yakın zamanda da yüz yüze görüşecektik. Onun puanı iyi sadece atama tarihi beklediği için ücretli öğretmenlik yapıyor hafta için her gün okulda olması benle alakalı bazı durumlardan dolayı görüşme tarihini ayarlayamadık hatta şubat tatili olsun ben gelip kalayım birkaç gün orda arkadaşım var dedi. Bu arada ben ilçedeyim ilçe sıkıntı olacağı için ben merkeze geçecektim o da oraya gelecekti. Benim de orda ablam var ablamda kalıp böyle birkaç gün görüşecektik. Bu konu böyle dururken konuşma güzel güzel devam etti. Evlilikten bahsediyor, anneni ver konuşayım dedi kaç defa ben şu an sınava hazırlandığım için istemedim şimdi bilmesini. Atandığım yere gelirsin di mi vs diyerek sürekli geleceğe dair söylemlerde bulundu..
Bir gün "aklım olsa okumayıp çiftçi olurdum, annemin bulduğu kör topal biriyle evlenirdim" dedi. Ben de buna tepki gösterdim ne demek bu benle konuşurken bunu düşünmen bile yanlış, hadi düşündün nasıl bana söylersin diye.. Böyle bir kavga olmuş oldu önce huyuma gitmek istedi uzadı sonra işte yavaş gidelim dedi. Ben şok oldum ne hızlı gidiyorduysak! Söyledim sen bu evlilik konularını şu an açmasan benim niyetim böyle olsa da ben kesinlikle açmazdım diyebildim. Neyse ondan sonra hep bir soğukluk koydu günde 3-4 mesaj atıyor ama kesinlikle hiç aramıyor.(normalde sürekli arardı) Bir gün ben aradım istemiyorsa konu kapansın gitsin diyebilmek için tam konuşuyorduk okuldan aradılar kapatmak durumunda kaldı. Akşam bu böyle ne kadar devam edecek dedi. Bende aniden tavırların değişti dedim sakin ol dedi, sakinim dedim yüz yüze halledelim dedi tamam dedim.
Sonra nerdeyse 1 ay hiç mesaj atmadı. Whatsapp'a da girmiyordu öyle olunca belki bir şey olmuştur deyip mesaj attım (psikolojik sorunları var antidepresan kullanıyor buna falan bağladım) anlıyorum mesaj atmıyorum diye kızıyorsun dedi.Niye peki dedim "sürekli kavga ediyoruz" dedi. Böyle yorumlamak istiyorsun anladım ben dedim ve "bilmiyorum" diye cevap geldi. Hiçbir şey yazmadım. Bütün hesaplarımı kapattım. Kendime dair şu ki bu sınav benim hayatım o yüzden çalışmak zorundayım bu bilinci taşıyıp fazlasıyla da çabalıyorum. Sürekli ders çalışıyorum ama bütün gün evdeyim ve bu olayı düşünüyorum. Gerçekten o hissiyatı almıştım ondan geleceğimiz olacağına dair. Ne olduğunu bile anlayamadım. Bir de hesaplarımı kapatmamı belki saçma yorumlarsınız aslında düşüncelerinizi bu konuda da merak ediyorum (onla konuşurken sadece facebook hesabımı açık bıraktım tek orda ekliydi o da bu durum olunca onu da kapattım) ama bakmak istiyorum öyle olunca ve sınavıma tam olarak odaklanmak için, kafaya da çok takan biri olduğum için(çok yanlış ama kendime engel olamıyorum her konuda böyleyim.)Bundan öncede benzer olaylar yaşadım ve hep böyle darbeler yemekten artık gerçekten çok sıkıldım İnancım tükeniyor o güzel şeyleri hiç yaşayamayağım galiba diyorum tam bu umutsuzluğum geçmişken karşıma bu kişi çıkıyor ve ondan da aynı şeyi görüyorum.24 yaşındayım şurda 2 ay sonra, gerçekten etkileniyorum şu an bir uğraşım da yok. Sınav psikolojisi zaten çok zor bi de bu girdi işin içine. (tam anlatmak istedim, uzun oldu galiba kusura bakmayın =( )
Son düzenleme: