Herkese selamlar,
İçinde bulunduğum durum dert mi, değil mi bilemedim doğrusu ama içimde kalınca patlayacak gibi oluyorum o nedenle paylaşmam gerekiyor sanırım. Durumu herkesle de paylaşamıyorum, vaktinizi alıp okuyup iki satır bir şey yazmanıza bile ihtiyacım var
Şöyle ki ben 1,5 yıllık evliyim, eşime deli gibi aşık olarak evlendim, hatta öyle bir aşk ki onu elde etmek için elimden gelen her fedakarlığı yaptım, kendisi bir süre bana kayıtsızdı sonra o da aşkıma karşılık verdi ve evlendik. Evliliğimiz boyunca ailesinin 1-2 huzursuzluğu dışında büyük bir sorunumuz olmadı, İkimiz de yoğun bir şekile çalışıyoruz, eve gelip birbirimizi görmek bütün yorgunluğumuzu alıyordu.
Ama taa ki telefonuma bir mesaj gelene kadar.
Mesaj eskiden 1-2 kere görüştüğüm, hiçbir duygusal bir birliktelik yaşamadığımız çocuktandı. Kendisi yurtdşında çalışıyor, yurtdışına gitmeden önce benimle görüşmek istemişti, işte sadece o zaman görüşmüştük, o zaman da eşimle birlikteydim. Bu çocukla aramızda hiçbir şey geçmemişti, son görüşmede niyetini belli edince ben de olmaz diyerek bütün bağlarımı koparmıştım.
İşte bu çocuktan mesaj geldi, nasılsın falan diye soruyordu, ben de kısa kısa cevaplar verdim, evlendiğimi falan söyledim. Sonra mesajlarına devam etti. Önce normal düzeyde devam eden mesajlar, sonradan daha samimi olmaya başladı. ( itiraflar, iltifatlar vs). işin kötüsü de ben de mesajlaşmadan keyif almaya başladım her mesajına cevap vermek istiyorum, zorla tutuyorum kendimi. Bir yandan da feci şekilde vicdan azabı duyuyorum. Eve gidince eşimin yüzen bakamıyorum, yani ortada fiili bir aldatma yok ama kafamın karışması bile vicdan yapmama yetiyor Çocukla kesinlikle ümit verici şeyler konuşmıyorum, o anlatıyor, ben anlatıyorum, ama o sevgi sözcükleri kullanıyor işte, tatlım, bi tanem diye. Ben asla kullanmadım, mesafeliyim ama başka bir erkekten bunları duyunca rahatsız olmam gerekirken hoşuma gidiyor olması beni üzüyor. İstanbula gelecek ve görüşmek istiyor, kesinlikle görüşmem ama bir yandan da görüşmek istiyorum işte..
Ondan mesaj gelince sevindirik oluyorum, iş yerindekilerin bile dikkatini çekti, neden bu kadar mutlusun diyorlar.
Bir an önce çocukla diyaloğumu bitirmem lazım, eşimin tavırları da artık batmaya başladı
Bu tarz şeyler yaşayanınız oldu mu? yoksa ben kötü bir insan mıyım?
İçinde bulunduğum durum dert mi, değil mi bilemedim doğrusu ama içimde kalınca patlayacak gibi oluyorum o nedenle paylaşmam gerekiyor sanırım. Durumu herkesle de paylaşamıyorum, vaktinizi alıp okuyup iki satır bir şey yazmanıza bile ihtiyacım var
Şöyle ki ben 1,5 yıllık evliyim, eşime deli gibi aşık olarak evlendim, hatta öyle bir aşk ki onu elde etmek için elimden gelen her fedakarlığı yaptım, kendisi bir süre bana kayıtsızdı sonra o da aşkıma karşılık verdi ve evlendik. Evliliğimiz boyunca ailesinin 1-2 huzursuzluğu dışında büyük bir sorunumuz olmadı, İkimiz de yoğun bir şekile çalışıyoruz, eve gelip birbirimizi görmek bütün yorgunluğumuzu alıyordu.
Ama taa ki telefonuma bir mesaj gelene kadar.
Mesaj eskiden 1-2 kere görüştüğüm, hiçbir duygusal bir birliktelik yaşamadığımız çocuktandı. Kendisi yurtdşında çalışıyor, yurtdışına gitmeden önce benimle görüşmek istemişti, işte sadece o zaman görüşmüştük, o zaman da eşimle birlikteydim. Bu çocukla aramızda hiçbir şey geçmemişti, son görüşmede niyetini belli edince ben de olmaz diyerek bütün bağlarımı koparmıştım.
İşte bu çocuktan mesaj geldi, nasılsın falan diye soruyordu, ben de kısa kısa cevaplar verdim, evlendiğimi falan söyledim. Sonra mesajlarına devam etti. Önce normal düzeyde devam eden mesajlar, sonradan daha samimi olmaya başladı. ( itiraflar, iltifatlar vs). işin kötüsü de ben de mesajlaşmadan keyif almaya başladım
her mesajına cevap vermek istiyorum, zorla tutuyorum kendimi. Bir yandan da feci şekilde vicdan azabı duyuyorum. Eve gidince eşimin yüzen bakamıyorum, yani ortada fiili bir aldatma yok ama kafamın karışması bile vicdan yapmama yetiyor Çocukla kesinlikle ümit verici şeyler konuşmıyorum, o anlatıyor, ben anlatıyorum, ama o sevgi sözcükleri kullanıyor işte, tatlım, bi tanem diye. Ben asla kullanmadım, mesafeliyim ama başka bir erkekten bunları duyunca rahatsız olmam gerekirken hoşuma gidiyor olması beni üzüyor. İstanbula gelecek ve görüşmek istiyor, kesinlikle görüşmem ama bir yandan da görüşmek istiyorum işte..Ondan mesaj gelince sevindirik oluyorum, iş yerindekilerin bile dikkatini çekti, neden bu kadar mutlusun diyorlar.
Bir an önce çocukla diyaloğumu bitirmem lazım, eşimin tavırları da artık batmaya başladı
Bu tarz şeyler yaşayanınız oldu mu? yoksa ben kötü bir insan mıyım?
