- 1 Aralık 2009
- 4.335
- 1.274
- 173
- Konu Sahibi paytak_paytak_kosan_koala
- #1
evet, gerçekten kafam çok karışık... çünkü yakın zamanda ortalığın çok karışacağından korkuyorum 
aslında bu konuyu "bir derdim var" başlığına mı buraya mı yazsam bilemedim ama konu kız isteme-aile olunca ve bu bölümde de bu tür başlıklar okuyunca buraya yazmaya karar verdim...
biraz uzun olacak ama sabrınıza sığınarak ve de kısaltmaya çalışarak anlatacağım,umarım başınız ağrımaz...
Benim 2,5 yıldır beraber olduğum, çok sevdiğim ve de cookca sevildiğim bir muhteremim var (sevgilidense, bu kadar sevgi,saygı,aşk,muhabbet bağını muhterem olarak ifade etmek daha cok hoşuma gidiyor...) neyse... kendisini ailem uzaktan da olsa tanır, bizim bir dükkanımız var ve o da yan dükkanda geçici olarak çalışıyordu bir yandan okurken. biz de bu vesileyle tanışmıştık zaten... soruun bundan 1,5 yıl kadar önce başladı. O zamanlar ben üniversitedeydim,kendisi de daha iş bulmamıştı ve 8 aydır beraberdik. Bu yüzden de aileme hiçbir şey söylememeyi uygun görmüştük.. en azından bir iş bulmasını beklemeliydik. ama 2009 yazında ablam benim mesajlarımı okuyarak durumu öğrendi,anneme söylemekle tehdit etse de sonradan ikna oldu ve muhteremle yaklaşık 2 saat filan bi cafede oturup konustular. bundan bir hafta kadar sonra da sevdiğim,ablamın eşiyle de konustu bi abi-kardeş gibi. "şimdilik anneye babaya söylemeyelim" diye anlasıp ayrıldılar. ve bu görüşmeden 1 gün sonra eniştem anneme söylemiş,annem de "ben neden böyle bişeyi ondan duydum" diye sinirlenmiş ve onlara "gidin babanıza anlatın" demiş. ve o gün eniştem kalkmış bunu babama söylemiş. bir sonraki gün universite için tekrar y.dışına çıkacaktım. ikindi vakti eve geldim,annem zaten baya bi sinirli sinirli anlat bakalım dedi..e böyle olunca da anlatmaya tırsa tırsa bişeyler söyledim ama ne dediğimi bilmiyorum bile...üzüldümse de tınlamadım pek...(annem babama söylendiğini bana hiç söylemedi) akşam eve gittik, valizimi hazırlamaya basladım. babam içeriden çağırdı beni "gel bakalım,belki valizi hazırlamana gerek kalmaz" dedi. şaşırdım nooluyo diye... anlat bakalım filan,işi yok gücü yok,nasıl diyeceksin evlencez diye... anneme yalvardım,gel beraber konusalım babama anlattırma diye...dinlemedi... bende anlattım,onu cok sevdiğimi,ondan baskasıyla evlenmek istemediiğmi... ya okulun ya evlilik dedi...
sabaha kadar düsün dedi... o geceyi hiç unutamıyorum... tabii bunca emeği hiçe sayamayacagım için,ve de sevdiğimle konustugumuzda aldıgım karardan sonra okula geri döndüm. ama giderken de asla "vazgectim" demedim. babam da bana havaalanında "bırakmam diyorsan bu yazdan sonra sana para yok" dedi.....(ve ben cok sükür ki o yaz okulumu bitirdim) ben gittikten 1 gün sonra eniştem sevdiğimi arayıp yaklaşık 40 dk kadar konusmus... "biz geçinemezmişiz,hayatı cok kolay mı zannediyormusuz,pazarda domates satarak mı gecindirecekmiş beni..." gibi saçma sapan laflarla sevdiğimi kırdı,incitti..... bu sırada sevdiiğim iş buldu,devlete girdi. biz görüşmekten vazgeçmedik. ama sevdiğim "aman bunun bişeyi yok demesin ailen" diye her maaşında bilezik alayım, araba alayım diye kendini parçaladı resmen. ve cok sükür dün arabamızı da aldı... bu arada annem hala görüstüğümüzü biliyor, bi şekilde anlıyor kadıncagız da. anladıgını anladıgım zaman da inkar etmiyorum,yakındır gelecekler yakındır diye diye bu arabayı bekliyordum.
babam görüstüğümüzü bilmiyor, annem kabul etmiyor ki git babamla konus diyeyim... ablam deseniz,o da pek yanımda değil,karşı... şimdi "e bu kadar hepsi karşı vardır bi sebebi" derseniz, sebep bizim 8 ay birlikteliğimiz sırasında benim onlara danışmamış olmam, maddi durum, benim y.dışında onun burda okuması.......vs vs.... bunları da benim gözüm görmüyor ki...kendisi inançlı, dürüst, adam gibi bi adam... önemli olan bunlar değil mi....
işte bu kadar karmaşanın içinde, şimdilerle bi adım atılacak. onu sevip sayan birkaç büyüğü gidip babamla konusacak. ben de acaba annesi de annemle konusmaya gelse mi ki diye düsünüyorum ama ya annem terslerse filan die korkuyorm... babam o abiler konusmaya geldiğinde terslerse,benim fikrimi sormazsa.... kafam cok karısık kızlar, yardım eder misiniz bana
Kusura bakmayın cok uzun oldu, umarım başınızı ağrıtmadım
aslında bu konuyu "bir derdim var" başlığına mı buraya mı yazsam bilemedim ama konu kız isteme-aile olunca ve bu bölümde de bu tür başlıklar okuyunca buraya yazmaya karar verdim...
biraz uzun olacak ama sabrınıza sığınarak ve de kısaltmaya çalışarak anlatacağım,umarım başınız ağrımaz...
Benim 2,5 yıldır beraber olduğum, çok sevdiğim ve de cookca sevildiğim bir muhteremim var (sevgilidense, bu kadar sevgi,saygı,aşk,muhabbet bağını muhterem olarak ifade etmek daha cok hoşuma gidiyor...) neyse... kendisini ailem uzaktan da olsa tanır, bizim bir dükkanımız var ve o da yan dükkanda geçici olarak çalışıyordu bir yandan okurken. biz de bu vesileyle tanışmıştık zaten... soruun bundan 1,5 yıl kadar önce başladı. O zamanlar ben üniversitedeydim,kendisi de daha iş bulmamıştı ve 8 aydır beraberdik. Bu yüzden de aileme hiçbir şey söylememeyi uygun görmüştük.. en azından bir iş bulmasını beklemeliydik. ama 2009 yazında ablam benim mesajlarımı okuyarak durumu öğrendi,anneme söylemekle tehdit etse de sonradan ikna oldu ve muhteremle yaklaşık 2 saat filan bi cafede oturup konustular. bundan bir hafta kadar sonra da sevdiğim,ablamın eşiyle de konustu bi abi-kardeş gibi. "şimdilik anneye babaya söylemeyelim" diye anlasıp ayrıldılar. ve bu görüşmeden 1 gün sonra eniştem anneme söylemiş,annem de "ben neden böyle bişeyi ondan duydum" diye sinirlenmiş ve onlara "gidin babanıza anlatın" demiş. ve o gün eniştem kalkmış bunu babama söylemiş. bir sonraki gün universite için tekrar y.dışına çıkacaktım. ikindi vakti eve geldim,annem zaten baya bi sinirli sinirli anlat bakalım dedi..e böyle olunca da anlatmaya tırsa tırsa bişeyler söyledim ama ne dediğimi bilmiyorum bile...üzüldümse de tınlamadım pek...(annem babama söylendiğini bana hiç söylemedi) akşam eve gittik, valizimi hazırlamaya basladım. babam içeriden çağırdı beni "gel bakalım,belki valizi hazırlamana gerek kalmaz" dedi. şaşırdım nooluyo diye... anlat bakalım filan,işi yok gücü yok,nasıl diyeceksin evlencez diye... anneme yalvardım,gel beraber konusalım babama anlattırma diye...dinlemedi... bende anlattım,onu cok sevdiğimi,ondan baskasıyla evlenmek istemediiğmi... ya okulun ya evlilik dedi...
sabaha kadar düsün dedi... o geceyi hiç unutamıyorum... tabii bunca emeği hiçe sayamayacagım için,ve de sevdiğimle konustugumuzda aldıgım karardan sonra okula geri döndüm. ama giderken de asla "vazgectim" demedim. babam da bana havaalanında "bırakmam diyorsan bu yazdan sonra sana para yok" dedi.....(ve ben cok sükür ki o yaz okulumu bitirdim) ben gittikten 1 gün sonra eniştem sevdiğimi arayıp yaklaşık 40 dk kadar konusmus... "biz geçinemezmişiz,hayatı cok kolay mı zannediyormusuz,pazarda domates satarak mı gecindirecekmiş beni..." gibi saçma sapan laflarla sevdiğimi kırdı,incitti..... bu sırada sevdiiğim iş buldu,devlete girdi. biz görüşmekten vazgeçmedik. ama sevdiğim "aman bunun bişeyi yok demesin ailen" diye her maaşında bilezik alayım, araba alayım diye kendini parçaladı resmen. ve cok sükür dün arabamızı da aldı... bu arada annem hala görüstüğümüzü biliyor, bi şekilde anlıyor kadıncagız da. anladıgını anladıgım zaman da inkar etmiyorum,yakındır gelecekler yakındır diye diye bu arabayı bekliyordum. babam görüstüğümüzü bilmiyor, annem kabul etmiyor ki git babamla konus diyeyim... ablam deseniz,o da pek yanımda değil,karşı... şimdi "e bu kadar hepsi karşı vardır bi sebebi" derseniz, sebep bizim 8 ay birlikteliğimiz sırasında benim onlara danışmamış olmam, maddi durum, benim y.dışında onun burda okuması.......vs vs.... bunları da benim gözüm görmüyor ki...kendisi inançlı, dürüst, adam gibi bi adam... önemli olan bunlar değil mi....
işte bu kadar karmaşanın içinde, şimdilerle bi adım atılacak. onu sevip sayan birkaç büyüğü gidip babamla konusacak. ben de acaba annesi de annemle konusmaya gelse mi ki diye düsünüyorum ama ya annem terslerse filan die korkuyorm... babam o abiler konusmaya geldiğinde terslerse,benim fikrimi sormazsa.... kafam cok karısık kızlar, yardım eder misiniz bana
Kusura bakmayın cok uzun oldu, umarım başınızı ağrıtmadım
