- 25 Ağustos 2015
- 17
- 5
- 1
- 34
- Konu Sahibi biricik_atil
- #1
Öncelikle hepinize merhaba buraya bir kaç mili saniye önce üye oldum. Bu aralar bir bunalımdır gidiyorum. Belki buraya yazarsam sizlerden fikir alıp en azından kafamı rahatlatabilirim diye düşünüp aranıza katıldım. Ben herkese güzin ablalık yapıp kendi söküğünü dikemeyen biriyim. Ay benimki de dert değil aslında ama bunları bir şekilde anlatıp akıl almaya inanılmaz ihtiyacım var. Yaklaşık 1 yıllık bir ilişkim var sevgilimle bu dönem öncesinde arkadaştık. O zamanlar daha mesafeli olduğum için beni merak eder arar sorardı. Ne zamanki sevgili olduk bu bir rahatladı. Ailem baskıcı olduğu için maalesef ilişkim hakkında bilgi sahibi değiller dolayısıyla sürekli görüşemiyoruz. Buna rağmen beni yeterince merak etmiyor sürekli nasılsa evde nasılsa ailesinin yanında gibi düşünüyor. Bir veya iki yıl kadar sonra evlenme planlarımız var. İşin doğrusu ben sürekli ilgi bekleyen biriyim. Onu çok seviyorum fakat bu rahatlığı beni deli ediyor. Evlendiğimizde bir kaç sene sonra keşke evlenmeseydim gibi düşüncelere boğulmaktan korkuyorum. Yani evliliğimi rutinle boğmaktan bundan doğabilecek problemlerden korkuyorum. Şöyle garip bir şey var uzun zamandır tanışıyor olmamıza rağmen ben ona rahatlıkla mesaj atamam, o mesaj atar konuşuruz ne bileyim o arar konuşuruz ama ben adım atarsam bir iki mesajda konuşma biter. Bir de sosyal ortamı var mesela erkek arkadaşları yanımızda ise beni unutur sanki ben yokmuşum gibi ara sıra bir yoklar napıyorum diye ama ortamda önemli olan onlardır. Of canımı çok sıkıyor kendimi özel hissetmek istiyorum çünkü ben ona hep özel hissetmesini sağlıyorum. İltifatlar sevgi sözcükleri havada uçuşur ben konuşurken, o ise sevgilim dahi demez bana adımla hitap eder. Bazen kendime napıyorum ben diyorum doğru yolda mıyım bu insanla evlenirsem nasıl bir gelecek beni bekliyor. Kafamda çok mu büyütüyorum yoksa insanlar ne acılar ne sıkıntılar yaşıyor ben kendime dert mi arıyorum bilmiyorum düşünmekten helak oldum.