Merhabalar benim konum biraz uzunca ve konuşacak çevremde hiç kimse yok o yüzden verdiğiniz cevaplar çok önemli benim için. Ben üniversiteden mezun olduktan sonra iş bulup çeyiz alışverişi yapan birikim yapan hayatı ciddiye alan birisiyim. Erkek arkadaşım ise benden 2 yaş küçük üniversiteden bu sene mezun olacak olup gerçek hayat ile tanismadigini düşündüğüm birisi.ve onunla 4 yıllık Bir ilişkim var ve farklı şehirlerdeyiz. Senede bir kere bile görüştüğümüz olduğu çok az buluşmaların olduğu bir ilişkim var . Ve ben senede bir kaç kez buluşuyoruz gittikçe kopuyoruz birbirimizi tanımıyoruz bile dedikçe sevgilim sürekli benim sorun yarattığımi vs belirtti ve beni suçlayarak bastırdı. Artık kavga çıkmasın diye gel bile demiyorum. Asıl konuya geliyorum ben onu gerçekten seviyor muyum bilmiyorum? O kadar hayatımda yok ki onunla hayaller kurmaz oldum. Evlilik mevzusu açıldığında ben okuyorum ya diyip kavga çıkardı hep artık evliliğe dair onunla ilgili iyi bir hayal bile yok . İşinde gücünde birisi olduğum için dolaylı olarak istemeye gelenler oluyor ona söyleyince o kadar ciddiye almadı ki kendi mevzularindan bahsetti. Maalesef beni onemsemdigini düşünmüyorum. Ve maalesef ilgisiz halleri, senede bir kere buluşmalar vs derken benim ona karşı heyecanım hissim kalmadı diyebilirim. geleceğim diyor eskisi gibi heyecan bile yapmıyorum çünkü alıştım onsuzluğa. Ona tüm dertlerimi aile sorunlarımı anlatırken ben ne yapayım diyip işin içinden çıkabilecek kadar bencil ve beni yalnız bıraktı. Şimdi ise ben birisini beğenmeye başladım ve çalıştığım iş yerinde. bunu utanarak itiraf ediyorum çünkü hiç kimsenin haberi yok. Bir yandanda hayatımda ki kişiye kıyamıyorum. onu gerçekten sevip sevmediğimi bilmiyorum. hoşlandığım kişinin bundan haberi yok şuan kendimi suçluyorum sadece. Sevgilimi terk edersem kendine zarar verir diye korkuyorum. Bazen onsuz kalırsam yaşayamam diyorum ama son senelerde ilişki adına kafam çok karıştı. İlgisiz hâli yüzünden başkasının şefkatine sevgisine ihtiyaç duyar oldum. Tüm sorunları mesafelerden dolayı aramızda ki bağların koptuğunu söyledim. Benim anlaşılmaz birisi olduğumu sürekli sorun çıkardığımi söyledi. Artık psikolojik baskısı yüzünden kendimi suçlar oldum. Senede bir iki kere buluşarak ilişki yürütülmesinin zor olduğunu söyledikçe işin içinden beni suçlayarak çıktı. Bazen onu çok sevdiğimi düşünüyorum bazen de beğendiğim bir çocuk var onu düşünüyorum. Kendimi ahlaksiz bir eylem yaptığını düşünüyorum. Lütfen bana fikir veriniz? Benim şuan yaşadığım duygular normal mi? Bu şekilde gerçekten ilişki yürür mü? Sevgilime başkasını beğendimi söyleyerek dürüst mü olmalıyım?ne yapmayalım