merhaba kızlar, son konularımda bahsettiğim derdimle tekrar bdv'deyim. deliriyorsan delir, aynı konuyu açıp duruyorsun falan yazanlar biraz müsamaha gösterirlerse sevinirim zira gergin ve umutsuzum. burada ilgili insanlar var ve iyi geliyorlar. önceki konumu bilmeyenler için lsd adlı bir madde kullanımı sonrası psikolojik sorunlarla boğuşuyorum, yaklaşık dört ay oldu. başlangıçta psikiyatrist yardımı aldım iki farklı ilaç reçete etti ancak ilaçlardan biri yüksek risk grubuna girdiği için kullanımı kısa sürmek zorundaydı. yaklaşık iki buçuk ay sonra iyi hissettiğimi de teyit edip tek ilaçla devam etmem gerektiğini söyledi. söz konusu ilacı bırakınca eşekten düşmüşe döndüm. doktorla iletişim kurmayı denedim şehir dışındaydı 20 gün sonra döneceğini dile getirdi ve kullandığım ilaca devam etmemi döndüğünde görüşeceğimizi söyledi. o ara ben çok da iyi olmadığımdan farklı psikiyatrist denemelerim oldu ama hiçbiri iletişim kurduğum doktor kadar güven uyandırmadığından tedavi şekillerini reddedip kendisinin dönmesini beklemeye karar verdim. ailemse ilaçları bıraktığımda aynı şeyler olduğunu görünce tedaviye olan inançlarını kaybettiler. kendim üstesinden gelebileceğimi telkin ettiler. bugün iyi olacağım yarın iyi olacağım, aradığımda doktorun bulunduğumuz şehre dönmemesi ve benim de tedavi olmaya olan inancımın bitmesi derken aslında kendime eziyet ettiğimin de farkında olarak randevu almayı erteleyip durdum ancak aşırı yorulduğumu gözleyince bu pazar doktorla yeniden görüşme kararı aldım.
şimdi asıl sorunuma geleyim. doktora ne anlatacağımı ya da nasıl anlatacağımı bilmiyorum. yaşadıklarımı anlamlandırmakta zorlanıyorum çünkü. size tuhaf gelebilir ancak bahsedeyim. öncelikle hayatı birkaç perde geriden algılıyorum gibi. yani farklı bir boyutta gibiyim aslında. nasıl tasvir edebilirim daha iyi bilmiyorum ama bir kurgunun içindeyim sanki. benden bayağı ufak bir kardeşim var onun varlığıyla ilgili şüpheye düşüyorum bazenleri. çok az uyuyabiliyorum. aşırı huzursuz uyanıyorum. olacakları önceden biliyormuş gibi hisse kapılıyorum ya da daha önce yaşamışım gibi. devamlı aklımı yokluyorum. işitsel ya da görsel halüsinasyon yaşayacak mıyım diye tetikteyim sürekli. en fazla ne olabilir diye düşündüğümde kısa süreli rahatlama yaşıyorum ama bu yaşadığımın bu kadar uzun sürmesi doğru gitmeyen bir şeyler olduğunu tokat gibi suratıma çarpıyor. somut olarak yaşadığım şeyler de var. madde etkisindeyken renk cümbüşünün ortasında bulmuştum kendimi asla renkli şeylere tahammül edemiyorum. çevremdeki insanların ısrarla playlist istediği biriydim, müziğe tahammül edemiyorum. odak noktam çok dağınık. eskisi kadar pratik ya da bir şeyleri çabuk kapan biri olmadığımı düşünüyorum. asosyallik korkusu peyda oldu ayrıyeten. şizofren olmak da korkulu rüyam. normal hayat telaşında olan insanlara o kadar özeniyorum ki adeta bir yıkığım:)) sizlerden nasıl bir yardım beklediğimi de bilmiyorum açıkçası. sadece tedavi olan ve düzelen insanlar varsa duymak iyi gelecektir.
şimdi asıl sorunuma geleyim. doktora ne anlatacağımı ya da nasıl anlatacağımı bilmiyorum. yaşadıklarımı anlamlandırmakta zorlanıyorum çünkü. size tuhaf gelebilir ancak bahsedeyim. öncelikle hayatı birkaç perde geriden algılıyorum gibi. yani farklı bir boyutta gibiyim aslında. nasıl tasvir edebilirim daha iyi bilmiyorum ama bir kurgunun içindeyim sanki. benden bayağı ufak bir kardeşim var onun varlığıyla ilgili şüpheye düşüyorum bazenleri. çok az uyuyabiliyorum. aşırı huzursuz uyanıyorum. olacakları önceden biliyormuş gibi hisse kapılıyorum ya da daha önce yaşamışım gibi. devamlı aklımı yokluyorum. işitsel ya da görsel halüsinasyon yaşayacak mıyım diye tetikteyim sürekli. en fazla ne olabilir diye düşündüğümde kısa süreli rahatlama yaşıyorum ama bu yaşadığımın bu kadar uzun sürmesi doğru gitmeyen bir şeyler olduğunu tokat gibi suratıma çarpıyor. somut olarak yaşadığım şeyler de var. madde etkisindeyken renk cümbüşünün ortasında bulmuştum kendimi asla renkli şeylere tahammül edemiyorum. çevremdeki insanların ısrarla playlist istediği biriydim, müziğe tahammül edemiyorum. odak noktam çok dağınık. eskisi kadar pratik ya da bir şeyleri çabuk kapan biri olmadığımı düşünüyorum. asosyallik korkusu peyda oldu ayrıyeten. şizofren olmak da korkulu rüyam. normal hayat telaşında olan insanlara o kadar özeniyorum ki adeta bir yıkığım:)) sizlerden nasıl bir yardım beklediğimi de bilmiyorum açıkçası. sadece tedavi olan ve düzelen insanlar varsa duymak iyi gelecektir.
Son düzenleme:
