Şimdi kimbilir kimlerlesin?
Ah be bir tanem, nerelerdesin...
Nazlı bebeğim ne alemdesin?..
Üşenmedim, buldum son gönderdiğin mesajı. Tam 232. mesaj.
23 Ekim 2009 Saat: 22.50
'Asma lütfen yüzünü. Yarın bir gün anlarsın beni o zaman hak verirsin. İyi geceler.'
Ondan öncekileri silmiştim bir bu kalmış bir de 'napıyorsun' mesajın. Yani günün ilk ve sonuncu mesajları...
Köprünün altından çok sular aktı... diyebilmeyi isterdim! Ama ben olduğum yerdeyim K., bıraktığın yerde :çok üzgünüm: Hak veremedim sana henüz! Suratım da asık hala... Gerçi daha 5 gün geçti ama her gün mü insan kalktığında ayın 24 ünde olduğunu sanır? Her gün mü okula gittiğine şaşırır? Yaşama sevinci insanın elinden böyle mi alınır!...
Üstelik seni bana soruyorlar K., hiçbir şey diyemiyorum. En acısı da ne biliyor musun, 4 hafta sonra karşılaşacak olmamız. Ve daha da kötüsü ben istersem devam edecek olmamız. 'Artık istemiyorum bitti' desen daha kolay olacak belki. Toparlanmam için 4 haftam var ama ben olduğum yerdeyim... Sabit, ne yapacağını bilmez, ruhu uyuşuk... Bu durumdan kurtulmak için herhangi bir planım bile yok, hani olsa tamam başaramadım diyeceğim ama... Düştüğüm yerdeyim, ellerimi de gizledim, kimse kaldıramıyor...
Bomboş geçen 4 günün ardından dün tiyatroya gittim, iyi geldi. Ama ordan bir replik mıh gibi çakıldı aklıma. Seni hatırlatan...
'Çok güzeldi gözlerin, daha da güzeli; bakışların....'