Yaşadıklarımızı ortak arkadaşımızın ağzından dinledim günlük... Her şeyi anlattığını düşünüyorum hem de bir hemcinsine... Anlatırken kurduğu cümleleri tahmin edebiliyorum.
-İçim çekildi- resmen... Annem beni görünce tansiyonumu ölçtü. 14/10 muş. 'Ne oldu?' dedi. Cevap veremedim, 'sonra anlatırım' dedim... Ne anlatıcam ki? Nasıl anlatıcam?!
Msj attım hemen ona. 'Anlattın mı?' dedim. Benimki de soru işte anlattım diyecek hali yok ya... Aradı 5-6 kez açmadım yüz yüze görüşücez dedim. Önce kabul etmedi sonra gel dedi. Kapının önünde konuştuk görebilecek kişileri hiçe sayarak. Suçlu benmişim gibi sesini yükselten o oldu. 'Aptal aptal konuşuyosun' dedi. Sonra 'iyi misin, sana bir şey olduğunda benim canım yanıyo çünkü hala kalbimde bir yerlerdesin' dedi. 'İkna olmadım' dedim. Daha fazla ne konuştuğumuzu hatırlayamıyorum. Ayrılmaya yakınken bana sevgilisinin ismiyle hitap etti yanlışlıkla. Güldü, ona da senin isminle hitap ediyorum dedi. Gülüncek bir şey yoktu halbuki.
Eve gelince çok ağladım... benneyaptımki
Anlatıp anlatmadığını ispat edemem, ortak arkadaşımız da eminim ondan yana olacaktır ki çoktan tembihlemiştir onu... Çok kötüyüm günlük, bembeyaz suratım. Ne yapacağımı bilemiyorum... Yine de inanmak istiyorum, anlatmadığına inanmak...