yazacaklarımı biriktirdim.. kafamda tasarladım ve daha iyi ifadelerle anlatacağım..
bugün çok çok farklı benim için.
bir ağaçtan bir yaprak düşer.. ezip geçer gören görmeyen herkes. kırılır, ezilir, inler belkide içinden. koca çınar eğilip yaprağına sahip çıkamaz. zilmesini izler. onun burukluğuyla dallarındakilere yeşiller hediye eder. ama bir zaman sonra ne yaparsa yapsın onları da kaybeder.. ezilirler.. kırılırlar.. uçup giderler sonra. ayrılır yağrağıla çınar. ağlar ama içinden.. kimselere duyurmadan. aslında ne alları ne yaprakları nede yeşilliği kalır. incinir, bükülür, yas tutar ve ağlar yine içinden. uyan olmasa da ümit eder. koca bir kıştan sonra yepyeni dallarla yaprakları yeşillenir. aynı savaş devam etmez tek bir farkla. bilir ki ne yaparsa yapsın onlarda esip gidecek. günler, aylar, yıllar geçtikten sonra. içinin yası dışına vurduğu vakit kurur kurur ölür. ardından ağlayanı olmaz bizler gibi. ne kaybetti ne sabretti nede öldü denir. yeniden tohumlanır toprak.. ama asla çınarın boyuna erişemez..
nefret kelimelerle ifade edilmez. biliyorsa insan yeter o bakış. yersizse, gereksizse de aldırmaz. kurt girdimi ağacın dibine. yeşermek te yalan olur ölmekte.
asla mantığın almadığı şeyler vardır. eğer mantık kabul etmesse hiç başlamaz. eğer kabul etmesse hiç başlamaz. başlarsa da bitmez. bittiyse de bir tuhaflık vardır bir yerlerde.
tanrı bizi nasıl yarattı? yarattı bitti ve ruhu vermeden önce kaderi mi yazdı? yoksa bıraktı dünyaya da kaderinizi yazın mı dedi? 1. şıksa eğer gerçek. kim neye göre kötü kaderi hakketti. ruhlarımızı bile alamdan yaşayacağımız ecilara mı boyun eğdik. yok 2. şıksa eğer çöpe atılan bebekler bunu kendi mi seçti? ikiside değilse yadıklarımızın sonu nerde?
inanmak istemediğimiz şeylere inanmayız. bu kadar basit. altında bahane destan gibi sayfalarca uzanır. kötü iyiyi her zaman alt eder. her yerde ve her zaman. kabyullenirsen kaybolursun çok basitçe. kabullenmessende kaybederler. kabullensende kabullenmesende her zaman bir ihtimal vardır. o ihtimalse sadece sıkışınca ortaya çıkar.
bir insanı gçrmeden sevdiğini anlayamassın asla. güvenmemelisinde sevgisine belkide. çıtır çıtır dökülürken için yüreğini düşürmemelisin elinden. ifadesizce sırıtan ve sırlarını hep saklayanlardan olmalısın.
herşeyi kaybeden bi insan nasıl yaşar.. ölemezde. ölümle yaşam arasında bi nokta vardır hep. oraya sığdırılır herşey. alabilirdiği kadar alır o boşluk. ve o boşluğu doldurup terkeder insan.
hiç beklemedşğim halde hiç beklenmeyen bir zamanda günahımı çaldınız. .