Günlük,pek iyi değilim ya.
Birgün de şuraya mutlu olduğunu yaz dediğini duyar gibiyim.
Ben istemiyorum mu zannediyosun.
Mutsuz değilim ama karışığım bu aralar işte,memnuniyetsizim.
Bir anda sinirlenebiliyorum,çıkışlarıma engel olamıyorum bazen..
Teyzemler bugün yazlığa gitti,bir an dedim alıp başımı gideyim bende ama nereye gidicem finallere çalışmam lazım değil mi ?
İşte onu yapamıyorum,notlarımı hiç elime alasım yok.
Birde bu aralar o kadar kaprisliyim ki,çekilmez olduğumun farkındayım aslında.
Sevgilim sağolsun tüm bu dengesizliklerime rağmen hala bana aşık olduğunu söylüyo,her şeyime katlanıyor tek kelime etmeden..
Hatta abim,adam birgün ne halin varsa gör deyip bırakıcak seni çok komplekslisin diyor.
Haksız sayılmaz ama sevgilim yapar mı bunu dersin ?
Gitmek isteyeni zorla tutacak halim yok ama gözlerine baktığımda benden sıkıldığını,bana katlanamadığını görmüyorum ki aksine o bana baktığı zaman,o an zaman dursun istiyorum o an hiç bitmesin,hep bana sarılsın istiyorum.
İnsan zamanla daha fazla aşık olabilir mi ?
Ben her geçen gün ona bir kere daha aşık oluyorum.
Neyse,günlük kötü başladım ama en azından iyi bitirdim değil mi ?
İnşallah birgün,hiç karamsar olmadan umutsuz bakmadan yazıcam tüm cümlelerimi sana.
Benim için dua et ne olur,şu melankoli halimden sıyrılayım artık,eski Eda olayım...