Çok teşekkür ederimHayatta en dikkat edilmesi gereken şeylerden birisi de bakış açısıdır. Bir konuda ki fikrinizi tamamen değiştirebilir. Siz yazının özünde konu sahibi aklınca ders vermeye çalışmış diye görmüşsünüz. Ama ben kendini çaresiz hisseden kadınlara, çaba gösterdiklerinde hep bir umut ışığının var olduğunu, bunun yolunun içsel yolculuğa çıkmakla mümkün olduğunu anlatmaya çalışmış diye görüyorum.
Sevgili konu sahibi bana göre hayatta her zaman mutlak doğrular yoktur, tecrübelerden edinilen doğrular vardır. Sizde yaşadıklarınız yüzünden hayata küsmek yerine kendi problemlerinize kendi doğrularınızla çaba göstermişsiniz ne güzel. Bende sizin gibi, kötü şeyler yaşayan kadınların ahlanıp vahlanmaktansa, yanlış giden o şeyi bulup düzelterek huzura kavuşacaklarını düşünüyorum. Bunu yapamamak için insanın önünde ki en büyük engel, kendi değersizliğini kabullenip, güvenini kaybetmesiyle başlar. Herşey bir uyanışla başlar ve ondan sonra hiç bir şey eskiye dönmez. Ya değişmek zorunda olduğunu bilirsiniz ve uyanışısınız sizi buna mecbur bırakır yada yol alır güzelleştirirsiniz. Güzel enerji, güzel söz, güzel düşünce domino taşı misali döner bulur sizi. Sizde de böyle olmuş, mutluluklar.
niyetimin tam ve doğru anlaşılması ne kadar güzel
size de mutluluklar dilerim.
+10000000
Niyetinizin güzel olduğundan şüphem yok zaten. Ama maalesef buradaki konularda ki kadınlar kendilerini sevmedikleri için değil başka çareleri olmadığı için susabiliyorlar. Mesleği olmayan desteği olmayan kadınlara kendinizi sevin pozitif olun demek o nedenle anlamsız geliyor bana. Mesela anlattığınız hikaye evlilikle değil kendi ayakları üzerinde duran bir kadın olmayla nihayetlenseydi belki daha cesaretlendirici olabilirdi. Tabi bu sizin hikayeniz sizin deneyiminiz, dilerim doğru şekilde etkilenen insanlar olur :)
Gidecek yerim yok, mesleğim yok diyen birine ama kendini sevmen lazım derseniz ne olur bi hayal edebilir misiniz :) Bazen mesela boşanma aşamasında olan kadınlara yorum yapıyoruz ayrı eve çık iş bul çalış diye kuru kuru. Sonra hemen arkasından üniversite mezunu olup bilmem kaç yıldır iş bulamayan bunalıma giren bir kadının konusu oluyor. Teori olarak çok güzel fikirler yani kendine bi hayat kur, yeniden okul oku demek. Ama pratikte zor maalesef. O nedenle bizim ülkemiz standartında ülkelerde bu kendini sevme mevzusu sonraki mesele. İlk olarak kadınların kendi ayakları üzerinde durması gerekiyor diye düşünüyorum. Ve maalesef hayat çiçek böcekten ibaret değil. Daha yüksek standarta sahip eğitimli kadınlara verecek tavsiye bu kendini sevme olayı. Basit bi deyişle ekmek yoksa pasta yesinler demeye benziyor. BenceHayatta en dikkat edilmesi gereken şeylerden birisi de bakış açısıdır. Bir konuda ki fikrinizi tamamen değiştirebilir. Siz yazının özünde konu sahibi aklınca ders vermeye çalışmış diye görmüşsünüz. Ama ben kendini çaresiz hisseden kadınlara, çaba gösterdiklerinde hep bir umut ışığının var olduğunu, bunun yolunun içsel yolculuğa çıkmakla mümkün olduğunu anlatmaya çalışmış diye görüyorum.
Sevgili konu sahibi bana göre hayatta her zaman mutlak doğrular yoktur, tecrübelerden edinilen doğrular vardır. Sizde yaşadıklarınız yüzünden hayata küsmek yerine kendi problemlerinize kendi doğrularınızla çaba göstermişsiniz ne güzel. Bende sizin gibi, kötü şeyler yaşayan kadınların ahlanıp vahlanmaktansa, yanlış giden o şeyi bulup düzelterek huzura kavuşacaklarını düşünüyorum. Bunu yapamamak için insanın önünde ki en büyük engel, kendi değersizliğini kabullenip, güvenini kaybetmesiyle başlar. Herşey bir uyanışla başlar ve ondan sonra hiç bir şey eskiye dönmez. Ya değişmek zorunda olduğunu bilirsiniz ve uyanışısınız sizi buna mecbur bırakır yada yol alır güzelleştirirsiniz. Güzel enerji, güzel söz, güzel düşünce domino taşı misali döner bulur sizi. Sizde de böyle olmuş, mutluluklar.
Hikayemi anlatirken duygusal hayatımı baz alarak anlattım. Bir başka yazımda da mesleki ve akademik hayatımı örneklem alarak yine aynı mesajı veririm. Çünkü o alanda da kendi kıymetini bilmek, potansiyelinin farkına varmak bambaşka kapılar açıyor insana. Bence bir insanın kendi ayaklarının üzerinde durmasını en önemli şartı kendi kıymetini bilmek, hayır ben bunu haketmiyorum diyebilmektir.
Beni hiç anlamamışsınız
( benim mutsuzluğumun sebebi evliliklerim değildi, kendim ve yanlış tercihlerimdi. Ne zaman kendime odaklandım, kendime dışarıdan bakabildim, iç huzuru buldum. Bunun koca iliskisiyle ilgisi yok. Yazımı tekrar okursanız kadınlar bırakın dış dünyayı, kendinize dönün diyorum sürekli
Bence konu sahibinin anlatmaya calistigi sey "kendini sevme " ye indirgenecek kadar basit degilGidecek yerim yok, mesleğim yok diyen birine ama kendini sevmen lazım derseniz ne olur bi hayal edebilir misiniz :) Bazen mesela boşanma aşamasında olan kadınlara yorum yapıyoruz ayrı eve çık iş bul çalış diye kuru kuru. Sonra hemen arkasından üniversite mezunu olup bilmem kaç yıldır iş bulamayan bunalıma giren bir kadının konusu oluyor. Teori olarak çok güzel fikirler yani kendine bi hayat kur, yeniden okul oku demek. Ama pratikte zor maalesef. O nedenle bizim ülkemiz standartında ülkelerde bu kendini sevme mevzusu sonraki mesele. İlk olarak kadınların kendi ayakları üzerinde durması gerekiyor diye düşünüyorum. Ve maalesef hayat çiçek böcekten ibaret değil. Daha yüksek standarta sahip eğitimli kadınlara verecek tavsiye bu kendini sevme olayı. Basit bi deyişle ekmek yoksa pasta yesinler demeye benziyor. Bence
Yoo ben onlara felaket değil, deneyim diyorum. Yasanmasi gerekti ve yaşandı. Hayat bu, hiç beklenmedik şeyler oluyor.
Ben daha çok elle tutulur şeylerin insana kendini sevmesi için güç verdiğine inanıyorum. Örneğin kocası için kendini paralayan birini tanıyorum ve inanın defalarca yapma etme seni haketmiyor desek de dinletemedik. Ayrıl dedik çalış dedik olmadı. Eşi iş kazası geçirdi sonra ve kadın çalışmaya mecbur kaldı. Ve bizim kendimizi parçalayıp onu anlatmaya çalıştığımız şeyi para kazanmaya başlayınca o kadar kolay ve güzel bir biçimde anladı ki. Kendini sevdiğini sanmıyorum en başta ama para kazanmaya kendi de hayatta bi yer edinmeye başladığı anda kıymetli olduğunu anladı. Şu an gayet güzel bir hayatı var kendini severek yaşadığı.
Keşke bende bekarken kadınlar Klubünü kesfetseydim de sorunlu olduğunu anlamadigim boşanmak üzere olduğum eşimi hayatimdan defedebilseydim.boşanma aşamasında bu forumla tanistim.Hakkımızda hayirlisi olsun.
Keşke ama şu an üzülmek yerine kurtulacağınız için sevinin bence.Ben bu işin kendini sevme ile ilgili olduğunu düşünmüyorum zaten. Bu kadar basit değil bir şeylerin yolunda gitmesi ki birçok kişi kendisini zaten sever. Hayat bir mutluluk oyunu değil maalesef. En azından bundan sonra eğer hayatınıza birini alacaksınız, hangi özelliklerin olması ve olmaması gerektiğini bilerek daha sağlıklı bir karar alırsınız. Kötü bir deneyim evet ama bu da bir deneyim. Her şey biz insanlar için. Bu süreci en kısa zamanda belasız atlatırsınız inşallah. Hakkınızda hayırlısı olsun.
Güzel temmennilerin için çok sagol.1 yaşında kızım var hayatıma birini almayi düşünmüyorum artık. Anne olmak çok farklı güzel bir duyguymuş keşke kızım aile ortaminda baba sevgisini de yasayarak büyüyebilseydi ama nasip olmadı. Sende çok akıllı bir kızsın düzgün beyfendi, çekirdek aile olmayı becerebilen ve anneci olmayan biri ile yollarinin kesişmesi dileğiyle.
