- 10 Mayıs 2019
- 83
- 56
- 3
- 33
- Konu Sahibi Huzurkokuluyavrum
-
- #1
Merhaba arkadaslar hemen konuya giricem 15 yasinda annemi kaybettim 18 yaşında babamı suan 28 yaşında bir kiz annesiyim ilk annem vefat etti sonra babam.. babami kaybettikten sonra cok caresiz kaldim 2 tane ablam var pek istemediler kalsamda evlerinde ortanca ablam cok eziyet etti bana hic tanımadığım insanlarin evinde kaldim cok kötü bir durum caresizlik cok acı akşam sokaklarda ağlaya ağlaya gezdim annemle babamda yürüdüğümüz yollari yürüdum hep ağlayarak 3 bucuk senelik evliyim eşim askeri personel tanıştığımız sıralar suriyeye gitti savaşın tam ortasına geldi nisan yaptık yine gitti geldi nikah yaptik yine gitti sonra yine geldi düğün balayi derken yine gitti yani ben direk evlenip ev kuramadim yeni evliler hevesle evlerini yerlestirirken ben ev arkadaşıyla bi evde yaşadım o cicim aylarini yaşayamadım hevesim kursağımda kaldi hep ve eşim simdi tekrardan gidiyor kosovaya 6 ay ben yine yalnızım yaşadığımız yerde tek bir akrabamiz bile yok kızımla neyse ki kayinvalidem kalicak yanimizda eşim gelene kadar oda ankarada yaşıyor gidip gidip gelicek.. resmen uyuşuk yasiyorum psikolojim iyice bozuldu hic mutlu değilim eşim gelicek bi kac sene sonra doğuya taşınıcaz tainimiz oraya cikicak eşim sonra tekrar yurtdışına cikicak bunlar hep mecburi görevler ya mesleği bırak ya git diyolar cok bunaldim artik zaten anneyi babayi kaybetmek insani o kadar yıkıyor ki bide hep acaba eşime birsey olur mu korkusuyla yaşamak artik iyice kafayi yiyor gibiyim beni ayakta tutan kızım eşim ama ben hic boyle hayal etmemiştim esim hep yanimda olur saniyordum benim ondan başka kimim var ki onada birsey olursa ben ne yaparim ayakta duramam ki kızım icin yaşarım ama bu dünyada cehennemin içinde olurum yaşayan ölü misali sizden dua istiyorum eşim sağ salim dönsün bana yavrumuza..