bilmiyorum bazen aklimdan gecmiyor degil ama cok kararsizimçocuk asla erkeği eve bağlamaz.Çok yanlış bir düşünce .Aksine ters tepebilir Sakın ama sakın evliliği kurtarmak için bebek yapmayın. boşanmayı düşünmüyor musun peki hiç
Kocana da söylesen bunu.En azından gözünü korkutsan bak eğer böyle devam edecekse evliliğimiz ben yokum boşanırım senden felan desen.Düzelir mi dersin ?bilmiyorum bazen aklimdan gecmiyor degil ama cok kararsizim
Kocana da söylesen bunu.En azından gözünü korkutsan bak eğer böyle devam edecekse evliliğimiz ben yokum boşanırım senden felan desen.Düzelir mi dersin ?
valla durum pek iç açıcı değil.herkes kendince haklı..eşinin ailesi için hazmedilemeyecek hatalar yapmışsın...kabullenmemeleri normal yani.eşin bocalıyor seni her ne kadar sevse de ne yardan geçiyor ne serden.adam napsın.sende gençken yaptığın hatanın bedelini çekiyorsun malesef ama mutlu bi yuva da hakkın..kısacası herkes için zor..bulunduğunuz yerden uzaklaşıp herkesi geride bırakırsanız ancak birbirinizi kazanırsınız..yoksa ailelerle zor..
annene git yine dersinSöylüyorum bosan diyor iyi git diyorum nereye gideyim diyor
çocuk sahibi olursan da terk eder seni bu adam. Babası resti çektiyse yürümez. Ailelerin gönlünü almaya bak. Yoksa yürümez.Merhaba kizlar,
bugün üye oldum cünkü artik dayanamiyorum ve derdimi sizle paylasmak istiyorum.
Ben almanyada yasiyorum burda dogudum ve büyüdüm, 24 yasindayim ve 1,5 yillik evliyim.
Ben hayatimda bir kac yanlis yaptim... Evlenmeden önce hamile kaldim eski sevgilimden cocugu aldirmak zorunda kaldim cünkü annem cok baski yapti aldircaksin diye bir kac ay sonra bunu babam ögrendi ve sevgilimle nisanlandik ama 1 ay sonra ayrildik.
Esim bunu en bastan beri biliyor ve hamile oldugumdada ikinci kisi oydu bunu ögrenen o zamanlar en yakin arkadasimdi meger beni seviyormus. Neyse 2 yil gecti biz sevgili olduk, 3 yil flört ettik ve evlenmeye karar verdik ama ailesi karsi cikti dürüst olup onlarda gercekleri bilsin istedim ama bana küfür ettiler ve esimi evlatliktan redetmekle tehdit ettiler. 2 yil daha bekledik belki kararlarini degistirirler diye ama birsey degismedi. 4 defa evlenme dairesinden termin aldik dügün organize ettik ev tuttuk ve esim geri adim atti evlenemedik her seferinde ayrildim. Evi bosaltik ve ayrilmaya karar verdik. Sonucta benimle evlenmicek bir adamla neden beraber olayim? Ama dayanamdik sonunda 5. termini aldik ve hickimseye söylemedik gittik evlendik. Bu arada ben zorlamadim karari ona biraktim. Bir kac gün gizli evli kaldik ve sonra ailelerimize söyledik. Dügünümüz olmadi, gelinlik giyemedim. Babasi onu evden kovdu, benim ailemse biraz surat asti ama yapcak birsey yoktu. Babamin evi büyüktü ve üst kati bize verdi orda 6 ay yasadik. Sorunlar aninda basladi... Esim hergün babasi uyuduktan sonra gizli gizli annesinin yaninda gidiyordu. Belki benim ailemle birlikte yasadigimiz icin oldugunu sandim ve ayri eve ciktik, herseyimizi kendimiz aldik kredi cektik herseyimiz var evimiz cok güzel ama esim hala hergün annesine veya ablasina gidiyor. Babasiyla hala görüsmüyor. Beni görmek istemiyorlar haliyle evde hep yanliz oturuyorum. Calismiyorum. Esim sabah 8de ise gidiyor ve aksam 7de eve geliyor, dusa giriyor, yemegini yiyor ve disari cikiyor. Araba tamircisi esim ve hergün onun bunun arabasina bakcam diye cikiyor, saat 10 oluyor ve anneme gidiyorum diye msj atiyor ve eve gece 12de geliyor ve yataga yatip uyuyor. Bu hergün böyle, bir gün bile beraber oturup tv izliyemiyoruz sadece beraber yemek yiyoruz oda benim zorumla surat asarak. Hic evde durmuyor. Hic güzel sözler söylemiyor. Niye böyle yapiyosun diyorum ben böyleyim diyor. Evlenmeden önce böyle degildi isden cikip hemen yanima gelirdi hep benimle vakit gecirmek isterdi. Simdi ise beni görmemek icin disari cikiyor. Bu evlilik degil ki artik bizim yasadigimiz, ben tek basima yasiyamam ki evliligimi.
Annesi onu hergün cagiriyor birgün gitmese karin daha önemli senin icin diyolar ve onu kendi tarafina cekiyolar, bense kendimi savunmaya kalksam esim hep annesini ablasini tutuyor. Ben onlara hicbirsey yapmadim ama hala benimle ugrasiyolar hala bizi ayirmaya calisiyorlar galiba o yüzden hergün cagiriyolar esimi ben delireyim diye.
Bide ben cocuk sahibi olmak istiyorum, hem belki o zaman eve baglanir diye düsünüyorum cünkü öyle diyor cocugumuz olunca hep evde olcam zaten diyor. 5 ay önce korunmayi biraktim, bunu esimde biliyor ama birden bire ben daha cocuk istemiyorum demeye basladi. Ben ikna etmeye calistikca tamam bakariz bi dedi, yumurtlama günlerimde ben yanasiyorum ama o istemiyor. Bir iki kere yumurtlama günüme denk geldi ama hamile kalamiyorum. Bir kac hafta önce agizindan kacirdi ablasi demis ki sakin cocuk yapmayin, onlari dinliyor. Benim hic degerim yok galiba onun gözünde.
Ne olur yardim edinne yapcagimi sasirdim. Ayrilalim diyorum böyle olmaz, tamam diyor ben ailemden vazgectim senden mi vazgecemicem fdiyor. Bir gün sonra geliyor sariliyor ve ben hemen yumusuyorum ve yine yemegini yiyor disari cikiyor ne olur bir akil verin
Ciddi hatalar yapmışsınız hayatınız boyuncaa çok üzüldüm ama şuan o hatalardanda büyük bir hata yapmak istiyorsunuz oda çocuk yapmak. Sakın ama sakın asla çocuk yapmayın yoksa çok pişman olursunuz o çocuğunda hayatı kararır, bırakıp gitmek istersiniz çocuk var diye gidemezsinizde hayatınızı karartırsınız. Nolur bu konuda bana güvenin çok örnek biliyorum çocuk işleri düzene sokmaz dahada beter eder. Ben boşanmanız taraftarıyım açıkçası. Düzeltmek istiyorsanız çocuk düzeltmeye çalışın olmuyorsa boşanın..Merhaba kizlar,
bugün üye oldum cünkü artik dayanamiyorum ve derdimi sizle paylasmak istiyorum.
Ben almanyada yasiyorum burda dogudum ve büyüdüm, 24 yasindayim ve 1,5 yillik evliyim.
Ben hayatimda bir kac yanlis yaptim... Evlenmeden önce hamile kaldim eski sevgilimden cocugu aldirmak zorunda kaldim cünkü annem cok baski yapti aldircaksin diye bir kac ay sonra bunu babam ögrendi ve sevgilimle nisanlandik ama 1 ay sonra ayrildik.
Esim bunu en bastan beri biliyor ve hamile oldugumdada ikinci kisi oydu bunu ögrenen o zamanlar en yakin arkadasimdi meger beni seviyormus. Neyse 2 yil gecti biz sevgili olduk, 3 yil flört ettik ve evlenmeye karar verdik ama ailesi karsi cikti dürüst olup onlarda gercekleri bilsin istedim ama bana küfür ettiler ve esimi evlatliktan redetmekle tehdit ettiler. 2 yil daha bekledik belki kararlarini degistirirler diye ama birsey degismedi. 4 defa evlenme dairesinden termin aldik dügün organize ettik ev tuttuk ve esim geri adim atti evlenemedik her seferinde ayrildim. Evi bosaltik ve ayrilmaya karar verdik. Sonucta benimle evlenmicek bir adamla neden beraber olayim? Ama dayanamdik sonunda 5. termini aldik ve hickimseye söylemedik gittik evlendik. Bu arada ben zorlamadim karari ona biraktim. Bir kac gün gizli evli kaldik ve sonra ailelerimize söyledik. Dügünümüz olmadi, gelinlik giyemedim. Babasi onu evden kovdu, benim ailemse biraz surat asti ama yapcak birsey yoktu. Babamin evi büyüktü ve üst kati bize verdi orda 6 ay yasadik. Sorunlar aninda basladi... Esim hergün babasi uyuduktan sonra gizli gizli annesinin yaninda gidiyordu. Belki benim ailemle birlikte yasadigimiz icin oldugunu sandim ve ayri eve ciktik, herseyimizi kendimiz aldik kredi cektik herseyimiz var evimiz cok güzel ama esim hala hergün annesine veya ablasina gidiyor. Babasiyla hala görüsmüyor. Beni görmek istemiyorlar haliyle evde hep yanliz oturuyorum. Calismiyorum. Esim sabah 8de ise gidiyor ve aksam 7de eve geliyor, dusa giriyor, yemegini yiyor ve disari cikiyor. Araba tamircisi esim ve hergün onun bunun arabasina bakcam diye cikiyor, saat 10 oluyor ve anneme gidiyorum diye msj atiyor ve eve gece 12de geliyor ve yataga yatip uyuyor. Bu hergün böyle, bir gün bile beraber oturup tv izliyemiyoruz sadece beraber yemek yiyoruz oda benim zorumla surat asarak. Hic evde durmuyor. Hic güzel sözler söylemiyor. Niye böyle yapiyosun diyorum ben böyleyim diyor. Evlenmeden önce böyle degildi isden cikip hemen yanima gelirdi hep benimle vakit gecirmek isterdi. Simdi ise beni görmemek icin disari cikiyor. Bu evlilik degil ki artik bizim yasadigimiz, ben tek basima yasiyamam ki evliligimi.
Annesi onu hergün cagiriyor birgün gitmese karin daha önemli senin icin diyolar ve onu kendi tarafina cekiyolar, bense kendimi savunmaya kalksam esim hep annesini ablasini tutuyor. Ben onlara hicbirsey yapmadim ama hala benimle ugrasiyolar hala bizi ayirmaya calisiyorlar galiba o yüzden hergün cagiriyolar esimi ben delireyim diye.
Bide ben cocuk sahibi olmak istiyorum, hem belki o zaman eve baglanir diye düsünüyorum cünkü öyle diyor cocugumuz olunca hep evde olcam zaten diyor. 5 ay önce korunmayi biraktim, bunu esimde biliyor ama birden bire ben daha cocuk istemiyorum demeye basladi. Ben ikna etmeye calistikca tamam bakariz bi dedi, yumurtlama günlerimde ben yanasiyorum ama o istemiyor. Bir iki kere yumurtlama günüme denk geldi ama hamile kalamiyorum. Bir kac hafta önce agizindan kacirdi ablasi demis ki sakin cocuk yapmayin, onlari dinliyor. Benim hic degerim yok galiba onun gözünde.
Ne olur yardim edinne yapcagimi sasirdim. Ayrilalim diyorum böyle olmaz, tamam diyor ben ailemden vazgectim senden mi vazgecemicem fdiyor. Bir gün sonra geliyor sariliyor ve ben hemen yumusuyorum ve yine yemegini yiyor disari cikiyor ne olur bir akil verin
Hiç birşey için geç kalmış değilsin.malesef ausbildung yapmadim. okulum nerdeyse bitmisti hamile kaldigimda ve psikolojim baya bi bozuktu. okulu bitirdim, dedigim gibi nisanlandim ve 1 ay icinde ayrildim o arada ausbildunga baslamistim ama ayrildiktan sonra ailem beni türkiyeye gönderdi 4 ayligina...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?