Kaçarak evlendim ailemle konuşmak konusunda tereddütteyim..

Sanki önceden çok arkasında durmuşlar belki 2 senelik okudu. Liseden meslek çıkışlı. Her zaman abisi değerli olmuş
Bana eksik şeyler var gibi geldi. Ben de 2 yıllık okudum. Hepsini hesap ettim de söyledim. E o zaman ailem ailem demeyecek. Neyse ben çocuklarımı büyütürken aşırı emek sarfediyorum her anne gibi. Böyle birşeyi hak etmiyorum. Konu sahibi de üniversite okumuş demek ki ailesi o kadar da kötü değil. Belki ailesinin normal bulmadığı şeyler vardı. Zaten çok da küçükmüş. Erken bir karar vermiş. Ben atanmış bir memurdum. 23 yaşımda evlendim. Keşke 30 a kadar bekleseymişim dedim. Kesinlikle cahilce bir karar vermişim. Tek avantajım çalışıyor olmammış. O da ailemden Allah razı olsun ki baskı kurup beni hayata hazırlamışlar
 
Ne alaka, belki kucuk yaslardan beri hem okuyup hem calisti. Evde berdus koca kazik kadar abi calismazken bu kiza mi dustu calisip eve destek olmak? Bir omur verip buyutmusler derken bu bir lutuf degil. Dogurdularsa bakacaklar tabi. Sirf anne babalar diye cocuklarini itip kakmak, kendi dogrularini, isteklerini zorla benimsetmeye calismak, deger vermemek hadleri mi? Ailenin yaptigi cirkin degilde kizin eve para verdim demesini cirkin bulmaniz pek garip..
 
Anne baba hakkı diye birşey var ya hani! Mesela ben annemin ayaklarının altını öperim o benim canım. O birine kötü diyorsa 1 milyon kere düşünürüm.
Asıl garip olan bu kadar berbat bir aileyse evlendiği günden beri ağlayıp haber yollaması değil mi? Zaten benim kafama yatmadı bu konu. O sofra ayırma işi de evliliğe izin vermedikleri için küsüp ayrılmış gibi.
Neyse işte madem bu kadar kötüymüş onu büyüten okutan yediren içiren ailesi kaçmışken yoluna bakmalı
 
1-2 yıl para vermissin derken benimle birlikte mi yaşadınız? 15-16 yaşından beri 9 ay okula gider 3 ay yaz tatilinde çalışırdım o zaman aldığım üç kuruş parayla bile ya eve alışveriş yapmam istenirdi ya da paramı isterlerdi. Üniversite de 550 lira kyk alırdım ta köyden teyzem fitnelerdi kız çocuğunun elinde o kadar paranin ne işi var parasını alin elinden diye ailemde o 550 liraya bile göz dikerdi. Üstelik onlardan bir lira bile harçlık almazdım sadece 550 lirayla ders notlarımı yol paramı si*ara parami karsilardim ay sonu elimde en fazla 20-30 kalırdı onu da bize ver bari derlerdi. Onlardan gizli saklı 17 altın birikmiştim öğrendiler. Ev aldıklarında sıkıştırılar diye altınları istediler yıl başından sonra biz sana vericez demişlerdi bırakın 17 altını 1 tanesini bile geri vermediler. Bir şeyin içini bilmeden yargılamayın lutfen.
 
Anne babanız bu kadar kötüyse niye yanaşmaya çalışıyorsunuz ? Farklı yorumlarınıza da baktım, babamı özledim falan demişsiniz.
Anlattığınız kadar kötüler ise ( ki kaçmışsınız zaten) şimdi neden tekrar görüşmek istiyorsunuz?
 
E madem bu kadar kötüler neden ağlayıp sızlanıyorsun haber yollayıp görüşmek istiyorsun. Herkesin elbet görüşü farklıdır ama kaçıp yok saydığım ailem için uğraşmazdım.
Benim ailemin durumu kötüydü babam batmıştı yani. Ben de bursumu alır eve alışveriş yapardım. İşe başladığım ay kredi çekip kardeşlerimi üniversiteye yolladım. Ne bileyim aile olmak bana göre böyle birşey. Ben boşandım ailemin evinde oturuyorum. O destek olduğum ailem şimdi çocuklarıma destek oluyor. Aile kavramlarımız farklı herhalde ondan yanlış geliyor düşüncelerimiz. Yine de abla tavsiyesi olsun. Mutlaka çalış en çok kendine güven.
 
Evlendigim günden beri ağlayıp aileme haber göndermedim. Eşimin babası kızım ben her zaman arkandayim ama anne babadir bir arayalim orta yolu bulalim diyip defalarca aileme ulaşmaya çalıştı. Anne baba hakkına gelecek olursak bende yarın bir gün anne olacağım çocuğumu okutmak besleyip büyütmek benim görevim bunun hakkı olmaz OLAMAZ. Kendi keyfim için annelik babalık duygusunu tatmin etmek bir evlat getirdiysem dunyana o çocuktan bir çıkar beklemem ben seni okuttum büyüttüm yedirdim icirdim diyemem çünkü anne baba bunu çocuğuna yapmak ZORUNDA.
 
O sevgisizlik, değersizlik hissi ile büyüdüğü için alamadığı sevgiyi her fırsatta almaya çalışıyor. Ekmeksiz susuz kalmış gibi devamlı saldırması da bu zamana kadar alamadığından zaten. Yazık, zaten hakkı olan şeyin dilencisi yapmışlar kızı.
 
Bakin olay tam olarak bu batmış aileye destek olmak farklı. Eli kolu tutan sapasağlam bir abim var ama keyfi olarak çalışmıyor. Gece gündür ben çalışıyorum benim paramı alıp evde yatan abiye benim paramı harçlık olarak verilmesi konu. Aile kavramlarimiz ve yasantilarimiz şartlarımız farklı.
 
Ya kusura bakma ama bişeyleri zamana yaymayı zamana bırakmayı ısrar etmemeyi bilmemişsiniz hiç neye acele ettiniz bukadar ? Sorun buluşmak mıydı? Beraber uyumakmıydı derdiniz de bukadar acele ettiniz? Ailemi dinlemediğim için pişmanım özlüyorum tek hissediyorum diyemiyosun.. kusura bakma büyük sözü dinlemeyen hep ama hep üzülecek. Sen zamanındq yardımcı olmuşsun o ayrı maddi konuda abiyi boşver sen insan kaç yaşına gelirse gelsin hep anne babayi gözü arar insanın ben kaç küsür yaşına geldim saçımın teli sizlasa anne diye ağlarım. Ananızın babanızın sözünden çıkmayın.
 
Pişman değilim Allah'a şükür. Evlendiğimden beri insan olduğumu hatırladım el üstünde tutulmanin ne olduğunu anladım.
 

Tüm bu yaptıklarına rağmen neden hala onlarla barışma derdindesiniz? Ortada bir aileniz yokmuş ki. Anne baba dediğiniz kişiler sizi oğullarının geleceği için sümürmeye çalışmış
Duygusallığı bir kenara bırakıp bu insanlar için üzülmeyi bırakın. Bir gün kendilerine iletişime geçerse konuşursunuz olur biter.
 
Yanlış karar verdiğini düşünüyorum hala. İşi gücü bırakıp bu defa da bir erkeğin sevgisine güvenip kalmış. O arada da kaçtığı ailesiyle ilişki kurmaya çalışıyor. Sürekli birilerine göre yaşamayı tercih ediyor. Tek sorun bu olsa işi de varmış gidip kendine bir hayat kurmaya çalışabilirdi. Ben bu tür radikal kararlardan sakınırım. Sanırım o da yaştan dolayı. Allah pişman etmesin
 
İçimdeki şey özlemden daha çok imrenmek aslında. Kp görümcemle konuştuğu zaman onlara bakıp acaba bende babamla barissam böyle olur muyum diye içimden geçiriyorum. Ya da çocuklu arkadaşımın babası torununa bir şey aldığında acaba babamla barissam o da torununa bu kadar ilgili olur mu düşünceleri dönüyor hep yani benim özlem diye tanımladığım şey aslında imrenmek. Hani bugüne kadar bana aile olmadılar belki ben yokken değerimi anlamışlardır belki iyi davranirlar düşüncesi dönüyor.
 
Ben yanlış karar verdigimi düşünmüyorum dünyaya bin kere gelsem bininde de eşimle evlenmek isterdim. Yarın bir gün ayrılık durumu olursa da kendime yeni hayat kuracak ayaklarımın üstünde tek başıma duracak kadar da güveniyorum kendime. Düşünceniz için teşekkür ederim.
 
Merhaba, öncelikle çok zor bir durum. Ailene de sinir oldum kusura bakma :) İçinde kalacağına bir ara, görüşmek iste soğukluk, ters yapmalar falan varsa bir daha da görüşmezsin. İçinde kalmamış olur. En azından sen adım atmış olursun.
 
Sal gitsin o zaman. Yoklukları daha huzurlu aslında ama sen bilinç altına işleyen 'ana baba kutsaldır hakları ödenmez' diktesinden kurtaramıyorsun kendini. Bunlar ailelik etmemiş ki sana zaten, besleme gibi yaşatıp besleme gibi evlenmek zorunda bırakmışlar. Allah eşinden ve onun ailesinden razı olsun, sen de evlatlarına iyi ve adil bir anne ol, pişman olup üzülüp adım atmayana da adım falan atma, sevgili oğullarının ayağına paspas olup sürünsünler, yarın senin kapını çalmaya yüzleri olmasın
 
Buradaki yorumlarda sonra kendimi geri çekmeye karar verdim :) anneme haber gönderdiğimde daha zamanı var diyip konuyu kapatiyorlarsa demek ki bensiz mutlular. Gittiği yere kadar bu şekilde giderim ararlarsa konuşur görüşürüm aramazlarsa ihtiyacım olmadığı işim düşmediği sürece aramam herhalde.
 
Konu hak ödenmez değil aslında. Tamamen baska yorumda bahsettiğim gibi imrenmekten ibaret. Torunuyla ilgilenen dede ya da babasiyla konuşan evli bir kadin gördüğümde imreniyorum. Acaba babamla barissam böyle olur muyuz diye dusunmeden edemiyordum. Hani olay tamamen imrenmekten ibaret yani
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…