Eşimde anlattığınız formattaydı.Yani aşağı yukarı böyle biriydi. Bebek bakımının kolay olduğunu, bebek ve ev işlerinin kadının işleri olduğunu düşünürdü. Üstelik işte çok yorulduğu için öfkeli olabileceğini, benim alttan almam gerektiğini iddia ederdi.Bebeğim kucağımda kontrole götürmüştük küçüktü daha, doktor odasına giderken koridorda emzirme odasını görmüştüm.Doktor yanından çıktıktan sonra bebeğim ağlamaya başladı.Benim de kafam karıştı bir kaç saniyeliğine durup o yazıyı nerede gördüğümü düşündüm.Sanırım sesli düşünmüşüm, bir hışımla gel gel onu da ben bulayım, deyip hırsla önden yürüyüp gitmişti.Çok üzülmüştüm çünkü bebek bakımıyla hiç bağı yokmuş gibi davranıyor, ve bebeği iki dak tutmasını bile istesem kadın işi bunlar deyip canımı sıkıyordu.O işten geldiğinde yemek hazırlamak için bebeği tut beş dakika desem, hem işte yorulayım hem gelip evde bebek bakayım.Bu nasıl bir hayattır deyip kıyameti koparıyordu.
Üç sene boyunca bu saçma işkenceyi çektim.Gözünüz kesiyorsa, sonucu belirsiz bir mücadeleye girişmek için yeterli sevginiz varsa deneyin.Ama çok yıpratıcı bir dönem yaşanıyor.Sonucuysa olumlu da olabilir olumsuz da.karar sizin.