Hepimiz bir miktar boyleyiz bence.
Karsi taraftan da dinlesek neler duyariz, hepimizin her sey icin bir aciklamasi var.
Ama vicdan?
Ben hep vicdanima onem veririm, en iyi pusuladir, en iyi polistir vicdan.
Vicdanim rahatsa kotuluk gormek sadece bir sure sarsar beni.
Hayat boyledir, dualisttir, iyilik ve kotuluk savas halindedir kendi icimizde bile.
Ben safimin iyilik safi olduguna sonuc her ne olursa olsun inaniyorsam gerisini bosveriyorum.
Bir de artik dengeye onem veriyorum,
Sana yapilmayan iyiliklerin baskasina nasil da rahatca yapildigini goruyorum
Sana gosterilmeyen vefanin..
Aslinda kimse bir anda kotu olmuyor da severken goremiyoruz çiğliklerini ya da bazen akraba gibi koparamadigimiz bir bagdan oturu gelisebiliyor kotu durumlar ya da hayatindaki yerimize pragmatist baktigini konduramiyoruz vs vs.
Hayat boyle.