- 2 Ağustos 2012
- 1.072
- 425
ben ne karar verirsen ver okulunu muhakkak bitir derim. akademik kariyer olmasa bile normal öğretmenlik yapmak için çabalayabilirsin bir süre sonra. hayat boyu sevmediğin işi yapmak zor. ben olsam ne yapardım bilmiyorum. sanırım işimden ne kadar nefret ettiğime bağlı olurdu.
Belki geçici bir sıkıntıdır...
Bir süre senelik izne falan çık kafanı dinle...Evde vakit geçir
İşten çıkmak ve sonrası zor olsa gerek...Çogumuz yaptıgımız işi sevmiyoruz yada çalıştıgımız ortamı vs..
Ama işte mecburiyetler boynumuzu büküyor...
Hayırlısı olsun inş.
darısı başıma.. 4 senedir özel sektördeyim nefret ettim.. önümüzdeki ay bi kurum sınavına gireceğim bana dua eder misinizAllah düşmanımı bile işsizlikle sınamasın hep bunu derim
bende devletteyim zaman zaman bende sıkılıyorum ama özel sektörü de bildiğim için öncesinde, yatıp kalkıp şükrediyorum aman aman sıkılayım diyorum kendi kendime eskileri hatırladıkça :))
bence bizim ülke de fazla idealist olmaya gerek yok çünkü ne kadar çabalasanda karşılığını alamıyosun değerin bilinmiyo kimin adamı olduğuna bakılıyo açıkçası
darısı başıma.. 4 senedir özel sektördeyim nefret ettim.. önümüzdeki ay bi kurum sınavına gireceğim bana dua eder misiniz
Seni cok iyi anlayabiliyorum, bir an kendimi senin yerine koydum bende senin kadar olmasada buna benzer bise yasadim. sana tek tavsiyem. istifani vermeden once kendi baska isler bakmaya baslayabilirsin. simdiden is basvurulari yap 1 ay falan sabret baktin gercekten cekemicek hale geldi ver istifani ama yoluna is arayarak devam etMerhaba arkadaşlar.
4 yıldır bir kamu kurumunda memur olarak çalışıyorum. Fiziksel olarak yorulmuyorum fakat zihinsel olarak çökmüş durumdayım. Hiç bir iş kolay değil bunun farkındayım, her işi bir zorluğu var ama ben çok yıprandım. İşimi sevmiyorum, yaptığım işten tatmin olmuyorum, zevk almıyorum. Bu işi bulamayanlar da var diyeceksiniz ama ben nankörlük ettiğimi düşünmüyorum.
Örgün bir fakültede kaydım var fakat işyeri izin vermediği için çok istediğim halde devam edemiyorum. Son derece mutsuz ve huzursuzum. Psikolojik tedavi görmeye başladım. Evleneli henüz 8 ay oldu eğer istifa edersem evliliği gerekçe olarak gösterip 4 yıllık kıdem tazminatımı da alabileceğim.
Ama sorun şu, benim bir ev kredim var ve kalan borcum yaklaşık 40 bin. İşten ayrılırsam bu borcu aracımızı satarak kapatacağız. Eşimle bu konuyu konuştuğumda önemli değil sen nasıl istersen öyle olsun dedi. Üzüleceğim tabi araç satılırsa o da üzülecek... Onun dışında başka borcumuz yok. Ev kendimize ait kira vermeyeceğiz. Eşim 1750 tl maaş alıyor. Geçinebiliriz diye düşünüyorum.
Ama korkuyorum kızlar. Yani kendimden eminim istifa edersem çok daha iyi olacağım, okulumu bitireceğim akademik kariyer yapacağım ama ya boşluğa düşersem? Ya bir daha iş güç sahibi olamazsam diyeYaşım 26 bu arada. Şu an için çocuk sahibi olmayı düşünmüyoruz. Sonsuza kadar evde oturmayı da düşünmüyorum...
Ailemle konuştuğumda aman işini bırakma sakın dediler. Yıprandığımın farkında değiller. Onlara göre yaptığım iş kebap hiç bir sıkıntım yok bütün gün oturup akşam eve gidiyorum. Ben büyütüyorum. Okuyup ne yapacaksın diyorlar. Dışarıdan bakınca öyle görüyorlar.
Ben şimdi ne yapayım, siz olsanız ne yaparsınız, objektif yorumlara çok ihtiyacım var
bu zamanda güvencesi olan bi iş sahibi olmak çok zor işinizden zevk almıyor olabilirsiniz anlıyorum sizi bende inannın bazen işe gitmek içimden bile gelmiyor uyuduğumda sabah olmasını istemiyorum . özel sektörde masa başı bi işim var ama her allahın günü tlfnda 100 kişiyle muhattap oluyorum ofis ortamı bilgisayar karşında elinde telefon bazen sinir krizi geçirecek gibi oluyorum kazandığım parada para olsa asgari ücret haftanın 6 günü tam gün çalışıyorum bazen 3 saat geç çıktığımız oluyor yada pazar günleri mesai oluyor ama mesai ücretide verilmiyor anlıyacağın üç kuruş için hem beynim hem bedenim yoruluyor. allaha şükür babam başımızda çalışıyor ve benim kazandığım para kendime ait ister eve harcarım yada harcamam ona karışmazlar. çokta mecbur değilim çalışmaya bende bazı hem cinslerim gibi bekarken babam baksın evlenincede kocam bakar kafasını yaşamıyorum çok şükür. kendimi bildim bileleli çalışıyorum ve çalışacağımda insanın kendi parasını kazanması kadar güzel bişey yok inan bana bunun zevki bi başka ve sende elinde olana mesleğini yaban atma ilerde seni ne bekler bilemezsin eşin alah korusun işsiz kalır, bi hastalık olur dünya hali bilemezsin ne olacağını işini bırakma senelik iznini ufak ufak kullan raporda alabilirsin izinlerini yıla yay kendini çok yorgun hissettiğinde al iznini iki gün bile olsa yalnıoz kal kafa dinle çok iyi gelecek bu durum sana aöf istediğin bi bölüm okursun maksat kariyerde yapmaksa bende aöf okuyorum işimide yapıyorum hem kendi sektörümde işime yarayacak bölümü okuyorum. inan iş sahibi olmak çok zor bu memlekette
Calisma sartlarinizin ne derece zorlu oldgunu elbette bilemeyiz ancak ilk defa is hayatina memuriyetle baslayinca insan cok fazla kiyas yapamiyor ve daha kotu ne olabilir ki diyor.iyi bir univ.nin egitim fakultesini bitirdim atanamadigim icin yilarca o dershane senin bu ozel okul benim süründüm kesinlikle sürünmek!! En son bir sekilde kamu kurumu kismet oldu ha cok mu iyi hayir tamamen vasifsiz eleman statusundeyim ve her turlu angarya isle bogusuyorum , cok gun oluyor sabah aglaya aglaya ise geliyorum ama sükrediyorum inan o özel sektorde yasadiklarimi dusununce burasi nimet bosver oyle boyle cek gitsin gittigi yere kadar diyorum.Memuriyet bu devirde nimettir arkadasim mutsuz calismak elbette zor biliyorum ama Dimyata pirince giderken evdeki bulgurdan olma derim.Meslegin elinde dursun fakat alternatifleri zorla mesela.
darısı başıma.. 4 senedir özel sektördeyim nefret ettim.. önümüzdeki ay bi kurum sınavına gireceğim bana dua eder misiniz
İş ortamı o kadar etkiliyor ki.
Aynı meslekte 6. yılım, ilk 4 senem çok kötü geçti ve bir gün bile oflamadan, lanet etmeden uyandığımı hatırlamıyorum. Çok araştırdım geçişleri, istifaları falan ama devam ettim. 2 senedir ise eskiye nazaran çok rahatım yine çok yoruluyor bütün enerjimi harcıyorum ama iş yerine gidince her şey kapının dışında kalıyor. Belki sadece sabır gereklidir belki kısa bir tatil...
Seni cok iyi anlayabiliyorum, bir an kendimi senin yerine koydum bende senin kadar olmasada buna benzer bise yasadim. sana tek tavsiyem. istifani vermeden once kendi baska isler bakmaya baslayabilirsin. simdiden is basvurulari yap 1 ay falan sabret baktin gercekten cekemicek hale geldi ver istifani ama yoluna is arayarak devam et
Memur olmak icin kendini yırtan ben olarak söylüyorum yapma akademi okul daha zor isini sevmeye calisMerhaba arkadaşlar.
4 yıldır bir kamu kurumunda memur olarak çalışıyorum. Fiziksel olarak yorulmuyorum fakat zihinsel olarak çökmüş durumdayım. Hiç bir iş kolay değil bunun farkındayım, her işi bir zorluğu var ama ben çok yıprandım. İşimi sevmiyorum, yaptığım işten tatmin olmuyorum, zevk almıyorum. Bu işi bulamayanlar da var diyeceksiniz ama ben nankörlük ettiğimi düşünmüyorum.
Örgün bir fakültede kaydım var fakat işyeri izin vermediği için çok istediğim halde devam edemiyorum. Son derece mutsuz ve huzursuzum. Psikolojik tedavi görmeye başladım. Evleneli henüz 8 ay oldu eğer istifa edersem evliliği gerekçe olarak gösterip 4 yıllık kıdem tazminatımı da alabileceğim.
Ama sorun şu, benim bir ev kredim var ve kalan borcum yaklaşık 40 bin. İşten ayrılırsam bu borcu aracımızı satarak kapatacağız. Eşimle bu konuyu konuştuğumda önemli değil sen nasıl istersen öyle olsun dedi. Üzüleceğim tabi araç satılırsa o da üzülecek... Onun dışında başka borcumuz yok. Ev kendimize ait kira vermeyeceğiz. Eşim 1750 tl maaş alıyor. Geçinebiliriz diye düşünüyorum.
Ama korkuyorum kızlar. Yani kendimden eminim istifa edersem çok daha iyi olacağım, okulumu bitireceğim akademik kariyer yapacağım ama ya boşluğa düşersem? Ya bir daha iş güç sahibi olamazsam diyeYaşım 26 bu arada. Şu an için çocuk sahibi olmayı düşünmüyoruz. Sonsuza kadar evde oturmayı da düşünmüyorum...
Ailemle konuştuğumda aman işini bırakma sakın dediler. Yıprandığımın farkında değiller. Onlara göre yaptığım iş kebap hiç bir sıkıntım yok bütün gün oturup akşam eve gidiyorum. Ben büyütüyorum. Okuyup ne yapacaksın diyorlar. Dışarıdan bakınca öyle görüyorlar.
Ben şimdi ne yapayım, siz olsanız ne yaparsınız, objektif yorumlara çok ihtiyacım var
Bende 7 yıl bankacılık yaptım. Evliligim kurtaricim oldu diyebilirim. Tazminatimi almasaydim mumkun degil cikmazdim. Gecen yil haziranda ciktim ve o yorgunlugumu daha yeni yeni atabiliyorum. Bu yuzden seni cok iyi anliyorum. Ama sunu dusun arkadaslarin da dedigi gibi kamu kurumunda calismak diger islere nazaran bi derece daha iyi Suanki sartlarda. Bu yuzden planini tam yapmalisin. Ciktigindaki tazminatin borcun enazindan yarisina yetecek mi. Arac sattiginda aylik giderlerin yetecek mi. tekrar calismak zorunda kalacak misin bunlari cok iyi degerlendirmen lazim.
Ben bunlarin hepsini dusunup esimle konusup ayrildim. Hatta kendi aileme bile tazminattan destek verdim. Bu yuzden icim cok rahat ayrilabildim ve suan cok mutluyum. Tekrar calismaya gelince kpss hazirlaniyorum. Bende 27 yasindayim suan. Allah mecbur etmezse tekrar ozel sektor dusunmuyorum. Bu yuzden sen halihazirda zaten memurken isi birakirsan ya ev hanimi olmaya razi olman lazim ki onu istemiyosun. Ya da cok cok daha iyi sartlarda bi is bulman lazimki ozel sektor gercekten cok zor. mesela fikrin olsun diye soyliyim. Su zamanda hedefi satisi olmayan bir ozel kurum yok. Memuriyette tabiki zorluk cekiyorsundur ama en azindan onundeki isi yapiyorsundur. Kimseyi ikna etmek, kimsenin agiz kokusunu cekmek zorunda degilsin. Ben mudur yardimciligina kadar ilerledim ve gordumki mudur de olsam derdim cok daha buyuyecek. Bu yuzden insani kemiren ozel sektore dusurmesin Allah seni. zaten kararini vermissin ama fikrin olsun diye yazdim. senin icin herseyin hayirlisi olsun ins.
bende böyle düşünüyorum her gün bin çeşit insanla uğraşmak yoruyorAslında son yorum ile olayı özetlemişsin insanla çalışmak zor
Amir de olsan çalışan da insanla muhatap olunan meslekler zor
Yeni evlendiğin için alışma sürecine bir de bıkkınlık eklenince bunalmışsın
Okulunu da bitirmek istiyorsun bu da seni geriyor
Biraz sabredin e kendini toparlarsın her meslekte çeşit çeşit insanla muhatap olunuyor
Güzel bir iş yaşamı dilerim
Merhaba arkadaşlar.
4 yıldır bir kamu kurumunda memur olarak çalışıyorum. Fiziksel olarak yorulmuyorum fakat zihinsel olarak çökmüş durumdayım. Hiç bir iş kolay değil bunun farkındayım, her işi bir zorluğu var ama ben çok yıprandım. İşimi sevmiyorum, yaptığım işten tatmin olmuyorum, zevk almıyorum. Bu işi bulamayanlar da var diyeceksiniz ama ben nankörlük ettiğimi düşünmüyorum.
Örgün bir fakültede kaydım var fakat işyeri izin vermediği için çok istediğim halde devam edemiyorum. Son derece mutsuz ve huzursuzum. Psikolojik tedavi görmeye başladım. Evleneli henüz 8 ay oldu eğer istifa edersem evliliği gerekçe olarak gösterip 4 yıllık kıdem tazminatımı da alabileceğim.
Ama sorun şu, benim bir ev kredim var ve kalan borcum yaklaşık 40 bin. İşten ayrılırsam bu borcu aracımızı satarak kapatacağız. Eşimle bu konuyu konuştuğumda önemli değil sen nasıl istersen öyle olsun dedi. Üzüleceğim tabi araç satılırsa o da üzülecek... Onun dışında başka borcumuz yok. Ev kendimize ait kira vermeyeceğiz. Eşim 1750 tl maaş alıyor. Geçinebiliriz diye düşünüyorum.
Ama korkuyorum kızlar. Yani kendimden eminim istifa edersem çok daha iyi olacağım, okulumu bitireceğim akademik kariyer yapacağım ama ya boşluğa düşersem? Ya bir daha iş güç sahibi olamazsam diyeYaşım 26 bu arada. Şu an için çocuk sahibi olmayı düşünmüyoruz. Sonsuza kadar evde oturmayı da düşünmüyorum...
Ailemle konuştuğumda aman işini bırakma sakın dediler. Yıprandığımın farkında değiller. Onlara göre yaptığım iş kebap hiç bir sıkıntım yok bütün gün oturup akşam eve gidiyorum. Ben büyütüyorum. Okuyup ne yapacaksın diyorlar. Dışarıdan bakınca öyle görüyorlar.
Ben şimdi ne yapayım, siz olsanız ne yaparsınız, objektif yorumlara çok ihtiyacım var