Merhaba, ben 8 yıl boyunca kurumsal bir firmada çalıştım ama yıllar yılı çok zorluklar çektim.Hep mücadele ettim çalışayım ekonomik özgürlüğüm olsun diye ama son yıllar müdürüm resmen mobing yaptı ve yeteri kadar uyanık olmadığım için oyunu kuralına göre oynayamadım,çok çalışmama rağmen reklamımı iyi yapamayıp atıldım..Neyseki tazminatımı verdiler, son dönem eşimle bebek istiyorduk,yıllar yılı ertelemiştim ve çalışırken böyle önemli bir konuyu neden erteledim kendime öyle kızıyorumki Neyse işten çıkınca eşimle hemen çocuk yapalım dedik, ben çocuğum olunca özelde çekmek istemediğim için ve yaşadığım acılar ve kapının önüne konma acısı yüzünden devlet hedefi koydum hemen kpss kursuna gittim, o kadar çalışmama rağmen yaş gelmiş 37 ye, ve ister istemez matematik vs hızım düşmüş istediğim yuksek puanı alamadım.Atanmayı bekliyorum ama düşük bir umudum var, kpss de işten atılma sonrası ikinci yıkım oldu bebim için... Bebek için sürekli gittiğim dr benim ve eşimin sorunu olmadığını yumurta takibi yapacağını söyledi, ve 2 kez çatlatma iğnesi vurulup 2 ay dr un dediği vakitlerde birlikte olmaya çalıştık ama olmadı....toplamda 6 ay falan dr kontrolünde yumurta takibim yapıldı ve olmadı bebek.... Zaman geçtikçe kendime güvenimi kaybettim, en çokta facebook etkiledi beni, bir baktımki fakülte arkadaşlarım zamanında devlete kapak atmış artık kariyerlerinde iyi bir noktaya gelmişken üzerinede çocuk yapıp büyütmüşken benim ne isşim ne bir bebeğim var!!! öyle garipki eski iş yerimden 1 gün görmesem özleyeceğim arkadaşlarımla bağım gitgide koptu,ama bana en çok koyan üniversiteden en yakın arkadaşlarımla uzaklaşmak idi...Toplu buluşmalarda hepsi müdürüyle vs yaşadıkları olayları anlatırken ben evde oturmanın ezikliğiyle gitgide komplekse girdim......İnsanlara güvenim kalmadı....Hatta en sevdiğim arkadaşım vardı fakülteden, annem hep onun benim güzelliğimi eşimle mutlu evşliliğimi vs kıskandığını söylerdi bende annemi saçmalamakla suçlardım....Nedense ben bu kötü duruma düştükten sonra eski neşemi kaybettikten sonra eskisi kadar arayıp sormamaya başladı, kpss sonrası bana umut vermek yerine sanki çok eminmiş gibi bu sene bakanlığın bütçesi yok alım olmayacak diye müjdeli bir haber veriyormuş edasıyla konuştu....O kadar kırgınım ki....Herkese, herşeye....Bazen isyan edesim geliyor,allahım ne olurdu şu zor anımda bari bebek verseydin diye, ama nafile...İnsan rahat olunca hamile kalırmış, şuan işte çalışır halimden bile daha stresli ve endişeliyim, her ay hamilemiyim diyorum test yapıyorum sonuçta yıkılıyorum...tüp bebeğe başvuralım diyoruz korkuyorum erteliyorum....En ama en kötüsü kabul etmesi zor olsada kendime güvenimi ve neşemi kaybettim....eskiden grubumuzda en esprili olan ben şuan neredeyse en ciddiyim, espri yapma kabili,yetim bile gitti neredeyse, çalışmadığım için para harcamak istemediğimden evden dışarı çok çıkmıyorum, insan yüzü görmemekk ne kötüymüş, eşimde sağolsun cok asosyal biri, pek misafir cagırmayı sevmez eskiden iş yerimde yaşadığım sosyallik bana yeterdi ama şuan yeni arkadaşlar edinmek istiyorum yaşadığım şehirde çok arkadaşım yok, hft da 1 gun resim kursuna yazıldım ama yeterli olmuyor gelen hanımlar hep emekli ve yaşlı tipler, sporamı yazılsam? ne yapsam?nasıl kendime güvenimi kazanabilirim ? eskidende çok girişken değildim ama şuanki gibi de değildim.Psikoloğada para vermek istemiyorum,kitap önerisi olan varmı?birde yeniden sepmatik olup insanları kendime çekmek için neler yapabilirim?okadar sorumum varki, birde gucsuz anlarımda sigaraya başlayıp duruyorum, işten atılınca yeniden başladım sonra bırakmak için nikotin sakızına başladım, ve onu bırakamıyorum, 1 yıldır çok çiğniyorum zaten yaşım 37 yumurtalıklarım kimbilir nasıl zarar gormuştur? vucudumu tum pisliklerden arındırmak istiyorum, sakızı sigarayı bırakmak, ruhuma detox yapmak istiyorum hayatın neşeli yönlerini tekrar görmeye başlayabilmek, işte aramıyorum hamile kalabilmek için ,önce hamile kalıp sonra devlete atanmak en büyük hayalim....Allah daha büyük bir dert vermesin ama sizden özellikle kendine güveni kazanma ve çevreyi arrttırmak ile ilgili öneriler bekliyorum.