- 19 Kasım 2013
- 156
- 54
- 103
Öncelikle isteyen ve boş vakti olan varsa bir önceki konumu okuyabilir. Babamın nasıl biri olduğunu az çok anlayacaksınız orada.
Dün akşam işten eve geldiğimde annemden hiç ummadığım bir tepki aldım ve kavga ettik. 21 yaşındayım henüz ve çalışıyorum, kendi iş yerimizde. Her neyse akşam eve bir geldim annemle hararetli bir kavgaya tutuştuk. Konuya geçiyorum...
Babama ısrarla görücüye gelmek isteyen iki farklı aile var. düşünün bir yıl oldu hala ısrarla babama gelelim-gidelim tarzı şeyler söylüyorlar.(küçük bir yerde yaşıyorum) Babam da bunlara demiş ki, yılbaşına kadar size net bir cevap vericem demiş. Annem de dedi ki, baban artık böyle olmaz, birinden birini seçsin kabul etsin gelsinler demiş. Ama seçme hakkı yok yani istemiyorum demek yok ikisinden birini kabul edecekmişim. Ya ben evlenmek istemiyorum, üstelik iki çocuğu da gördüm az buçuk tanıyorum birini, ikisi de kafamda beliren adamla örtüşmüyor. Resmen zorla beni görüştürmek istiyorlar! Şuan bile sinirden ağlayacak noktaya geldim. Sinirden 2 saat annemle kavgaya tutuştum dün akşam.
Ve diğer seçenek de, yatılı bir kuran kursuna vereceklermiş, oradaki hocalar bana uygun birini bulurmuş!
Yemin ediyorum hayatı evliliğe indekslemiş bir ailem var! Hatta pardon sülalem var. Hepsi beni evlendirme derdinde ve ben öyle çok bunaldım ki; dedim beni o kursa verirseniz bir daha bu eve falan gelmem. Ararsanız sorarsanız bulamazsınız beni! dedim. Ama babamı biliyorum ben, otoriter biri ve ona atarlanma ihtimalim sıfır neredeyse!!! (önceki konuyu okursanız anlarsınız)
Ben bu seçeneklerden hiçbirini istemiyorum! bana fikir soran biri yok ve ben cidden çıkmazın ortasındayım. Kendimi yetim gibi hissettim, ne annem ne babam sen ne istiyorsun diyor. Hatta annem sana kalsa hiç evlenmicen, birini kabul et mutlu ol diyor!!!!! Bir de lütfedip yılbaşına kadar süre verdiler bana! İnanın anlatırken bile deliriyorum!
Ne yapacağım ben
Dün akşam işten eve geldiğimde annemden hiç ummadığım bir tepki aldım ve kavga ettik. 21 yaşındayım henüz ve çalışıyorum, kendi iş yerimizde. Her neyse akşam eve bir geldim annemle hararetli bir kavgaya tutuştuk. Konuya geçiyorum...
Babama ısrarla görücüye gelmek isteyen iki farklı aile var. düşünün bir yıl oldu hala ısrarla babama gelelim-gidelim tarzı şeyler söylüyorlar.(küçük bir yerde yaşıyorum) Babam da bunlara demiş ki, yılbaşına kadar size net bir cevap vericem demiş. Annem de dedi ki, baban artık böyle olmaz, birinden birini seçsin kabul etsin gelsinler demiş. Ama seçme hakkı yok yani istemiyorum demek yok ikisinden birini kabul edecekmişim. Ya ben evlenmek istemiyorum, üstelik iki çocuğu da gördüm az buçuk tanıyorum birini, ikisi de kafamda beliren adamla örtüşmüyor. Resmen zorla beni görüştürmek istiyorlar! Şuan bile sinirden ağlayacak noktaya geldim. Sinirden 2 saat annemle kavgaya tutuştum dün akşam.
Ve diğer seçenek de, yatılı bir kuran kursuna vereceklermiş, oradaki hocalar bana uygun birini bulurmuş!
Yemin ediyorum hayatı evliliğe indekslemiş bir ailem var! Hatta pardon sülalem var. Hepsi beni evlendirme derdinde ve ben öyle çok bunaldım ki; dedim beni o kursa verirseniz bir daha bu eve falan gelmem. Ararsanız sorarsanız bulamazsınız beni! dedim. Ama babamı biliyorum ben, otoriter biri ve ona atarlanma ihtimalim sıfır neredeyse!!! (önceki konuyu okursanız anlarsınız)
Ben bu seçeneklerden hiçbirini istemiyorum! bana fikir soran biri yok ve ben cidden çıkmazın ortasındayım. Kendimi yetim gibi hissettim, ne annem ne babam sen ne istiyorsun diyor. Hatta annem sana kalsa hiç evlenmicen, birini kabul et mutlu ol diyor!!!!! Bir de lütfedip yılbaşına kadar süre verdiler bana! İnanın anlatırken bile deliriyorum!
Ne yapacağım ben