- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
istanbul'da çalışan annelik ve tek çocuk konusu
- Konu Sahibi Jenyfer
- Başlangıç Tarihi
- Durum
- 24 Ocak 2021
- 11.146
- 25.051
Eşinizin ailesi ile hem mesafeli olup hem de size kızına koştuğu gibi koşmasını bekleyemezsiniz, ayrıca hamilelik bir hastalık değil acil bir durum olmadığı taktirde yanlız geçirilebilen bir dönemdir..Arkadaşlar merhaba, benim 4aylık bir oğlum var. 32 yaşındayım ve eşim de 38 yaşında. Ailem farklı bir şehirde. İstanbul'da eşimin ailesi var ama aramız çok sıkı fıkı değil onlarla. Aileler arasında kültür farkı var ve ben aslında iki ailenin de kültüründen bir şeyler barındırıyorum. Eşimin kızkardeşinin de bir oğlu var ve kayınvalidem 2buçuk yıldır ona bakıyor. Ama ben hamileyken bile arayıp sormadı aynı şehirde olmamıza. Eşim de hamileliğimin son 6 ayında hep çalıştı, evde kalmadı. Yani hamileliğimi tek başıma geçirdim. Kendimi o kadar yalnız ve bunalmış hissediyorum ki benzer şeyler yaşayan kişilerle konuşmaya çok ihtiyacım var
- 14 Eylül 2012
- 351
- 519
Yaşıyan anlıyor diyorsun da memursun mis gibi 2 yıl izinlisin.Bunları düşünecek çokk zamanın var daha önünde .Ben özel sektörde yazılımcıyım gecem gündüzüm yok bebeği minicikken bıraktım.
Arkadaşının olmaması da senin seçiminmiş demekki sosyal ve ya sıcak kanlı biri değilsin.Bunun başka şehirde olmanla alakası yok.Atıyorum istanbul yerine trabzona gitseydin de oradada arkadaşın olmayacaktı.Hem istanbulda bakıcı ya da istediğin kreşi bulma imkanın diğer şehirlere göre daha fazla.
Hep olumsuzundan bakma olumlu tarafından bakmaya çalış.
Yaşamadığın birşey için de büyük konuşma.Bir de burada çalışan anne olanlar çokk ben dahil.Çalışan anne olmak kolay diyen bir allahın kulu yoktur.
o yüzden memursun şükret diyorum.İstediğin zaman izin ve ya rapor alabilirsin.
- 9 Ocak 2014
- 7.312
- 9.115
konuyla alakasız olacak ama memnun musunuz kreş olayından, daha doğrusu çocuğunuz memnun mu?
benim de 19 aylık bi kızım var, annem bakıyor ama artık kreşe daha sıcak bakmaya başladım, normalde 2,5 yaşına kadar bekleyecektim ama şartlar beni itmeye başladı kreşe.. tereddütlerim korkularım var kreşle ilgilide...
- 12 Mart 2014
- 215
- 83
baktım da bu da her konuya atlıyo.
- 28 Mart 2020
- 21.310
- 64.642
Saygınız göz kamaştırıcı. İstediğim her konuya yazarım. Sitenin sahibi misiniz de karışıyorsunuz? Bu sizi ilgilendirmez. Yorumumu görmek istemeyen göz ard et seçeneğini seçsin. Çırpınışlarınız komik. Gidin tedavi olun.
- 12 Mart 2014
- 215
- 83
- 28 Mart 2020
- 21.310
- 64.642
Beni alıntılamanın "sana cevap veriyorum" anlamına geldiğini bilmeyecek kadar cahil olduğunu düşünmüyorum.
- 5 Ekim 2020
- 13.315
- 35.660
- 36
Yeni doğum yapmış kaygılı bir anneye fazla yüklenilmemiş mi?
Lohusa depresyonu yaşıyorsunuz. Çok endişelisiniz. Her şey size kaygı veriyor şu an. Ama inanın geçecek. Su akar yolunu bulur.
Ben 7 aylık bebeğimi bırakıp işe başladım. Sağolsun bir sıkıntı olunca anneler uzakta da olsa geldiler gittiler ama geçici dönemdi. Şimdi 18 aylık ve artık düzenimizi kurduk diye düşünüyorum. Siz 2 sene izinde olacaksınız çok rahat dönebilirsiniz işe dert etmeyin.
Diğer konular için bir şey demiyorum şu an hepsi sizin kuruntunuz abartmanız. Gerçekten geçecek
Lohusa depresyonu yaşıyorsunuz. Çok endişelisiniz. Her şey size kaygı veriyor şu an. Ama inanın geçecek. Su akar yolunu bulur.
Ben 7 aylık bebeğimi bırakıp işe başladım. Sağolsun bir sıkıntı olunca anneler uzakta da olsa geldiler gittiler ama geçici dönemdi. Şimdi 18 aylık ve artık düzenimizi kurduk diye düşünüyorum. Siz 2 sene izinde olacaksınız çok rahat dönebilirsiniz işe dert etmeyin.
Diğer konular için bir şey demiyorum şu an hepsi sizin kuruntunuz abartmanız. Gerçekten geçecek
- 19 Şubat 2022
- 120
- 128
İnsan gerçekden çocuğu olmadan önce ne kadar zor olduğunu anlamıyor, olumsuz yönlerini göremiyor. Bende kendimi yalnız ve bunalmış hissediyorum. Benim şansım annemle aynı binada oturmamız yoksa çok zor olurdu. Allah yardımcınız olsun sizinde. Bi şekilde geçicek bu günler bu zorluklar. Kendinizi ve evliliğinize yıpratmamaya çalışın.Arkadaşlar merhaba, benim 4aylık bir oğlum var. 32 yaşındayım ve eşim de 39 yaşında. Ailem farklı bir şehirde. İstanbul'da eşimin ailesi var ama aramız çok sıkı fıkı değil onlarla. Aileler arasında kültür farkı var ve ben aslında iki ailenin de kültüründen bir şeyler barındırıyorum. Eşimin kızkardeşinin de bir oğlu var ve kayınvalidem 2buçuk yıldır ona bakıyor. Ama ben hamileyken bile arayıp sormadı aynı şehirde olmamıza. Eşim de hamileliğimin son 6 ayında hep çalıştı, evde kalmadı. Yani hamileliğimi tek başıma geçirdim. Zordu, çok yalnızlık hissettim. Kimse yoktu yanımda bana destek olan. Eşimin bazı sağlık problemleri de oldu ve 3 4 ameliyat geçirdi, hala da bitmiş değil tedavisi. Ben de bebeğimi alıp ailemin yanına geldim annemin isteğiyle de. Benim ailemde hep iletişim kopukluğu, kavga gürültü vardı. Babam kesinlikle iletişim kurulamayan, sorumsuz, ailesini ve çocuklarını kesinlikle düşünmeyen, tanıyanların asla saygı duymayacağı biri. Ben memurum ve İstanbul'a tayinim çıktığında koşarak gittim. Eşimle o zaman sevgiliydik, o da orda yaşadığı için sonsuz bir güvenle gittim ve çok güzel zamanlar geçirdim. 4 yıldır evliyiz, hep yurtiçi yurtdışı gezdik, keyifliydi. Benim çocuk sahibi olma düşüncem hiç yoktu ama 2020'de plansız şekilde hamile kaldığımı öğrendim. Ancak hamileliğimi bilmeden röntgen çektirip ilaç kullanmıştım ve çok fazla doktora gidip fikir danışarak kürtaj yaptırdım. Sonrasında derin bir boşluk ve çocuk sahibi olma isteği oluştu bende. Eşim de kürtajdan sonra çocuk istemeye başlamıştı. Yaklaşık 1 yıl denedik. Ovülasyon testleriyle ve her ay adet dönemim geldiğinde ağlayarak geçirdiğim 1 yıl. Neyse bu kadar bekledikten sonra bebek sahibi oldum.. Oldum ama şimdi içimde çok derin bi üzüntü var. Bebek bakmanın zorluğunu ve kimsenin gerçekten yanımda olmadığını, destek olmadığını gördüm. Eşim işleri ve sağlık sorunları nedeniyle 10 kere görmemiştir oğlunu. İstanbul'dayken sadece 2 gece yanımızda kaldı. Biliyorum çok istiyor görmeyi, yanımızda olmayı ama engeller çıktı işte. Ben 2 yıllığına ücretsiz izne ayrıldım ve eşim de oğlumuzun iyi şartlarda yaşamasını istediği için daha çok çalışmaya başladı. Zaten her şeyi içine atan ve bana sorunlarını yansıtmamayı seçen biri. Şimdi daha çok bunaltıyor kendini ve bu duruma çok üzülüyorum.
Benim sürekli görüştüğüm arkadaşlarım yok, bir çevrem yok. Birkaç yakın arkadaşım vardı ama onların da yanlışlarını görüp hayatımdan çıkardım. İşyerinden, okuldan, ordan burdan yüzeysel arkadaşlık yapıp instagramda birbirimizden haberdar olduğumuz insanlar var ama tabii ki bu yetmiyor. Bu zamana kadar eşimle birbirimize yettik, işten geldik, birlikte zaman geçirdik, mutluyduk da. Ancak şimdi çocuğumuz oldu ve İstanbul'a döndüğümde zaman geçireceğim kimsem yok, ben zaten alıştım ama çocuğumun yalnız kalmasından çok korkuyorum. Ben hep 3 çocuk hayali kurardım ama tabi bu çocuk yokken hiçbir şey bilmedendi. 2 yıl sonra işe başlayınca çocuğumu nereye bırakacağımı hadi kreşe verdim diyelim hasta olunca vs. ne yapacağımı düşünüyorum şimdiden. Babaannesinin ilgilenmeyeceğini biliyorum çünkü. Bırakın 3.yü 2.çocuk bile düşünmüyorum, düşünemiyorum. Bir de yaş konusu var. Ben 32 yaşındayım, eşim 39. Oğlum üniversiteye giderken eşim 60 yaşında olacak. Bu şimdiden canımı acıtıyor. 2.çocukla arasında daha da fazla yaş farkı olacak olursa. Zaten bir başka çocuğa enerjim kalır mı onu da hiç sanmıyorum. Çok isteyerek çocuk sahibi oldum evet ama bunları hiç düşünmemiştim, şuan onun pişmanlığı ve acısı var içimde. Oğlumu çok seviyorum tabii ki o benim canım ama bu onu bu acımasız dünyaya getirmiş olmanın üzüntüsü var içimde. Bir de dediğim gibi 2. çocuk düşünmediğimizden onu yalnız bırakacak olmanın acısı. Kafasına göre yaşayan ve özgürlüğüne çok düşkün biriydim ve bebekten sonra hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Artık hayatımın sonuna kadar düşüneceğim, nasıl ne yapıyor başına bi şey gelir mi diye kaygılanacağım biri var. Sürekli şuan bebeğim olmasa napardım diye düşünüyorum. Kendimi o kadar yalnız ve bunalmış hissediyorum ki benzer şeyler yaşayan kişilerle konuşmaya çok ihtiyacım var
Su an bebek emzirirken yazıyorum 4te uyandı etrafı seyrediyor amaçsız 
İlk çocuğumu çok istemiştim dogduunda da asiri zorlanmışımdır acaba bu kadar erken dogurmasa miydim falan dedim kendi kendime 4 aylıkken çalışmaya başladım aileler yanımızda değildi benim ailem acil bir durum olduğunda gelip gitti ama çoğunlukla yalnızdım
Kızım gündüz uyumuyordu bir ara 10 dk uyuyup uyaniyordu hatta bir gün hasta oldum rapor aldim ama cocuk uyumuyor ki dinleneyim ağladığımı hatırlıyorum yarım saat olsun uyu nolur diye
Simdi kızım 5 bucuk yasinda yani o geçmez sandığım günler geçti
İkinci cocugum doğalı 15 gün oluyor bazen ben de sizin gibi hissediyorum çünkü digeri büyüdüğü için her şeyi rahat rahat yapıyordum ama şimdi baş döndüm ama şu anda daha sakinim cunku biliyorum büyüyecek o günler de geçecek
Bence ikinci çocukta bir kabullenme oluyor veya tecrübe mi artık neyse
Bu arada cocuk bakmanın neyi zor diyenler tek başına cocuk bakmak gerçekten zor her bebek emip emip uyumuyor
Kızım gündüz uyumuyordu bir ara 10 dk uyuyup uyaniyordu hatta bir gün hasta oldum rapor aldim ama cocuk uyumuyor ki dinleneyim ağladığımı hatırlıyorum yarım saat olsun uyu nolur diye
Simdi kızım 5 bucuk yasinda yani o geçmez sandığım günler geçti
İkinci cocugum doğalı 15 gün oluyor bazen ben de sizin gibi hissediyorum çünkü digeri büyüdüğü için her şeyi rahat rahat yapıyordum ama şimdi baş döndüm ama şu anda daha sakinim cunku biliyorum büyüyecek o günler de geçecek
Bence ikinci çocukta bir kabullenme oluyor veya tecrübe mi artık neyse
Bu arada cocuk bakmanın neyi zor diyenler tek başına cocuk bakmak gerçekten zor her bebek emip emip uyumuyor
- 27 Ağustos 2022
- 4.441
- 7.551
- 17 Mart 2021
- 7.422
- 24.546
Arkadaşınız sizle mi yaşıttı? Kadın 52 yaşında mı doğurmuş?
- 17 Kasım 2016
- 8.475
- 28.683
- 41
- 25 Eylül 2011
- 7.417
- 11.124
Evet belkide evlatlikti bilemiyorum
- 13 Aralık 2020
- 1.028
- 1.391
- 19 Aralık 2014
- 5.842
- 47.856
Birçok üyelik alıp, farklı konular açmış sanırım. Kazen bey üyeliklerini birleştirmişti çünkü hatırlıyorum. Tutarsızlık ondan olabilir
Bir de konu sahibi buyrun bana da beğenmedim atın ama, ısrarla konunuzu silip, kırpıyorsunuz, banlanacaksınız. Çünkü ilk açtığınızda böyle değildi konu. İnsanlar ilk haline yorum yaptılar, siz değiştirince konuyu, yorumlar da alakasız gibi görünmeye başladı.
- Durum
