İşime alışamadım. Sizce dert etmeyi bırakıp devam etmeli miyim?

Z

zlhlivanur

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
15 Eylül 2022
50
26
Merhaba, sadece bu konuda fikir alabilirim diye üyelik açtım ve ondan sonra üyeliğimi sileceğim. Çünkü çevremde anlatabileceğim bir yakın arkadaşım yok. Ben lise son öğrencisiyim meslekte okuyorum ve bu dönem staj var. Ortaokulda derslerim düşüktü, depresyon nedeniyle antidepresan kullanıyordum vs. bu nedenle maalesef meslek lisesine gelmek zorunda kaldım ve sevmediğim bir bölümü okudum. Staj yerim tekstilde. Pazartesi başladım. Oldukça yorucu bazen tansiyonum düşer gibi oluyor ayakta duruyorum iş gereği, ortamı farklı geliyor. Çalışanlar ilk gün bana iyi yaklaştı, konuştuğum insanlar oldu ama ileriki günler bana nasıl davranırlar bilmiyorum. En başından beri yanlış yapma korkum vardı daha önce iş tecrübem yok. Oradaki çalışan bir abla da yanlış yapmaktan korkma sen öğrenmek için buradasın demişti. 2. güne kadar zaten kimseden azar falan yemedim kimseden kötü bir davranış görmedim. Ama dün 3. gün ufak bir yanlışlık yaptım. Ve usta başı bana " sen renkleri görebiliyor musun, senin yüzünden bunlar yanlış mı dikilsin bir daha göstermeyeceğim bu konuda soru sorma" dedi. Çok ağrıma gitti. Gözüm doldu zaten bu aralar kötü hissediyordum kendimi ve bu işi 1 sene boyunca kaldırabilir miyim bilmiyorum. İnternette tekstil hakkında yazılanları okurdum ve bire bir gerçek çıktı diyebilirim. İçine kapanık, mesafeli ve kimseyle yakınlık kurmayan bir insanım sadece verilen işleri yapıp saatim gelince çıkıyorum. Eğer stajı bırakırsam lise mezunu olamayacağım. Ailem de açığa geçmemi istemiyor. İş tecrübesi edinmemi hayata atılmamı istiyorlar. İşten eve geldiğimde çok sinirli oluyorum, moralim bozuk oluyor. Yer değişikliği de yapmak istemiyorum çünkü tekstil ortamını biliyorum artık. Ailem açığa geçmeme izin vermez. Sizce ne yapmalıyım bu durumda?
 

İşinize devam edin. Tekstilde makinecilere gidecek parçalarla alakalı bir işte hata yaptınız sanırım.

Şayet öyleyse, bu sizin elinizden giden tüm parçaların hatalı dikilmesi ve hem iş gücünün hem de kumaş ve son ürünün ziyan olması demek.

Henüz işin çok başındasınız. Hemen pes etmeyin. İşe gittiğinizde önceliğiniz işiniz olsun. Dikkatinizi işinize ve size verilen talimatlara verin. Gerekirse söylenenleri not alın.
 
Stajınızı tamamlamak için dişinizi sıkın bence. Sadece 1 yıl katlanıcam, sonra yoluma bakıcam şeklinde düşünün. Belki istediğiniz alan tekstil değildir, lise diplomanızı elinize alınca üniversite için hazırlanır ve başka bir bölüm için üniversite okursunuz.

Sevmediğin işte çalışmak ölüm gibidir tahmin edebiliyorum ben de yaşadım aynısını. 1-2 haftaya molalara çıkmak sohbet etmek için arkadaş edinirseniz işe de daha çabuk alışırsınız. İçe kapanığım demişsiniz, bunu sosyalleşmek ve kendinizi açmak için bir fırsat olarak düşünün iş arkadaşlarınıza girişken davranın.
 
Ben azarlanmayı, öyle muamele görmeyi kaldıramıyorum. Severek, isteyerek çalışmıyorum. İşe her gittiğimde stresle, korkuyla gidiyorum o gün nasıl geçecek diye. Kendimi işe veriyorum hızlı yapmaya çalışıyorum ama nefesim daralıyor, ağzım kuruyor ve sersemliyorum aklım bulanıyor. Bilmiyorum hiç tekstilde çalıştınız mı ama ben ne ortama ne de bu işe alışabildim.
 
Evet ölüm gibi. Böyle olacağını tahmin etmemiştim. İş arkadaşlarımla aramda çok problem olmadı ama farklı insanlar kültürleri olsun bazılarının konuşma şekli, hemen samimi olmamaları yaklaşmaları vs. bana bu çok tuhaf geliyor çünkü böyle bir ortamda hiç bulunmadım. Her iş sabahı korkuyla ve stresle gidiyorum maalesef
 

Daha 3 gün olmuş. Çok yenisiniz , belli ki hatanızı doğru tahmin etmişim.

Makineciler kendilerine verilen işi seri olarak diker , tamamlarlar. Onların işi gelen parçayı kontrol etmek değil , verildiği şekilde dikmek. Bu tür işlerdeki en küçük hata , çok büyük maddi zarara yol açar. Hata karşısında sizden yetkili olan kişi , durumun ciddiyetini anlamadığınızı düşünüp sert bir tepki göstermiş. Daha dikkatli olur ve söylenen talimatları not alırsanız ; işinizi kolaylaştırabilirsiniz.
 
Başka ortamda da benzer sorunlar oluyor her yerde sorunla karşılaşmak mümkün devam etmeniz daha iyi olur bitirip başka bir şey düşünebilirsiniz ya da devam etmeye karar verirsiniz
Bir de ayrılma kararı vermeniz içinde erken gibi yeni başlamışsınız adapte olmak zor olur biraz zaman geçince belki alışırsınız
 
Ben lise sonda açık liseye geçmiştim bu arada. Her gün evde büyük bir istikrarla ders çalışarak istanbul hukuk kazandım. Şimdi okul bitti staj bitti avukat oldum. Tavsiyem eğer disiplininize güvenmiyosanız açık liseyi düşünmeyin, gerçekten her sabah 8 de kalkıp gece 12 ye kadar ufak molalarla üniversite kazanabilmiştim. Lise diplomamda açık lise yazmasını kimse umursamadı bunu da belirteyim.

Ama açığa geçmemdeki en önemli sebebim çok istediğim bir hedefimin olmasıydı, çok istemeseydim hedefimde kararlı olmasaydım hiçbir şey başaramazdım. Çünkü 1 yıl evde olunca insan motivasyonunu kaybediyor genelde.
 
Is hayatı maalesef böyle.herkes bir lafla işi bırakıp çıkıp gitsee. Kimse bir yerde çalışamaz.o zaman kendi işini yapacaksin
 
Üniversite hedefim var kazanmayı da istiyorum. Bir tek haftasonlarım boş oluyor o zaman çalışmayı düşünüyorum. Şikayet ettiğim konu ustaların sert davranması. Tekstil ortamında şunu farkettim çalışana insan gibi bakmıyor üst kademedekiler sanki. Ve farklı farklı insanlar var. Bu yüzden ben bilerek samimiyet kurmuyorum. İlk başladığım günden beri aileme de bağırıyordum mesela eve geliyordum nasıl geçti diye soruyorlardı kimseyle konuşasım gelmiyor işten sonra. Bir de azar yiyince gözüm doldu. Yemek de yemedim o gün iş yerinde. Daha önce de çocukluğumda antidepresan kullandım yani hassas bir yapım var çabuk etkileniyorum ve 1 sene burada durunca daha neler yaşacağım bilmiyorum. Bana verilen görevler basit olsa da çok fazla fiziksel olarak sorun yaşıyorum vücut ağrıları olsun, tansiyon düşmesi olsun vs. Şu an bile pazartesiyi düşünüp stres yapıyorum...
 
nesrinilicali .!.:
Is hayatı maalesef böyle.herkes bir lafla işi bırakıp çıkıp gitsee. Kimse bir yerde çalışamaz.o zaman kendi işini yapacaksin
Genişletmek için tıkla...
Elbette her işte zorluklar var ama benim dediğim iş tekstil ortamı. İşe başlamadan önce gerçekten çok kötü yorumlar gördüm bu iş hakkında. Böyle değildir falan dedim ama bire bir hepsi gerçek çıktı.
 
Çok iyi anlıyorum bende de anksiyete problemi var ve çalıştığım bir iş yerinde ben de kalp çarpıntısı, yemek yiyememe, aşırı bir depresyon yaşamıştım iş koşulları yüzünden. Tavsiyem en azından 1 ayı doldurun, bi duruma bakın. Bu sürede hafta sonları ufaktan ders çalışmaya ve hangi bölümü istediğinizi bulmaya başlayın.
 
Tekstil ortamında bir hiyerarşi var, doğrudur . Ama sizin yapacağınız küçük bir hata bütün partinin ya yeniden gözden geçirilmesi ve fazla mesai demek. Zamanla alışırsınız. Ayrıca sosyalleşmek için çok iyi bir ortam çünkü insanlar samimidir.
 
Evet haklısınız insanlar samimi ama birbirlerinin dedikodusunu yapan insanlar. Arada bir kez tartisma olduguna da denk geldim. Ve insanların kültürleri, konuşma şekilleri çok tuhaf geliyor çünkü ben öyle bir ortamda yetişmedim. O nedenle samimiyet kurmuyorum, işimi yapıp çıkıyorum. Amacım asla oradaki insanları aşağılamak değil ama daha ilk haftadan eve gelince stresten ailemle sohbet etmemeye, akşamları hiçbir sebep olmadan birden ağlamaya başladım. Tüm gün moralim bozuk olmaya başladı
 
Bende lise de tekstil firmasında staj görmüştüm ve ilk hafta allahım nasıl biticek bu yıl demiştim. Sonra kendimi telkin ettim. Haftada sadece 3 gün ve 1 yıl sonra tamamen özgürsün biraz dişini sık ve bunu başarıyla atlat demiştim. Ben mesleğimi seviyordum ama oradaki insanlar yüzünden ben şu an bile tekstil ortamında asla çalışmam.
 
Daha küçüksün, zoru görüp bırakmak için hak versinler yol göstersinler istiyorsun ama o lise bitmezse ömrün malesef böyle asgari ücret fiziksel işlerle geçecek. Bugün stajı bırakmak sana tekstilde veya benzeri işlerde çalışmak zorunda kalacağın koca bir ömür getirebilir. Stajı tamamla korkak olma. Zamanla alışacaksın ve çok şey öğreneceksin. Biz de bir yerlere gelene dek alın teri döktük stres yaptık, sabaha kadar ağlayarak yanlış yaptığım işleri düzeltmek zorunda kaldığım gecelerim var ama o günler bana bugünkü tecrübe özgüven ve konforu getirdi
 
Kaçmak alışkanlık yapar.

Bu işi bırakırsan bundan sonra hayatın boyunca biraz zorlandığında hep kaçma, bırakma yolunu seçersin.

Burada sana olağanüstü kötü bir muamele veya mobbing yok. iş hayatı burayı bıraksan bile hep böyle olacak.

Bence şöyle düşün sana tavsiyem. Sen orada herkes gibi birisin, sıradansın. Bugün seni eleştiren yarın başkasını eleştirir, yeri gelir ileride sen birinin yaptığı işi eleştirirsin. Yani yaşadıkların sen olduğun için yaşanmıyor, herkes yaşıyor bunları. İnsanlar için o kadar da önemli değilsin ki bu rahatlatmalı seni:)

Git işine bak soru sor dikkatli ol, canın isterse konuş isterse konuşma, rahat olmaya çalış.
 
Usta başında sıkıntı var, daha stajının 3. Günü sana bilmedigin bir işi vermemeliydi. Bir süre gözlem, yavaş yavaş öğrenirsin daha 3 gün olmuş. Staj işlerinden kim sorumlu? Onunla konuşabilirsin bu konuyu, usta basını uyarlamaları gerek.
 
Kolay iş denen bişey yok. Kimse için yok. Gerçek hayat böyle maalesef. Daha çok küçüksün ama yaşın ve konumun gereği zaten nereye gidersen git bu muameleyi göreceksin bunu bilerek davran.
 
Kurumsal bir sirket ayarlayabilseydiniz boyle olmazdi atolye ortami ustalar boyledir ama siz basta onyargili baslamissiniz en ufak azarda dusmeyin gittiginiz her yerde her meslekte yanlis yapinca azar iaitebilirsiniz bukadar paniklemeniz normal degil iaterseniz ilac falan kullanin staji birakmayin bitirin yada anlasin naylon staj yapin ama sonra ise basladiginizda is ortamini bilmezseniz sorlanabilirsiniz
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Z
Sevmediğim ve Mutsuz Olduğum Bir İşte Çalışıyorum
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
5K
Patidostu
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…