• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

işimde mutsuzum... kızlar ne yapmalıyım

sweetng

09/09/2012
Kayıtlı Üye
30 Ocak 2010
657
3
318
merhaba kızlar...

eylülde düğünüm var, evlilik hazırlıklar içindeyim martta 5 senedir çalıştığım yerden çıktım özel bir firmada iş buldum fakat bu iş yerine girdiğim günden beri kötüyüm mutsuzum sürekli sinirli asabiyim
zaten 1,5 ay boyunca boğulma hisse göğsümde baskı hissi ile işe gittim ve gitmek istemiyorum diye diye
burada beni rahatsız eden bir şeyler var
normalde o kadar neşeli mutlu biriiymki evlilik hazırlıları yapmama rağmen hiç birşeyden keyif alamıyorum
istanbulda doğdum büyüüm okudum fakat
şuan yaşadığım yer küçük bir il iş imkanı herşey çok az hatta yok gibi ve ben yaptığım iş grafik tasarımcıyım rahat iş bulabilceğim halde burdan başka yer yok diye zorla çalışmak zordunda gibi hissediyorum kendimi ama şu an çıkmak istediğimi bildirdim faat yoneticilerim birkez daha düşün dedi ama ben o kadar soğudum ki bugun yarın ayrılcam diye bekliyorum...
ne yapmalıyım herkes beni kendi halime bırakıyor sen biliyorsun sen yaşıyyorsun herşeyi kötü ise bırak diyorlar hakklılarda kimse bilmiyor...50 gün sonra düğünüm var ama ben bu hade mutsuz bir şekilde evlenmek istemiyorum
 
Öncelikli olarak şunu sormak istiyorum özel olmazsa hangi şehirde çalışıyorsunuz?
Sevmediğiniz bir işi niye yapıyorsunuz ki:44: Çok ihtiyacınız yoksa bence çıkın derim o işten. Böyle mutlu olmanız geren zamanlarda sonra pişman olmayın
:26:
 
Öncelikli olarak şunu sormak istiyorum özel olmazsa hangi şehirde çalışıyorsunuz?
Sevmediğiniz bir işi niye yapıyorsunuz ki:44: Çok ihtiyacınız yoksa bence çıkın derim o işten. Böyle mutlu olmanız geren zamanlarda sonra pişman olmayın
:26:

yalovada çalışıyorum canım...
 
aynı dertten bende muzdaribim. 5,5 yıldır kamuda sözleşmeli olarak çalışıyorum. ilk zamanlar severek geliyordum hatta keşke haftasonlarıda iş olsa keşke diye iş yerimin duvarlarını öpüyordum resmen.çok ezildim ama ilk günden beri. şimdi biraz daha herşey yolunda gibi ama bu seferde ben kaldıramıyorum. ailem çık diyo. hatta babam geçen gün dedi ki" yarın işe gitme sanki aldığın parayla ihya oluyorsun ben harçlığını veririm senin sağlığından canından önemli değil" dedi. sağlığımda iyi değil.hem bedenen hem ruhen.. kızlar kaldıramıyorum burayı. şikayet etmek gibi olmasın ama yapamıyorum artık. herşey gözüme batıyo.nefret ediyorum adeta. hastanede çalışıyorum.hem doktorların kaprisni çekiyorum hem hastaların hemde yöneticilerin. hasta , doktora kızıyo öfkesini senden alıyo.. güler yüzlü kırılgan hassas bir yapım var.maalesef ki çalışırkende biraz açık gözlü kendini ezdirmeyen biri olmak lazım..inanın ne yapacağımı bilmiyorum. şurasıda var ki ekonomik olarak özgürüm. her istediğimi alıyorum rahatça. ailem hiç maaşımı sormazlar kendi kafama harcarım.işten çıksam her dakika babamdan para isteyemem sonuçta.belki fazla bir maaşım yok ama en azından param gelecek diye bi umudum var ,kafama göre harcıyorum. ama işi de sevmez oldum.. inanın yoruldum. bu sene böyle oldum.4 yıl sağlık ocağında çalıştım orası çok rahattı 1,5 yıldırda hastanede çalışıyorum ve hastane ortamını kaldıramıyorum. birde kalabalık fobim var. üzerime üzerime geliyo herşey.. ne yapacağımı bilemiyorum. işsiz olan arkadaşlar haline şükret şikayet etme diye akıl veriyolar. ama ben burada eriyorum geberiyorum adeta.. zaten sosyal hayatı olan bir kız değilim. öyle arakdaş ortamı sevgili vs. yok şu an hayatımda..iştende çıkarsam yine bunalıcam evde bunuda biliyorum.. kafamın içi allak bullak.. ne yapacağımı bilemiyorum. anlatılacak çok şey varda hangisini yazayım.. erkek arkadaşımdan da yeni ayrıldım. o da benim psikolojimi dengemi alt üst etti.. resmen gülmeyi unutturdu.. hala içimde ona karşı boş değilim ama beni çok üzüyo onunla asla yapamam . onunla birlikte olup üzülmektense onsuzluğa üzülmek daha iyi.. iş ortamı ve stresi, sevgiye olan açlık vb. çok beni yıprattı.. kusura bakmayın kafanızı şişirdim. konuyu açan arkadaşım sendende özür dilerim. sana yorum yapmak yerine kendine derdimi yazdım uzun uzun. kusura bakma ne olur. çok dolmuş içim..
 
aynı dertten bende muzdaribim. 5,5 yıldır kamuda sözleşmeli olarak çalışıyorum. ilk zamanlar severek geliyordum hatta keşke haftasonlarıda iş olsa keşke diye iş yerimin duvarlarını öpüyordum resmen.çok ezildim ama ilk günden beri. şimdi biraz daha herşey yolunda gibi ama bu seferde ben kaldıramıyorum. ailem çık diyo. hatta babam geçen gün dedi ki" yarın işe gitme sanki aldığın parayla ihya oluyorsun ben harçlığını veririm senin sağlığından canından önemli değil" dedi. sağlığımda iyi değil.hem bedenen hem ruhen.. kızlar kaldıramıyorum burayı. şikayet etmek gibi olmasın ama yapamıyorum artık. herşey gözüme batıyo.nefret ediyorum adeta. hastanede çalışıyorum.hem doktorların kaprisni çekiyorum hem hastaların hemde yöneticilerin. hasta , doktora kızıyo öfkesini senden alıyo.. güler yüzlü kırılgan hassas bir yapım var.maalesef ki çalışırkende biraz açık gözlü kendini ezdirmeyen biri olmak lazım..inanın ne yapacağımı bilmiyorum. şurasıda var ki ekonomik olarak özgürüm. her istediğimi alıyorum rahatça. ailem hiç maaşımı sormazlar kendi kafama harcarım.işten çıksam her dakika babamdan para isteyemem sonuçta.belki fazla bir maaşım yok ama en azından param gelecek diye bi umudum var ,kafama göre harcıyorum. ama işi de sevmez oldum.. inanın yoruldum. bu sene böyle oldum.4 yıl sağlık ocağında çalıştım orası çok rahattı 1,5 yıldırda hastanede çalışıyorum ve hastane ortamını kaldıramıyorum. birde kalabalık fobim var. üzerime üzerime geliyo herşey.. ne yapacağımı bilemiyorum. işsiz olan arkadaşlar haline şükret şikayet etme diye akıl veriyolar. ama ben burada eriyorum geberiyorum adeta.. zaten sosyal hayatı olan bir kız değilim. öyle arakdaş ortamı sevgili vs. yok şu an hayatımda..iştende çıkarsam yine bunalıcam evde bunuda biliyorum.. kafamın içi allak bullak.. ne yapacağımı bilemiyorum. anlatılacak çok şey varda hangisini yazayım.. erkek arkadaşımdan da yeni ayrıldım. o da benim psikolojimi dengemi alt üst etti.. resmen gülmeyi unutturdu.. hala içimde ona karşı boş değilim ama beni çok üzüyo onunla asla yapamam . onunla birlikte olup üzülmektense onsuzluğa üzülmek daha iyi.. iş ortamı ve stresi, sevgiye olan açlık vb. çok beni yıprattı.. kusura bakmayın kafanızı şişirdim. konuyu açan arkadaşım sendende özür dilerim. sana yorum yapmak yerine kendine derdimi yazdım uzun uzun. kusura bakma ne olur. çok dolmuş içim..

canım ne olacak bende herkese anlatıyorum ama herkes sen bilirsin diyip duruyor hergün bu hafta son diye diye işe geliyorum, nişanlımla hep kavga ediyorzu çünkü işte mutlu değilim ve ona yansıtıyorum...
 
canım ne olacak bende herkese anlatıyorum ama herkes sen bilirsin diyip duruyor hergün bu hafta son diye diye işe geliyorum, nişanlımla hep kavga ediyorzu çünkü işte mutlu değilim ve ona yansıtıyorum...

öncelikle teşk.ederim anlayışın için. bende kararsızım çıkmak konusunda .hakkımızda hayırlısı ver allahım ,amin
 
aman kuzum ne kendine eziyet ediyorsun mutsuzsan bırak işi :ssz: düğün hazırlıklarını yap sonrada yine kafana göre bir iş bulursunnn..dert etme bukadar sıyrıl yeter:ssz:
herşey gönlünce olsun..:nazar::nazar:
 
aman kuzum ne kendine eziyet ediyorsun mutsuzsan bırak işi :ssz: düğün hazırlıklarını yap sonrada yine kafana göre bir iş bulursunnn..dert etme bukadar sıyrıl yeter:ssz:
herşey gönlünce olsun..:nazar::nazar:

sağol canım ya,biride bana çıkıp böle moral vermiyorki :):46::46:
 
Back