- 12 Mart 2010
- 2.351
- 230
- 163
34 haftalik hamileyim, erkek olacakmis. Her seyde oldugu gibi hamile kalinca isim mevzusu da esimle evlenmeden once hayaller kurarken dusundugumuz gibi olmadi. Cok duyulmus klasik isim olmasin fakat anlamli olsun dedikce esim olayi abartti. Ne dini ne siyasi gorusumuz ayni olmadigindan midir nedir bilmiyorum fakat kafayi yemek uzereyim. Onlarca isim soylememe ragmen hicbirisini begenmedi hep bi kulp buldu. En sonunda kendisi MiR ismine tutuldu kaldi. Hazetmedim alternatif sun diyince bi tane sey istedim alt tarafi dedi. Iki isim yapalim bari dedik, bu kez de onun istedigi isimle hic hitap etmeyecegimi soyleyerek vazgecti. En son Baran ismine karar verdik. O esnada Mir ismini aslinda isteyenen kayinpederim oldugunu, baskalarina Mir koyacaklar devami ne olursa olsun dedigini duydum. Simdi Mir Baran olmasina karar vermis esim. Babam oyle bir soyledi ki Mir de olacak di mi diye, bisey diyemedim dedi. Madem oyle bi ismi baban koyduysa Barandan vazgecelim ikinci ismi de babam koysun dedim. Tartismaya acik bir konu degilmis konu kapanmis vs.. Disardan bakildiginda ailemi seviyor saygi duyuyor. Kendi ailesiyle ezelden beri problemliydi. Ben her seyden herkesten once geliyordum.. Hepsi laftaymis.. Ben aylardir bu cocugu tasiyorum her turlu sikintisini yasiyorum, dunyaya getiricem ama soz hakkim yok! Ayrica babasi demis ki kimin once kizi olursa adini Duçem koyacak. Diger kardeslerinin evlenmeye henuz hiiic niyetleri yokken daha yola bile cikmayan kiz icin de isim koyuldu.. Kendilerinin 4 cocugu var hepsinin ismini kendi koymus, dedeye soz hakki vermemisler bile fakat simdi durum bu.. Aglamaktan catlayacagim.. Cocuk odasi bebek arabasi almak gibi bisey degil ki bu, o isimle seslenicem omur boyu o ismi tasiyacak cocuk ama kendimi tasiyici anne gibi hissediyorum. Geceleri yatamiyorum uyuyamiyorum zaten bebegin hareketlerinden. Bi de bunun stresi.. Ben bu adami nasil ikna edecegim hicbir fikrim yok