- 11 Kasım 2009
- 211
- 99
- 103
- Konu Sahibi uzun_hikaye
- #1
Merhaba kızlar, diğer konulardan belki görmüşsünüzdür. 3 gebelik kaybım var. En son kaybımı 5 gün önce yaşadım. Bundan sonra yine hamile kalmaya çalışacağım. Tedavime devam edeceğim ama işim beni çok yoruyor. İşimi çok ama çok seviyorum. 3 yıldır aynı yerde çalışıyorum, Allah razı olsun hepsi çok iyi insanlar. Son hamileliğimde kanamam başlamıştı. Sonra bebeğim öldü. O 10 gün boyunca işe gitmedim, evden çalıştım. Sağ olsunlar bu konularda çok anlayışlılar ama yine de evde de olsam stresi müşterisi bitmiyor. Reklamcıyım ve iş yerinde ekibin yöneticisiyim, her iş bir nevi bana bakıyor. Benim istediğim bir daha hamile kalırsam işi gücü müşteriyi düşünmeyeyim. Sadece hamileliğime odaklanayım. Zaten artık tehlikeli ve riskli gebelik grubuna giriyorum, zor bir süreç beni bekliyor korkuyorum. Hamile olduğumu öğrendiğim an evimde çekeyim battaniyemi oturayım istiyorum. Eşim, istiyorsan bırak sen nasıl istersen öyle yap diyor. Bir yanım iş yerimi mağdur edeceğim ve onlardan ayrılacağım için çok üzülüyor bir yanım da her şey bebeğin için ona rahat bir ortam için diyor. Hamile kaldığımı öğrenir öğrenmez bırakma gibi bir şansım olamaz çünkü yerime yeni birini bulup onu yetiştirmeden çıkmama izin verilmez, o nedenle şimdiden bırakmayı düşünüyorum. Zaten benim gebeliklerimde ilk 10 hafta en tehlikeli olan kısım. Sizlerden de fikir almak istiyorum, sizce işi bırakmalı mıyım? Bugün işe başladım, fakat henüz patronumla konuşmadım konu hakkında.
Belki de ben yoruldum diyorum aslında. Psikolojik ve fiziksel anlamda 10 ay içinde yaşadığım 3 gebelik kaybı, 8 yıldır durmaksızın çalışmak, gece yarısı çalan iş telefonları haftanın yarısında ofis dışında seyahatlerim, gece yarısına kadar evde iş için çalışmaya devam etmek... Belki de kayıplarım arkasına sığındığım bir neden. Bedenim ve ruhum biraz durmak istiyor. Huzur istiyor, evde yeri gelip hiçbir şey yapmadan yatmak istiyor. Telefonumu kapatabilme özgürlüğü, hafta sonu müşteri arayacak diye 8'de uyanmamak istiyor. Bilmiyorum...
Belki de ben yoruldum diyorum aslında. Psikolojik ve fiziksel anlamda 10 ay içinde yaşadığım 3 gebelik kaybı, 8 yıldır durmaksızın çalışmak, gece yarısı çalan iş telefonları haftanın yarısında ofis dışında seyahatlerim, gece yarısına kadar evde iş için çalışmaya devam etmek... Belki de kayıplarım arkasına sığındığım bir neden. Bedenim ve ruhum biraz durmak istiyor. Huzur istiyor, evde yeri gelip hiçbir şey yapmadan yatmak istiyor. Telefonumu kapatabilme özgürlüğü, hafta sonu müşteri arayacak diye 8'de uyanmamak istiyor. Bilmiyorum...
Son düzenleme: