Merhaba sevgili kadınlar lafı uzatmadan konuma geçmek istiyorum,
Erkek arkadaşım ve ben evlilik düşünüyoruz ikimiz de 29 yaşındayız. Şuanda ben çalışıyorum ama çok az bir kazanıyorum yani kendi kendimi idare edecek kadar. Erkek arkadaşım yazılımcıydı ancak pandemi döneminde işten çıkarıldı şirketi iflas etti, farklı işler baktı ama malum piyasa durumu girdiği yerlerde stajyer olarak başlatmaya karar verdiler asgari ücretle çalıştı ama asgari ücretle bulunduğumuz şehir dışında ikimizi de idare edecek bir durumu yoktu eğer çalıştığı şehire gidersem ben iş bulana kadar çok ama çok zorluk çekecektik. (Asla asgari ücreti azımsadığımdan değil sadece bende o şehire gidersem iş bulana kadar hem ev dizmek hem idare etmek hemde kira vs ödemek imkansızdı bizim ailelerimizde belli bir yere kadar yardım edebilir herkesin durumu kendine yetecek halde)
Derken babası birlikte bir iş kurmayı teklif etti dedelerinden kalan bir arsa satışı oldu pay düştü ailesine ve babası birlikte ticaret işi yapalım dedi. Erkek arkadaşım kabul etti ama iş kurma aşamasında çok ağır ilerliyorlar. Mesela malzeme almak için adamlarla görüşmeleri fiyat almaları gerekiyor 1 gün gidip görüşüp 3 gün nasıl olacak diye düşünüp evde oturuyorlar. Ben bu duruma biraz kızıyorum gidin herkesle görüşün böyle zaman kaybetmeyin diyorum ki kendileri de biz çok zaman kaybettik diyorlar.
Ben böyle söyleyince kötü oluyorum. Söylemesem kendi içimde kalsa yavaşlıklarına sinir oluyorum. Mesela dükkan yerleri bakılacak en kısa zamanda tüm alternatifler gezilir sonra hesap kitap yapılır bana göre bunlar 1 dükkan bakıp 1 hafta duruyorlar. Sebebi yok soruyorum düşünüyoruz diyor diğerlerine de bakın düşünün diyorum beni daralma babam ne yapıyorsa yapsın bende artık bıktım diyor.
Hem bir iç döküş hemde benzer şeyleri yaşayanlar oldu mu diye merak ediyorum. Sizce ben bu durumda ne yapabilirim? Teşekkür ederim
Bence bu konulara karışma hiç. Büyük ihtimalle babasının karar alırken erkek arkadaşını dinlememesi zaten adamı bezdirmiş. Ticaret herkesin yapabileceği bir iş değil bence. Yazılım yolunda devam etmesi konusunda ara ara destekleyici konuşmalar yapabilirsin mesela. Ama fazlasını yapma.
Benimki de 29 yaşında ve hala düzenini oturtamadı maalesef. Farklı şehirlerdeyiz, geçen sene işi bırakıp yüksek lisansa başladı, ben ikimizin de doğduğu büyüdüğü şehirde çalışıyorum. Maaşım da güzel o yüzden evlenince işi bırakıp erkek arkadaşımın olduğu şehre gitmem için kendisinin güzel bir maaşı olmalı ki ben de içim rahat şekilde iş arayabileyim. Yani seni çok iyi anlıyorum.
Kendimde fark ettiğim şeyi söyleyeyim: evlenmek istiyorum ve bunu engelleyen şey erkek arkadaşımın iş konusunda dikiş tutturamaması. Böyle olunca tek engeli kaldırmak için gereğinden fazla çaba göstermeye başladım. Onun adına iş başvuruları yapmak, sürekli tavsiyede bulunmak, kendisine sürekli iş ilanları atmak, iş görüşmelerine giderken onunla gidip destek olmak (gizlice dışarıda bekliyordum
), kendisine iş aramadığı ya da mantıklı kararlar vermediği için kızmak, kavga çıkartmak vs. gibi hareketlerim vardı (evet çok kötü biliyorum
) Hem kendimi yıprattım hem adamı sıktım yok yere.
Bir gün "DUR ARTIK ANNWYL" dedim. Senin maaşın çok mu iyi ya, sen çok mu iyi kariyer yaptın, bu hayatta olmak istediğin yerde misin ulan bu havan kime? diye kızdım kendime. İki kişilik yaşamayı bıraktım sadece kendim için kararlar vermeye başladım. Biraz bencil davrandım. Acaba biz ileride hangi şehirde nasıl yaşayacağız nasıl iş bulacağım düşüncelerinden kurtuldum. Öyle olunca kariyerimde daha mantıklı ve cesur adımlar atabildim gerçekten. Şimdi maaşımdan memnunum ilk defa ve iş yüküm de azaldı maaşım artınca.
Sonuç olarak bunlar kocaman adamlar. Kendi kariyerlerini kendileri yönetebilmeli. Bu iş konusu sınav gibi bir şey oldu benim için. Pusuya yattım acaba ne olacak diye bekliyorum sessiz sessiz. Başarabilirse basarım nikahı
Ticaret yapabileceğini de hiç sanmıyorum, ticarette başarılı olmak için zehir gibi olmak gerekiyor işinin bilenler ayakta kalıyor. O mal mı bu mal mı diye oturup 10kez düşünüyorsan o işi bilmiyorsun demektir.
