Ya sizi çok iyi anlıyorum, daha yeni böyle bir ikilemden kurtardım kendimi ama şu an bunu kabullenmeniz bile bi şey. Genel mdür olmak isteyebilirsiniz çok çok normal, inşallah da olursunuz ama mevkiiniz arttıkça sizin hırsınızda koyulaşır bence. Umarım sizin için en iyi ne olacaksa o olur..haklısınız.. kötü bir hırs benimkisi ve bende biraz kötü bir insan olma eğilimine de sahibim tüm vicdani özelliklerime rağmen üstelik.. şu anda o pozisyonu almak, genel müdür olmaktan başka tek bir şey düşünemiyorum mesela
Ailenizle vakit geçirirken işinizi yada hırslarınızla ilgili konuşmalar oluyorsa buda hiç güzel birşey değil.bazı durumlarda zararı oluyor.. özellikle ikili ilişkilerimde, evliliğimde hırslı yapım bazen içinden çıkılmaz noktalara sürükleyebiliyor beni..
elbette her şeyin hayırlısı ama inanın başka tek bir şey düşünemiyorum ve ay sonuna kadar bu durum böyle olacak sanırımYa sizi çok iyi anlıyorum, daha yeni böyle bir ikilemden kurtardım kendimi ama şu an bunu kabullenmeniz bile bi şey. Genel mdür olmak isteyebilirsiniz çok çok normal, inşallah da olursunuz ama mevkiiniz arttıkça sizin hırsınızda koyulaşır bence. Umarım sizin için en iyi ne olacaksa o olur..
Ben daha fazla kariyer yapmak istemedim ki hala şansım var ama baktım mutsuz oluyorum, hiç sonu gelmeyecek bi girdabın içinde olduğumu farkettim. İnsan bi şeyleri başardıkça daha da yapmak, başarmak istiyo, ister istemez kendini gözünde büyütüyo, ben bunu farkettiğim an durdum ve dedim ki " ben böyle mutlu değilim". Şu an kuş gibi hafifim, Eşimle mutluyum, hem çalışıyorum, hem evimle ilgileniyorum. Bence en önemlisi mutluluk. Mutlu musunuz? Mutlu değilseniz ne için çalışıyosunuz? Ama benim kişisel sınırlarım var, ben içimde yaşarım, kimse anlamaz. Sizin hırsınız biraz daha yıkıcı. Belki psikolog yardımı alabilirsiniz ya da eşinizle konuşabilirsiniz. Ben hep eşimle konuşurumelbette her şeyin hayırlısı ama inanın başka tek bir şey düşünemiyorum ve ay sonuna kadar bu durum böyle olacak sanırım
siz bu ikilemden nasıl kurtardınız kendinizi ?
Benim kişisel sınırlarım yok maalesef kiBen daha fazla kariyer yapmak istemedim ki hala şansım var ama baktım mutsuz oluyorum, hiç sonu gelmeyecek bi girdabın içinde olduğumu farkettim. İnsan bi şeyleri başardıkça daha da yapmak, başarmak istiyo, ister istemez kendini gözünde büyütüyo, ben bunu farkettiğim an durdum ve dedim ki " ben böyle mutlu değilim". Şu an kuş gibi hafifim, Eşimle mutluyum, hem çalışıyorum, hem evimle ilgileniyorum. Bence en önemlisi mutluluk. Mutlu musunuz? Mutlu değilseniz ne için çalışıyosunuz? Ama benim kişisel sınırlarım var, ben içimde yaşarım, kimse anlamaz. Sizin hırsınız biraz daha yıkıcı. Belki psikolog yardımı alabilirsiniz ya da eşinizle konuşabilirsiniz. Ben hep eşimle konuşurum
Merhaba;
Ben orta ölçekli bir Holding'te 3 senedir Üst Düzey Yönetici Pozisyonunda çalışmaktayım, şu anda Yönetim Kurulu Başkanı tarafından yeni bir Genel Müdür tayin edilecek ve bende tercih edilmesi beklenen güçlü adaylardan birisiyim. Başarılı, tuttuğunu koparan ve hırslı bir iş kadını olarak tanınırım. Bu uğurda birçok şey yapabilirim ve etik olmayan şeyler yapmaktan da korkuyorum. Okul hayatımda da hep hırslıydım bu yüzden en zor bir üniversiteden yüzde yüz ingilizce olan oldukça zor bir bölümden yüksek derecelerle mezun oldum ancak iş hayatında daha egolu ve bencilce bir hırsım var maalesef. Bu bağlamda vicdanım ve egolarım arasında kalıyorum ve stratejik hatalar yapmamak adına da genellikle duygularımı bastırarak hareket ediyorum.
Dipnot: Buradaki birçok kişinin beni normal hayatta görse iki kelimeyi bir araya getiremeyecek kişiler olduğunu bildiğim için bazı yorumları hiç dikkate almıyorum, fesat kişiliklerin çoğu sorumda olduğu gibi bu sorumda da türeyeceklerini bildiğimden bu dipnotu eklemek istedim.
Saygılarımla
Benimde aklıma geldi ama büyük insanın konusunu sabote etmeyim dedim :)Etik dışı davranış deyince aklıma malum şey geldi
Bir genel müdür adayı değilim ama Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinden dereceyle İngilizce mühendislik mezunuyum, sonrasında yurtdışında yüksek lisans yaptım ve şu an yabancı iyi bir şirkette yönetici adayı olarak çalışıyorum. Belki dikkate alırsınız :)
Okul hayatım boyunca çok hırslıydım, iş hayatımın başlangıcında da çok çok hırslıydım ama ben etik değerlere ve karşımdaki insanların duygularına hep değer verdim. Hırsım gözümü kör etmedi hiç bir zaman...
Özel hayatımda yaşadığım sıkıntılar sebebiyle olgunlaştım ve hayatı sorgulamaya başladım. Ne için yaşıyoruz? Emekli olduğumda ya da işten çıktığımda buradaki sıkıntıların ne kadarını evine götürmeyi isterim, yatağıma yatıp kendi vicdanımla başbaşa kaldığımda ben kadar huzurluyum... Dediğim gibi özel hayatımda yaşadığım sıkıntılar sonrasında bunları düşünüp hırslarımı törpülemeye başladım, insani duygularımı dinledim.
Şimdi içsel huzurum var, mutlu bir evliliğim var, belki hırsımla 3 senede ulaşacağım pozisyona 5-6 senede ulaşacağım ama eninde sonunda ulaşacağım. Bu arada kul hakkı yememiş, kimsenin sırtına basmamış, kimsenin ahını almamış özetle vicdanım rahat olarak oraya ulaşacağım.
Birazcık içselliğinize değer verin. Kariyer, ünvan, bol para çok çok güzel... Ama sağlık, el ele yol boyu birlikte yürüyebileceğiniz bir eş, güzel dostluklar, dünyayı gezmek güzel şeyler tadıp güzel yerler görmek de çok kıymetli...
Bir de ufacık bir yorum... kalbinizi yumuşatın lütfen, son dip notunuz birazcık ağır olmamış mı? Hayat adil değil, umarım bunu benim gibi zor yollardan geçerek öğrenmezsiniz. Herkese fırsat eşitliği sağlansa emin olun buradaki tüm kadınlar birer pantere dönüşür, belki sizden benden bile daha eğitimli daha kariyerli, daha güçlü olurlar. Ve bir de hayat üniversitesi durumu var, evime temizliğe gelen bayan bazen öyle cümleler kuruyor ki şaşıp kalıyorum, ne haklı ne doğru söylüyor diyorum... insanları yargılamayın lütfen onların geçtiği yollardan geçmeden...
evet, belki yükselmem bunlara da bağlıdır, olamaz mıBenimde aklıma geldi ama büyük insanın konusunu sabote etmeyim dedim :)