Yani ne yapsaydim kabul etmeseydimmi... Bir daha bana hediye alma diye tenbihledim. Bilmiyorum...
Doğru olan kabul etmemek tabiki. Eğer sizden umudu kesmesini istiyorsanız iletişimi kesin. İşyerinde sınır koyun ona. Hediyeyi kabul etmeniz onu umutlandırmaktan başka işe yaramaz.Yani ne yapsaydim kabul etmeseydimmi... Bir daha bana hediye alma diye tenbihledim. Bilmiyorum...
Süpersiniz!
Yani kadin guya iyi birsey soyluyormus gibi kendisini alcaltti birde bana numune oluyor 
Evlenip ayrilmis birini istememis olabilirler, önyargı olabilir belki ama boyle zehir kusmak, karsidaki insani asagilayip canini yakmak ne demektir, hangi vicdana sığar? Hic "ben de belki bosanabilirim" diyerek kendini rahatlatmaya calismasin o abla hanim, zaten uzulmus acilar cekmis bi kizcagizi en hassas yerlerden vurmaya çalışmışlar, hem de zehir zemberek, Allah bildiği gibi yapsin, O'na havale et..Bende orasini dusunuyorum aslinda... Cocuk "simdiye kadar karsi cikacagim durum olmadi diye benimle boyle davranacaklarini bilemedim" diyor ama inanmiyorum ben nedense. Mesela benim abim dese su kizla evlenmek istiyorum ve hatta israr etse, bize ne duser ki? Biz kimiz ki, kendisi bilir ve en onemlisi, biz onun secimine guveniyoruz. Demekki bu cocuk o guveni kazanamamis, onlara hayatina bu sekilde karismasin hatta yonetmesine izin vermiski simdi de onlarin istedikleri oldu...
Ben ilk baslarda birkac hafta soylemedim ablasi ilk yazarken ama sonra soylemek zorunda kaldim ve soyledim. Cunku ailesi ona bu sekilde bildirmiyordu itirazini ve oda herseyin yoluna girecegine inaniyordu. Ben dedim bak oku ne yazmis, hayal kuruyorsun bosu bosuna diye... Annesi aradiktan sonrada kendisi israrla sordu neden hic yuzune bakmiyrum bende dedim annen aradi cok agir laflar soyledi. Cok birsey soylemedi, bende zaten istemiyorum bir daha arama sorma konusma benimle dedim.
Annesi ablasi boyle yaparken ilk bogazim dugumlenirdi, hatta agladim ilk zamanlarda, cok kotu hissettim birkac gun. Ama sonra onlarin cahilliyini dusununce hic kendimi uzmeye gerek yok dedim. Zaten ben boyle cahil insanlarla konusmam, ailesine girmem. Ablasi telefonda konusurken "bende evliyim ve hic bosanmam diye birsey yok, ama ben bosansam kendimden kucuk evlenmemis bir erkegi kendime yakin tutmam" dedi
Ya laf bulup diyemiyorum. Benim cok zor evliligim gecti, evliligimin zemini iyilik yapmam uzerinde kurulmustu, hep fedakarlik yaptim, iyilik yaptim karsiliginda dehset bir hayat yasadim, hem ben hem ailem... zor bela cesaretimle kurtuldum o cehennemden. Birde ustune ustluk asagilaniyorum iyimi
Hiiic takmiyorum simdi
Himm anladim zor kūlfetli bir is ama aile nelere kadir iyi bilirim bu aile seni cok ūzer uzaktan sev daha az ūzūlūrsūn.cayi arttir sicak olsun ben de öyle yapiyorum.Aglamakla baslamak istiyorum ya... Kizlar icimi dokmem lazim. Calistigim yerde benden 3 yas kucuk - 25 yasinda, eli kiz eline degmemis ana kuzusu ama bir iyimser, bir pirlanta gibi cocuk vardi... ama pirlanta diyorum, kalbi altin gibi yani super cocuk kisacasi. Iste bu cocuk benden hoslanmis, 7-8 ay onceden basladi bu mesele. Once platonikmis, sonra acildi. Bende bosandim, 28 yasim var. Buna dedim ki, yok olmaz biliyorum iliskimiz yurumez. Benden olsa yururde, yani bizden olsa yurur, cunku cocuk asla bunu sorun etmeyi aklina bile getirmiyor. Ama ailesi... biliyorum iste, anne kuzusu, razi olmayacaklar iliskimize. Cunku onun iliskiye baslamam sebebi ciddi, olursa ciddiye gider anlaminda. Sadece gun gecirmek icin bende zaten flort etmemde. Iste gel zaman git zaman ailesi ogrendi - biz flort etmiyorduk ama ailesi beni istedigini biliyordu, bana gizli hazirladigi dogum gunu surprizini bulmuslardi evde - once ablasi facebook'tan yazdi kardesimden uzak dur diye, sonra yine yazdi, neden kardesim hala seni dusunuyor, onu kendinden uzaklastir, baska sevgilim var de. Kadina diyorum benim onunla isim yok, o zaman neden bizimle senin kavgani ediyor diyor. Neyse sonra annesi aradi, kaba laflar kullandi, ogluma selam bile vermeyeceksin diye. Bende hicbir zaman ne bir umut, ne bir razilik anlaminda, hicbirsey yapmadim. Evet mesela dogum gunu hediyesini kabul ettim ama nezaketen, nasil etmeyeyim, hep olmaz dedim. Neyse ben annesiyle konusmadan sonra hepten kestim. Yazdi cevaplamadim, selam verdi soguk sekilde aldim, oyle iste...
Ama.... ya ben bu cocuktan hoslaniyorum, napiyim
Simdi asil sorun. Is yerinde bir sorun cikti, ekipten 5-10 kisi istifa verdi, buda onlardan biri... Istifasini verdi. Az once geldi bizim odaya, herkesle vedalasti, benimle de goz-goze geldi, sagolun deyip cikti. Biliyorum simdi yapacak birsey yok yani zaten yoktuda ama derdimi paylasmak istedim. Bari goruyordum rahatliyorum ben napicam simdi, allahim su orf adetlere nefret ediyorum hayat neden zor.......Cok uzuluyorum. Napiyim ben, sicak caymi icsem?
UPDATE: Annesi benimle konusurken "seni evime gelin etmem, olurum etmem, buna %500 emin olabilirsin. Gelip evini bulur ailenle konusur seni rezil ederim, oglumdan uzak duracaksin, dul halinle ne isin var oglumla? Ben tertemiz cocuk buyuttum dul bir kadinla mi olmasi icin?" dedi. Gerisini siz dusunun artik... Devam etmem mumkunsuzdu
UPDATE 2: Cocugun istifasini sirket kabul etmedi, geri dondu 2 gun sonra ve isine devam ediyor suan. 1-2 ay sonra yeni projeye gecirecekler ki, zaten ben gelecek hafta o projede basliyorum. Tam aksine, yine birlikte calismaya devam edecegiz.
Neyse bana ne.
Aynen de oyle, armut dibine duser, istisnalar olsa da herkes ailesine benziyor bi yerden sonra.. Zihniyet cok fazla değişmiyor.. Ustelik o cocuk farkinda bile degil bi halta sayilmadiginin, annesi ve ablasinin bu cesareti kendisinden aldiginin, her seyi kendilerine hak gorecek kadar hadsiz olduklarinin.. Farkinda olan adamlar bile bas edemezken bu tiplerle, pek beklentim yok bu er kişiden..
