Sorun ne peki? Seni bu kadar üzen, sıkıntıya sokan şey nedir? Neler oldu? Benim de bazen aklıma gelip gidiyor bu düşünceler. Sonra ahireti yakmaya değmez bu süreçler geçici, elbette hep böyle devam etmeyecek, daha iyi olacağım, bu bir imtihan diyorum kendime.Aranızda intihar etme isteğini aşabilen var mı ? Dipte hissedip daha sonra bu histen kurtulan ? Kimseye derdimi anlatamıyorum, ailemi de daha fazla üzmek istemiyorum, içimde tutmaktan o kadar yoruldum ki. Geleceğe dair her olumsuzluk için olmadı intihar ederim demekten de usandım artık, keşke dünyaya gelmeseydim.
Sadece yazmak istedim,benim gibi hissedip kurtulabilen var mı bilmek istiyorum, onların deneyimi nasıl oldu merak ediyorum.
Annem olmasa bilmiyorum eğer durur muydum, ama ona bu kötülüğü yapmak istemiyorum.
bu durumla tek başa çıkabilme derdin bir şeyleri umursamamaya başlamak olacak. ne gelecek kaygısı ne geçmiş yaşantılar. eğer sorun geçmiş yaşantılar falansa yada pişmanlıklar. Bunları kimsenin bilmesine gerek yok ha bilen bilir ama sen bunlarla güçleniyorsun. hayatta pişmanlıklar illaki olacak ve o pişmanlıktan ders almaya çalışacaksın. ders aldıkça sen güçleneceksin. ve ne olursa olsun bir şeyleri birilerini anlatmak zorunda kalma. sadece senin bilmen en iyisi emin ol. sonrasında başkaları biliyor diye strese girersin yoksa. eğer sorun gelecek kaygınsa gelecekte hayatını nasıl kuracağın iş yada evlilik yakın ölümü gibi ya da engellilik ne olursa bir zorluk olduğunda aklına ilk gelen ölümse bu zorluklarla nasıl başa çıkacağının planının yap ve geleceğe dair aklına kötüyü getirme. ne olursa olsun iyiye odaklanmak gerekiyor. En basitinden şurdan örnek vereyim mesela işsiz kalıcam para bulamayağım gibi bir düşünce var diyelim ki; bu düşünce geldiğinde aklına az para olsa da başka bir işte kendimi geçindirebilirim ya da çabalar uğraşır kendimi iyi yetiştirir işverenler beni arar demelisin. yani olumsuz düşünceyi kendine destek vererek olumluya çevirmelisin. başkasının desteğine değil kendi desteğine ihtiyacın var. yani sen her şeyin üstesinden gelirsin. sen öncelikle kendine güven ve güçlü ol.Aranızda intihar etme isteğini aşabilen var mı ? Dipte hissedip daha sonra bu histen kurtulan ? Kimseye derdimi anlatamıyorum, ailemi de daha fazla üzmek istemiyorum, içimde tutmaktan o kadar yoruldum ki. Geleceğe dair her olumsuzluk için olmadı intihar ederim demekten de usandım artık, keşke dünyaya gelmeseydim.
Sadece yazmak istedim,benim gibi hissedip kurtulabilen var mı bilmek istiyorum, onların deneyimi nasıl oldu merak ediyorum.
Annem olmasa bilmiyorum eğer durur muydum, ama ona bu kötülüğü yapmak istemiyorum.
Çok geçmiş olsun.Bazı şeylerin çözümünün olmadığına inanıyoruz ama var. Eğer yaşam varsa nefes varsa çözüm de var. Sadece sen olmadığını sanıyorsun şu an ruh halin iyi olmadığı için.
Evet yaşadım, sevgilimle nişanlandıktan sonra yüz felci geçirdim nikah hazırlığı yaparken hastalıkla cebelleştim, evlendik 1 ay sonra yüz felci inanılmaz ilerledi ağzım yüzüm kaydı bildiğin
konuşmalarım anlaşılamıyordu hiç bir şey bulamadı doktorlar MR temiz, tomografi temiz ve diğer bütün testler.. Yeni evliyim bırak sevdiğim adama bakmayı aynaya bakamıyorum. Hastalığın sebebini bulamıyorlar, daha önceleri çok çaresiz kaldığımı sandığım dönemlerim olmuştu, bu hastalıkla çaresizlik nedir çıkmaz nedir dip nedir en dip nedir öğrendim. Ve son çare dedim ki ben ölüp kurtulayım böyle yaşayamam. Sevdiğim adamın gözlerine bakamıyorum neden yaşayım, yüzüm her gün daha kötüye gidiyor nasıl yaşayım. Bu arada bir çok insanın çekici ve güzel bulduğu, çevrede güzelliğinden hep söz edilen beyaz tenli kızıl saçlı yeşil gözlü bir kadındım bir anda sadece nefes alan iğrenç bir canlıya dönüşümü hayal edebiliyor musun? Bir insan günün her dakikası ağlar mı? Ağlıyormuş. Hiç uyumadan ağladığım günlerim oldu inan. Neyse bir şekilde ameliyata karar verildi, bir kulağımı tamamen kaybettim yüzüm de asla eski haline dönmedi. Dönmeyecek de.. Ameliyat sonrası tuvalet, yeme içme, yürüme, yattığım yerden kalkma, yatakta yan dönme vs vs ihtiyaçlarımı bile karşılamayacak kadar zor durumdaydım. Ama iyileştim, artık eşime doya doya bakabiliyorum aynaya bakabiliyorum utanmıyorum yüzümün geldiği halden, çünkü öğrendim ki, felce sebep olan kistler beynime kadar ilerlemiş ve menenjit olmama ramak kala felç başlamış bana asıl hastalığın haberini vermiş, ben bu sayede ölümden kurtulmuşum. Şükrettim geçirdiğim felce. Yine ısrar kıyamet terapiye ve ilaca başladım, her türlü sıkıntının hastalığın bizler için olduğunu anladım, sindirdim, kabul ettim. Her şeyin bir sebebi ve çaresi var. En çaresiz hissettiğin anda bile var inan, acilen psikolojik destek al ve unutma hayat varsa çare var. En çaresiz anlarına dönüp güleceğin günler gelir yeter ki sen pes etme.
Çok geçmiş olsun şifalar dilerimBazı şeylerin çözümünün olmadığına inanıyoruz ama var. Eğer yaşam varsa nefes varsa çözüm de var. Sadece sen olmadığını sanıyorsun şu an ruh halin iyi olmadığı için.
Evet yaşadım, sevgilimle nişanlandıktan sonra yüz felci geçirdim nikah hazırlığı yaparken hastalıkla cebelleştim, evlendik 1 ay sonra yüz felci inanılmaz ilerledi ağzım yüzüm kaydı bildiğin
konuşmalarım anlaşılamıyordu hiç bir şey bulamadı doktorlar MR temiz, tomografi temiz ve diğer bütün testler.. Yeni evliyim bırak sevdiğim adama bakmayı aynaya bakamıyorum. Hastalığın sebebini bulamıyorlar, daha önceleri çok çaresiz kaldığımı sandığım dönemlerim olmuştu, bu hastalıkla çaresizlik nedir çıkmaz nedir dip nedir en dip nedir öğrendim. Ve son çare dedim ki ben ölüp kurtulayım böyle yaşayamam. Sevdiğim adamın gözlerine bakamıyorum neden yaşayım, yüzüm her gün daha kötüye gidiyor nasıl yaşayım. Bu arada bir çok insanın çekici ve güzel bulduğu, çevrede güzelliğinden hep söz edilen beyaz tenli kızıl saçlı yeşil gözlü bir kadındım bir anda sadece nefes alan iğrenç bir canlıya dönüşümü hayal edebiliyor musun? Bir insan günün her dakikası ağlar mı? Ağlıyormuş. Hiç uyumadan ağladığım günlerim oldu inan. Neyse bir şekilde ameliyata karar verildi, bir kulağımı tamamen kaybettim yüzüm de asla eski haline dönmedi. Dönmeyecek de.. Ameliyat sonrası tuvalet, yeme içme, yürüme, yattığım yerden kalkma, yatakta yan dönme vs vs ihtiyaçlarımı bile karşılamayacak kadar zor durumdaydım. Ama iyileştim, artık eşime doya doya bakabiliyorum aynaya bakabiliyorum utanmıyorum yüzümün geldiği halden, çünkü öğrendim ki, felce sebep olan kistler beynime kadar ilerlemiş ve menenjit olmama ramak kala felç başlamış bana asıl hastalığın haberini vermiş, ben bu sayede ölümden kurtulmuşum. Şükrettim geçirdiğim felce. Yine ısrar kıyamet terapiye ve ilaca başladım, her türlü sıkıntının hastalığın bizler için olduğunu anladım, sindirdim, kabul ettim. Her şeyin bir sebebi ve çaresi var. En çaresiz hissettiğin anda bile var inan, acilen psikolojik destek al ve unutma hayat varsa çare var. En çaresiz anlarına dönüp güleceğin günler gelir yeter ki sen pes etme.
Çok teşekkür ederim, doktorlar dahil hepimiz çok şaşırdık ama çıkmadı ne yazık ki. Çok şükür ki geçmiş, Rabbim bir daha göstermesin size de.Çok geçmiş olsun.
Mr da cıkmadı mı?
Bır ara bende yüz kayması oldu doktor gelcen suphelendı Mr ıstedı ama bende de cıkmadı.
Benimki büyuk ihtimal stres kaynaklıydı şuan geçti.
Çok teşekkür ederim sağolunÇok geçmiş olsun şifalar dilerim
Bazı şeylerin çözümünün olmadığına inanıyoruz ama var. Eğer yaşam varsa nefes varsa çözüm de var. Sadece sen olmadığını sanıyorsun şu an ruh halin iyi olmadığı için.
Evet yaşadım, sevgilimle nişanlandıktan sonra yüz felci geçirdim nikah hazırlığı yaparken hastalıkla cebelleştim, evlendik 1 ay sonra yüz felci inanılmaz ilerledi ağzım yüzüm kaydı bildiğin
konuşmalarım anlaşılamıyordu hiç bir şey bulamadı doktorlar MR temiz, tomografi temiz ve diğer bütün testler.. Yeni evliyim bırak sevdiğim adama bakmayı aynaya bakamıyorum. Hastalığın sebebini bulamıyorlar, daha önceleri çok çaresiz kaldığımı sandığım dönemlerim olmuştu, bu hastalıkla çaresizlik nedir çıkmaz nedir dip nedir en dip nedir öğrendim. Ve son çare dedim ki ben ölüp kurtulayım böyle yaşayamam. Sevdiğim adamın gözlerine bakamıyorum neden yaşayım, yüzüm her gün daha kötüye gidiyor nasıl yaşayım. Bu arada bir çok insanın çekici ve güzel bulduğu, çevrede güzelliğinden hep söz edilen beyaz tenli kızıl saçlı yeşil gözlü bir kadındım bir anda sadece nefes alan iğrenç bir canlıya dönüşümü hayal edebiliyor musun? Bir insan günün her dakikası ağlar mı? Ağlıyormuş. Hiç uyumadan ağladığım günlerim oldu inan. Neyse bir şekilde ameliyata karar verildi, bir kulağımı tamamen kaybettim yüzüm de asla eski haline dönmedi. Dönmeyecek de.. Ameliyat sonrası tuvalet, yeme içme, yürüme, yattığım yerden kalkma, yatakta yan dönme vs vs ihtiyaçlarımı bile karşılamayacak kadar zor durumdaydım. Ama iyileştim, artık eşime doya doya bakabiliyorum aynaya bakabiliyorum utanmıyorum yüzümün geldiği halden, çünkü öğrendim ki, felce sebep olan kistler beynime kadar ilerlemiş ve menenjit olmama ramak kala felç başlamış bana asıl hastalığın haberini vermiş, ben bu sayede ölümden kurtulmuşum. Şükrettim geçirdiğim felce. Yine ısrar kıyamet terapiye ve ilaca başladım, her türlü sıkıntının hastalığın bizler için olduğunu anladım, sindirdim, kabul ettim. Her şeyin bir sebebi ve çaresi var. En çaresiz hissettiğin anda bile var inan, acilen psikolojik destek al ve unutma hayat varsa çare var. En çaresiz anlarına dönüp güleceğin günler gelir yeter ki sen pes etme.
Sorun ne peki? Seni bu kadar üzen, sıkıntıya sokan şey nedir? Neler oldu? Benim de bazen aklıma gelip gidiyor bu düşünceler. Sonra ahireti yakmaya değmez bu süreçler geçici, elbette hep böyle devam etmeyecek, daha iyi olacağım, bu bir imtihan diyorum kendime.
bu durumla tek başa çıkabilme derdin bir şeyleri umursamamaya başlamak olacak. ne gelecek kaygısı ne geçmiş yaşantılar. eğer sorun geçmiş yaşantılar falansa yada pişmanlıklar. Bunları kimsenin bilmesine gerek yok ha bilen bilir ama sen bunlarla güçleniyorsun. hayatta pişmanlıklar illaki olacak ve o pişmanlıktan ders almaya çalışacaksın. ders aldıkça sen güçleneceksin. ve ne olursa olsun bir şeyleri birilerini anlatmak zorunda kalma. sadece senin bilmen en iyisi emin ol. sonrasında başkaları biliyor diye strese girersin yoksa. eğer sorun gelecek kaygınsa gelecekte hayatını nasıl kuracağın iş yada evlilik yakın ölümü gibi ya da engellilik ne olursa bir zorluk olduğunda aklına ilk gelen ölümse bu zorluklarla nasıl başa çıkacağının planının yap ve geleceğe dair aklına kötüyü getirme. ne olursa olsun iyiye odaklanmak gerekiyor. En basitinden şurdan örnek vereyim mesela işsiz kalıcam para bulamayağım gibi bir düşünce var diyelim ki; bu düşünce geldiğinde aklına az para olsa da başka bir işte kendimi geçindirebilirim ya da çabalar uğraşır kendimi iyi yetiştirir işverenler beni arar demelisin. yani olumsuz düşünceyi kendine destek vererek olumluya çevirmelisin. başkasının desteğine değil kendi desteğine ihtiyacın var. yani sen her şeyin üstesinden gelirsin. sen öncelikle kendine güven ve güçlü ol.
Hayatımızda her şeyi yönetemeyiz ,kontrol edemeyiz fakat elimizde olan, çabamızla birlikte değişecek şeyler var. Geçmişi değiştiremeyiz ne yazıkki. Şuana odaklanmak zorundayız. Ne geçmiş, ne gelecek. Çünkü uzun süre geçmişe takılan insan depresyona girer sürekli geleceği düşünen ise anksiyeteyle uğraşır diye okumuştum bir yerde. Kabullenmek en büyük adım. Hayatının kaptanı sensin, direksiyon senin elinde. İstediğin yöne çevirmek serbest. Kendini başarısız, değersiz hissettiğin anlarda daha önce yaptığın, başardığın küçük bile olsa her şeyi düşün ve listele. Bol bol her gün yürüyüş yap, arkadaşların varsa onlarla görüş. Bu intihar düşüncesi hep mi oluyor yoksa bu aralar mı öyle? Kendi ruh sağlığın için psikolojik destek al lütfenSorun tek bir şey değil. Yani sorunum bu diyeceğim büyük bir neden de yok hayatımda. Hayatımın kontrolünü kaybettim, kendimi çok başarısız hissediyorum. Bir sınavdan başarısız olmak gibi değil, sanki hayatımı yönlendirememişim gibi. Oturup bunu düşündüğüm için de kendime kızıyorum ama çaresi yok giden zaman gitti artık bunu kabul etmem lazım.
Hayatımızda her şeyi yönetemeyiz ,kontrol edemeyiz fakat elimizde olan, çabamızla birlikte değişecek şeyler var. Geçmişi değiştiremeyiz ne yazıkki. Şuana odaklanmak zorundayız. Ne geçmiş, ne gelecek. Çünkü uzun süre geçmişe takılan insan depresyona girer sürekli geleceği düşünen ise anksiyeteyle uğraşır diye okumuştum bir yerde. Kabullenmek en büyük adım. Hayatının kaptanı sensin, direksiyon senin elinde. İstediğin yöne çevirmek serbest. Kendini başarısız, değersiz hissettiğin anlarda daha önce yaptığın, başardığın küçük bile olsa her şeyi düşün ve listele. Bol bol her gün yürüyüş yap, arkadaşların varsa onlarla görüş. Bu intihar düşüncesi hep mi oluyor yoksa bu aralar mı öyle? Kendi ruh sağlığın için psikolojik destek al lütfenNasıl ki bedenimizde bir sorun çıktığında randevu alıyoruz bir yara olsa krem sürüyoruz, akıl ve ruh sağlığı da çok önemli Daha iyi olmanı diliyorum
Rica ederim her zaman burdayım kendinizi yalnız hissetmeyin lütfenTeşekkür ederim, tavsiyeleriniz çok kıymetli.
Ben tedavi alıyorum, hem okb için hem depresyon için. Bendeki depresif duygular yeni değil bir süredir olan bir şey. Tedavime devam ediyorum ama intihar düşünceleri zaman zaman yokluyor hala.
Teşekkür ederim çok.Çok geçmiş olsun.
Ben de kendime sürekli bunu söylüyorum, ama yetişkin hayatımın çoğunu neredeyse depresyonda geçirdim. Bir umudum kalmadı mutluluğa dair, sadece gün geçiriyorum dünyada bir amacım hayalim yok.
Teşekkür ederim çok.
İnan yalnız değilsin ne yaşadıklarında ne hissettiklerinde, ama aşmak zorundayız bir şekilde, ben hep hayattaki sınavların öğreticiliğine inanırım. Öğrenip önümüze bakalım derim, umarım bir an önce kurtulursun bu düşüncelerden, destek almayı düşünüyor musun?
Dene lütfen, ben de ilaç ve terapiyle kurtuldum umarım şifa bulursunİlaç tedavisi alıyorum, terapi kısa bir süreliğine aldım, belki tekrar denerim terapiyi.
Bipolarla savaşıyorum; tanım 21 yaşında geldi ama kendimi bildim bileli bende tuhaf bir şeyler vardı. İntiharı düşündüğüm günler ve aylar az değildir. Ölüm şeklimi seçmek için araştırı yaparken harcadığım eforu, akademik hayatım için kullansaydım muhtemelen şu an ülkemizi bir yerlerde temsil ediyor olurdum.
Amacına çok yaklaştığım bir intihar girişimim oldu, çabuk fark ettiler ve müdahale edildi.
3 kere ruh sağlığında yatarak tedavi görmek zorunda kaldım.
Ekt teklif edildi, kabul etmedik. (Edebilirdik de son çare)
Hayat çoğunlukla sıkıcı, bilindik ve boş geldi. Hiçbir muhabbet açmadı, hiçbir espri güldürmedi, hiçbir yemek tat vermedi.
Terapi, ilaçlı destek ve içinden gelmese de hayata zorla girmelisin. İstemiyorsun ama bir termosa meyve suyu doldurup sadece hiçbir şey yapmadan denizi izlemeye gitmelisin. Şehrin en uzak yerinden pide almaya yürümelisin, yürürken kedilere dokunmalısın. Gözlerini kapatıp sabahın erken saatlerinde kuşları dinlemelisin. Sebep beklemeden gülümsemelisin... Durup sadece nefes alıp vermelisin.
Depresyonu "Dur ve farkıma var" olarak görmeyi denediniz mi hiç?
Tüm varlığının, bir nefes almakla bir nefes vermek arasında olduğunu fark etmelisin ve şu dünyada sana yük olan ne varsa, depresyonunun içine bırakıp, oradan çıkmalısın. Depresyonun söylediği şey bu. (Ama canını bırakma, sadece onunla çık :) )
Değersiz gördüğünüz hayatınızı, değerli(!) hale getirmek istiyorsanız, onu vicdanınızın inkar edemeyeceği bir iyiliğe adamalısınızdır belki. Belki kendi hayallerinize değil, başkalarının hayallerine, hikayelerine dokunmak içindir bu tecrübe... O zaman, giden zaman da umurunuzda olmaz.
Üstesinden geleceğinize inanıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?