- 11 Nisan 2011
- 45
- 23
- 298
- 45
- Konu Sahibi betulaltaylar
- #1
Iki kız çocuk annesiyim, aşağı tükür sakal yukarı tükür bıyık misali bir çıkmazdayım. Allah'a inancım var, evet dağına göre kar verir ama bu kar bana fazla geldi, dayanamıyorum. Dün evde ne kadar hap varsa içtim (31 tane) ama domuz gibiymişim ki hiç birşey olmadı. Aslında yaşamak istiyorum ama bu şekilde değil.
Sorun eşim. Ayın 15 günü şehir dışında kalan günlerde de yanımızda oluyor ve arkadaşının yanında çalışıyor. Maddi manevi yalanları olduğundan sıfır güven barındırıyor bende. Sorumsuz, evi otel gibi kullanıyor. O yokken ben hayatın zorluklarıyla tek başıma baş ediyorum ya o gelince de öyle olması gerekiyormuş. Birşey isteyince "ben yokken nasıl yapıyorsun" der ve bu düşünceye sahiptir. Hiç yalan söylemememe rağmen bana güvenmez,sözümün hiç bir değeri yoktur. Evin hizmetçisi,çocukların bakıcısı ve yatak odasındaki o......pusuyum onun gözünde. Çünkü bana değer verdiğini gösterecek hiç bir hal içerisinde olmadı. Çocuklardan önce çalışıyordum ama şimdi hep evdeyim,eşimle beraber hiç birşey ama hiçbirşeyi yapmıyoruz. Evin bütün sorumluluğu bende. Kafam karışık düzgün ifade de edemiyorum, canım çok sıkkın. Canımdan bezdim, iki güzel kızım var ama onlara rağmen hayattan bezdim. Hayat hep benim üzerimde. Yoruldum ben o kadar da güçlü değilim demek ki.
Şimdi nasıl öleceğim başka yol düşünmem gerek. Düşüncem değişmedi, hala aynı duygularla doluyum
Sorun eşim. Ayın 15 günü şehir dışında kalan günlerde de yanımızda oluyor ve arkadaşının yanında çalışıyor. Maddi manevi yalanları olduğundan sıfır güven barındırıyor bende. Sorumsuz, evi otel gibi kullanıyor. O yokken ben hayatın zorluklarıyla tek başıma baş ediyorum ya o gelince de öyle olması gerekiyormuş. Birşey isteyince "ben yokken nasıl yapıyorsun" der ve bu düşünceye sahiptir. Hiç yalan söylemememe rağmen bana güvenmez,sözümün hiç bir değeri yoktur. Evin hizmetçisi,çocukların bakıcısı ve yatak odasındaki o......pusuyum onun gözünde. Çünkü bana değer verdiğini gösterecek hiç bir hal içerisinde olmadı. Çocuklardan önce çalışıyordum ama şimdi hep evdeyim,eşimle beraber hiç birşey ama hiçbirşeyi yapmıyoruz. Evin bütün sorumluluğu bende. Kafam karışık düzgün ifade de edemiyorum, canım çok sıkkın. Canımdan bezdim, iki güzel kızım var ama onlara rağmen hayattan bezdim. Hayat hep benim üzerimde. Yoruldum ben o kadar da güçlü değilim demek ki.
Şimdi nasıl öleceğim başka yol düşünmem gerek. Düşüncem değişmedi, hala aynı duygularla doluyum