İntihar eğilimi

tşkkürler iyiyim iyi olmaya çalışıyorum eşimle konuştum herşeyi daha rahatım şimdi ilgine tşkkürler canımbenim unarım sende iyisindir allaha emenet ol

eşine de içini dökmen iyi olmuştur canım.

fatma_angel .!.:

tşkkürler iyiyim iyi olmaya çalışıyorum eşimle konuştum herşeyi daha rahatım şimdi ilgine tşkkürler canımbenim unarım sende iyisindir allaha emenet ol

Genişletmek için tıkla...

çok sevindim senin adına. a.s.

abla ya allah yardımcın olsun sabırla bekle bol bol dua et

Burada yazılanları okudukça etrafmda gerçek zorlukları yaşayan insanları gördükçe benim yaşadıklarım acı mı dedim ama bazı zamanlar da bıktım artık böyle yaşamaktan bitsin diyorum. En son bunalım durumuna girdiğimde denedim kendimi öldürmeyi ama beceremedim işte... Can tatlı geldi dayanamadım acısına ne yazık ki..Ne ölsem verecek cevabım vardı ne de burada kalsam aileme verebilecek cevabım vardı.. Sonra da düşündüm ''madem bitiremiyorum bu işi zorla da olsa bunları çekmek zorundayım'' şeklinde karar verdim.
Bazen birilerine anlatmak da canını yakabiliyor insanın yaşadıklarını, düşündüklerini...
Neden yazdım diye tüm bunları diye düşündüm de şimdi, sanırım bi miktar yazıp rahatlamam gerekiyordu.
Ne denir ki Allah hepimizin yardımcısı olsun...

canım benim ne yaşıyosun bilmiyorum ama bende senin gibiydim çok istedim ölüp gitmeyi ama çözüm bu deyil biliyorum insan bunalınca gözü bişey görmüyor saglıklı düşünemiyor inanki seni çok iyi anlıyorum ama ne olur yapma bunalıma girdigin zamanlarda başka şeylere yönel yada piskolojik yardım al burda yazmak insanı rahatlatıyor en azından ben çok rahatlıyorum sende dene iyi gelir inanki çok büyük sorunlar yaşıyorum bir çıkmazda boguşuyorum ama artık intiharı düşünmüyorum ben deyil bana bunu yaşatanlar ölsünnnnnnn HAVSALA sende kendine bi yol bul bu bunalımdan kurtar kendini dertleşmek istersen ben dinlerim çünkü bende aynı durumdayım ALLAH YARDIMCIN OLSUN canım

bak bende çok kısa bizaman önce seningibi düşünüyorum şimdi sana söylüyorum ölmek çözüm deyilmiş yaşayıp mücadele etmeyi seçtim ben umarım en kısa zaman içinde sende atlatırsın

arkadaşlar,
bir gün hepimiz öleceğiz. hepimiz için bir zaman var. geriye dönüşü olmayan bir hataya kalkışmamak lazım. bunları yazan ben, daha orta okul yıllarında intiharı düşünmüş biriyim. ama iyi ki etmemişim. iyi ki öyle bir hata yapmamışım. acısıyla tatlısıyla, tüm üzüntülere rağmen nefes alıp verebilmek bize sunulmuş bir şans, bir hak. bunu sonuna kadar kullanmalı, acele etmemeliyiz. zaten bir gün hepimiz öleceğiz.

en önemlisi hayatta amaçları olmalı insanın. mesela size bir şey olsa, çocuğunuz, anneniz, babanız, kardeşiniz, arkadaşlarınız ne kadar üzülür... çevremde beni hiç sevenim yok mu diyorsunuz?(ki eminim vardır, sadece sevgilerini göstermeyi bilmiyorlardır, çünkü onlara da gösterilmemiştir aileleri tarafından).

o zaman kendi hayallerinizi düşünün. mutlaka olmuştur, hala vardır, unuttuğunuz bir şeyler. belki bir şehri, ülkeyi görmek, belki çocuk ya da bir evcil hayvan sahibi olmak, ya da ihtiyacı olan birilerine yardım edebilmek... şu anda durumunuz ne olursa olsun ancak hayatta kalırsanız bu hayallerinizi gerçekleştirebilme şansınız var.

fatma_angel .!.:

canım benim ne yaşıyosun bilmiyorum ama bende senin gibiydim çok istedim ölüp gitmeyi ama çözüm bu deyil biliyorum insan bunalınca gözü bişey görmüyor saglıklı düşünemiyor inanki seni çok iyi anlıyorum ama ne olur yapma bunalıma girdigin zamanlarda başka şeylere yönel yada piskolojik yardım al burda yazmak insanı rahatlatıyor en azından ben çok rahatlıyorum sende dene iyi gelir inanki çok büyük sorunlar yaşıyorum bir çıkmazda boguşuyorum ama artık intiharı düşünmüyorum ben deyil bana bunu yaşatanlar ölsünnnnnnn HAVSALA sende kendine bi yol bul bu bunalımdan kurtar kendini dertleşmek istersen ben dinlerim çünkü bende aynı durumdayım ALLAH YARDIMCIN OLSUN canım

Genişletmek için tıkla...

çok sağolasın zaten yazınca bi miktar rahatlarım diye düşünerekten buraya bir şeyler yazdım. dedim ya işte yaşadıklarım dışardan bakıldığında çok sıradan boş şeyler belki de ama bana çok ağır geliyorlar,o kadar güzüm yok kaldırmaya.. belli bir süre önce ailemle çok ciddi boyutta problemlerim oldu sonra hastalığım ortaya çıktı ve üzerime gelmekten vazgeçtiler bu sırada ben de bi miktar değiştim.
sanırım şimdi içimde o zamanlardan kalanların yarasını ve yüreğimdekinin acısını taşıyorum. geçmişte yaptıklarım, şu an bi insana hissettiklerim...onlar beni bu hale getiriyorlar. ve özellikle bi erkeğin beni bu hale düşürdüğü düşüncesi beni deliye çeviriyor. bir de bu sırada çok yakınımızda da hastalık durumu mevzu bahis oldu, ümit olmadığını söylüyor doktorlar. kara kara düşünüyorum onu da tam bu sıralarda kaybedersem kendimi nasıl ne şekilde toparlayacağımı... üzerimde emeği olan bana çok değer veren çok sevdiğim bi büyüğüm kendisi ne yapsam ne etsem bilemiyorum bu aralar. hiç bi yere sığdıramıyorum kendimi...

Ben aslında intihar kavramına normal zamanlarda şiddetle karsı cıkan,güçsüzlük bu diye avaz avaz bagıran biri olmama ragmen öyle anlar geliyorki uleyynn yat zıbar surayaaa millet yesin birbirini sende uzakdan keyifle izle diorum.
şu anda da birçok sıkıntım var.Ama her insanın sunu cok iyi bilmesi gerekiyor.içimize sindirmemiz gerekiyor. eger bigün intihar edersek inanın en cok kendimize zarar vermiş oluruz.gözümüzdeki yasa kıyamayan annelerimiz bile kaç yılll ardımızdan aglayacak?? herkes hayatını yasamaya devam edecek. hayatı calınmıs.silinmiş.üstelik hiç mücadelesiz noktalanmıs bi biz oluruz.
içten içten intihar eğilimim var ama sanmam ben yapmam yaww.kendimi çok seviyorummmmm

Arkadaşlar....

İntihar üzerine bayağı araştırma yapmıştım bir ara, bulduğum herşeyi okumuştum, aklımda kalanları paylaşmak istedim.

Mesaj yazıp dertlerini paylaşmış arkadaşlara bende sabır diliyorum, umarım atlatırlar ya da atlatmışlardır dertlerini.

Açılan başlığın ilk mesajında yazılanlar tam olarak doğru değil ne yazık ki. "İntihar hiçbir kültür ve toplumda kabul eidlmemiştir" ifadesi doğru değil. Filozofların çok büyük çoğunluğu intiharı dışlamış ve kabul eidlemez olarak görmüştür, bu doğru ama kimi filozof kişinin insiyatifinde olduğunu ve bir hak olduğunu iddia etmiştir. İsteyen kişinin hayatına son vermesinin özgürce ve kabul edilmesi gereken bir davranış olduğunu belirtmiştir. Buna ek olarak uzak doğu felsefesinde intihar bazı durumlarda takdir eidlen, hayranlık uyandıran bir çaba olarak bile görülmüştür. Örneğin Niravana'ya ulaşmak olarak bilinen, tüm istemlerden kurtulmayı başarmış olma durumu intiharı teşvik eden bir durum olmasa da bu kültürde tüm dünya nimetlerinden muaf kalmayı başarma çabasının öte hali, açlıktan ölmektir. Ve Uzak doğu felsefesinde böylesine bir "nimetlerden soyutlanma" çabası inanca sonsuz bağlılık olarak yorumlanmıştır.

Ancak tabii ki, "çok çok çok büyük oranda" intihar, toplumlarca engellenmeye çalışılan bir eylemdir. Bu söylediklerim, okuyup gördüğümde beni de şaşırtmıştı açıkçası, bilmiyorum sizin tepkiniz ne olur....

Yanlış bilinen bi gerçek daha: "İntihar, insanın kendi dünyasında yaşadığı, psikolojik bir eylemdir" Hayır.... Kesinlikle değil.... Doğrusu şu: İntihar, psikolojik nedenlerden kaynaklanan sosyal bir eylemdir. Kişinin, kendisi için,kendi kendine, kendi iyiliği için yaptığı (nasıl bir iyilik olabilir ki bu?) birşey değildir. Fiziksel olarak kendisine kasten yaptığı bir şeyse de tepki olarak çevresine karşı gerçekleştirdiği bir faaliyettir. "Sosyal bir eylemdir" intihar. Buna göre, intihar etmek üzere olan biri, bir şekilde, intiharının hiçkimsenin bilmeyeceğini fark edecek olsa bundan vazgeçer. Bu durumun tek istisnası "utanç" intiharlarında geçerlidir.

Bir diğer yanlış bilinen şey: "İntihar oranı gençlerde fazla" Hayır, bu da doğru değil. İntihar oranı ilerleyen yaşlarda artıyor. 60 ve ilerisi yaşlarda en yüksek orana ulaşıyor. Sadece gençlerin intiharları (hiçbir intihar haklı nedenli değildir tabiii ki ama) daha nedensiz, acı verici olduğundan biz böyle hissediyoruz. Ve bu noktada dikkate diğer bir diğer husus şu ki: gençlerin intiharları, hap alma, bilek kesme gibi intiharda amaca ulaşma oranının daha düşük olduğu yöntemlerle icra ediliyor. Daha ilerleyen yaşlardaki intiharlar ise kendini asma, yüksek biryerden atlama ya da ateşli silah kullanma gibi, intiharın gerçekleşmesinde oranın daha yüksek olduğu yöntemler tercih edilmekte.

Oranlardna bahsetmişken, kadın erkek oranını belirtmek için uygun ortamdayız sanırım. :)
Çok açık ve net bir ifade: intihar girişiminde kadınlar yaklaşık 2 kat, intiharın gerçekleşmesinde ise erkekler yaklaşık 2 kat fazla. kadınlarda intihar girişiminin amacına ulaşması ornaı %40'larda. Erkeklerde ise bu oran %80'lerde. Bunun yorumunu size bırakıyorum.

Ve, Fatma arkadaşımız ve hemen herkes bu noktaya dikkat etsin lütfen: erkek ve kadınlarda yaş, medeni durum gibi kriterlere bakıldığında kişinin bir iale ve çocuk sahibi olup olmaması en önemli etkiyi teşkil etmekte. İntihar eden "ailesiz ve çozuksuzların" oranı, aile ve çocuk sahibi olanlara göre yaklaşık 10-12 kat fazla. Amacına ulaşmayan, girişimlerde oran daha da fazla. Ve en fazla intihar eden kesim, 40 yaş civarı çocuksuz erkekler.

Dünyada intihar oranları şaşırtıcı derecede artıyor. Şidi aklımda tam rakamlar yok ama bazı sosya gruplar için 6. sırada falandı yanlış hatırlamıyorsam. Dünya sağlık örgütü bunun istatisliklerini tutuyor. Araştırmanızı tavsiye ederim.

Son bir not: intihar eden biriyle karşılaşırsanız:

1- Soyut, ders verici, psikoljik söylemlerden kaçının. Hayatla ilgili genel fikir, yorum vs yapmayın çünkü zaten kişinin hayatla bağı çok zayıf o anda. Yapmanız gereken şey, o anki maddi, fiziksel durumla ilgili sözler söyleyip kişinin aslında tercih ettiği şeyin ne kadar ürkütücü ve yanlış bir şey olduğunu fark ettirmeye çalışmak. Örneğin: "hayat çok güzel, bak arılar bal yapıyor. Manzara ne güzel" gibi (biraz aptalca) bir ifade söylenecek en yanlış şeydir. Ama "şu an ne hissediyorsun" ya da "ölüme yakın olmak nası bir his?" diye sorduğunuzda ve cevap beklediğinizi gösterdiğinizde kişi yüksek ihtimalle bir an duraklayacaktır.

2- Riske girmeyin, emin olmadığınız yorumlardan kaçının. "Seni sevenleri düşün" ya da "sevdiklerini düşün" derseniz ve gerçekten kişinin o an aklına biri gelmezse o ölümü körüklemiş olursunuz.

3- Belki ilk madde bu olmalı ki: onu tanımaya çalışın. Adını, işini gücünü, içerdiklerini öğrenmeye çalışın. Onu hayata bağlayabilecek en küçük ipucunu yakalamaya çalışın.

4- Davranışınız çok önemli. Kişiye "normal" davranmaya çalışın. Yüksek sesle, öfke ya da kızgınlıkla yaklaşmayın. Abartılı şevkat deposu, anlayış timsali bir yapmacıklık göstermeyin. Söylediklerini ciddiye alın ve elinizden geldiğince ortak olmaya çalışın. Çok kısaca yaşadığınız ya da şahit olduğunuz bir olaydan bahsedin. O kişiyi anladığınızı göstermeye çalışın.

5- Tepki gösterdiği, negatif yaklaştığı hiçbirşeyi tekrarlamayın. Örneğin ailesini sordunuz diyelim, buna tepki gösterirse asla tekrarlamayın. BuUna karşılık üzerine konuşmaktan kaçınmadığı şeylere yönelin. Ne kadar çok konuşturursanız o kadar onu kurtarıyorsunuz demektir.

Kesin olan şeyse şu ki, ruhsal çöküntü, amaçsızlık, umutsuzluk, hayattan tat alamama gibi durumlar tüm vakaların ortak özelliği. Ancak esas sorun, bunların varlığı kadar, bu durumun devam edeceğine dair duyulan inanç. İŞte bunun doğru olmadığını o kişiye bir şekilde belirtmek lazımdır. Çünkü zaten gelecekte neler olup olmayacağını kimse bilemez ve maddi manevi hiçbir kayıp, hayatla eş ömürlü olamaz.

Eh, sanırım yeterli. :)
saygılar.

canım intihar bu dünyadan kurtuluş ya öbür dünyadaki sonsuz ateş ne olucak allahın verdiği canı alllah alır ölüp kurtulmak çare değil tamam anlatılmıycak sorunların var belki ama çözülmüycek diye bişiy yok derdini sölemeyen derman bulamaz çocuklarını düşün geleceklerini düşün öldün diyelim 3 sene sonra ortancı oğlun sevdiği insanla evlenmek istiycek annesi intihar etmiş diycekler yaramaz bu çocuk diycekler sevdiğine kavuşamıycak. biz anneler artık kendimizden önce yavrularımızın geliceklerini düşünmeliyiz bilmem anlata bildimmi son bir öneri daha sana bunalıyorum bunalıyorum diyerek kendini bunalıma sokarsın bence bi habi edinmelisin dünya kimsenin üstüne kurulu değil hoşçakal.

ıntihar etmek için ölmek gerekmiyor artık...

ARKADAŞLAR BANADA YARDIM EDİN!
ben yaklaşık 1 ay önce sewgilimden ayrıldım.o istedi ayrılmayı.ayrıldıktan 1 hafta sonra yeniden istedi sewgili olmayı yok dedim.şimdide ben istedim o yok dedi.çok kötüyüm.konuşacak kimse yok.içime atıyorum dahada bunalıyorum.psikoloğa danışamam annem öğrenirse olmaz.yaşım küçük.bende intihar etmek istedim ama cehennemde yanmak çok kötü olur...çok çaresizim her gün çok üzülüyorum.depresyonun tüm belirtileri war.şiddetli depresyondayım.ama kimseye söleyemem bende size söylemek istedim.ben napıcam banada yardıııım ediin çok kötü bunalımda hissediyorum kendimii

SHESHE .!.:

ARKADAŞLAR BANADA YARDIM EDİN!
ben yaklaşık 1 ay önce sewgilimden ayrıldım.o istedi ayrılmayı.ayrıldıktan 1 hafta sonra yeniden istedi sewgili olmayı yok dedim.şimdide ben istedim o yok dedi.çok kötüyüm.konuşacak kimse yok.içime atıyorum dahada bunalıyorum.psikoloğa danışamam annem öğrenirse olmaz.yaşım küçük.bende intihar etmek istedim ama cehennemde yanmak çok kötü olur...çok çaresizim her gün çok üzülüyorum.depresyonun tüm belirtileri war.şiddetli depresyondayım.ama kimseye söleyemem bende size söylemek istedim.ben napıcam banada yardıııım ediin çok kötü bunalımda hissediyorum kendimii

Genişletmek için tıkla...

Canım kaç yaşındasın? nıye bukadar üzüldün ayrıldın dıye? bu yaşlarda olur bu tarz seyler,ayrılırsın barısırsın bakarsın başka bırı teklıf etmış.çok büyük bı sorun halıne getırme derim.sıkma canını ve uğrasıcak başka seyler bul,arkadaslarınla fln dolaş,alışverıs yap,kısada olsa tatıle cık.üzme canını

zaten ondan sonra 4 kişi teklif etti ama hayır dedim ben onu sewiyorum 16 yaşındayım çok mutsuzum sabretmekten usandım artık 1aydır ne zaman dönecek diye onu bekliyorum günlerim boşa gitmesin diyorum ama napim beklemekten başka çarede yokki.karşıma ne yakışıklılar çıksada ben onu sewiyorum onun yakışıklılığını fln değil,kendisini sewiyorum ben ona karşı çok rahat dawranıyorum başka birine böylesine rahat dawranamamki onu o olduğu için sewiyorum daha iyisini bulamicamı biliyorum arkadaşlarımla konuşuyorum anlıyorlar derdimi onu gerçekten sewdiğimi söylüyolar ama hep benim sewdiklerim beni sewmiyo off BıŞE SORUCAM UMUDUMU KAYBETMEDEN ONU BEKLESEM BıRGÜN GERı DÖNER Mı BANA?ONUN DÖNECEĞıNE ıNANMAK ONU GERı GETıRıRMı?SıZDE UMUDUNUZU KAYBETMEDEN BıRŞEYı BAŞARDINIZ MII??

bende derslerimi umursuyorum tabikidee!benim tüm notlarım çok güzel zayıfım fln yok zaten,sınawlarım falanda güzel.derslerimi umursamamazlık etmiyorum.derslerimle aşkım ayrı bi yerde.

bende birkaç ay önce intihar ettim ilaçla ve zor kurtuldum...intihardan önce bir süre psikolojik tedavi gördüm bıraktım.beni kimsenin anlamadığını düşünüyordum konuşck kimsede kalmamıştı artık bende çözümü intiharda aradım ama ne büyük bi yanlış olduğunu gördüm inanın can vermek hiç öyle kolay değil çok acı çektim ve çok dua ettm.