Evli birini örnek verdim ama kendimi de yazayım da tam olsun. İnstagramımda herifin biri ekli. Böyle kaslı, yakışıklı bir şey, boyu posu yerinde. Ben bunu takibe aldım. Arkadaşlarının yorumlarına kadar okudum hesabında. Amacım nasıl biri olduğunu anlamak. 2 ay kadar devam etti. Aşık olmadım ama hoşlantı oldu. Sonra mesaj attım bir gün. İçerik de hobisi ile ilgili idi. Klasik numaralar :) Biz sohbete başladık. O da benden hoşlandı ve bunu söyledi. O şekilde ilişkiye başladık. Ben sonradan itiraf ettim aslında ilk hoşlanan bendim, sana yürüdüm diye. Uzun süredir birlikteyiz, şu an nişanlıyız. Hayatımdaki şans diye düşünüyorum kendisi için. Uyumluyuz. Seviyor, sahip çıkıyor. Evlilik için de kendisi çok istekli oldu hep. Ben evlilikten, çocuktan korkardım ama onun için istedim sadece. Evlilikte ne olur bilmiyorum ama şu an için mutluyum. Aramızda da 600 km vardı bu arada. Kaderimizi biz yazıyoruz sonuçta. Size yapılan tepkiyi anlayamadım. Herkes sevmek, sevilmek ister. Evlenmek istemek de gayet doğal bir durum. İnşallah düzgün birini bulursunuz, mutlu bir yuva kurarsınız.
Benim bu tür tanışmalar bir kaç sene öncesine kadar oluyordu, arkadaş çevremden, sosyal medyadan vs. taliplerim de çıkıyordu ama şimdi ( yaşla alakası olduğunu düşünmüyorum) sanki biri kısmetime düğüm atmış, çözülmüyor. Yani hiç bakmayacağım tipler bile bana yüz vermeyecek gibi geliyor şu an. İşin sırrı, kesinlikle oluruna bırakmak. Çok saçma bir örnek olacak ama kısa saçı hiç sevmem kendime de yakıştırmam. Hayatımda kimse yokken, hep saçımı kestiririm,zaten bu ara kimseyle de görüşmeyeceğim diye düşünerek.Ne zaman saçımı kısacık kestirsem bir talibim çıkıyor eee ben de napıyorum murpy'e sövüp mezarında ters döndürüyorum adamcağızı