Herkese slmm,kk'ne sırf bu konu için üye oldum siz tecrubeli arkadaşların fikirlerine ihtiyacım var.çok kötü bir şey yaptım lütfen bana akıl verin intiharın esigine geldım 
durumu olabildiğince kısa anlatmaya çalışacağım ama yinede uzun olabilir çünkü çok kötü şeyler yaşadım ve hala yaşıyorum
bundan birbucuk yıl once 8 aydır cıktığım erkek arkadaşımla evlilik kararı alıp aileleride tanıştırıp nişan yapma hazırlıklarına başladık tabi ikimizde ayrı şehirlerdeyiz bu süreç içinde toplamda 5-10 defa görüşme imkanımız oldu ve son bir kaç görüşmemizdede beraber oluyorduk.... neyse nişanı yapamadan büyük bir tartışma yaşadık ve ayrıldık aylarca hiç görüşmedik sonra yine dayanamayıp aramaya çalıştım ama numarasını değiştirdiği için ulaşamadım. sonrasında başka biri ile nişanlanacağı ile ilgili duyumlar alınca bende aklımdan tamamen silme kararı aldım neyse arada tam 4 ay geçtikten sonra hamilelik belirtileri hissetmeye başladım. gerçek olma ihtimali o kadar çok korkutuyorduki doktara gitmeye cesaret bile edemedim bir türlü ve yok böyle birşey olamaz diyodum kabullenemiyordum düsünmesi bile beni bitiryordu....
ama sonunda korktuğum şey başıma gelmişti ki bunuda öğrenmeme yardımcı olan hayatımda tanıdığım en iyi en anlayışlı ve en merhametli insan olan yeni tanıştığım erkek arkadaşım oldu ona karşıma Allah çıkardı ve şuan belkide hayatımı ona borçluyum..yeni tantıştığım erkek arkadaşımla bir ay görüştükten sonra başımdan geçen ilişkimi tum gerçeği ile anlatmak zorunda kaldım çünkü konuşması olsun bana karşı hareketleriv ve davranışları olsun sonsuz güven veriyordu ve karakter olarakta öyle biriydi zaten olgun görümüş geçirmiş çok yüksek anlayışlı adam gibi adam.. bu süre içinde onu sevmeye başlamıştım oda beni seviyor ve değer veriyordu benim ona karşı sevgim belki çaresizlikten kaynaklı itiyaç duyduğum bir şeydi ama o gerçekten seviyordu bu süre içirisinde ailem ilede tanıştı ve evlenmek istediğini söyledi.
ama buyuk bir sorunumuz vardı erkek arkadaşıma başımdan geçen durumu anlattıktan sonra ben ne kadar korkup gerçeği öğrenmek istemediğimi söylediysemde beni zorla doktora götürmeye ikna edip sonucu ne olursa olsun öğrenmemiz ve bundan sonrada ona göre hareket etmemiz gerektiğini söylerek ikna edip doktora götürdü ve sonuç pozitif 5 aylık hamile olduğumu öğrendim başımdan aşağı kaynar sular döküldü dünyam başıma yıkılmıştı(
bu durumda düşündüğüm ve bir çok kez denemeye kalkıştığım intihar girişimlerinden beni hep erkek arkadaşım yanımda olup destek çıkarak bu girişimlerime engel oldu ve bana hep seni seviyorum seni ve doğacak çocuğuda olduğu gibi kabul ediyorum ve evlenmek istiyorum diyordu içinde bulunduğum bu çıkmaz durumda aldığım teklif beni adeta hayata bağlayan ayakta tutan sihirli cümleler gibiydi ve bana kabul edersen bu artık benim sorunum ve seni bu durumdan kurtarmak , güzel bir hayata yeni bir sayfa açmak benim öncelik görevim olacak ve herşeyi yapmaya hazırım diyordu ve inanması zor ama gerçekten dediği bütün fedakarlıkları tek tek yaptı maddi manevi her yönden benim için riske attı kendini aylarca gündüzleri her fırsatta yanımda geceleri sabahlara kadar tlf la konuşup bir delilik yapmamam için hiç yanlız bırakmadı zaten onun sayesinde ayakta durabiliyordum çünkü içinde bulunduğum durumu başka kimse bilmiyordu ve ben gün geçtikçe ev içinde ne kadar bol kıyafetlerle kamufle etmeye çalışsamda karnım 6 . ayından sonra iyice belirmeye başlıyordu sonunda erkek arkadaşım bir karara varıp durumu ailemde sadece anneme anlatma kararı aldı ben buna önce annemim çok hasta olduğundan dolayı anlatmasını istemediğimi söylediysemde sonra beni bir şekilde ikna edip ve annemi kendi iş yerine çağırıp başımdan geçen olayı tüm gerçekçiliği ile anlatıp ve tüm bunlara rağmen beni çok sevdiğini bu durumda ortada bırakmak istemediğini ve evlenmek istediğini annemde anlattı. annem çok kötü olmuştu ama erkek akadaşım beni öylece ortada bırakmayacağını ve benimle evlenmek isteyip durumu tamamen düzelteceğini söyleyince annem biraz mahçup olmuştu ama oldukçada rahatlamaştı.
annemin durumu öğrenmesinden sonra erkek arkadaşımın yapacağı planlar konusunda işi birazda olsa kolaylaşmıştı bende rahatlamıştım artık çünkü annem beni evde sürekli abilerime olsun gelen giden misafirlere komşulara karşı olsun sürekli koruyor ve durumu kamufle etmeye çalışıyodu taki doğumun gerçekleştiği güne kadar tabi erkek arkadaşımda bu süre içerisinde hiç durmadı ben her ne kadar çocuk artık 6 aylık ve kürtaj gibi bir durumun imkansız olduğunu bilsemde yinede istemiyordum ama canım hayat arkadaşım bunu kesinlikle kabul etmedi hayat arkadaşım diyorum çünkü gerçekten hayata yeniden bağlanmama sebep olan tek yüce insandı ve kesinlikle kürtajı kabul etmedi bu bir cinayet olur buna asla izin vermeyeceğini söyledi ve çocuk doğduktan sonra evlenip babalık yapmayı istediğini söylüyordu çünkü zaten o bir babaydı geçmişte bir evlilik yapmış ve iki küçük çocğu olan ancak yıllar önce boşanmış biriydi,hamileliğim boyunca her fırsatta yanımda aylık ultrason kontrollerime hep kendisi götürür ilgilenir ve sanki gerçek babasıymış gibi o heyecanı yüzünde hep görebiliyordum.
ve dokuzuncu ayın sonuda doğum anı gelmişti canım hayat arkadaşım doğum için beni hastane hastane dolaşştırdı çünkü büyük bir sorun vardı hiç bir hastane resmi bir evlilik olmadığı için doğumu gerçekleştirmeyi kabul etmiyorlardı sonunda beni özel bir hastaneye götürüp baş hekimide ikna edip doğum için randevu almayı başarmıştı doğum günü geldi ve hayat arkadaşım o gün yine sabaha kadar hastanede baş ucumdan ayrılmadı sabah sezaryanla doğum hazırlıkları yapılırken sonra asansörde ve aşağı ameliyat odasının içine kadar elimi hiç bırakmadı hatta doktarlara ameliyata kendisininde girmesine izn vermeleri için dakikalarca dil dökmüştü ama izin alamayınca 1 saat ameliyathane kapısında çıkmamı bekledi ve çıkınca yine odama kadar elimi tutarak götürdü canım benim nur topu gibi bir oğlumuz olmuştu oğlumuz diyorum çünkü hayat arkadaşım olan o değerli insan bir çok gerçek babının bile yapamadığı şeyleri yapıyordu ve sanki kendi çocğuğuydu o kadar mutluydu ki doğum öncesi bir sürü hazırlık yapmış profesionel fotoğraf ve video kamerasına kadar getirmiş o güzel anlarımızı saniye saniye ölümsüzleştirmek için çaba gösteriyordu.
çok sağlıklı bir çocuğumuz dünyaya gelmişti ama beraberinde daha önce düşünmeye fırsat bulamadığımız ama beklediğimiz yeni sorunlar çıkmaya başlamıştı, çocuk nerde ve kimde kalacak ? aslında cevap belliydi çocuğun yeri tabiki benim yani annesinin yanında olması gerekiyordu ama bu imkansızdı çünkü ailemde annem dışında kimse durumu bilmiyor ve zaten böyle bir durumun abilerim tarafından bilinmesi abilerim ve beni hamile bırakıp ortadan kaybolan eski arkadaşımın ailesi arasında bir facia ve sonucunda kan davasına kadar giden bir kaosun oluşmasına sebep olurdu.
bu yüzden çocuğumuzu eve götürmek gibi bir şansımız yok, ama hayat arkadaşım olan bu insan yine kolları sıvayıp seferber oldu oturup bir senaryo yazmaya başladı 2 gün içerisindede başarılı birşekilde hayata geçirdi ve çocuğumuzu eve götürmeyi başardık tabi bu iki günlük planları yapma aşamasında çocuğu kendi yanına aldı daha 1 günlük yeni doğmuş bebeği kendi tek başına yaşadığı iş yerine götürdü ve iki gün boyunca geceli gündüzlü hem planlarını yaptı hemde çocugu yedirdi içirdi mamasını hazırladı altını değiştirdi uykusuz kaldı. peki nasıl bir plan yaptı dersiniz ? 2. gün aradı ve planı anneme anlatmaya başladı, anneme abilerim için şöyle bir teklifte bulunmasını istedi depremde tüm ailesini ve akrabalarını kaybeden 10 günlük doğmuş bir bebeğin olduğunu onun mucize eseri kurtulduğunu ve bunu evlatlık edinmek istediğini bir şekilde onları ikna etmen gerektiğini söyledi annem hemen bu çok güzel bir fikir ve ben oğullarımı aile bireylerini bir şekilde buna ikna edebilirim dedi ve hemen ardından annem işe koyulup abilerime durumu anlattı önce tepki gösterdiler ama sonra annemin ısrarlarına dayanamayıp kabul ettiler bu işi sonunda başardık ve olayın tek kahramanı da tabiki hayat arkadaşım, şimdi dünyalar tatlısı çocuğum yanımda herkes evlatlık aldığımızı biliyor ve 8 aylık oldu neredeyse yürümeye başlıyacak :)
ama şimdi şunu söylemekten utanıyorum ve gerçekten kendimden iğreniyor ve intihar etmek istiyorum çünkü en zor anımda hızır gibi imdadıma yetişen beni adeta bataklıktan kurtaran yeniden hayata bağlayan, sadece beni değil tüm ailemizi şerefimizi onurumuzu kurtaran o yüce insa olan hayat arkadaşımı aldattım(( evet aldattım çünkü benim taa başındayken içinde bulunduğum durumu öğrendiği zaman senin için herşeyi yaparım ama sadece benden bir konuda söz vermemi istedi, seni artık eşim olarak kabul ediyorum sonuna kadarda yanında olacağım ve doğacak çocukta benim çocuğum olacak ona babalık yapacağım ve en önemliside birlikte hayatımızı sürdürdüğümüz sürece asla, seni hamile bırakıp ortadan kaybolan o adam ile hiç bir şekilde iletişime geçmeyececeğine çocuktan haberi olmayacağına,çocuğu göstermeyeceğine ve bu durumu ben sen ve annen dışında kimsenin bilmeyeceğine aksi taktirde bu bir ihanet olur ve bu dünyanın başıma yıkılması olur dedi ve söz vermemi istedi bende söz verdim.
ama tutamadım sözümü bebek doğduktan 4. cü ayına kadarda hayat arkadaşım olan insan evlilik hazırlıklarına başlamış planlarını yapıyordu aynı zamanda bu süreçtede çocuğumuzun maması olsun bezi olsun oyuncakları olsun tüm ihtiyaçlarını elinden geldiğince karşılıyordu hergün olmasada her fırsatta gelip bebğimizi sevip onunla zaman geçiriyordu çok mutluydu.
ama bir hata daha yaptım ve herşeyi mahfettim bir gün nasıl olduysa kendime çok yakın bulduğum abimin çıktığı kıza başımdan geçen herşeyi anlattım ve bunu hayat arkadaşımdan sakladım sonra abimin çıktığı kız çocuğun gerçek babasını bilmesi ve ona ihtiyacı olduğunu söylerek hergün aklımı karıştırmaya başladı beni sürekli çocğun babasıyla iletişime geçmem için teşvik ediyordu bir gün dayanamadım ve interneti kullanarak ortak eski arkadaşlardan bir şekilde iletişim bilgilerini aldım ve görüşmeye başladım sonra kamera açarak çocuğu gösterdim aslında bunu yapmamdaki sebep ona acı çektirip kendimi rahatlatmaktı.
çünkü o beni hamile bırakıp ortadan kaybolmuştu bende ona bebeği gösterip acı çektirmek istiyordum böylece birazda olsa kendimi rahatlatacaktım tabi tüm bunları çok gizli yapıyordum çünkü bana sahip çıkan bunca fedakarlığı yapan hayatımı kurtaran adam bunları yaptığımı duysa dunyasının yıklacağını biliyordum büyük bir risk almıştım bu şekilde bir ay boyunca bebeğin gerçek babasıyla internete görüşmeye başladım bebeğin fotoğraflarını videolarını gönderdim sonra telefonla konuşmaya başladık onu iyice çıldırtıp adeta delirtip acı çektirdim sonra aslında gerçeğini söylemek gerekirse bu görüşme süresinde beni ikna etmeye çalışmıştı tekrar birlikte olup çocuğumuza bakmak için ama benim için imkansızdı çünkü evlenmişti ama nasıl olduysa bilmiyorum bu oyunu bırakamadım bir türlü
başta niyetim sadece çocuğu bir kere gösterip acı çektirmekti ama kendimi kaptırdım sanırım ve bu görüşmeler uzadıkça uzadı taki bana sonsuz güven duyan hayat arkadaşım durumdan şüphelenip olayı bir dedektif gibi araştırıp netteki ve telefondaki tüm görüşmelerimizin ve mesejalarımızın tamamını belgeleyip yüzüme vuruna kadar aldatmaya devam ettim. adamın gerçekten dunyasını başına yıkmıştım evimize geldi isyan etti ağladı yıkıldı onunla birlikte bende ağladım annemde herşeyi duydu oda ağladı çok kötü bir gündü beni intahardan kurtaran adamı ben adeta intihara süreklemiştim o gün ona yalvardım yakardım affetmedi kocaman adam ağlayarak çıktı gitti hepimiz yıkıldık günlerce ağladım sızladım arayıp kendimi affettrimek istiyordum cevap vermiyordu iş yerine gittim içeri almıyordu beni haftalarca böyle devam etti sonra aradan biraz zaman geçince yumuşamıştı ve zorda olsa konuşmaya başladım o kadar seviyorduki kendimi yine bir şekilde affettirmeye çalıştım ama bana güveni tamamen sarsılmıştı hayattan soğumuş işi gücü herşeyi bırakmış kendini salıvermişti son gördüğüm halindende belliydi tekrar sevmek ve inanmak istiyordu hemde çok ama o kadar güçlü bir yapıya sahip olmasına rağmen hiç gücü kalmamıştı.sonrasında herşeyin eskisi gibi olması için defalarca aradım yalavardım mesaj attım bir türlü toparlanamadı sonra kendisi önce beni sonrada annemi arayarak ricada bulunup bir daha biz görmek istemediğini mümkünse herşeyin bitmesini ve unutmak istediğini söyleyip kapattı ve 3 aydır aramadım ne aramaya bir yüzüm nede cesaret oldu.
şimdi ne yapıyor nasıldır bilmiyorum içim içimi yiyor vicdan azabından ölmek üzereyim yaşamak istemiyorum kendimden iğrenip nefret ediyorum yaşadığım her saniye bana bir işkence gibi(
bütün bunları yüzüm kızara kızara ve hıçkıra hıçkıra ağlayarak ellerim tümm vucudum titreyerek 5 saatte zor içimdekilerini dökebildim( ne olur bana yardım edin akıl verin arkadaşlar (
durumu olabildiğince kısa anlatmaya çalışacağım ama yinede uzun olabilir çünkü çok kötü şeyler yaşadım ve hala yaşıyorum
bundan birbucuk yıl once 8 aydır cıktığım erkek arkadaşımla evlilik kararı alıp aileleride tanıştırıp nişan yapma hazırlıklarına başladık tabi ikimizde ayrı şehirlerdeyiz bu süreç içinde toplamda 5-10 defa görüşme imkanımız oldu ve son bir kaç görüşmemizdede beraber oluyorduk.... neyse nişanı yapamadan büyük bir tartışma yaşadık ve ayrıldık aylarca hiç görüşmedik sonra yine dayanamayıp aramaya çalıştım ama numarasını değiştirdiği için ulaşamadım. sonrasında başka biri ile nişanlanacağı ile ilgili duyumlar alınca bende aklımdan tamamen silme kararı aldım neyse arada tam 4 ay geçtikten sonra hamilelik belirtileri hissetmeye başladım. gerçek olma ihtimali o kadar çok korkutuyorduki doktara gitmeye cesaret bile edemedim bir türlü ve yok böyle birşey olamaz diyodum kabullenemiyordum düsünmesi bile beni bitiryordu....
ama sonunda korktuğum şey başıma gelmişti ki bunuda öğrenmeme yardımcı olan hayatımda tanıdığım en iyi en anlayışlı ve en merhametli insan olan yeni tanıştığım erkek arkadaşım oldu ona karşıma Allah çıkardı ve şuan belkide hayatımı ona borçluyum..yeni tantıştığım erkek arkadaşımla bir ay görüştükten sonra başımdan geçen ilişkimi tum gerçeği ile anlatmak zorunda kaldım çünkü konuşması olsun bana karşı hareketleriv ve davranışları olsun sonsuz güven veriyordu ve karakter olarakta öyle biriydi zaten olgun görümüş geçirmiş çok yüksek anlayışlı adam gibi adam.. bu süre içinde onu sevmeye başlamıştım oda beni seviyor ve değer veriyordu benim ona karşı sevgim belki çaresizlikten kaynaklı itiyaç duyduğum bir şeydi ama o gerçekten seviyordu bu süre içirisinde ailem ilede tanıştı ve evlenmek istediğini söyledi.
ama buyuk bir sorunumuz vardı erkek arkadaşıma başımdan geçen durumu anlattıktan sonra ben ne kadar korkup gerçeği öğrenmek istemediğimi söylediysemde beni zorla doktora götürmeye ikna edip sonucu ne olursa olsun öğrenmemiz ve bundan sonrada ona göre hareket etmemiz gerektiğini söylerek ikna edip doktora götürdü ve sonuç pozitif 5 aylık hamile olduğumu öğrendim başımdan aşağı kaynar sular döküldü dünyam başıma yıkılmıştı
(bu durumda düşündüğüm ve bir çok kez denemeye kalkıştığım intihar girişimlerinden beni hep erkek arkadaşım yanımda olup destek çıkarak bu girişimlerime engel oldu ve bana hep seni seviyorum seni ve doğacak çocuğuda olduğu gibi kabul ediyorum ve evlenmek istiyorum diyordu içinde bulunduğum bu çıkmaz durumda aldığım teklif beni adeta hayata bağlayan ayakta tutan sihirli cümleler gibiydi ve bana kabul edersen bu artık benim sorunum ve seni bu durumdan kurtarmak , güzel bir hayata yeni bir sayfa açmak benim öncelik görevim olacak ve herşeyi yapmaya hazırım diyordu ve inanması zor ama gerçekten dediği bütün fedakarlıkları tek tek yaptı maddi manevi her yönden benim için riske attı kendini aylarca gündüzleri her fırsatta yanımda geceleri sabahlara kadar tlf la konuşup bir delilik yapmamam için hiç yanlız bırakmadı zaten onun sayesinde ayakta durabiliyordum çünkü içinde bulunduğum durumu başka kimse bilmiyordu ve ben gün geçtikçe ev içinde ne kadar bol kıyafetlerle kamufle etmeye çalışsamda karnım 6 . ayından sonra iyice belirmeye başlıyordu sonunda erkek arkadaşım bir karara varıp durumu ailemde sadece anneme anlatma kararı aldı ben buna önce annemim çok hasta olduğundan dolayı anlatmasını istemediğimi söylediysemde sonra beni bir şekilde ikna edip ve annemi kendi iş yerine çağırıp başımdan geçen olayı tüm gerçekçiliği ile anlatıp ve tüm bunlara rağmen beni çok sevdiğini bu durumda ortada bırakmak istemediğini ve evlenmek istediğini annemde anlattı. annem çok kötü olmuştu ama erkek akadaşım beni öylece ortada bırakmayacağını ve benimle evlenmek isteyip durumu tamamen düzelteceğini söyleyince annem biraz mahçup olmuştu ama oldukçada rahatlamaştı.
annemin durumu öğrenmesinden sonra erkek arkadaşımın yapacağı planlar konusunda işi birazda olsa kolaylaşmıştı bende rahatlamıştım artık çünkü annem beni evde sürekli abilerime olsun gelen giden misafirlere komşulara karşı olsun sürekli koruyor ve durumu kamufle etmeye çalışıyodu taki doğumun gerçekleştiği güne kadar tabi erkek arkadaşımda bu süre içerisinde hiç durmadı ben her ne kadar çocuk artık 6 aylık ve kürtaj gibi bir durumun imkansız olduğunu bilsemde yinede istemiyordum ama canım hayat arkadaşım bunu kesinlikle kabul etmedi hayat arkadaşım diyorum çünkü gerçekten hayata yeniden bağlanmama sebep olan tek yüce insandı ve kesinlikle kürtajı kabul etmedi bu bir cinayet olur buna asla izin vermeyeceğini söyledi ve çocuk doğduktan sonra evlenip babalık yapmayı istediğini söylüyordu çünkü zaten o bir babaydı geçmişte bir evlilik yapmış ve iki küçük çocğu olan ancak yıllar önce boşanmış biriydi,hamileliğim boyunca her fırsatta yanımda aylık ultrason kontrollerime hep kendisi götürür ilgilenir ve sanki gerçek babasıymış gibi o heyecanı yüzünde hep görebiliyordum.
ve dokuzuncu ayın sonuda doğum anı gelmişti canım hayat arkadaşım doğum için beni hastane hastane dolaşştırdı çünkü büyük bir sorun vardı hiç bir hastane resmi bir evlilik olmadığı için doğumu gerçekleştirmeyi kabul etmiyorlardı sonunda beni özel bir hastaneye götürüp baş hekimide ikna edip doğum için randevu almayı başarmıştı doğum günü geldi ve hayat arkadaşım o gün yine sabaha kadar hastanede baş ucumdan ayrılmadı sabah sezaryanla doğum hazırlıkları yapılırken sonra asansörde ve aşağı ameliyat odasının içine kadar elimi hiç bırakmadı hatta doktarlara ameliyata kendisininde girmesine izn vermeleri için dakikalarca dil dökmüştü ama izin alamayınca 1 saat ameliyathane kapısında çıkmamı bekledi ve çıkınca yine odama kadar elimi tutarak götürdü canım benim
nur topu gibi bir oğlumuz olmuştu oğlumuz diyorum çünkü hayat arkadaşım olan o değerli insan bir çok gerçek babının bile yapamadığı şeyleri yapıyordu ve sanki kendi çocğuğuydu o kadar mutluydu ki doğum öncesi bir sürü hazırlık yapmış profesionel fotoğraf ve video kamerasına kadar getirmiş o güzel anlarımızı saniye saniye ölümsüzleştirmek için çaba gösteriyordu.çok sağlıklı bir çocuğumuz dünyaya gelmişti ama beraberinde daha önce düşünmeye fırsat bulamadığımız ama beklediğimiz yeni sorunlar çıkmaya başlamıştı, çocuk nerde ve kimde kalacak ? aslında cevap belliydi çocuğun yeri tabiki benim yani annesinin yanında olması gerekiyordu ama bu imkansızdı çünkü ailemde annem dışında kimse durumu bilmiyor ve zaten böyle bir durumun abilerim tarafından bilinmesi abilerim ve beni hamile bırakıp ortadan kaybolan eski arkadaşımın ailesi arasında bir facia ve sonucunda kan davasına kadar giden bir kaosun oluşmasına sebep olurdu.
bu yüzden çocuğumuzu eve götürmek gibi bir şansımız yok, ama hayat arkadaşım olan bu insan yine kolları sıvayıp seferber oldu oturup bir senaryo yazmaya başladı 2 gün içerisindede başarılı birşekilde hayata geçirdi ve çocuğumuzu eve götürmeyi başardık tabi bu iki günlük planları yapma aşamasında çocuğu kendi yanına aldı daha 1 günlük yeni doğmuş bebeği kendi tek başına yaşadığı iş yerine götürdü ve iki gün boyunca geceli gündüzlü hem planlarını yaptı hemde çocugu yedirdi içirdi mamasını hazırladı altını değiştirdi uykusuz kaldı. peki nasıl bir plan yaptı dersiniz ? 2. gün aradı ve planı anneme anlatmaya başladı, anneme abilerim için şöyle bir teklifte bulunmasını istedi depremde tüm ailesini ve akrabalarını kaybeden 10 günlük doğmuş bir bebeğin olduğunu onun mucize eseri kurtulduğunu ve bunu evlatlık edinmek istediğini bir şekilde onları ikna etmen gerektiğini söyledi annem hemen bu çok güzel bir fikir ve ben oğullarımı aile bireylerini bir şekilde buna ikna edebilirim dedi ve hemen ardından annem işe koyulup abilerime durumu anlattı önce tepki gösterdiler ama sonra annemin ısrarlarına dayanamayıp kabul ettiler bu işi sonunda başardık ve olayın tek kahramanı da tabiki hayat arkadaşım, şimdi dünyalar tatlısı çocuğum yanımda herkes evlatlık aldığımızı biliyor ve 8 aylık oldu neredeyse yürümeye başlıyacak :)
ama şimdi şunu söylemekten utanıyorum ve gerçekten kendimden iğreniyor ve intihar etmek istiyorum çünkü en zor anımda hızır gibi imdadıma yetişen beni adeta bataklıktan kurtaran yeniden hayata bağlayan, sadece beni değil tüm ailemizi şerefimizi onurumuzu kurtaran o yüce insa olan hayat arkadaşımı aldattım
(( evet aldattım çünkü benim taa başındayken içinde bulunduğum durumu öğrendiği zaman senin için herşeyi yaparım ama sadece benden bir konuda söz vermemi istedi, seni artık eşim olarak kabul ediyorum sonuna kadarda yanında olacağım ve doğacak çocukta benim çocuğum olacak ona babalık yapacağım ve en önemliside birlikte hayatımızı sürdürdüğümüz sürece asla, seni hamile bırakıp ortadan kaybolan o adam ile hiç bir şekilde iletişime geçmeyececeğine çocuktan haberi olmayacağına,çocuğu göstermeyeceğine ve bu durumu ben sen ve annen dışında kimsenin bilmeyeceğine aksi taktirde bu bir ihanet olur ve bu dünyanın başıma yıkılması olur dedi ve söz vermemi istedi bende söz verdim. ama tutamadım sözümü bebek doğduktan 4. cü ayına kadarda hayat arkadaşım olan insan evlilik hazırlıklarına başlamış planlarını yapıyordu aynı zamanda bu süreçtede çocuğumuzun maması olsun bezi olsun oyuncakları olsun tüm ihtiyaçlarını elinden geldiğince karşılıyordu hergün olmasada her fırsatta gelip bebğimizi sevip onunla zaman geçiriyordu çok mutluydu.
ama bir hata daha yaptım ve herşeyi mahfettim bir gün nasıl olduysa kendime çok yakın bulduğum abimin çıktığı kıza başımdan geçen herşeyi anlattım ve bunu hayat arkadaşımdan sakladım sonra abimin çıktığı kız çocuğun gerçek babasını bilmesi ve ona ihtiyacı olduğunu söylerek hergün aklımı karıştırmaya başladı beni sürekli çocğun babasıyla iletişime geçmem için teşvik ediyordu bir gün dayanamadım ve interneti kullanarak ortak eski arkadaşlardan bir şekilde iletişim bilgilerini aldım ve görüşmeye başladım sonra kamera açarak çocuğu gösterdim aslında bunu yapmamdaki sebep ona acı çektirip kendimi rahatlatmaktı.
çünkü o beni hamile bırakıp ortadan kaybolmuştu bende ona bebeği gösterip acı çektirmek istiyordum böylece birazda olsa kendimi rahatlatacaktım tabi tüm bunları çok gizli yapıyordum çünkü bana sahip çıkan bunca fedakarlığı yapan hayatımı kurtaran adam bunları yaptığımı duysa dunyasının yıklacağını biliyordum büyük bir risk almıştım bu şekilde bir ay boyunca bebeğin gerçek babasıyla internete görüşmeye başladım bebeğin fotoğraflarını videolarını gönderdim sonra telefonla konuşmaya başladık onu iyice çıldırtıp adeta delirtip acı çektirdim sonra aslında gerçeğini söylemek gerekirse bu görüşme süresinde beni ikna etmeye çalışmıştı tekrar birlikte olup çocuğumuza bakmak için ama benim için imkansızdı çünkü evlenmişti ama nasıl olduysa bilmiyorum bu oyunu bırakamadım bir türlü
başta niyetim sadece çocuğu bir kere gösterip acı çektirmekti ama kendimi kaptırdım sanırım ve bu görüşmeler uzadıkça uzadı taki bana sonsuz güven duyan hayat arkadaşım durumdan şüphelenip olayı bir dedektif gibi araştırıp netteki ve telefondaki tüm görüşmelerimizin ve mesejalarımızın tamamını belgeleyip yüzüme vuruna kadar aldatmaya devam ettim. adamın gerçekten dunyasını başına yıkmıştım evimize geldi isyan etti ağladı yıkıldı onunla birlikte bende ağladım annemde herşeyi duydu oda ağladı çok kötü bir gündü beni intahardan kurtaran adamı ben adeta intihara süreklemiştim o gün ona yalvardım yakardım affetmedi kocaman adam ağlayarak çıktı gitti
hepimiz yıkıldık günlerce ağladım sızladım arayıp kendimi affettrimek istiyordum cevap vermiyordu iş yerine gittim içeri almıyordu beni haftalarca böyle devam etti sonra aradan biraz zaman geçince yumuşamıştı ve zorda olsa konuşmaya başladım o kadar seviyorduki kendimi yine bir şekilde affettirmeye çalıştım ama bana güveni tamamen sarsılmıştı hayattan soğumuş işi gücü herşeyi bırakmış kendini salıvermişti son gördüğüm halindende belliydi tekrar sevmek ve inanmak istiyordu hemde çok ama o kadar güçlü bir yapıya sahip olmasına rağmen hiç gücü kalmamıştı.sonrasında herşeyin eskisi gibi olması için defalarca aradım yalavardım mesaj attım bir türlü toparlanamadı sonra kendisi önce beni sonrada annemi arayarak ricada bulunup bir daha biz görmek istemediğini mümkünse herşeyin bitmesini ve unutmak istediğini söyleyip kapattı ve 3 aydır aramadım ne aramaya bir yüzüm nede cesaret oldu.şimdi ne yapıyor nasıldır bilmiyorum içim içimi yiyor vicdan azabından ölmek üzereyim yaşamak istemiyorum kendimden iğrenip nefret ediyorum yaşadığım her saniye bana bir işkence gibi
(bütün bunları yüzüm kızara kızara ve hıçkıra hıçkıra ağlayarak ellerim tümm vucudum titreyerek 5 saatte zor içimdekilerini dökebildim
( ne olur bana yardım edin akıl verin arkadaşlar (
