İyi geceler kızlar. Beni tanıyanlar bilir. Ama bilmeyenler için, kısaca özet geçeyim. Boşanma aşamasındayım, çok ağır şeyler yaşadım ( beni öldürmeye kalkması, tehditleri, uyuşturucu madde kullanımı ve halüsinasyon görmesi )ve 7 aydan beri ailemleyim, çocuğum yok. Şu an psikolojik olarak destek alıyorum. İlaçlar kullanıyorum ve terapiye gidiyorum . Çok şükür toparlanmaya başlamıştım Durumum iyiye gidiyordu. Ta ki şu son iki haftaya kadar... benim sorunum şu , çevremdeki insanlar beni çok sık boğaz ediyorlar. İki kuzenim boşanma aşamasında. Takma isim kullanayım. Ayşe ile geçen sene bir küslüğüm olmuştu.Büyük bir yanlışı oldu bana karşı. Kinci bir insan değilim. Eskisi gibi olmasamda , konuşma teklifini geri çevirmedim. Unutmadım yaptıklarını tabiki. Kimsenin yuvası yıkılsın istemem, insani olarak üzülüyorum ama benim bi programım var, ona uygun ders çalışıyorum. Dikey geçiş sınavına hazırlanmaya çalışıyorum. Ayrıca Klavye çalışıyorum. Telefonumu da uçak moduna alıyorum dikkatim dağılmasın diye. Ayşe beni aramış kapalıydı telefonum. Sonra annemi aramış, annem duymamış . Babamı aramış. Babam açmış , çığlık çığlığa ağlayarak ; amca papatyaya söyle beni arasın, arıyorum açmıyor diye. Babam geldi ,söyledi. Aradım bende çalışmamı bırakarak. Bağırmasından, çığlığından anlayamıyorum ne dediğini. Papatyam nerdesin sen papatyam nerdesin diyor. Ne oldu ? Ders çalışıyordum dedim. Önemli bir şey oldu sandım. Sanırsın ki babası ölmüş. Duvarlar üstüme üstüme geliyor , yapamıyorum, sen nasıl bu kadar güçlüsün, mutluluk rolü mü oynuyorsun yoksa gerçekten atlattın mı , ben senin gibi güçlü olamıyorum vs gibi şeyler söyledi.Ya bütün imkanlara sahipsin, ayrı evin var çoçuğunda yok daha ne istiyorsun dedim. Ayrıca ,evet güçlüyüm sende olabilirsin, mutluluk rolü oynamıyorum, gerçekten mutlu hissediyorum kendimi dedim.Ağlıyor hala. Dilime kadar geldi, söylemedim, üzülmesin diye. Boşandığı eşiyle yeniden evlenmişti şimdi tekrar boşanıyor. Yüzüne vuruyor gibi olmasın diye bir şey demedim. Psikologa git destek al , iyi gelir dedim. Benim psikologum sen ol diyor. Ya ben bana yaptığı büyük yanlışa rağmen yine insanlık yapıp konuştum. Ama kendini düşünüyor hala. Ve bu aramaları devam ediyor iki günde bir. Ben açmazsam annemi arıyor. Annem duymazsa babamı arıyor. Diğer kuzenim Fatma’yı severim. O da sürekli aynı şeyleri anlatıyor her gün. Üzülüyorum evet . Yardımcı da olmak istiyorum ama dediğim ile kalıyorum. Ertesi gün yine aynı şeyleri anlatıyor. Diğer kuzenim Elif ise sabah saat 8 ‘a 9’a kadar uyanık kalıyor akşama kadar uyuyor. İstiyor ki ben de onun gibi olayım. Israr ediyor sürekli, ne olur görüntülü konuşalım ne olur diye . Uyuyacağım ilaç içiyorum ben, sabah da erken kalkıyorum diyorum. Off her gün aynı terane, bugün de uyumasan ne olur sanki ,sende tavuk gibisin vs. gibi şeyler söylüyor. Konuştuğum zaman sürekli kendi ile alakalı şeyler anlatıyor ve boğuluyorum artık. Onun haricinde arkadaşlarımın ısrarla mesaj atmalaları, ısrarla konuşmak istemeleri. İşim var , ders çalışıyorum veya uyuyacağım dedikçe , o zaman söz ver kanka yarın görüntülü konuşacağız diye emrivaki yapmaları... İyi geliyormuşum onlara, benle konuşmak terapi gibi oluyormuş. Bi insana iyi geliyorsam ne mutlu bana. Ama bende bir insanım. Benim yaşadığım şeyler zaten ağırdı. Yeni yeni toparlanmaya başlıyorum. Benimde psikolojim olumsuz etkileniyor artık. İlacımın biri 100 mg, diğeri ise 30 mg. Bugün ellerimi kontrol edemedim bir ara . Kalbim hızlı hızlı artıyordu, bi yarım saat boşluğa düştüm. Psikologum , durumun iyiye gidiyor Papatya, psikiyatristine söyle yavaş yavaş bıraktıralım sana ilacını bile demişti. Ama şu an ilacın dozunun yetmediğini hissediyorum. Karamsarlığa düşmeye başladım yine, ilacı kullanmadığım zamanlarda olduğu gibi.Babamda sinirlendi geçen gün , seni kötü etkileyecekler diye korkuyorum kızım, sorun dinleme o kadar çok dedi. Adam bile farkında. Sürekli olumsuz dert dinleyince , yaşadığım kötü günler geliyor aklıma. O dibe yeniden çöküyorum sanki. Ben o kadar çok kötü olay yaşamama rağmen , daha çoğu kişi bilmez . Ailem bile tüm detaylarını bilmez . Kimseyi arayıp sık boğaz etmedim , o zor zamanlarımda bile. Buraya konu açarken bile iki kere düşünüyorum ben. Acaba insanları bunaltır mıyım, diye . Haksızsam lütfen haksızsın diyin. Eleştiriye açığım. Durumu bu şekilde izah ettiğimde, anlayışlı olacak olsalar söylerdim , size söylediğim gibi. Bu durumda bana ne önerirsiniz ? Kimseyi kırmak istemiyorum, ama büyük patlamaktan korkuyorum artık. Doldum çünkü. Size içimi dökmek istedim . Değerli vaktini ayırıp okuyan ve yorum yapan herkese şimdiden teşekkür ederim .
Genelde açmıyorum artık. Açtığımda ise kısa ve soğuk konuşuyorum. En son Ayşe aradı. Efendim dedim. Ne yapıyorsun papatya dedi. hastanedeyim annemi kontrole getirdim dedim . Dün aradım niye dönmedin dedi. Uyumuşum dedim. Ben aradığımda başkası ile konuşuyordun ne uyuması dedi. Evet arkadaşımla konuşuyordum, kapatınca uyudum dedim. Yine ne derdi var arkadaşlarının demez mi . Cinlerim tepeme geldi. Frenledim kendimi. Bir derdi yoktu , normal konuştum. Ama bilirsin , dert dinlemek benim işim dedim laf sokarak. Kapattım sonra.
Çok güzel bir yöntemmiş bu da . Deneyebilirim belki ileride 
