- 22 Ocak 2019
- 2.924
- 1.695
- 63
- Konu Sahibi alonedark18
- #1
etrafımda hiç arkadaşım kalmadı diyebilirim ...ihtiyacım olduğu zaman arayıp yardım isteyeceğim özel günlerde yanımda olacak kimsem yok...eskiden çok arkadasliklarim vardı ama hepsi yalan oldu kimse yok..bir iki tane var onlarda uzak arada msjlasiyoruz nekadar dost denilir muamma ..şimdi ise ne komsuluklarim baki kaliyor ne dışarda tanıdığım kişiler..kendimi eleştiriyorum kendimde kusur aramaya başladım artık...biraz sert mizahliyim ama bu benim kötü biri olduğum anlamına gelmez..aksina oldukça iyi niyetliyim ...espiriler yaparım sorular sorarım hani aslında bence kaybedilmemesi gereken bir insanım ....ama hatam ne ? ne olabilir ? düşünüyorum bulamıyorum sert mizacim hariç...o da çok fazla değil bazen yalandan da olsa gulumserim muhabbet ederken , asık suratlı sert mizaçlı görünmemek için elimden geleni yaparım ....ama ben karşımdaki insanlarda hep şunu farkettim ...benden çekinme hissi....bilmiyorum bunu gözlemliyorum hareketlerinden falan anlıyorum insanların...benim yanımda pek rahat olamıyorlar gibi bir his ...mesela dün komşumu aradım yeni tanıştık ...canım benim acil sarımsak lazım oldu evimde hiç kalmamış ufacık bişey rica etsem , aldığımda veririm sana tarzı oldukça mütevazi konuşma yaparım ama komşum var ama köyden getirdim sorun olurmu ki der...neden sorun olsun aksine daha çok severim köyden gelen herşeyi derim...insanlarla diyalogum bukadar da mütevazı..evime gelirler binbir şey hazırlarım guleryuzumle sunarım muhabbet ederim ama bi diken üstünde otururlar , rahat et canım al yastık arkana yaslan bile demisligim var , çocukları yere bişe dokse ayy kadının evi battı hadi kalkalım kusura bakma seninde kafanı sisirdik demeler , olurmu oturun aşk olsun hallederim demisligim var .ama neden benden bı kaçış var..yakin arkadaşım dediğim kişiyle iki gün önce tamamen noktaladim arkadasligimi...suçumu bilmiyorum ama sanırım benim güzel giyinmem bakımlı olmam, bunu kendi demişti bana çünkü dolaylı bir yönden ve geçenlerde eşimle parkda oturuken o da eşiyle az ikerden geçti bizden habersiz ..ben hemen aradım tatlım gectiniz burdan az ilerdeyim bende dedim yanıma gelip ayak üstü de olsa muhabbet ederiz sanmıştım , cevabı hmm dünya küçük bizde hemen eve geccez şimdi neyse goruusz deyip teli kapadı bikac metre olerde cocugunu top oynattilar bakakaldim oylece yine benden uzak duran ama sözde msjlarda beni çok sevdiğini söyleyen arkadaş modeli ....bu durum iyice canımı sıkmaya başladı...canım sikkinken arayıp hadi buluşalım diyeveicegim samimiyette kimse yok...herkesle ama herkesle hep bı mesafe var hissi...sözde beni seven arkadaşlarım var ama yoklar ..ben genelde yalnızım ...güzel giyinirim bakimliyim konuşmamda fena değildir ...espiriliyim cana yakın ...ama bikac arkadaş şöyle demişti bana sende bı çekim var böyle konuşurken bile seyrettiriyirsun kendini , endamin yeter senin falan tarzı şeyler derlerdi ..acaba bunlar mı insanların benimle samimiyet kurmasını engelliyor....yani beni birilerine fazla mı geliyorum?
Son düzenleme:
Belki böyledir sizinki de değişen hayat şartları sizi bu noktaya getirmiştir.
bunların yanı sıra yanlış mı düşünüyorum bilemiyorum ama kendinizi fazlaca övdünüz mü ne 
Biraz mütevazi olsanız belki insanlar size daha mı rahat yaklaşır.. Yani bu tavırla değil biraz da duruşla alakalı birşey insanlara bilinçli olarak yakın davranmaya çalışıyor gibi geldiniz o anlattıklarınız bilinçli davranış gibi sanki.. Diliniz ne söylerse söylesin belki duruşunuzdan kaybediyorsunuz bilemedim 
