İnsanın en büyük acısı

birboslukta

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
6 Temmuz 2024
30
-4
28
İnsanın en büyük acısı gerçekleştiremediği potansiyelidir, derler tam olarak öyle hissediyorum . Var mıdır benim gibi olan 27 yaşındayım üni mezunuyum ancak işim yok, herkes bi şekilde ya dükkan ofis açar ya networking yapar ya atanır ya ürün satar vs ben kendimi hep çok başarılı aurası olan biri gibi hissettim çevremdeki herkes yeteneklerimden yapabildiklerimden bahseder ancak sanki hayatımda önümde kalkmamış bi engel bir şey var da ben yapamıyorum, ben bi şekilde bi iş sahibi olacağım ama ne diyorum asla çözüm bulamıyorum bazen içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor oturup sosyal medya ve insanları izliyorum bazen de çok büyük umut doluyor içim daha uzun yıllarım var yaparız diyorum , başarısızlık hissi çok fazla kpss çalışacağım olacak mı ondan yana da çok ümidim yok gibi. Hep bi belirsizlik bir boşluk hissi bi yandan çok fazla potansiyelimin olduğunu düşünüyorum hayal kuruyorum bi ofiste çalışsam eğlenceli insanlarla eğlenceli projelerle , …. Hanım şunu nasıl yapalım sizce şu nasıl olmuş vb sorularla güzel meşguliyetlerle olsam diyorum..Ben mi başaramıyorum ben mi atılmıyorum atılsam hangi işi yapacağımı bilemiyorum hayatıma yön veremiyorum arkadaşlar var mıdır aranızda benim gibi hisseden? Yatağa kafamı gece koyduğum zaman uykuya bir saatten önce dalamıyorum yine başarısızlık yetersizlik hissi kendi kendimle problemim.
 
İnsanın en büyük acısı gerçekleştiremediği potansiyelidir, derler tam olarak öyle hissediyorum . Var mıdır benim gibi olan 27 yaşındayım üni mezunuyum ancak işim yok, herkes bi şekilde ya dükkan ofis açar ya networking yapar ya atanır ya ürün satar vs ben kendimi hep çok başarılı aurası olan biri gibi hissettim çevremdeki herkes yeteneklerimden yapabildiklerimden bahseder ancak sanki hayatımda önümde kalkmamış bi engel bir şey var da ben yapamıyorum, ben bi şekilde bi iş sahibi olacağım ama ne diyorum asla çözüm bulamıyorum bazen içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor oturup sosyal medya ve insanları izliyorum bazen de çok büyük umut doluyor içim daha uzun yıllarım var yaparız diyorum , başarısızlık hissi çok fazla kpss çalışacağım olacak mı ondan yana da çok ümidim yok gibi. Hep bi belirsizlik bir boşluk hissi bi yandan çok fazla potansiyelimin olduğunu düşünüyorum hayal kuruyorum bi ofiste çalışsam eğlenceli insanlarla eğlenceli projelerle , …. Hanım şunu nasıl yapalım sizce şu nasıl olmuş vb sorularla güzel meşguliyetlerle olsam diyorum..Ben mi başaramıyorum ben mi atılmıyorum atılsam hangi işi yapacağımı bilemiyorum hayatıma yön veremiyorum arkadaşlar var mıdır aranızda benim gibi hisseden? Yatağa kafamı gece koyduğum zaman uykuya bir saatten önce dalamıyorum yine başarısızlık yetersizlik hissi kendi kendimle problemim.
Sorun sadece hayal kurmak olabilir mi? Devamlı hayal kurup bi adım atmadıkça o büyük dediğiniz potansiyelinizi nasıl dönüştürebilirsiniz ki? Hayal çok icraat yok gibi bi duruma girmeyin, adım atın. Önünüze altın tepsiyle gelmeyecek o olaylar
 
Bilmiyorum zaten olay bu küçüklüğümden beri aşırı hayal dünyasında yaşardım o zamanlar da hep ünlü olacağımı yada bi şekilde bilineceğimi izleneceğimi düşünürdüm ve şuan tek bir arkadaşım yok ,herkesin en az bir kaç tane vardır ya inanın tek bir arkadaşım yok hayatımda sadece ailemle eşim var belki bu da etkiliyordur.
 
İnsanın en büyük acısı başlığı biraz melankolik biri olduğunuzu düşündürdü bana. Büyük hayaller kurabilirsiniz ama kısa ve uzun vadeli hedefleriniz de olmalı. Kısa vade ile uzun vadeli olanları gerçekleştirip hayallerinize ulaşabilirsiniz. Büyük işler yapanlar ay dur ben bir atomu parçalayayım, ay ben Nobel alayım diye almadılar takdir edersiniz ki... Biraz gerçekçi olmanız gerekiyor. Ve de hayal kurmayı dozunda yapıp çalışmanız gerekiyor.
 
Çocuk gelişimi mezunuyum aynı zamanda açıktan halkla ilişkiler bitirdim
Planlarınız nedir? Çevreniz ne diyor size? Çevreden kastınız aileniz ve eşiniz sanırım? Arkadaşlar daha gerçekçi olur diye düşünüyorum insanın potansiyelini yorumlarken.
 
Ben birçok üniversite mezunu kişinin sizinle ayni bunalimlari yaşadığını düşünüyorum. Maalesef ki ülkemizde eğitim sistemi insanın potansiyellerini körlestiriyor illa üniversite mezunu olup memup olacağım amacina hizmet ediyoruz.
 
İnsanın en büyük acısı gerçekleştiremediği potansiyelidir, derler tam olarak öyle hissediyorum . Var mıdır benim gibi olan 27 yaşındayım üni mezunuyum ancak işim yok, herkes bi şekilde ya dükkan ofis açar ya networking yapar ya atanır ya ürün satar vs ben kendimi hep çok başarılı aurası olan biri gibi hissettim çevremdeki herkes yeteneklerimden yapabildiklerimden bahseder ancak sanki hayatımda önümde kalkmamış bi engel bir şey var da ben yapamıyorum, ben bi şekilde bi iş sahibi olacağım ama ne diyorum asla çözüm bulamıyorum bazen içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor oturup sosyal medya ve insanları izliyorum bazen de çok büyük umut doluyor içim daha uzun yıllarım var yaparız diyorum , başarısızlık hissi çok fazla kpss çalışacağım olacak mı ondan yana da çok ümidim yok gibi. Hep bi belirsizlik bir boşluk hissi bi yandan çok fazla potansiyelimin olduğunu düşünüyorum hayal kuruyorum bi ofiste çalışsam eğlenceli insanlarla eğlenceli projelerle , …. Hanım şunu nasıl yapalım sizce şu nasıl olmuş vb sorularla güzel meşguliyetlerle olsam diyorum..Ben mi başaramıyorum ben mi atılmıyorum atılsam hangi işi yapacağımı bilemiyorum hayatıma yön veremiyorum arkadaşlar var mıdır aranızda benim gibi hisseden? Yatağa kafamı gece koyduğum zaman uykuya bir saatten önce dalamıyorum yine başarısızlık yetersizlik hissi kendi kendimle problemim.
Bu başlığın altından da böyle bir konu çıkacağını kırk yıl düşünsem bilemezdim.Bosanma, ayrılık,ölüm acısı filan bekliyordum.
 
İnsanın en büyük acısı gerçekleştiremediği potansiyelidir, derler tam olarak öyle hissediyorum . Var mıdır benim gibi olan 27 yaşındayım üni mezunuyum ancak işim yok, herkes bi şekilde ya dükkan ofis açar ya networking yapar ya atanır ya ürün satar vs ben kendimi hep çok başarılı aurası olan biri gibi hissettim çevremdeki herkes yeteneklerimden yapabildiklerimden bahseder ancak sanki hayatımda önümde kalkmamış bi engel bir şey var da ben yapamıyorum, ben bi şekilde bi iş sahibi olacağım ama ne diyorum asla çözüm bulamıyorum bazen içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor oturup sosyal medya ve insanları izliyorum bazen de çok büyük umut doluyor içim daha uzun yıllarım var yaparız diyorum , başarısızlık hissi çok fazla kpss çalışacağım olacak mı ondan yana da çok ümidim yok gibi. Hep bi belirsizlik bir boşluk hissi bi yandan çok fazla potansiyelimin olduğunu düşünüyorum hayal kuruyorum bi ofiste çalışsam eğlenceli insanlarla eğlenceli projelerle , …. Hanım şunu nasıl yapalım sizce şu nasıl olmuş vb sorularla güzel meşguliyetlerle olsam diyorum..Ben mi başaramıyorum ben mi atılmıyorum atılsam hangi işi yapacağımı bilemiyorum hayatıma yön veremiyorum arkadaşlar var mıdır aranızda benim gibi hisseden? Yatağa kafamı gece koyduğum zaman uykuya bir saatten önce dalamıyorum yine başarısızlık yetersizlik hissi kendi kendimle problemim.
Hiç iş başvurusu yaptınız mı ?
 
Bilmiyorum zaten olay bu küçüklüğümden beri aşırı hayal dünyasında yaşardım o zamanlar da hep ünlü olacağımı yada bi şekilde bilineceğimi izleneceğimi düşünürdüm ve şuan tek bir arkadaşım yok ,herkesin en az bir kaç tane vardır ya inanın tek bir arkadaşım yok hayatımda sadece ailemle eşim var belki bu da etkiliyordur.
Çocuk gelişimi mezunuyum aynı zamanda açıktan halkla ilişkiler bitirdim
Mesleğinize "öğretim üyesi" yazma motivasyonunuz neydi ?
 
Mesleğinize "öğretim üyesi" yazma motivasyonunuz neydi ?
Potansiyeli?😁 şaka bir yana yani potansiyelimiz çok çok yüksek olabilir, ben mesela tıp fakültesine girerken kansere çare falan arayacaktım işte bilim insanı olacaktım falan. Ha bilim insanıyım ama Aziz Sancar değilim, yine de elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım hayat boyu, potansiyelimin belki yüzde onunu kullanıyorumdur hali hazırda, ama %10’u kullanıyorum diye melankolik bir ruh hali içinde nobel ödülü aldığımı hayal edip hayal dünyasında yaşamanın alemi yok. Rutin hayatımızda kendimize insanlara dünyaya ne fayda verebileceksek/verebildiysek kardır. Biraz da kervan yolda düzülür, başlangıç noktasında hayal kurarak hiçbir yere varılmaz
 
Ben birçok üniversite mezunu kişinin sizinle ayni bunalimlari yaşadığını düşünüyorum. Maalesef ki ülkemizde eğitim sistemi insanın potansiyellerini körlestiriyor illa üniversite mezunu olup memup olacağım amacina hizmet ediyoruz.
Ben de bir cok üniversite mezunu kişinin aynı hazircilikta olduğunu düşünüyorum. Herkes kendini cok şeylere layık görüyor ama kimsenin bi işin ucundan tuttugu yok. Başarı öyle havadan gelmiyor. Üniversite dedigin de bilgilere nasıl ulaşılır onu öğretiyor sana öğrenmeyi öğretiyor yani. Sen sonrasinda bir taş koymazsan üstüne evde sepet gibi beklersen başka nasıl bir sonuc cikabilir ki ortaya basarisizliktan başka.
 
Ben de bir cok üniversite mezunu kişinin aynı hazircilikta olduğunu düşünüyorum. Herkes kendini cok şeylere layık görüyor ama kimsenin bi işin ucundan tuttugu yok. Başarı öyle havadan gelmiyor. Üniversite dedigin de bilgilere nasıl ulaşılır onu öğretiyor sana öğrenmeyi öğretiyor yani. Sen sonrasinda bir taş koymazsan üstüne evde sepet gibi beklersen başka nasıl bir sonuc cikabilir ki ortaya basarisizliktan başka.
+ birçok üniversite ve bölümün de maalesef insanların beklentilerini durduk yere yükselttiğini düşünüyorum. O kadar üniversite ve fakülte var ki üniversite mezunu adı altında binlerce kişiyi işsiz ordusuna katıyorlar. Konu sahibinden bağımsız söylüyorum bunu , lütfen beni yanlış anlama konu sahibi.
 
X