arkadaşlar önceki konularımı okuyanlar bilir.benim çok sorumsuz bir kocam var.bugüne kadar hiç düzenli bir aile yaiantımız olamadı...dönem dönem düzeldi bir beş altı ay sonra yine aynı..örnekle açıklayayım,beyefendi sabah kalkar hazırlanır işe gider,giderken beni kaldırır ben iki çocuğu hazırlayıp yürüyerek anneme bıraktıktan sonra işe giderim.ki aynı yerde çalışıyoruz o benden 15 dakika önce iş başı yapıyor.akşam ben işten çıkarım çocukları toparlayıp eve giderim.yemekti bulaşıktı temizlikti canım çıkar.eşim işten çıkar arkadaşalrıyla takılmaya gider.3 4 saat sonra (tabi erken gelecekse yoksa gece12 yi bulur)eve gelir.karnını doyuurr ben bu arada çocukları uyuturum.tel izler..sonra hadiii beyefendi gönlü yapılsın ister..yahu benim canım çıkmış sen gezmiş tozmuş gelmişsin her gece de aynı sahne tekrar yaşanmaz ki canım..
istediği olmazsa yatar uyur..bende istiyoruum ki sabah birlikte kalkalım kahvaltımızı yapalım çocukları birlikte götürelim.anneme bırakalım.akşam iş çıkışı çocuklarımızı alalım benn iş yaparken o çocuklarla ilgilensin..çocuklarla oturup aile olarak yemek yensin..sonra ben bulaşıkları falan toparlarken isterse bir saat çıksın gelsin..birlikte çayımızı içelim tv izleyelim sohbet edelim.ama böyle olmuyor ben sürekli boğuşurken o sabah işe gidip akşam arkadaşlarıyla içip öyle geliyor..
bazen diyorum nasıl bir aile yaşantısı bu diye haftada iki gün erken geliyormuş ya eve daha ne istiyormuşum.
içki problemi deseniz çileden çıkıyorum artık..ben den evlendiğimiz< zaman 5 altı yıl zaman istemişti.birden bırakırsam depresyona girerim bana süre ver dedi.hem arkadaş ortamından uzaklaşması hemde içkiyi bırakması için.ev altı yıl temmuzun 22 sinde bitiyor..durum aynı.beni ne hale getirdiğinin bir örneği..bana çok aşık olan beni sözde gözünden sakınan eşim beni dışarı çıkaracaktı..gündüz oğlumla denize gittiler.arkadaşları gelmiş benim çok önemli bir işim çıktı diye oğlumu kaynıma bırakmış gitmiş.ben oğlum babasıyla diye rahatım tabii.akşam saat sekiz oldu nerde kaldınız diye aradım ben iki saate gelirim oğlanda abimlerde dedi.işim çıktı dedi.sen çocuğu al gel bende eve gelirim duş alırım çıkarız dedi.e iyi tamam..yürüyerek kırk beş dak.yolu gittim.taksi çağırım oğlumla eve geldik..(oğlum orada uyuyakalmış bu arada)baktım adam duş almış.gözler kan çanağı içmekten..bu muydu önemli işin dedim.bunun için mi oğlumu orada bıraktın
dedim.bqana bağırdı falan..yahu ben haftanın yedi günü çalışıyorum bi akşam dışarı çıkacaktık.neden böyle yaptın.bu kadar mı değerliyim dedim.bağırdı sanane falan diye bana defol git bu evden dedi.defalarca dedi.bende sen git dedim beni itekledi defol git diyorum sana dedi.böyle yapınca bende şalter koptu..mutfağa gitmişim bıçak alıp üstüne yürümüşüm(ki hatırlamıyorum)sonra beni yatağa savurdu.ben biraz ağlamışım.kendime gelince gittim mutfaktan bi sakinleştirici içtim.o arada bir hava alayım diye cama doğru gittim.camın önüne gidince daha kötü oldum.bi anda sinirlerim boşaldı ben yeni evliyken her gece saatlerce onu o camın önünde bekledim.sonra karnımda oğlumla sonrasında kucağımda oğlumla ben eşimi hep o camın önünde bekledim.sonra kızıma hamile kaldım kızım doğdu ben hep bekledim..bir an hatırlıyorum pencereyi okşuyorum sonra camı açtığımda eşim geldi.kendimi atacak mıydım bilmiyorum..
herkese söylüyorum bakın bu ramazan onun için son şans bu ortamı ve içkiyi bırakmaz kendini toparlamazsa boşanıcam diyorum..herkes aptallık etme.bunun için koca mı boşanır biz neler gördük neler çektik boşanmadık diyor..biliyorum boşansam ailem dahil kimse arkamda durmayacak..çok şükür çalışıyorum.ikiçocuğuma gül gibi bakarım..artık çocuklarım benim gibi babalarını beklesinler istemiyorum yarım yamalak geleceğine sürekli kulağımız kapıda bekleyeceğimize gitsin..değmez mi yanlış mı düşünüyorum...
arkadaşlar psikolok randevum var..şimdi çıkıyorum dönüşte yorumlarınıza cevap yazacağımmmm...
istediği olmazsa yatar uyur..bende istiyoruum ki sabah birlikte kalkalım kahvaltımızı yapalım çocukları birlikte götürelim.anneme bırakalım.akşam iş çıkışı çocuklarımızı alalım benn iş yaparken o çocuklarla ilgilensin..çocuklarla oturup aile olarak yemek yensin..sonra ben bulaşıkları falan toparlarken isterse bir saat çıksın gelsin..birlikte çayımızı içelim tv izleyelim sohbet edelim.ama böyle olmuyor ben sürekli boğuşurken o sabah işe gidip akşam arkadaşlarıyla içip öyle geliyor..bazen diyorum nasıl bir aile yaşantısı bu diye haftada iki gün erken geliyormuş ya eve daha ne istiyormuşum.
içki problemi deseniz çileden çıkıyorum artık..ben den evlendiğimiz< zaman 5 altı yıl zaman istemişti.birden bırakırsam depresyona girerim bana süre ver dedi.hem arkadaş ortamından uzaklaşması hemde içkiyi bırakması için.ev altı yıl temmuzun 22 sinde bitiyor..durum aynı.beni ne hale getirdiğinin bir örneği..bana çok aşık olan beni sözde gözünden sakınan eşim beni dışarı çıkaracaktı..gündüz oğlumla denize gittiler.arkadaşları gelmiş benim çok önemli bir işim çıktı diye oğlumu kaynıma bırakmış gitmiş.ben oğlum babasıyla diye rahatım tabii.akşam saat sekiz oldu nerde kaldınız diye aradım ben iki saate gelirim oğlanda abimlerde dedi.işim çıktı dedi.sen çocuğu al gel bende eve gelirim duş alırım çıkarız dedi.e iyi tamam..yürüyerek kırk beş dak.yolu gittim.taksi çağırım oğlumla eve geldik..(oğlum orada uyuyakalmış bu arada)baktım adam duş almış.gözler kan çanağı içmekten..bu muydu önemli işin dedim.bunun için mi oğlumu orada bıraktın
dedim.bqana bağırdı falan..yahu ben haftanın yedi günü çalışıyorum bi akşam dışarı çıkacaktık.neden böyle yaptın.bu kadar mı değerliyim dedim.bağırdı sanane falan diye bana defol git bu evden dedi.defalarca dedi.bende sen git dedim beni itekledi defol git diyorum sana dedi.böyle yapınca bende şalter koptu..mutfağa gitmişim bıçak alıp üstüne yürümüşüm(ki hatırlamıyorum)sonra beni yatağa savurdu.ben biraz ağlamışım.kendime gelince gittim mutfaktan bi sakinleştirici içtim.o arada bir hava alayım diye cama doğru gittim.camın önüne gidince daha kötü oldum.bi anda sinirlerim boşaldı ben yeni evliyken her gece saatlerce onu o camın önünde bekledim.sonra karnımda oğlumla sonrasında kucağımda oğlumla ben eşimi hep o camın önünde bekledim.sonra kızıma hamile kaldım kızım doğdu ben hep bekledim..bir an hatırlıyorum pencereyi okşuyorum sonra camı açtığımda eşim geldi.kendimi atacak mıydım bilmiyorum..herkese söylüyorum bakın bu ramazan onun için son şans bu ortamı ve içkiyi bırakmaz kendini toparlamazsa boşanıcam diyorum..herkes aptallık etme.bunun için koca mı boşanır biz neler gördük neler çektik boşanmadık diyor..biliyorum boşansam ailem dahil kimse arkamda durmayacak..çok şükür çalışıyorum.ikiçocuğuma gül gibi bakarım..artık çocuklarım benim gibi babalarını beklesinler istemiyorum yarım yamalak geleceğine sürekli kulağımız kapıda bekleyeceğimize gitsin..değmez mi yanlış mı düşünüyorum...
arkadaşlar psikolok randevum var..şimdi çıkıyorum dönüşte yorumlarınıza cevap yazacağımmmm...
