infertilite sebebiyle boşanmak

linçlemelik bir konu olduğunu düşünerek gelmiştim ama adam hem kısır hem de evlatlık edinmenize bile mani oluyor. millet eşime çocuk veremiyorum diye kahırdan ölür bu adam tam boşanılmayı hakeden bir profil. yorumların hepsini okumadım siz eşinize boşanmak istediğinizi söylediniz mi belki silkelenip kendine gelir?
 
konu başlığını düzeltmeye çalıştım yapamadım, şikayet kısmından mesaj ilettim infertilite olarak düzeltilmesi için. belki mümkündür. haklısınız, hassas olanlar üzülenler olabilir. teşekkürler.
Rica ederım .3 yasında cocugum var hala hamıle bırını gorunce bı ıclenıyrm:)Sacmalık ama oyle.O yuzden cok hassas oluyor ınsan o donemde.İlginize tesekkurler.
 
Konu sahibi neden linç ediliyor ki kadın 23 yaşında evlenmiş dile kolay 12 senedir deniyorlar ve eşi evlat edinmeye de yanaşmıyor. İşine gelince herkes "anne olmak her kadının hakkı" demiyor mu? Bence anne olmak yıllardır evlat hasreti çeken konu sahibinin de hakkı. Eşi konu sahibinin evlat edinme isteğini rahatça kestirip atabiliyorsa, konu sahibinin de yoluna bakmaya hakkı var diye düşünüyorum. Etik tarafından bakınca size boşanın demeye içim razı gelmese de eleştirilerin büyük kısmı çok anlamsız.

Eşinize durumunuzu açıkça dile getirin bence. Boşanma fikrinizi de sunun. Size değer veriyorsa evlat edinme meselesini düşünmeli.
 
Diğer şeylere yapacak yorumum yok, evliliğiniz hakkında fikir belirtemem şu an fakat bence evlat edinmeye sırf siz istiyorsunuz diye onay verip, sonradan bunu kaldıramaması ve problem yaşamanız daha kötü olurdu. Sonuçta o zaman işin içine başka bir hayat girecek. Yanlış anlamayın, ben kendim evlat edinmeye gayet sıcak bakan birisiyim ama bazı insanlar yapamaz işte. Biyolojik çocuk istemeyen, kaldıramayacağını, beceremeyeceğini düşünen insanlar da var mesela, herkesin yapısı farklı. En azından baştan dürüstçe söylemiş istemediğini. Adam belli, durum belli bundan sonrası size kalmış. Artısıyla eksisiyle iyice tartıp ona göre hareket edersiniz.
 
Cevabımı beğenmedikten sonra aynı şeyi yazmak oldukça ironik! Benim cevabımla sizin cevabınız arasında ne fark var?

Cımbızlamayıp tamamını alıntılansaydınız eğer farkı görürdünüz. Devamında ‘O da kendince haklı. Tek bir doğru yok.’ yazmışım.

Sizin beğenmediğim mesajınızdaysa “Sırf kendisi istemediği için, evlat edinerek yaşayacağım anneliğime engel olan bir adam (!) ile asla evli kalmazdım” yazıyor.

Evlat edinmek bir başkası istiyor diye yapılacak bir şey değil. Konu sahibi eşi evlat edinmeyi düşünmüyor diye boşanmak isteyebilir ama kişi bunu istemiyor diye kötü olmaz. Başkasının çocuğuna anne baba olmak herkesin kaldıramayacağı ağır bir sorumluluk. Sonrasında yapamıyorum demektense baştan istememek anormal değil. Bunu istememekte kişisel bir tercih. Buna saygı duymamanız ve sırf bu sebepten bir insanın adamlığını sorguladığınız için beğenmedim mesajınızı. Aynı şeyi yazmamışız yani
 
Sırf kendisi istemediği için, evlat edinerek yaşayacağım anneliğime engel olan bir adam (!) ile asla evli kalmazdım.
Evlatlık çocuk alırlarsa karşı taraf anne olurken ,erkekte baba olmayacak mı? Yani eşim üzülmesin alalım diyerek duygusal verilecek bir karar değil.Eve yavru kedi alınırken bile tüm aile bireylerinin ikna olması gerekiyorken çocuk sahibi olmaktan bahsediyoruz.Yorumlardan birinde çocuk veremeyen adam tabiri var ki kadınlar içinde kullanılır ya çok çok iticidir.Çocuğu olmayan kadınların nelere hatta ikinci bir kadın zorbalığına maruz kaldığı bir ülke burası.Sağlık sorunları nedeniyle çocuk sahibi olamamak bir eksiklik değildir ve kadın ya da erkek bu durumu birbirine karşı boşanma için tehdit olarak kullanmamalıdır . Evlatlık yolu ile sahip olunacak çocuğu kadın ve erkek aynı derecece istemelidir yoksa yurtdışında sperm bankaları var.Maksat sadece anne olmaksa daha mantıklı.
 
Çocuk sahibi olmamak bence bir boşanma sebebi değil ama siz genel olarak eşinizi sevmoyorsunuz bence o yüzden ayrılmak en mantıklısı
 
helal süt emmiş anlayışlı bir adam bulursam söylerim zaten böyle böyle çocuk istiyorum yumurta rezervim de az . başından açıkça konuşurum. o da kontrol olur. kabul ederse tabii. aahahha iyice sıçtım batırdım ha.
Anne olma isteğinizi çok iyi anlıyorum ama bu şekilde değil.. kimseyi damızlık gibi evlenmeden teste falan gönderemezsiniz. Evlilik böyle bişey de değildir zaten, bu arada sizin de rezervinizde sıkıntı olmasa bile -ki varmış- başka sebeple de çocuğunuz olmayabilir.. Bunun bir standardı testi de yoktur. Her zaman "sağlıklı yumurta ve sağlıklı spermden sağlıklı gebelik elde edilebilir" diye bir önerme doğru değildir. Gebelik elde edilse bile sağlıklı devam etmesi veya doğması da kesin değildir. Yani yağmurdan kaçarken doluya tutulma ihtimaliniz de yok değil. Eşinizi sevdiğinizi düşünmüyorum zaten bu evlilik bu sebepten bitmeli bana kalırsa.. Ama size biraz sakin olmayı tavsiye ediyorum öncelikle.. Yıllarca bebeklerini kaybetmiş ve sonunda bir sürprizi kucaklamış biri olarak, böyle konularda biraz kaderci olduğum doğru, size de biraz geniş düşünmenizi öneririm..
 
Evlatlık çocuk alırlarsa karşı taraf anne olurken ,erkekte baba olmayacak mı? Yani eşim üzülmesin alalım diyerek duygusal verilecek bir karar değil.Eve yavru kedi alınırken bile tüm aile bireylerinin ikna olması gerekiyorken çocuk sahibi olmaktan bahsediyoruz.Yorumlardan birinde çocuk veremeyen adam tabiri var ki kadınlar içinde kullanılır ya çok çok iticidir.Çocuğu olmayan kadınların nelere hatta ikinci bir kadın zorbalığına maruz kaldığı bir ülke burası.Sağlık sorunları nedeniyle çocuk sahibi olamamak bir eksiklik değildir ve kadın ya da erkek bu durumu birbirine karşı boşanma için tehdit olarak kullanmamalıdır . Evlatlık yolu ile sahip olunacak çocuğu kadın ve erkek aynı derecece istemelidir yoksa yurtdışında sperm bankaları var.Maksat sadece anne olmaksa daha mantıklı.
Ama sen beni hiç anlamamışsın...
 
Cımbızlamayıp tamamını alıntılansaydınız eğer farkı görürdünüz. Devamında ‘O da kendince haklı. Tek bir doğru yok.’ yazmışım.

Sizin beğenmediğim mesajınızdaysa “Sırf kendisi istemediği için, evlat edinerek yaşayacağım anneliğime engel olan bir adam (!) ile asla evli kalmazdım” yazıyor.

Evlat edinmek bir başkası istiyor diye yapılacak bir şey değil. Konu sahibi eşi evlat edinmeyi düşünmüyor diye boşanmak isteyebilir ama kişi bunu istemiyor diye kötü olmaz. Başkasının çocuğuna anne baba olmak herkesin kaldıramayacağı ağır bir sorumluluk. Sonrasında yapamıyorum demektense baştan istememek anormal değil. Bunu istememekte kişisel bir tercih. Buna saygı duymamanız ve sırf bu sebepten bir insanın adamlığını sorguladığınız için beğenmedim mesajınızı. Aynı şeyi yazmamışız yani
Ben diyorum cevabımda, ben olsam asla evli kalmazdım diyorum.
 
Ben diyorum cevabımda, ben olsam asla evli kalmazdım diyorum.

Okuma yazmam var ne yazdığınızı okuyabiliyorum. Tamemen konudan bağımsız, alakasız bir şekilde kendi yapacağınızı mı yazdınız, bunu mu iddia ediyorsunuz? Ne farkı var anlamadım ama o zaman şöyle yazayım; Yapacağınız şeyi beğenmedim o yüzden beğenmedim emojisi bıraktım. Ayrıca yorumunuzu beğenmek veya görüşünüze katılmak mecburiyetinde miyim? Her beğenmedim bırakana yazıyor musunuz tek tek?
 
teşekkür ederim. etrafımdaki insanlara söylüyorum gerizekalı mısın neyin eksik bu devirde böyle bir sebepten boşanılır mı boşver çocuk olmazsa olmasın diyorlar kafayı yedim artık. çocuk görsem ağlıyorum. ilaç kullanıyorum sürekli.
Ne iş yapıyor eşiniz ?
Olmama sebebi azo ise azo çok zor bir hastalık yani sperm olmama sebebi ne doğuştan mı azonun Türleri var diye biliyorum

Evlat edinme fikrine neden karşı ?

Donasyon düşünmez misiniz ?
Ama gerçi evlat edinmeye karşı olan ona da karşı olur

Ayrılsanız bulabilecek misiniz yeni birini ?
Bulsanız hemen çocuğunuz olacak mı ?
Buldunuz, oldu diyelim adamı sevebilecek misiniz ?
 
Eşinizi sevmiyorsanız eğer, sevmediğiniz adamdan çocuk sahibi olsanız mutlu olacak mısınız? Çocuğunuz sevmediğiniz kişiyle sizin aranızda bir bağ olacak ve bir gün ayrılsanız bile yeri geldiğinde eski eşinizi görmek zorunda kalacaksınız. Ben olaylara duygular açısından bakan biriyim ve sevmediğim bir adamdan çocuk sahibi olma fikri bana korkunç geliyor.

hadi diyelim eşinizi seviyorsunuz, sırf çocuk sahibi olmak için boşanmayı ve bir başkasıyla evlilik yapmayı düşünebiliyorsanız bu nasıl bir sevgi? bence siz önce eşinizi sevip sevmediğinizi kafanızda netleştirin, çocuktan bağımsız. Çünkü eğer çocuğunuz olursa bir süre sonra adamı sevmediğiniz için yine mutsuz hissedersiniz zaten, değişen bir şey olmaz. Ben şimdi boşanırsanız başka kimseyi bulamazsınız, düzeniniz bozulur yorumlarına katılmıyorum. Eğer adama karşı bir çekim/aşk duymuyorsanız sırf aman ileride yalnız kalmayayım düzenim bozulmasın diye sevmediğiniz biriyle ömür harcamanız taraftarı değilim, dünyaya bir kez geliyoruz. 35 çok geç bir yaş değil, şimdi risk almak ilerde 50 yaşına gelindiğinde "vay ben hayatımı sevmediğim biriyle harcadım, çocuk sahibi de olamadım, artık çok geç" demekten iyidir bence.


Ayrıca iyi günde kötü günde sözü verilmiş olabilir ama burada kimse adamın elinde olmayan şeylere laf söylemiyor ki, evlat edinmeyi de reddettiği için konu sahibinin anne olma hakkını elinden almasına kızıyoruz.
 
Ama sen beni hiç anlamamışsın...
Kendi istemiyor diye evlatlık çocuk alıp yaşayacağım anneliğe engel olan bir adamla evli kalmazdım diye yazdınız.Bende diyorum ki ilgili kişi evlatlık çocuk alarak tek başına anne olmuyor.Sadece anne olmak isteyen gitsin sadece anne olsun,ama adamada sende baba olacaksın,maddi manevi çocuk büyütecez dersen eşit söz hakkı doğar .Tam tersi olsa kadının çocuğu olmasa adam evlatlık alalım dediğinde kadın hayır derse ,baba olma hakkı elinden alınıyor diyebilir miyiz.Kadın kocasını sevmiyor kök neden bu.Çocuk meselesi üstüne tuz biber ekmiş
 
bizde de infertilite sorunu var azo olmasa da morfoloji ile uğraşıyoruz 2 yıldır
bu nedenle eşimi bırakma düşüncesi hatta böyle bir konuyu okurken bile yazılan yorumlarda gözümden yaş süzülüyor.
Verebilecek bir fikrim bile yok..
Allah hepimize yardım etsin gönlümüze göre olsun.
 
merhaba hanımlar,
bu konuda fikir almak için üye oldum. 12 yıllık evliyim 35 yaşındayım. eşimde azosperm rahatsızlığı var. birkaç defa tüp bebek denedik ancak sonuç alamadık. sperm bulunamıyor. son olarak artık ümidi kestik. yumurta rezervlerim zayıf. evlat edinme fikrine tamamen karşı eşim. istemiyor.
cinsellik konusunda da pek iyi sayılmayız. 2 yıldan fazla bir süredir depresyondayım. korkuyorum boşanamıyorum düzenli gelirim yok.
tekrar tedavi konusunu tamamen bitirdik, yeniden deneyin allahtan ümit kesilmez yazanlar olursa teşekkür ediyorum, bu artık mümkün değil.

eşim iyi bir insan geliri filan çok iyi. bunu utanarak yazıyorum ama yaşam şartlarım gayet iyi yani. sorun şu, boşanmak istiyorum ama korkuyorum. yeniden sıfırdan nasıl başlayacağım bilmiyorum. neyse bir şekilde hayata tutunurum ama acaba doğru mu yapıyorum arkadaşlar?
evlat edinme ihtimalim de yok çünkü istemiyor. ben anne olmayı çok ama çok istiyorum. yarın öbür gün tamamen çocuk sahibi olamaz duruma geleceğim yaşım ilerliyor. bir yandan da günümüzde güvenilecek düzgün erkek kalmadı diye düşünüyorum. flörtüz bir tip de değilim kimseye güvenemiyorum. size içimi dökmek istedim. şimdiden ilginiz ve tavsiyeleriniz için, değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ederim.

ilave: arkadaşlar okuyan ve cevap verenlere teşekkürler, aslında beni endişelendiren yaşım. 35 yaş. boşanmak istiyorum bir an önce çünkü ilerliyor yaşım. boşandıktan sonra bir süre evlenemem. bu sağlıklı olmaz. dolayısıyla haklıyım değil mi?

Aynı problemleri sıkıntıları birebir yaşayan birisi olarak yazıyorum, bence bizim problemimiz anlaşılamamak.
Ama ayrılıktan önce kendini net bir şekilde anlatmayı denemeni tavsiye ederim.
Aramızdaki problem senin azospermi olman değil, bunu önümüze set oluşturman.
Ben bu şekilde ciddi olarak yıpranıyorum bende gelecek kaygısı yaşıyorum, endişe ediyorum.
Yuvam şenlensin istiyorum ama sen bencil davranıyorsun.
Benim duygularımı hiçe sayıyorsun, bu bencilliğin evliliğimizi de yıpratıyor bu şekilde mi devam edecek gibi bir konuşma belki sağlıklı olabilir. Rabbim kucağımızı doldursun en kısa sürede isteyen dileyen herkesin..
 
Çok haklısın, bu konuyu bende çok düşündüm. hep haberlerde görüyorum evladı annesini babasını öldürdü diye ve çok ürperiyorum.
sonra düşünüyorum acaba nasıl bir ortamda yetişti de o hale geldi, nasıl bir baskıyla yetişti de kendini bastırdı bir anda patladı diye. sonra düşünüyorum türk toplumu olarak evebeynler çocukları yetiştirirken kendi doğrularında yetiştiriyorlar. eskiden yani taş çatlasın 25 27 yıl öncesine kadar babalar bu kadar ilgili değil, anneler de bu kadar bilinçli değillerdi.
babam büyük babası ve babasına bakmış birisi annem ve büyük kardeşlerimde piyango. Babam ablamları ve abimi bir kez olsun onların yanında sevmezmiş büyükler ayıp karşılarmış evladına iyi davranan seven babaları. görmemiş gibi davranma sert ol korksunlar senden derlermiş. o kadar gaza getirirlermiş ki babam abimi kelpetenle dövmüş küçükken.
sonra sonra hatasını anlayıp düzeldi bize bal gibi davranmaya başladı. büyükler ölünce... düzelmeseydi mesela belki kardeşlerimden biri kötü durumlara düşecektik, kim bilir..
imtihan dediğimiz şey çok gerçek ama neden imtihan edildiğimiz geçmişe dayalı. Hiç bir şey tek taraflı değil.

Canım ben bu görüşe hiç katılmıyorum. Çünkü "korkunç" insanların istisnasız tümü, doğurmuş olmak için şuursuzca üreyen korkunç ebeveylerin eseridir. Yani ana baba öldürecek noktaya gelebilmiş her insan aslında baştan ayağa o ana babanın eseridir...Hatta keşke bütün korkunç ebeveylerin yetiştirdiği korkunç insanlar sadece ana babalarina zarar verse de topluma musallat olmasalar...o kadar diyeyim.
 
merhaba hanımlar,
bu konuda fikir almak için üye oldum. 12 yıllık evliyim 35 yaşındayım. eşimde azosperm rahatsızlığı var. birkaç defa tüp bebek denedik ancak sonuç alamadık. sperm bulunamıyor. son olarak artık ümidi kestik. yumurta rezervlerim zayıf. evlat edinme fikrine tamamen karşı eşim. istemiyor.
cinsellik konusunda da pek iyi sayılmayız. 2 yıldan fazla bir süredir depresyondayım. korkuyorum boşanamıyorum düzenli gelirim yok.
tekrar tedavi konusunu tamamen bitirdik, yeniden deneyin allahtan ümit kesilmez yazanlar olursa teşekkür ediyorum, bu artık mümkün değil.

eşim iyi bir insan geliri filan çok iyi. bunu utanarak yazıyorum ama yaşam şartlarım gayet iyi yani. sorun şu, boşanmak istiyorum ama korkuyorum. yeniden sıfırdan nasıl başlayacağım bilmiyorum. neyse bir şekilde hayata tutunurum ama acaba doğru mu yapıyorum arkadaşlar?
evlat edinme ihtimalim de yok çünkü istemiyor. ben anne olmayı çok ama çok istiyorum. yarın öbür gün tamamen çocuk sahibi olamaz duruma geleceğim yaşım ilerliyor. bir yandan da günümüzde güvenilecek düzgün erkek kalmadı diye düşünüyorum. flörtüz bir tip de değilim kimseye güvenemiyorum. size içimi dökmek istedim. şimdiden ilginiz ve tavsiyeleriniz için, değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ederim.

ilave: arkadaşlar okuyan ve cevap verenlere teşekkürler, aslında beni endişelendiren yaşım. 35 yaş. boşanmak istiyorum bir an önce çünkü ilerliyor yaşım. boşandıktan sonra bir süre evlenemem. bu sağlıklı olmaz. dolayısıyla haklıyım değil mi?
çocuk konusu çok hassas , sanki evlilik için şart olmaz olmazı. Öyleyse neden 3-5 çocuklu aileler daha çok boşanıyor. maddi konularda önemli ama esas olan sevgi saygı değil mi. evlilik içinde esas olan sevgi saygı ve güven. bizler neden kendimizi damızlık olarak görüyoruz oda ayrı bir konu. evlatlık kısmı için yorum yapmıyacagım eşinizin kendi tercihi. ne kendinizi nede eşinizi üzmeyin size tek tavsiyem herkesin bir şeyleri eksik ama bir şekilde tamamlıyor sizde evliliğinizi sevginizle tamamlayın. sizde yumurtlamada sıkıntı olsaydı eşiniz sizi boşar mıydı. çok gaddarca
 
merhaba hanımlar,
bu konuda fikir almak için üye oldum. 12 yıllık evliyim 35 yaşındayım. eşimde azosperm rahatsızlığı var. birkaç defa tüp bebek denedik ancak sonuç alamadık. sperm bulunamıyor. son olarak artık ümidi kestik. yumurta rezervlerim zayıf. evlat edinme fikrine tamamen karşı eşim. istemiyor.
cinsellik konusunda da pek iyi sayılmayız. 2 yıldan fazla bir süredir depresyondayım. korkuyorum boşanamıyorum düzenli gelirim yok.
tekrar tedavi konusunu tamamen bitirdik, yeniden deneyin allahtan ümit kesilmez yazanlar olursa teşekkür ediyorum, bu artık mümkün değil.

eşim iyi bir insan geliri filan çok iyi. bunu utanarak yazıyorum ama yaşam şartlarım gayet iyi yani. sorun şu, boşanmak istiyorum ama korkuyorum. yeniden sıfırdan nasıl başlayacağım bilmiyorum. neyse bir şekilde hayata tutunurum ama acaba doğru mu yapıyorum arkadaşlar?
evlat edinme ihtimalim de yok çünkü istemiyor. ben anne olmayı çok ama çok istiyorum. yarın öbür gün tamamen çocuk sahibi olamaz duruma geleceğim yaşım ilerliyor. bir yandan da günümüzde güvenilecek düzgün erkek kalmadı diye düşünüyorum. flörtüz bir tip de değilim kimseye güvenemiyorum. size içimi dökmek istedim. şimdiden ilginiz ve tavsiyeleriniz için, değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ederim.

ilave: arkadaşlar okuyan ve cevap verenlere teşekkürler, aslında beni endişelendiren yaşım. 35 yaş. boşanmak istiyorum bir an önce çünkü ilerliyor yaşım. boşandıktan sonra bir süre evlenemem. bu sağlıklı olmaz. dolayısıyla haklıyım değil mi?
Şöyle söyliyim benim kuzenim 15 yıllık evli oda ayrılma aşamasına kadar geldi yaşı 40 ve 40 yaşında hamile kaldı şimdi çocuğu büyüdü 7 aylık oldu
 
X