92 doğumluyum ben. Arkadaş ortamında hiç sarhoş olmadım. Çekinirdim işte kendimi kaybederim, ne bileyim başıma kötü şeyler gelir diye. Evde de kendimi kaybederim korkusu vardı ailemle yaşarken. Çok baskıcı değillerdi ama sıkıntı olurdu işte.
Neyse, eşim de böyle ayda bir iki defa alkol alır, evde içer. Onu da hiç sarhoş görmedim. Ben de yanında birkaç bardak içer, mezesinden otlanırdım.
Dün yine içiyordu. Dedim ki hiç sarhoş oldun mu? Anlattı işte en çok asker eğlencemde oldum şöyle böyle oldu diye. Ben de ona anlattım dedim hiç sarhoş olmadım, korktum. Ama senin yanında şöyle bir kere iyi bi sarhoş olmak istiyorum diye.
O da dokunur sana dedi, öyle sadece sarhoş olmayla keyifle bitmez dedi. Ya dedim bir kere tatmak istiyorum.
Neyse, rakı içiyordu. Ben de 5 ya da 6 tam bilmiyorum, içtim. Dedi bak yapma, kötü olursun. Dinlemedim. Bir kere müsade et dedim...
Sonrası mı?
Deli gibi istifare etmeye başladım. Korktu eşim, taksi çağırdı hastaneye götürdü. Kendi arabasını kullanamadı o da içmişti. Serum filan verdiler kusmayı önleyici. Eve geldim tekrar kusma.
Ağlamışım. Eşim yanaklarımdan ısırarak severdi mesela, ama dişi ile değil. Acıtmazdı çok. Demişim bak böyle ısırılır diye, yüzünü ısırmışım. Salak salak şarkı söylemişim ağlayarak, kaydetmiş bir de onları.
Şu an halan midem kötü. Yiyemiyorum, istifare edesim geliyor. Böyle bir durum yaşayan var mı?
Caps atmış bana kemal sunal' ın filminden, arap sen içme sen içince b.kunu çıkarıyorsun diye 
Eşimde içer. 2-3 güne bir içer. 3 senedir evliyiz. İçer, sonra uyur.
en azından eşinizin yanında olmuş güvendiğiniz biri içinizde kalmamış sarhosluk cidden kötü ben iki gün bas ağrısı yaşıyorum o yüzden yıllardır kararında içerim hafif çakır olur bırakırım ötesi eziyet 
Ben bi dökülsem var ya.. 
