Merhabalar, ben üniversite öğrencisiyim, yurtta kalıyorum. 3 yıldır aynı odayı paylaştığım bir oda arkadaşım var, iyi birisi, genel anlamda iyi anlaşırız. Güleriz, eğleniriz, beraber gezeriz falan. Genelde yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez. Ama bugün kendisi beni biraz sinir etti. Bilmiyorum haklı mıyım, öncelikle şunu söyleyeyim ona bişey yansıtmadım, yani herhangi bi şekilde terslemedim, tartışmadım vs. Son zamanlarda sanki bazı konularda kendi istediği olsun diye uğraşıyor ya da bana öyle geliyor bilmiyorum. İyi niyetimi suistimal ediyormuş gibi mi hissediyorum, öyle mi hissetmeliyim bilmiyorum. İlk kez ona bu kadar sinir oldum.
Okuduğumuz yer küçük bir şehir, sıkıcı bi yer, yapacak pek bişey yok. Ara sıra sinemaya gideriz, çok da eğleniriz. Pazartesi ve perşembe günleri sinemada öğrenciler için bilet kampanyası var, biz de bundan yararlanmak için sinemaya gidişimizi bu günlere denk getirmeye çalışıyoruz. Bugün konusu açıldı sinemanın, "bugün kampanya günü, gidelim mi?" dedim. Perşembe günü gidelim dedi. Sebebi de şuymuş, çok para harcamış (savurgandır biraz), haftaya hesabına para yatacakmış, şimdi gidersek çok para harcanırmış o yüzden perşembe gitmeliymişiz. Ben de dedim ki mantıken bişey farketmiyor, pazartesi harcamadığın parayı perşembe harcamış olacaksın, bugün gidersek kalan paranı, hesabına para yatana kadar kontrollü bir şekilde harcayabilirsin, aynı şey dedim. Kabul etmedi, perşembe de ısrar etti. Hiç bana sormuyor sen perşembe uygun musun falan diye. Ben de dedim perşembe de benim için olmaz. Neden olmaz, ne işin var ki falan dedi. Hem zaten benim ödev yapmam lazım falan dedi, neyse kalsın, ben tek başıma giderim dedim. Ödev yapmam lazım diyor ama sabahki derse gitmedi, sabahtan beri bilgisayarında dizi izliyor, ödev yaptığı da yok.
Son zamanlarda ikimizin planlarını sürekli kendine göre, kendi istediği gibi uydurmaya çalışıyor. O akşamları bahçede yürüyüşe çıkalım mı dediğinde ben onu kırmayıp ona eşlik ediyorum ama ben geçen akşam aynı teklifi sundum, yürüyüş yapalım mı falan dedim. Hanımefendinin dizisi varmış, onu bahane etti. Gelince de izleyebilirsin dedim, internet yavaş, geç doluyor falan dedi. Eskiden sinir olmazdım ama bu kadar da çok yapmazdı. Anlatmak istediğim şey şu; ben o bişey istediği zaman işimi gücümü bırakıp yardımcı oluyorum ya da ona katılıyorum, eşlik ediyorum ama ben istediğim zaman o yapmıyor. Yemeğe gidecez, hanımefendinin izlediği şeyin bitmesini bekliyoruz mesela. Ailesi falan çok sorunlu, çok sıkıntısı var mesela, ben kırılmasın, yalnız olmasın, burada yalnız hissetmesin diye birçok şeyi onunla yapıyorum. Kimse birşeye mecbur değil ama kendimi enayi gibi hissediyorum. Seneye de aynı odaya çıkma planımız var çünkü aynı oda içinde anlaşabileceğim en iyi insan o. "Aynı odaya çıkmamalısın" tarzı bir tavsiyeye ihtiyacım yok şimdilik yani. O konuda sıkıntım yok ama son zamanlarda beni salak yerine koyduğunu düşünüyorum. Sorun değil, yapmak istediklerimi tek başıma da yaparım ama enayi yerine konuluyorum sanki.
Sizce ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız ve ne tavsiye edersiniz? Onunla arama mesafe koyayım mı?
Okuduğumuz yer küçük bir şehir, sıkıcı bi yer, yapacak pek bişey yok. Ara sıra sinemaya gideriz, çok da eğleniriz. Pazartesi ve perşembe günleri sinemada öğrenciler için bilet kampanyası var, biz de bundan yararlanmak için sinemaya gidişimizi bu günlere denk getirmeye çalışıyoruz. Bugün konusu açıldı sinemanın, "bugün kampanya günü, gidelim mi?" dedim. Perşembe günü gidelim dedi. Sebebi de şuymuş, çok para harcamış (savurgandır biraz), haftaya hesabına para yatacakmış, şimdi gidersek çok para harcanırmış o yüzden perşembe gitmeliymişiz. Ben de dedim ki mantıken bişey farketmiyor, pazartesi harcamadığın parayı perşembe harcamış olacaksın, bugün gidersek kalan paranı, hesabına para yatana kadar kontrollü bir şekilde harcayabilirsin, aynı şey dedim. Kabul etmedi, perşembe de ısrar etti. Hiç bana sormuyor sen perşembe uygun musun falan diye. Ben de dedim perşembe de benim için olmaz. Neden olmaz, ne işin var ki falan dedi. Hem zaten benim ödev yapmam lazım falan dedi, neyse kalsın, ben tek başıma giderim dedim. Ödev yapmam lazım diyor ama sabahki derse gitmedi, sabahtan beri bilgisayarında dizi izliyor, ödev yaptığı da yok.
Son zamanlarda ikimizin planlarını sürekli kendine göre, kendi istediği gibi uydurmaya çalışıyor. O akşamları bahçede yürüyüşe çıkalım mı dediğinde ben onu kırmayıp ona eşlik ediyorum ama ben geçen akşam aynı teklifi sundum, yürüyüş yapalım mı falan dedim. Hanımefendinin dizisi varmış, onu bahane etti. Gelince de izleyebilirsin dedim, internet yavaş, geç doluyor falan dedi. Eskiden sinir olmazdım ama bu kadar da çok yapmazdı. Anlatmak istediğim şey şu; ben o bişey istediği zaman işimi gücümü bırakıp yardımcı oluyorum ya da ona katılıyorum, eşlik ediyorum ama ben istediğim zaman o yapmıyor. Yemeğe gidecez, hanımefendinin izlediği şeyin bitmesini bekliyoruz mesela. Ailesi falan çok sorunlu, çok sıkıntısı var mesela, ben kırılmasın, yalnız olmasın, burada yalnız hissetmesin diye birçok şeyi onunla yapıyorum. Kimse birşeye mecbur değil ama kendimi enayi gibi hissediyorum. Seneye de aynı odaya çıkma planımız var çünkü aynı oda içinde anlaşabileceğim en iyi insan o. "Aynı odaya çıkmamalısın" tarzı bir tavsiyeye ihtiyacım yok şimdilik yani. O konuda sıkıntım yok ama son zamanlarda beni salak yerine koyduğunu düşünüyorum. Sorun değil, yapmak istediklerimi tek başıma da yaparım ama enayi yerine konuluyorum sanki.
Sizce ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız ve ne tavsiye edersiniz? Onunla arama mesafe koyayım mı?
