- 14 Haziran 2023
- 355
- 1.681
-
- Konu Sahibi bilinmezbirisi123
- #41
Ayrılmalısın. Okurken ben yoruldum yaşamaya değmez ilişki aşk böyle bir şey değil
Yengeç Burcuyum mutluyken bile ağlayabilirimO kadar duygulandırdı ki beni bu mesaj ablacım sana ne kadar teşekkür etsem azdır annemmişsin gibi hissettim onunla pek bu konuları konuşamıyoruz uzaklardan benim gönlüme su serpip umut verdin her şeyin daha iyi olacağına dair inşallah ben de yakın zamanda bu defteri kapatacağım ama çok duygusal ve üzüldüğü anda gözleri dolup sesi titreyen bir insanım yüz yüze asla bu kararımı söyleyeceğimi düşünmüyorum bunun nedeni ona verdiğim emekler ve bir daha bir şey yaşamayacak olmam. Bu konuda bir tavsiyeniz var mı ablacım?
Bu yaştaki ilişkiler ciddi olmaz. Size öyle gelir o yaşlarda ama ciddi değildir. Lise aşkı ile evlenenler binde bindir. Yıllar sonra geriye dönüp baktığınızda diyeceksiniz zaten çocukmuşum bu ilişki de çocukçaymış diye.Hayir yanlış anlaşıldım okulumu bitirmeden mesleğimi ele almadan ekonomik özgürlüğümü ele almadan asla o kadar ciddi bir işe kalkışmam bunu o da biliyor ama hayatımda ciddi olsun istediğim için onun bu konudaki düşüncesi hiçbir zaman benim kadar gelecek vadeden olmadı. O nedenle gelecek göremiyorum. Orda anlatmak istediğim oydu
Merak etmeyin, yaşınız çok genç. Sizi siz olduğunuz için seven,saygı duyan,önemseyen ve sadakatla bağlı kalcak biri elbet karşınıza çıkacaktır. Şuan yaşınız itibariyle duygularınızı daha yoğun yaşıyorsunuz sadece. Emin olun kimse vazgeçilmez değildir. Lütfen öncelikle kendinin farkına var,kendine değer ver ve önemde. Seni üzen,yoran,yıpratan insanlardan uzak dur. Çevremde oldukça böyle örnek var. İnanın hiçbirinin sonu mutlu bitmiyor. Zaten evliliği düşünmek için şuan çok küçüksüniz. Önünüzde upuzun çok güzel yıllar var. Bence bu zamanlarınızın kıymetini bilin ve değmeyecek insanlar için harcamayınAyrıldıktan sonra pişmanlık yaşar mıyım o iyi duyguları özler miyim ben mi büyütüyorum diye çok düşünüyorum. Bu arada önem gösterip cevap verdiğiniz için çok teşekkür ederim
Seviyordu farkındaydım kendini kandırıyorsun bir gün seni gerçekten seven olduğunda kendini kandırdığını oyaladığını anlayacaksın 20 yaşında ne ciddiyeti karşısında ki adamda 20 takıl gez dolaş hayatını yaşa bu ne aceleÖncelikle merhabalar. Ben şu an 20 yaşındayım. 2.5 sene önce üniversite sınavım için gittiğim dershaneden bir çocukla tanıştım. Hoşlandım açıldım ve o istemeye istemeye ilişki yaşar halde bulduk kendimizi. Yani temellerimiz hiç sağlam değildi bunun farkındayım. İttire kalktıra bu zamana geldik. Çok seviyordum şu an bunu söylemem pek mümkün değil. Çünkü bu süre içinde 3 kere onun ilgisizliği mood değişimleri jest ve mimiklerine takılmam bunu ona açmam benim çok duygusal çok alıngan çok hassas ve çok abarttigimi söylemesi üzerine ayrılık yaşadık. Sonki geçen sene temmuz ayındaydı. 20 gün sonra barıştık ve devam ettik. Ama içinde bir şeyler kırılmıştı bunu hissediyordum ama hep geçiştirdim. Ondan sonra yine böyle küçük tartışmalarda hatta en sonki 1 ay önceki tartışmamızda ben hoşlanmadığım bir hareketini söylediğimde sorun yaratan yine çok alıngan çok takan birisi olduğumu söyledi. Ayrılmak istediğini anlaşamadığımızı değişmeyeceğini onun böyle olduğunu beni sevmese arada küçük jestler yapmayacağını onun beni sevdiğini anlamadığımı iddia etti. Ve beni kaybetmekten korkmadığını söyledi. Ayrılık konusu kapandı yine normale dönmeye çalıştım. O gün içimde öyle şeyler kırıldı ki 2 gün söylediklerinin etkisinden çıkamadım. Hala aklımda. Her küçük tartışmada bitirmek istedi. Ama bir şekilde üstü kapandı. Kırıldığımı söylediğim hiçbir noktada gönlümü alan tek bir şey yapmadı. Seviyordu farkındaydım iyi olduğumuz zaman zevk alıyordum ilişkiden ama şimdi artık hiç zevk aldığımı fark ediyorum. Yine son 1 2 haftadır sürekli ayrılık senaryoları dönüyor kafamda. Ayrılmalı mıyım yazık mi ediyorum ilişkiye ben mi çok takılıyorum büyütülecek bir şey yok mu geçici mi bu duygularım diye düşünmekten beynim eridi. Geceleri bile uyku aralarında zihnim sürekli meşgul. Kafa yapısı maalesef zıt bana düşüncelerimizin çoğu farklı eğitim seviyelerimiz farklı ben hukuk okuyorum o iki yıllık bir bölüm. bunu bu zamana kadar asla sorun etmedim ama son zamanlarda gerçekten bu farklılığın beni boğmaya başladığını hissettim. Ailelerimiz de çok farklı. Arkadaşlarımla tanıştırmak istemiyorum. Buluşmaya zar zor gidiyorum. Gayet açık değişti tavırlarım artık umursamaz eskisi kadar sevgimi rahat rahat ifade edememeye basladim çünkü içimden gelmiyo. Bir gelecek kuramıyorum onunla. okulumu bitirmeden mesleğimi ele almadan ekonomik özgürlüğümü ele almadan asla o kadar ciddi bir işe kalkışmam bunu o da biliyor ama hayatımda ciddi olsun istediğim için onun bu konudaki düşüncesi hiçbir zaman benim kadar gelecek vadeden olmadı. O nedenle gelecek göremiyorum. Sorduğumda da seninle ciddi düşünmesem bu kadar zaman geçirir miyim diyor. Yine de kafam çok karışık. Böyle bir süreçten geçen biri varsa lütfen bir yardımı dokunsun. Öyle bir boşluktayım ki nasıl bitirebileceğimi bile bilmiyorum. Lütfen tek bir tavsiye lütfen şimdiden teşekkür ederim
daha çok küçüksün. hukuk okuyorsun, okuldan biriyle tanışma şansın varken neden böyle biri ile zamanını kaybediyorsun? kendi bölümünü okuyan biriyle birlikte olman daha mantıklı. daha evlilik için erken zaten bu yaşta evlilik düşünme hayatını yaşa. evlililk öyle güzel birşey değil.Öncelikle merhabalar. Ben şu an 20 yaşındayım. 2.5 sene önce üniversite sınavım için gittiğim dershaneden bir çocukla tanıştım. Hoşlandım açıldım ve o istemeye istemeye ilişki yaşar halde bulduk kendimizi. Yani temellerimiz hiç sağlam değildi bunun farkındayım. İttire kalktıra bu zamana geldik. Çok seviyordum şu an bunu söylemem pek mümkün değil. Çünkü bu süre içinde 3 kere onun ilgisizliği mood değişimleri jest ve mimiklerine takılmam bunu ona açmam benim çok duygusal çok alıngan çok hassas ve çok abarttigimi söylemesi üzerine ayrılık yaşadık. Sonki geçen sene temmuz ayındaydı. 20 gün sonra barıştık ve devam ettik. Ama içinde bir şeyler kırılmıştı bunu hissediyordum ama hep geçiştirdim. Ondan sonra yine böyle küçük tartışmalarda hatta en sonki 1 ay önceki tartışmamızda ben hoşlanmadığım bir hareketini söylediğimde sorun yaratan yine çok alıngan çok takan birisi olduğumu söyledi. Ayrılmak istediğini anlaşamadığımızı değişmeyeceğini onun böyle olduğunu beni sevmese arada küçük jestler yapmayacağını onun beni sevdiğini anlamadığımı iddia etti. Ve beni kaybetmekten korkmadığını söyledi. Ayrılık konusu kapandı yine normale dönmeye çalıştım. O gün içimde öyle şeyler kırıldı ki 2 gün söylediklerinin etkisinden çıkamadım. Hala aklımda. Her küçük tartışmada bitirmek istedi. Ama bir şekilde üstü kapandı. Kırıldığımı söylediğim hiçbir noktada gönlümü alan tek bir şey yapmadı. Seviyordu farkındaydım iyi olduğumuz zaman zevk alıyordum ilişkiden ama şimdi artık hiç zevk aldığımı fark ediyorum. Yine son 1 2 haftadır sürekli ayrılık senaryoları dönüyor kafamda. Ayrılmalı mıyım yazık mi ediyorum ilişkiye ben mi çok takılıyorum büyütülecek bir şey yok mu geçici mi bu duygularım diye düşünmekten beynim eridi. Geceleri bile uyku aralarında zihnim sürekli meşgul. Kafa yapısı maalesef zıt bana düşüncelerimizin çoğu farklı eğitim seviyelerimiz farklı ben hukuk okuyorum o iki yıllık bir bölüm. bunu bu zamana kadar asla sorun etmedim ama son zamanlarda gerçekten bu farklılığın beni boğmaya başladığını hissettim. Ailelerimiz de çok farklı. Arkadaşlarımla tanıştırmak istemiyorum. Buluşmaya zar zor gidiyorum. Gayet açık değişti tavırlarım artık umursamaz eskisi kadar sevgimi rahat rahat ifade edememeye basladim çünkü içimden gelmiyo. Bir gelecek kuramıyorum onunla. okulumu bitirmeden mesleğimi ele almadan ekonomik özgürlüğümü ele almadan asla o kadar ciddi bir işe kalkışmam bunu o da biliyor ama hayatımda ciddi olsun istediğim için onun bu konudaki düşüncesi hiçbir zaman benim kadar gelecek vadeden olmadı. O nedenle gelecek göremiyorum. Sorduğumda da seninle ciddi düşünmesem bu kadar zaman geçirir miyim diyor. Yine de kafam çok karışık. Böyle bir süreçten geçen biri varsa lütfen bir yardımı dokunsun. Öyle bir boşluktayım ki nasıl bitirebileceğimi bile bilmiyorum. Lütfen tek bir tavsiye lütfen şimdiden teşekkür ederim
ayrılmanız gerekiyor ve ayrıldıktan sonraki ilk süreçte pişman hissetmeniz olası fakat pişman olmanız gerektiği için değil uzun sürmüş toksik ilişkiler insanda bağımlılık yaptığı için. ayrılmadınız, devam ettiniz diyelim hatta epey geleceğe gidip evlendiğinizi düşünelim. bu evlilik sizin için hiçbir zaman huzurlu olmayacak. ilişkiniz devam ettikçe kendinizden fedakarlık yapmaya, sürekli alttan almaya devam edeceksiniz. bir noktada artık benim harcadığım şu çabaya değmezmiş diye düşüneceksiniz. lütfen kendiniz için bitirin bu ilişkiyi. süreç belki can yakıcı olacak ama kendinizi kaybetmenizden iyidir.Öncelikle merhabalar. Ben şu an 20 yaşındayım. 2.5 sene önce üniversite sınavım için gittiğim dershaneden bir çocukla tanıştım. Hoşlandım açıldım ve o istemeye istemeye ilişki yaşar halde bulduk kendimizi. Yani temellerimiz hiç sağlam değildi bunun farkındayım. İttire kalktıra bu zamana geldik. Çok seviyordum şu an bunu söylemem pek mümkün değil. Çünkü bu süre içinde 3 kere onun ilgisizliği mood değişimleri jest ve mimiklerine takılmam bunu ona açmam benim çok duygusal çok alıngan çok hassas ve çok abarttigimi söylemesi üzerine ayrılık yaşadık. Sonki geçen sene temmuz ayındaydı. 20 gün sonra barıştık ve devam ettik. Ama içinde bir şeyler kırılmıştı bunu hissediyordum ama hep geçiştirdim. Ondan sonra yine böyle küçük tartışmalarda hatta en sonki 1 ay önceki tartışmamızda ben hoşlanmadığım bir hareketini söylediğimde sorun yaratan yine çok alıngan çok takan birisi olduğumu söyledi. Ayrılmak istediğini anlaşamadığımızı değişmeyeceğini onun böyle olduğunu beni sevmese arada küçük jestler yapmayacağını onun beni sevdiğini anlamadığımı iddia etti. Ve beni kaybetmekten korkmadığını söyledi. Ayrılık konusu kapandı yine normale dönmeye çalıştım. O gün içimde öyle şeyler kırıldı ki 2 gün söylediklerinin etkisinden çıkamadım. Hala aklımda. Her küçük tartışmada bitirmek istedi. Ama bir şekilde üstü kapandı. Kırıldığımı söylediğim hiçbir noktada gönlümü alan tek bir şey yapmadı. Seviyordu farkındaydım iyi olduğumuz zaman zevk alıyordum ilişkiden ama şimdi artık hiç zevk aldığımı fark ediyorum. Yine son 1 2 haftadır sürekli ayrılık senaryoları dönüyor kafamda. Ayrılmalı mıyım yazık mi ediyorum ilişkiye ben mi çok takılıyorum büyütülecek bir şey yok mu geçici mi bu duygularım diye düşünmekten beynim eridi. Geceleri bile uyku aralarında zihnim sürekli meşgul. Kafa yapısı maalesef zıt bana düşüncelerimizin çoğu farklı eğitim seviyelerimiz farklı ben hukuk okuyorum o iki yıllık bir bölüm. bunu bu zamana kadar asla sorun etmedim ama son zamanlarda gerçekten bu farklılığın beni boğmaya başladığını hissettim. Ailelerimiz de çok farklı. Arkadaşlarımla tanıştırmak istemiyorum. Buluşmaya zar zor gidiyorum. Gayet açık değişti tavırlarım artık umursamaz eskisi kadar sevgimi rahat rahat ifade edememeye basladim çünkü içimden gelmiyo. Bir gelecek kuramıyorum onunla. okulumu bitirmeden mesleğimi ele almadan ekonomik özgürlüğümü ele almadan asla o kadar ciddi bir işe kalkışmam bunu o da biliyor ama hayatımda ciddi olsun istediğim için onun bu konudaki düşüncesi hiçbir zaman benim kadar gelecek vadeden olmadı. O nedenle gelecek göremiyorum. Sorduğumda da seninle ciddi düşünmesem bu kadar zaman geçirir miyim diyor. Yine de kafam çok karışık. Böyle bir süreçten geçen biri varsa lütfen bir yardımı dokunsun. Öyle bir boşluktayım ki nasıl bitirebileceğimi bile bilmiyorum. Lütfen tek bir tavsiye lütfen şimdiden teşekkür ederim