- 7 Eylül 2017
- 833
- 1.091
aslında ben de kıskanç bir insanım haberdar olayım isterim ama kendi alanı olduğunun farkındayım. bu noktaya getiren hiçbir zaman ben olmadım. bu düzeyde hayatına müdahale etmedim açıkçası
kesinlikle konuşacağım
aslında ben de kıskanç bir insanım haberdar olayım isterim ama kendi alanı olduğunun farkındayım. bu noktaya getiren hiçbir zaman ben olmadım. bu düzeyde hayatına müdahale etmedim açıkçasıEski sevgilimi anlattın sankiÇok sevmeme rağmen ayrılınca nasıl ipini koparmış deli danalara dönmüştüm Âllahtan tam tersi,özgürlükçü bir adamla evlendim de mutlu mesut yaşıyoruz.Tam tersi karakterlersiniz sanki ve sevgilinin güven gibi bir problemi de olabilir.Bunun uzun mesafe ilişkisiyle de alakası yok bence.Evlilikte -ki düşünüyosanız tabi-herkesin bir özel alanı olması şart.Onu başaramayan çiftler inan bana hayatı kendilerine zehir ediyolar.Eğer hiç konuşmadıysanız bu konuyu, üzülecek kırılacak demeden uygun bir dille konuşman en doğrusu.
minik deme sebebimi baslarda yazmıştım, ironi gibi düşünün.Minik bir sorun degil bu. Ayrica çok korkunç
Bak işte aynı benaslında ben de kıskanç bir insanım haberdar olayım isterim ama kendi alanı olduğunun farkındayım. bu noktaya getiren hiçbir zaman ben olmadım. bu düzeyde hayatına müdahale etmedim açıkçası
kesinlikle konuşacağım
ben oldum gibi bir şey zatenBak işte aynı benBiz de öyleydik.İkimiz de birbirimize hesap veriyorduk.Bir saat mesaj atmadan asla geçmezdi Ama buna ne kadar gönüllü olursa olsun bir müddet sonra kendi bile sıkılabilir.Yani bu hesap verme işi karşılıklı olsa dahi bir müddet sonra çok can sıkıcı olmaya başlayacak ve ikinizden biri pes edecek.Muhtemelen ilk pes eden de sen olursun
big brotherYok yok, bayağı dert sizinki.
Meraklı bir tip olabilir desem ‘biraz keyif yaptım takıldım öyle’ cevabınız tatmin edici olur.
Ama adam bildiğiniz bigbrother şeklinde hayatınızı dikizlemede.
Bırakın sevgililiği, evlilikte bile böyle bir paylaşım olmamalı.
Hadi dışarıdaki şu bu endişeden, nerede kimle olduğunuzu bilsin, içi rahat etsin.
Aynı evde ayrı odalarda vakit geçirildiği olur ki olması gerekir.
İnsan kendiyle kalmasının hesabını vermemeli diye düşünüyorum.
Büyük bir dert. Adam kontrol manyağı uzak ol kardeşim yoksa seni hıc eder bu adam
Evlensen 3 saat ulasamazsa aldattın der bu tipler. Şimdi gülüp egleniyorsun da çok düşün bu adam bela
biraz keyif yaptım takıldım cevabı pek tatmin etmiyor. yeterli bulmuyor bu sefer de :) kitap okusaydin bir şeyler izleseydin niye boş oturdun ki diyor..
umarım.. düzeleceğini umuyorumKendi basima bir sey acip izledim mi kirildigini hissediyorum dan sonra okumayi biraktim. Baska sehirlerde baska evlerde.. beraber bir sey izleyecegiz diye kasmak..Ilgi alaka sevgi gibi gozukuyor ama degil. Saglikli bir durum degil bu. Allah sonunuzu hayretsin.
neden sizceBence ilişkinize bir süre ara verin
aldatma korkusu değil gibi geliyor bana ama dışarıdan bir göz daha iyi anlamayı sağlıyor bazen belki de oyledir. dikkate alacağım yorum için teşekkürlerBen iyi niyetli bulmadim boyle cok kiskanan cok kisitlayan erkeklerde genelde kendi potansiyallerinden guvensizliklerinden dolayi krai tarafi sikıp bunaltiyor yani o seni surekli takip etse onu aldatamazsin gibi bir dusunce. Bunu durdurmak senin elinde telefonu seasize al yat arasin arasin dursun rahatsiz oldugunu cocuk gibi surekli haber vermek istemedigini soyle. Bu yasina kadar onun kontrolu olmadan hayatta kalmayi basarmissin. Basina biaey gelir diye korkuyormus numarasi yapmasin hepsi guvensizlik ve kontrol meraki
baya takıntı. cok zor. uzaklasın veya tedavı olsun, normal degıl ınsanın omrunu curutur.dert olup olmadığından emin değilim ancak bazı şeyleri paylaşmak istiyorum sizinle. uzun olursa kusura bakmayın kendi kendime iç dökeceğim :)
bir buçuk yıllık ilişkimde başta beni rahatsız etmeyen ancak şu sıralar erkek arkadaşımdan kaçmama bile sebep olacak bir sorun var: sürekli her durumu, her yaptığımı ve yapmadığımı rapor vermek. başlarda bu benim için problem değildi. benim kadar sevgilim de neler yaptığını bana sürekli söyler. dürüst olduğu için çok da mutluyum aslında. biz şimdi uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz 6 aydır. önceleri böyle değildi aynı şehirdeydik. dışarı çıkabildiğim, arkadaşlarımla görüşebildiğim ve sevgilimle de görüşebildiğim için çok problem gibi gelmiyordu bu durum bana. ancak korona sürecinin başından beri sürekli evdeyim ve yaptığım şeyler hiç değişmiyor :) dolayısıyla "oturdum, yattım, kalktım"a kadar rapor vermek bana külfet gibi geliyor.
ben kendi kendine vakit geçirmeye aşık biriyim. ancak hayatıma girdiğinden beri bunu hiç yapamıyorum. yanındayken de değilken de. herkesten uzak 2 saat geçirmeyi ne kadar özlediğimi fark ettim. aynı şehirdeyken kendi başıma dışarı çıkıp işlerimi halletmek istediğimde bir bahaneyle mutlaka yanımda geliyordu mesela. arada sırada yalnız kalmak istediğimi bildiği halde kendi kendime vakit geçirmek pek mümkün olmadı benim için. şimdi yanında değilim ama durum aynı. kendime ayırdığım o vakitte oturup kitap okumak, film, dizi izlemek ya da boş boş yatıp tavana bakma eylemlerinde yine bir elimde telefon oluyor.. o sırada ne yaptığımı yazıyorum. ya da bir mucize oldu ve kendime ayırdığım 2 saate saygı duydu diyelim, sonrasında mutlaka neler yaptığımı anlatıyorum. bir ara tek başıma film dahi izleyemiyordum birlikte açıyorduk. son zamanlarda sinava çalıştığı için bana katilamiyor neyse ki.. ben arada kendime göre bir şeyler seyretmek istiyordum belki boş boş şeyler izlicem ama yok olmuyor..kendim açıp haber vermeden izlediğimde biraz kırıldığını hissediyordum.
fazla evhamlı biri. dışarıya tek çıkmamı istememe sebeplerinden biri de bu. başıma bir şey geleceğinden çok korkuyor. bir süre önce öğlen 12'ye kadar uyumuştum bir gün. 12.20 gibi beni arayıp uyandırdı. başıma bir şey geldi sanmış. gece geç uyudum bir daha böyle olursa uyandırma dedim. ben korkarım uyandırırım dedi. geç uyuduğum günlerde ya geceden yazıyorum ya da 11'de uyanıp haber verip tekrar uyuyorum.
markete gidiyorum örneğin. ev ile market arasının gidiş dönüş 10 dakika olduğunu biliyor ve 10 dakika sonra döndüm yazmazsam kafasında kurmaya başlıyor. arıyor mesajlar atiyor. cidden başıma bir şey geldiğini düşünüp korkuyor. yarım saat benden haber almazsa kafasında türlü türlü senaryolar kurar mesela. bu huyundan dolayı da ne yaparsam yapayım sürekli haber verme halinde oluyorum. açıkçası bu durumdan yoruldum.
onu çok seviyorum gerçekten. bir kısmınız ayrıl diyecek bence ama ayrılmak istemiyorum, bu sorunu çözmek istiyorum. kendimi sürekli kontrol ediliyor gibi hissediyorum. nasıl konuşmalıyım, konuyu nasıl açmalıyım bilmiyorum. önerilerinize ihtiyacım var.
Sevgilinizin, evinize güvenlik kamerası taktırmadığı kalmış. Kontrol manyaklarının yola gelmesi, Mars'tan Dünya'ya suyun getirilmesi gibi mucizevi. Yine de konuşmayı deneyin; ama bu sadece onun çözmesi gereken bir sorun.dert olup olmadığından emin değilim ancak bazı şeyleri paylaşmak istiyorum sizinle. uzun olursa kusura bakmayın kendi kendime iç dökeceğim :)
bir buçuk yıllık ilişkimde başta beni rahatsız etmeyen ancak şu sıralar erkek arkadaşımdan kaçmama bile sebep olacak bir sorun var: sürekli her durumu, her yaptığımı ve yapmadığımı rapor vermek. başlarda bu benim için problem değildi. benim kadar sevgilim de neler yaptığını bana sürekli söyler. dürüst olduğu için çok da mutluyum aslında. biz şimdi uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz 6 aydır. önceleri böyle değildi aynı şehirdeydik. dışarı çıkabildiğim, arkadaşlarımla görüşebildiğim ve sevgilimle de görüşebildiğim için çok problem gibi gelmiyordu bu durum bana. ancak korona sürecinin başından beri sürekli evdeyim ve yaptığım şeyler hiç değişmiyor :) dolayısıyla "oturdum, yattım, kalktım"a kadar rapor vermek bana külfet gibi geliyor.
ben kendi kendine vakit geçirmeye aşık biriyim. ancak hayatıma girdiğinden beri bunu hiç yapamıyorum. yanındayken de değilken de. herkesten uzak 2 saat geçirmeyi ne kadar özlediğimi fark ettim. aynı şehirdeyken kendi başıma dışarı çıkıp işlerimi halletmek istediğimde bir bahaneyle mutlaka yanımda geliyordu mesela. arada sırada yalnız kalmak istediğimi bildiği halde kendi kendime vakit geçirmek pek mümkün olmadı benim için. şimdi yanında değilim ama durum aynı. kendime ayırdığım o vakitte oturup kitap okumak, film, dizi izlemek ya da boş boş yatıp tavana bakma eylemlerinde yine bir elimde telefon oluyor.. o sırada ne yaptığımı yazıyorum. ya da bir mucize oldu ve kendime ayırdığım 2 saate saygı duydu diyelim, sonrasında mutlaka neler yaptığımı anlatıyorum. bir ara tek başıma film dahi izleyemiyordum birlikte açıyorduk. son zamanlarda sinava çalıştığı için bana katilamiyor neyse ki.. ben arada kendime göre bir şeyler seyretmek istiyordum belki boş boş şeyler izlicem ama yok olmuyor..kendim açıp haber vermeden izlediğimde biraz kırıldığını hissediyordum.
fazla evhamlı biri. dışarıya tek çıkmamı istememe sebeplerinden biri de bu. başıma bir şey geleceğinden çok korkuyor. bir süre önce öğlen 12'ye kadar uyumuştum bir gün. 12.20 gibi beni arayıp uyandırdı. başıma bir şey geldi sanmış. gece geç uyudum bir daha böyle olursa uyandırma dedim. ben korkarım uyandırırım dedi. geç uyuduğum günlerde ya geceden yazıyorum ya da 11'de uyanıp haber verip tekrar uyuyorum.
markete gidiyorum örneğin. ev ile market arasının gidiş dönüş 10 dakika olduğunu biliyor ve 10 dakika sonra döndüm yazmazsam kafasında kurmaya başlıyor. arıyor mesajlar atiyor. cidden başıma bir şey geldiğini düşünüp korkuyor. yarım saat benden haber almazsa kafasında türlü türlü senaryolar kurar mesela. bu huyundan dolayı da ne yaparsam yapayım sürekli haber verme halinde oluyorum. açıkçası bu durumdan yoruldum.
onu çok seviyorum gerçekten. bir kısmınız ayrıl diyecek bence ama ayrılmak istemiyorum, bu sorunu çözmek istiyorum. kendimi sürekli kontrol ediliyor gibi hissediyorum. nasıl konuşmalıyım, konuyu nasıl açmalıyım bilmiyorum. önerilerinize ihtiyacım var.
bunu düşünüyorum arada son nokta o olacak herhaldeevinize güvenlik kamerası taktırmadığı kalmış
yanlış anlamayın lütfen beni ama ben sizi de normal göremedim. ya sizde yapı olarak böyle birisiniz ya da artık o kadar baskılamış ki algınız kaymış. o bişey demeden zaten siz diyorsunuz alınır darılır şöyle böyle olur diye. cevaplarınızı da okudum bi çok kişi sizin yerinize cinnet geçirmiş siz aşırı sakinsiniz. bu çok ciddi bir sorun bana göre şimdiden böyle olan zamanla ne hale gelir. sizden şüphesi olmadığı için sert tavırlarını göremiyorsunuz şu an (her dk rapor yazınca içi rahat tabi) ama iki dk yazmayınca böylelerinin aklına neler neler gelir. beyefendinin tek korkusunun senin başına bişey gelmesi olduğunu sanmıyorum. azıcık kontrol gitsin elinden aldatmakla itham edilirsiniz.dert olup olmadığından emin değilim ancak bazı şeyleri paylaşmak istiyorum sizinle. uzun olursa kusura bakmayın kendi kendime iç dökeceğim :)
bir buçuk yıllık ilişkimde başta beni rahatsız etmeyen ancak şu sıralar erkek arkadaşımdan kaçmama bile sebep olacak bir sorun var: sürekli her durumu, her yaptığımı ve yapmadığımı rapor vermek. başlarda bu benim için problem değildi. benim kadar sevgilim de neler yaptığını bana sürekli söyler. dürüst olduğu için çok da mutluyum aslında. biz şimdi uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz 6 aydır. önceleri böyle değildi aynı şehirdeydik. dışarı çıkabildiğim, arkadaşlarımla görüşebildiğim ve sevgilimle de görüşebildiğim için çok problem gibi gelmiyordu bu durum bana. ancak korona sürecinin başından beri sürekli evdeyim ve yaptığım şeyler hiç değişmiyor :) dolayısıyla "oturdum, yattım, kalktım"a kadar rapor vermek bana külfet gibi geliyor.
ben kendi kendine vakit geçirmeye aşık biriyim. ancak hayatıma girdiğinden beri bunu hiç yapamıyorum. yanındayken de değilken de. herkesten uzak 2 saat geçirmeyi ne kadar özlediğimi fark ettim. aynı şehirdeyken kendi başıma dışarı çıkıp işlerimi halletmek istediğimde bir bahaneyle mutlaka yanımda geliyordu mesela. arada sırada yalnız kalmak istediğimi bildiği halde kendi kendime vakit geçirmek pek mümkün olmadı benim için. şimdi yanında değilim ama durum aynı. kendime ayırdığım o vakitte oturup kitap okumak, film, dizi izlemek ya da boş boş yatıp tavana bakma eylemlerinde yine bir elimde telefon oluyor.. o sırada ne yaptığımı yazıyorum. ya da bir mucize oldu ve kendime ayırdığım 2 saate saygı duydu diyelim, sonrasında mutlaka neler yaptığımı anlatıyorum. bir ara tek başıma film dahi izleyemiyordum birlikte açıyorduk. son zamanlarda sinava çalıştığı için bana katilamiyor neyse ki.. ben arada kendime göre bir şeyler seyretmek istiyordum belki boş boş şeyler izlicem ama yok olmuyor..kendim açıp haber vermeden izlediğimde biraz kırıldığını hissediyordum.
fazla evhamlı biri. dışarıya tek çıkmamı istememe sebeplerinden biri de bu. başıma bir şey geleceğinden çok korkuyor. bir süre önce öğlen 12'ye kadar uyumuştum bir gün. 12.20 gibi beni arayıp uyandırdı. başıma bir şey geldi sanmış. gece geç uyudum bir daha böyle olursa uyandırma dedim. ben korkarım uyandırırım dedi. geç uyuduğum günlerde ya geceden yazıyorum ya da 11'de uyanıp haber verip tekrar uyuyorum.
markete gidiyorum örneğin. ev ile market arasının gidiş dönüş 10 dakika olduğunu biliyor ve 10 dakika sonra döndüm yazmazsam kafasında kurmaya başlıyor. arıyor mesajlar atiyor. cidden başıma bir şey geldiğini düşünüp korkuyor. yarım saat benden haber almazsa kafasında türlü türlü senaryolar kurar mesela. bu huyundan dolayı da ne yaparsam yapayım sürekli haber verme halinde oluyorum. açıkçası bu durumdan yoruldum.
onu çok seviyorum gerçekten. bir kısmınız ayrıl diyecek bence ama ayrılmak istemiyorum, bu sorunu çözmek istiyorum. kendimi sürekli kontrol ediliyor gibi hissediyorum. nasıl konuşmalıyım, konuyu nasıl açmalıyım bilmiyorum. önerilerinize ihtiyacım var.