- 7 Eylül 2017
- 833
- 1.091
aslında her şeyin farkındaydım ama tanimlayamiyordum bu durumu. sizin yorumlarınız çok faydalı oldu çok teşekkür ederim. dışarıdan bir göz daha iyi anlamanızı sağlıyor. umarım düzeltebiliriz..
aslında her şeyin farkındaydım ama tanimlayamiyordum bu durumu. sizin yorumlarınız çok faydalı oldu çok teşekkür ederim. dışarıdan bir göz daha iyi anlamanızı sağlıyor. umarım düzeltebiliriz..Rahatsız oldum derken, sizin adınıza endişe duydum manasında söyledim:)
Tövbe estf gerçekten bir tuhaf adam.
Bu üçüncü tanımlamam olacak, adeta bir inception dasınız.
İlk yaşıyorsunuz, sonra bunu rapor ediyor sonra da telefonla yeniden canlandırıyorsunuz.
Ciddi söylüyorum normal değil.
Gözümde aşırı iyi, kültürlü, sevgi dolu ama gün geçtikçe saykolaşan bir gerilim filmi kahramanı canlandı.
Ay o ne ya...
ihanet gibi durumlar bildiğim kadarıyla olmadi. ama karakter olarak sevdiklerine fazla kontrolcü biri. annesine babasına kız kardeşine de böyle. o yüzden garipsemiyorum ama bana aşırı geliyorBiraz geçmişini deşin bakalım çaktırmadan. Bunun altında bir sebep yatıyor olmalı. Belki daha önce bir şey yaşamıştır; aldatılmıştır. kandırılmıştır vs.
Vazgeçemeyeceğiniz biriyse en azından sebebini bulup bir çözüm bulmaya çalışalım.
umarım zamanla düzelir konuşarak çözülür diye düşünüyorumÜniversite yıllarımda tam da böyle, her an yanımda olmak isteyen, olamadığında da her saat rapor verir gibi ne yaptığımı anlattığim bir erkek arkadaşım oldu. Ben 1.yılda bunaldım. Ayrılmak da çok zor olmuştu. Uzun zaman da yakamdan düşmedi..
Siz düzeltmek istiyorsunuz durumu tabi, huyu böyleyse.biraz zor olacaktır. Ama alışır belki, bilmemedim..
ben de buna çok benzetiyorum. hesap verdiğimi hissetmek beni rahatsız ediyorDaha çok ebeveyn ilişkisi gibi . Aman okurken ben daraldım .
Bağımlı bir kişilik olabilir. Aynı zamanda anksiyetesi var gibi görünüyor çünkü belli ki sevdiği insanlara bir şey olmasından abartılı bir şekilde korkuyor. Kibarca bunların normal olmadığını ve psikolog eşliğinde aşabileceğini söyleyindert olup olmadığından emin değilim ancak bazı şeyleri paylaşmak istiyorum sizinle. uzun olursa kusura bakmayın kendi kendime iç dökeceğim :)
bir buçuk yıllık ilişkimde başta beni rahatsız etmeyen ancak şu sıralar erkek arkadaşımdan kaçmama bile sebep olacak bir sorun var: sürekli her durumu, her yaptığımı ve yapmadığımı rapor vermek. başlarda bu benim için problem değildi. benim kadar sevgilim de neler yaptığını bana sürekli söyler. dürüst olduğu için çok da mutluyum aslında. biz şimdi uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz 6 aydır. önceleri böyle değildi aynı şehirdeydik. dışarı çıkabildiğim, arkadaşlarımla görüşebildiğim ve sevgilimle de görüşebildiğim için çok problem gibi gelmiyordu bu durum bana. ancak korona sürecinin başından beri sürekli evdeyim ve yaptığım şeyler hiç değişmiyor :) dolayısıyla "oturdum, yattım, kalktım"a kadar rapor vermek bana külfet gibi geliyor.
ben kendi kendine vakit geçirmeye aşık biriyim. ancak hayatıma girdiğinden beri bunu hiç yapamıyorum. yanındayken de değilken de. herkesten uzak 2 saat geçirmeyi ne kadar özlediğimi fark ettim. aynı şehirdeyken kendi başıma dışarı çıkıp işlerimi halletmek istediğimde bir bahaneyle mutlaka yanımda geliyordu mesela. arada sırada yalnız kalmak istediğimi bildiği halde kendi kendime vakit geçirmek pek mümkün olmadı benim için. şimdi yanında değilim ama durum aynı. kendime ayırdığım o vakitte oturup kitap okumak, film, dizi izlemek ya da boş boş yatıp tavana bakma eylemlerinde yine bir elimde telefon oluyor.. o sırada ne yaptığımı yazıyorum. ya da bir mucize oldu ve kendime ayırdığım 2 saate saygı duydu diyelim, sonrasında mutlaka neler yaptığımı anlatıyorum. bir ara tek başıma film dahi izleyemiyordum birlikte açıyorduk. son zamanlarda sinava çalıştığı için bana katilamiyor neyse ki.. ben arada kendime göre bir şeyler seyretmek istiyordum belki boş boş şeyler izlicem ama yok olmuyorkendim açıp haber vermeden izlediğimde biraz kırıldığını hissediyordum.
fazla evhamlı biri. dışarıya tek çıkmamı istememe sebeplerinden biri de bu. başıma bir şey geleceğinden çok korkuyor. bir süre önce öğlen 12'ye kadar uyumuştum bir gün. 12.20 gibi beni arayıp uyandırdı. başıma bir şey geldi sanmış. gece geç uyudum bir daha böyle olursa uyandırma dedim. ben korkarım uyandırırım dedi. geç uyuduğum günlerde ya geceden yazıyorum ya da 11'de uyanıp haber verip tekrar uyuyorum. yarım saat benden haber almazsa kafasında türlü türlü senaryolar kurar mesela. bu huyundan dolayı da ne yaparsam yapayım sürekli haber verme halinde oluyorum. açıkçası bu durumdan yoruldum.
onu çok seviyorum gerçekten. bir kısmınız ayrıl diyecek bence ama ayrılmak istemiyorum, bu sorunu çözmek istiyorum. kendimi sürekli kontrol ediliyor gibi hissediyorum. nasıl konuşmalıyım, konuyu nasıl açmalıyım bilmiyorum. önerilerinize ihtiyacım var.
Paranoyak kişilik yapısı asla değişmez kaç kurtul bacım şimdi böyle ilerde saçma sapan kıskançlıklar kafada kurmalar başlardert olup olmadığından emin değilim ancak bazı şeyleri paylaşmak istiyorum sizinle. uzun olursa kusura bakmayın kendi kendime iç dökeceğim :)
bir buçuk yıllık ilişkimde başta beni rahatsız etmeyen ancak şu sıralar erkek arkadaşımdan kaçmama bile sebep olacak bir sorun var: sürekli her durumu, her yaptığımı ve yapmadığımı rapor vermek. başlarda bu benim için problem değildi. benim kadar sevgilim de neler yaptığını bana sürekli söyler. dürüst olduğu için çok da mutluyum aslında. biz şimdi uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz 6 aydır. önceleri böyle değildi aynı şehirdeydik. dışarı çıkabildiğim, arkadaşlarımla görüşebildiğim ve sevgilimle de görüşebildiğim için çok problem gibi gelmiyordu bu durum bana. ancak korona sürecinin başından beri sürekli evdeyim ve yaptığım şeyler hiç değişmiyor :) dolayısıyla "oturdum, yattım, kalktım"a kadar rapor vermek bana külfet gibi geliyor.
ben kendi kendine vakit geçirmeye aşık biriyim. ancak hayatıma girdiğinden beri bunu hiç yapamıyorum. yanındayken de değilken de. herkesten uzak 2 saat geçirmeyi ne kadar özlediğimi fark ettim. aynı şehirdeyken kendi başıma dışarı çıkıp işlerimi halletmek istediğimde bir bahaneyle mutlaka yanımda geliyordu mesela. arada sırada yalnız kalmak istediğimi bildiği halde kendi kendime vakit geçirmek pek mümkün olmadı benim için. şimdi yanında değilim ama durum aynı. kendime ayırdığım o vakitte oturup kitap okumak, film, dizi izlemek ya da boş boş yatıp tavana bakma eylemlerinde yine bir elimde telefon oluyor.. o sırada ne yaptığımı yazıyorum. ya da bir mucize oldu ve kendime ayırdığım 2 saate saygı duydu diyelim, sonrasında mutlaka neler yaptığımı anlatıyorum. bir ara tek başıma film dahi izleyemiyordum birlikte açıyorduk. son zamanlarda sinava çalıştığı için bana katilamiyor neyse ki.. ben arada kendime göre bir şeyler seyretmek istiyordum belki boş boş şeyler izlicem ama yok olmuyorkendim açıp haber vermeden izlediğimde biraz kırıldığını hissediyordum.
fazla evhamlı biri. dışarıya tek çıkmamı istememe sebeplerinden biri de bu. başıma bir şey geleceğinden çok korkuyor. bir süre önce öğlen 12'ye kadar uyumuştum bir gün. 12.20 gibi beni arayıp uyandırdı. başıma bir şey geldi sanmış. gece geç uyudum bir daha böyle olursa uyandırma dedim. ben korkarım uyandırırım dedi. geç uyuduğum günlerde ya geceden yazıyorum ya da 11'de uyanıp haber verip tekrar uyuyorum. yarım saat benden haber almazsa kafasında türlü türlü senaryolar kurar mesela. bu huyundan dolayı da ne yaparsam yapayım sürekli haber verme halinde oluyorum. açıkçası bu durumdan yoruldum.
onu çok seviyorum gerçekten. bir kısmınız ayrıl diyecek bence ama ayrılmak istemiyorum, bu sorunu çözmek istiyorum. kendimi sürekli kontrol ediliyor gibi hissediyorum. nasıl konuşmalıyım, konuyu nasıl açmalıyım bilmiyorum. önerilerinize ihtiyacım var.
sevdiklerine karşı aşırı korumacı. markete gidiyorum örneğin. ev ile market arasının gidiş dönüş 10 dakika olduğunu biliyor ve 10 dakika sonra döndüm yazmazsam kafasında kurmaya başlıyor. arıyor mesajlar atiyor. cidden başıma bir şey geldiğini düşünüp korkuyor.Bağımlı bir kişilik olabilir. Aynı zamanda anksiyetesi var gibi görünüyor çünkü belli ki sevdiği insanlara bir şey olmasından abartılı bir şekilde korkuyor. Kibarca bunların normal olmadığını ve psikolog eşliğinde aşabileceğini söyleyin
yani haklı olabilirsiniz ama işlerin o noktaya gelmesini pek istemiyorum. ama yine de çözemezsem cinnet kartını kullanabilirim hdhsjHer zaman minik bir cinnet olayi çözer
Çok ustunuze geldiği bi gün delirin "darlandim yeter bu ne dayanamıyorum sen bana mi güvenmiyorsun" diye bi başlayın, adamda "ben bunun ayarlarini bozdum galiba cok ustune gitmiyim aman" kafasi olusana kadar devam edin dhdh tamamen duzelmez ama törpüler
Eskiden bende anksiyete vardı ve özellikle sevdiklerimden uzakken kafamda hep kurardım ya karşıdan karşıya geçerken bir şey olursa gibi vs. Onun için de çok yıpratıcı bir durum. Umarım en kısa sürede düzelirsevdiklerine karşı aşırı korumacı. markete gidiyorum örneğin. ev ile market arasının gidiş dönüş 10 dakika olduğunu biliyor ve 10 dakika sonra döndüm yazmazsam kafasında kurmaya başlıyor. arıyor mesajlar atiyor. cidden başıma bir şey geldiğini düşünüp korkuyor.
psikolog önerisinde bulunacağım sağolun
umarım teşekkürlerEskiden bende anksiyete vardı ve özellikle sevdiklerimden uzakken kafamda hep kurardım ya karşıdan karşıya geçerken bir şey olursa gibi vs. Onun için de çok yıpratıcı bir durum. Umarım en kısa sürede düzelir
ben olsam ürkerim korkarım böyle bir sevgiliden ağır takıntılı çünkü.Mazallah ayrılmak istese kıza neler yapar bilmek bile istemiyorum.Yok yok, bayağı dert sizinki.
Meraklı bir tip olabilir desem ‘biraz keyif yaptım takıldım öyle’ cevabınız tatmin edici olur.
Ama adam bildiğiniz bigbrother şeklinde hayatınızı dikizlemede.
Bırakın sevgililiği, evlilikte bile böyle bir paylaşım olmamalı.
Hadi dışarıdaki şu bu endişeden, nerede kimle olduğunuzu bilsin, içi rahat etsin.
Aynı evde ayrı odalarda vakit geçirildiği olur ki olması gerekir.
İnsan kendiyle kalmasının hesabını vermemeli diye düşünüyorum.
bana zarar vermeyeceğinden eminim kendine zarar veriyor aslında. anksiyete duzeyine ulaştığını düşünüyorum. bunu çözmek istiyorum ayrilmak seçenek degil benim için. çünkü bunun dışında bir sorunumuz yok umarım hallolur bu daben olsam ürkerim korkarım böyle bir sevgiliden ağır takıntılı çünkü.Mazallah ayrılmak istese kıza neler yapar bilmek bile istemiyorum.
ne kadar süredir birlikte siniz?ailesiyle tanıştınız mı?aile yapısı da insanların kişiliği hakkında çok bilgi verir.siz ilgisinden beni seviyor diye şimdilik mutlu olabilir siniz ama böyle bir insanla ömür geçmez .kendiniz bir psikoloğa gidip anlatın sevgilinizi size normal olmadığını tedavi görmesi gerektiğini anlatacaktırbana zarar vermeyeceğinden eminim kendine zarar veriyor aslında. anksiyete duzeyine ulaştığını düşünüyorum. bunu çözmek istiyorum ayrilmak seçenek degil benim için. çünkü bunun dışında bir sorunumuz yok umarım hallolur bu da
bir buçuk yıldır birlikteyiz. ailesiyle tanismadim ama bu evhamlı yapisinin hep olduğunu biliyorum. ailesine karşı da böyle. en kotuyu düşünür hep, bir an haber alamazsa ödü kopar. o yüzden neden bana böyle diye garipsemedim ama normal olmadığının farkındayım hoşuma gitmiyor zaten ama kalbini kırmamak için bugüne kadar bir şey söylemedim.ne kadar süredir birlikte siniz?ailesiyle tanıştınız mı?aile yapısı da insanların kişiliği hakkında çok bilgi verir.siz ilgisinden beni seviyor diye şimdilik mutlu olabilir siniz ama böyle bir insanla ömür geçmez .kendiniz bir psikoloğa gidip anlatın sevgilinizi size normal olmadığını tedavi görmesi gerektiğini anlatacaktır
ben 10 senelik evliyim 32 de evlendim.Dışarda tek olduğumda telefonu duymazsam eşimin tekrar arayıp neden telefona bakmadın demesinden bile rahatsız olup uyardım da yapmıyor artık.yetişkin insanlarız 18 den sonra kendi kendimize bakabiliriz kazalara belalara karşı da kendimiz önlem alabiliriz.Ben bu kadar denetlenmekten asla hoşlanmazdım şu an evde ayrı ayrı tv programları izliyoruz ayrı odalarda mesela .ilişki veya evlilik demek yapışık hayat demek değil biz biriz de bu demek değil.Herkes farklı insan farklı zevkleri hobileri farklı uyku zamanları iş zamanları var .bir buçuk yıldır birlikteyiz. ailesiyle tanismadim ama bu evhamlı yapisinin hep olduğunu biliyorum. ailesine karşı da böyle. en kotuyu düşünür hep, bir an haber alamazsa ödü kopar. o yüzden neden bana böyle diye garipsemedim ama normal olmadığının farkındayım hoşuma gitmiyor zaten ama kalbini kırmamak için bugüne kadar bir şey söylemedim.