- 1 Ekim 2009
- 18.530
- 1.706
bende ilk gördüğümde iğrenmiştim, bide canlıydı bizimkisi ama sonradan alıştım artık hiç ama hiçbirşeyden ne iğreniyorum nede korkuyorum
bence psikopat degilsin,yani herkes herseyden igrenecek diye birsey yok ama ne deniyor tam olarak bilemedim sofrada bahsetmen hos degil o yamyam haberini bende okudum midem alt üst oldu dun dogru duzgun birsey yiyemedim,mesela bende lisede bi otopsi gibi bi video izlemistim 1 hafta et,salam vs yiyemedim surekli video aklimdaydi bazi insanlar cabuk igrenir
benı de ılk tanıyanlar soguk ve havalı buluyorlarmıs.sonradan da cok sevıyorlarmıs.oyle dıyorlar
ben sana hem uyuz oluyorum, hemde yorumlarına gülüyorum. anlamadım bu nasıl biişey :44:çoğu insan bana uyuz olur...
öyle video filan seyredemem ama seri katil hikayerini okumayı bende seviyorum
ama yemek yerken hele ki bu mantı ise
bu konulardan bahsedilmesini istemem
cesaretli özgüveni tam bir irkek fatmasindir ondan:86:
bende bakarim resimlere ama cok abartililara bakamam:18:
seri katil, medical dedectives tam bana göre okumaya bakmaya bayiliyorum
benim sorunum şu.
benim annem olsun, eşim olsn baya korkak insanlardır.
ben ise tam tersi, ilginç ve bazıları için korkutucu şeyleri seviyorum.
geçen miami yamyamıyla ilgili haberleri okuyordum, yabancı bi sitede yamyam tarafından yüzü yenmiş adamın resimlerine baktım. baya kötüydü.
akşam eve gittim tam akşam yemeğini yiyoruz başladım anlatmaya, resimleri gördüm, şöyleydi böyleydi diye, o sıradada annem tam ağzına mantı alıyordu. bıraktı kaşığı, tamam kızım anlat şimdi dedi, sağol sayende karnım doydu, şu mantıdan soğuttun beni. tam mantıyı yiyecekken ben yamyamın adamın nasıl gönüzü çıkarmaya çalıştığını anlatıyordum yemek için.. neyse eşimde aynı, oda bıraktı bende yemicem artık dedi, sayende karnım doydu.
böyle bi kaç tane olay oldu, annemde diyorki delimisin nesin ne anlatıyorsun bana diyor biliyosun korktuğumu, ama ben korkutmak için anlatmıyorum ki..sadece ilgimi çekiyor
eskiden biraz korkuyordum böyle şeylerden, ölülerden mölülerden falan ama üniversite sondayken adli tıp derslerim vardı ve otopsilere giriyorduk. ilk girdiğimde baya tırsmıştım, gerçi hiç dokunmuyorduk sadece seyrediyorduk tup fakültesinde değilde hukukta olduğumuz için ama birazcık korkmuştum sonra kolay atlattım bunu. yani ilk hafta hiç yemek yiyemedim, hep o görüntüler geliyordu gözümün önüne hatta anneme dedim ki ben ölürsem sakın ha otopsi yapmayın beni ölümün nasıl olursa olsun ama toparlandım ve artık hiç korkmuyorum. ama sanki anormalmişim gibi davrananlar var çünkü korkmuyorum böyle feci ölümler resimlerine bakmaya
hatta seri katillerin biyografilerini okuyorum, kurbanların resimleri falan oluyor hiç korkmuyorum eşime göstermek istiyorumböyle bakıyo bana resimlere bakmak istemiyor.. hiç kimse bakmak istemiyor. işyerinde açıyorum resimlere bakın diyorum kimse bakmıyor
bunlar olan şeyler diyorum, bi cesedin bi nesneden farkı yok yani korkulacak ne var
çoğu insan bana uyuz olur...
benim sorunum şu.
benim annem olsun, eşim olsn baya korkak insanlardır.
ben ise tam tersi, ilginç ve bazıları için korkutucu şeyleri seviyorum.
geçen miami yamyamıyla ilgili haberleri okuyordum, yabancı bi sitede yamyam tarafından yüzü yenmiş adamın resimlerine baktım. baya kötüydü.
akşam eve gittim tam akşam yemeğini yiyoruz başladım anlatmaya, resimleri gördüm, şöyleydi böyleydi diye, o sıradada annem tam ağzına mantı alıyordu. bıraktı kaşığı, tamam kızım anlat şimdi dedi, sağol sayende karnım doydu, şu mantıdan soğuttun beni. tam mantıyı yiyecekken ben yamyamın adamın nasıl gönüzü çıkarmaya çalıştığını anlatıyordum yemek için.. neyse eşimde aynı, oda bıraktı bende yemicem artık dedi, sayende karnım doydu.
böyle bi kaç tane olay oldu, annemde diyorki delimisin nesin ne anlatıyorsun bana diyor biliyosun korktuğumu, ama ben korkutmak için anlatmıyorum ki..sadece ilgimi çekiyor
eskiden biraz korkuyordum böyle şeylerden, ölülerden mölülerden falan ama üniversite sondayken adli tıp derslerim vardı ve otopsilere giriyorduk. ilk girdiğimde baya tırsmıştım, gerçi hiç dokunmuyorduk sadece seyrediyorduk tup fakültesinde değilde hukukta olduğumuz için ama birazcık korkmuştum sonra kolay atlattım bunu. yani ilk hafta hiç yemek yiyemedim, hep o görüntüler geliyordu gözümün önüne hatta anneme dedim ki ben ölürsem sakın ha otopsi yapmayın beni ölümün nasıl olursa olsun ama toparlandım ve artık hiç korkmuyorum. ama sanki anormalmişim gibi davrananlar var çünkü korkmuyorum böyle feci ölümler resimlerine bakmaya
hatta seri katillerin biyografilerini okuyorum, kurbanların resimleri falan oluyor hiç korkmuyorum eşime göstermek istiyorumböyle bakıyo bana resimlere bakmak istemiyor.. hiç kimse bakmak istemiyor. işyerinde açıyorum resimlere bakın diyorum kimse bakmıyor
bunlar olan şeyler diyorum, bi cesedin bi nesneden farkı yok yani korkulacak ne var
bendensin:)))
onlar bizden korksun arkadaşım heyytttt....
ben sana hem uyuz oluyorum, hemde yorumlarına gülüyorum. anlamadım bu nasıl biişey :44:
tşk ederim, bunu bi iltifat olarak kabul ediyorum
görümcem bana değuşuk diyor
bi tane resim daha çıktı
görüdnmü onu?
adam toparlamaya başlamış ama yüzü hala çok kötü
Gayet normalsin merak etme.
Bende bir ara seri katillerin hayatlarına, yapılan en enteresan idam cezalarına, işkencelerin çeşit ve türlerine, ölümsüzlük adına yapılan enteresan deneylere, korku filmlerinin en absürtlerine ve sayamayacağım bir çok garip şeye sarmıştım.
Bu psikopatlıktan, korkusuzluktan, acayiplikten gelen birşey değil.
İnsanlar belirli zaman ve dönemlerde belirli şeylere ilgi duyarlar.
Tamamiyle kişinin ilgi alanı ile alakalı. Kaldı ki sen otopsiye girmişsin, ben herhalde bunu kaldıramazdım.
Başta yadırgar ama sonra kabullenirdim elbette, fakat kabullenmem zaman alırdı.
Sendeki anormallik bunu gayet normal birşeymiş gibi anlatma isteğin, yani bunda herhangi bir sorun yok, sadece insanlar bunu normal algılamazlar.
Hayatın diğer gerçekleri gibi, bunlarda olan gayet doğal şeyler, ama insanlar kötü, rahatsız edici ve irrite edici şeylerden kaçınırlar.
Bunlara ilgi duymakta bir sorun yok (işlevsel anlamda aynı çizgileri izlemediğin sürece!) araştırmak güzel birşeydir.
İnsan bildiği şeyden korkmaz, bilmediği korkutur! Bu da somut bir gerçektir.
Kendinde "bende sorun var mı acaba" diye yanıtlar aramaya girişme.
Karşındakilerine de "onlarda sorun var mı acaba" diye sorgulama.
Herkesin yapısı ve ilgi alanı farklı olduğu için, senin bununla ilgilenmen araştırman sorun olmazken, diğerlerinin de ilgisiz olması sorun değil.
Benim nişanlım korku filmi dahi izleyemez, korkaklığından değil - sevmediğinden kaynaklanıyor.
Fakat ben seviyorum, hatta son zamanlarda güzel bir korku filmi izlediğimi söyleyemem - ama bu beni manyak yapmaz.
Kısaca normalsin arkadaşım ve yalnız değilsin. Fakat bu ilginin başkalarını rahatsız edebilecek düşüncesini aklından çıkarma.
bende iğrenmem sümüklerin tabağıma akmadığı sürece
ben sana hem uyuz oluyorum, hemde yorumlarına gülüyorum. anlamadım bu nasıl biişey :44: