Merhaba. Durumuna kayıtsız kalamadım, yazmak istedim. Ben başımdan geçenleri anlatmak istiyorum. Belki biraz iç dökmek… çok iyi düşünüp karar verin olur mu?
Benim bebeğime 10 haftalıkken ense kalınlığı var dendi, ardından kan testi, biyopsi filan derken 11. haftada trizomi 18 teşhisi kondu ve ne yazık ki 12 haftanın içinde gebeliği sonlandırdık. Normal şartlarda 14-15 haftalık olması gerekirken gelişimi de yavaştı.
Her şey o kadar hızlı gelişti ki… daha 11 haftalıkken kolları dirsekten kemiksizdi, elleri içe dönüktü, omurgası eğriydi. Bunlar başlangıç dedi doktor. Her kontrolde bir organı olmayacak ve karnında ölecek, ne zaman öleceği belli değil, haftası büyüdükçe sezeryan mı normal mi doğum olur belli değil, doğsa bile 1 ay içinde sayısız ameliyat olup sonunda ölecek dedi. kalp, böbrek sorunları, iç dış tüm organlarda anomali… asla yaşamla bağdaşmıyor. Mutlaka ölecek. Hatta bir doktor dedi ki “hasbelkader yaşasa bile (ki yaşamayacak) gerizekalı olur. Bu tarz çocukların iq’su yok, asla anlamayacak.” Aldırmamak için çok göz yaşı döktüm, 10 farklı doktora gittim ama sonuç değişmedi. Bir tanesi de aldırma, yaşama şansı var desin diye kapı kapı gezdim.
Burada en önemli destek ailenden gelecek olan destek. Eşim kararı bana bıraksa da gizliden gizliye aldırmam yönünde cümleler kuruyordu, babam-abim-annem bize bu acıyı yaşatma, bile bile ölecek, onunla hepimiz ölücez Dediler. Doktorlar bebeğin her aşamada çok acı çekeceğini söylediler. Bir anne olarak Allah biliyor asla aldırmak istemedim. Daha yeni yeni kendime “katil” demeyi bıraktım. Bu çok acı bir düşünce Biliyor musunuz? İnsanın kendini katil ilan etmesi, ellerine baktıkça aldırmaya onay verme aşamasında imza atarken sanki kan varmış gibi görmesi… Eşimle birlikte alınmasına onay verdiğim imzayı ömrüm boyunCa unutamam. Nikahımdaki imzayı unuturum ama onu unutamam Ve ben artık eski ben değilim. Eşime karşı, hayata karşı, herkese karşı, kendime karşı değiştim.
Bir oğlum var çok şükür, onun sayesinde atlatmaya çalışıyorum. Oğlum da 3 sene sonunda aşılama İle geldi ailemize. Yani ben de öyle şak diye hamile kalanlardan değildim. Psikolojik destek alıyorum 3 aydır. Ömür boyu içimde kalacak, vicdanım asla susmayacak. Hayat devam ediyor ama kızım yaşasaydı bizi neler bekliyor olacaktı düşüncesi bile beni cehenneme atıyor her gün. İkiz bebek arabası bakıp çok pahalı, nasıl alırız diye konuşurken o parayı özelde kürtaja verdik.
şimdi kürtaj sürecini anlatayım: devlet hastanesi, 12 haftadan büyük olduğu için normal doğum şeklinde alırız dedi. Özelde parası neyse verdim, vakumlu kürtajla aldılar. hem oral hap içtim hem vajinal fitil koydular. Hastaneye girmem, bebeğin alınması, taburcu olmam 12 saat içinde gerçekleşti. 40 güne yakın kanamam oldu. sonrasında normal adet oldum ve bu ay kürtaj sonrası 2. Adeti bekliyorum.
ben dediğim gibi kendi durumumu anlatmak ve yaşadığım pişmanlığı söylemek istedim. sizin yavrunuz 6 aylık olmuş. Lütfen çok iyi düşünün. Hiçbir şey için geç değil. Herkesin kendi kararı ama sonradan pişman olmayın.
