İkinci şans verilip daha mutlu olanlar Yok mu var elbette .. ama eskiye duyulan pişmanlıklar asla tekrar etmiyor o ilişkilerde , eskisinden daha aşk , sevgi dolu oluyorlar .. olmuyorsa da çok zorlamanın anlamı Yok elbette .. eğer baba olarak çocuğuyla ilgileniyorsa o zaman çocuk için bir araya gelip , eziyet çekmenin de bir anlamı olmamalıO gitmemi istemiyor, tabi o da öyle körkütük aşık falan değil. Ama gönlüm olsun diye çok uğraştı. Şimdi de ne istersen yap senin kararın diyor yani öyle zorluk çıkaracak gibı değil. Bu duruma üzülüyor. Bizimki daha ziyade oğlumuz için gerçekleşmiş bir birliktelik. Maddi olarak da ne istersem yapıyor sıktığı bir konu yok ama duygu olmayınca ev eşya vs gözü görmüyor insanın. İzmir de annemle kalıyorduk babam vefat edince o da yalnız kalınca beraberdik. Yani sadece eşyalarımızı alıp gidicez yine. Ama yine de düşünüyorum işte. Yanlış mı yaparım diye.
Emin olun itinayla vazgeçirilirdiniz.Doğru olanı yaptığımdan çok emindim o yüzden yazmadım. Ama haklısınız o zaman da fikir almam iyi olurmuş.
Ben oğlum için yaparım sandım, yani ne kadar kötü olabilir ki yalnız olmaktansa dedim hep. Ama zaten aynı odada bile uyumuyorum içimden gelmiyor oğlumun odasında uyuyorum siz anlayın. Dün gece tüm duygum düşüncemi anlattım eşime . sinirle konuşulan şeyler için hemen vazGecme diyor. Biraz daha sabret belki geçecek bu dönem bu dusuncelerin diyor. Ama sevmediğim duygusal yakınlık duymadığım,dokunmak içimden gelmeyen biriyle de ne bileyim kendime de ona da haksızlık gibi geliyor. Diğer yandan da şımarıklık mı yapıyorum diyorum yani herkes çok aşık değil ki eşine zaten falan filan. İnanılmaz karmakarışık haldeyim hanımlar. Uyku düzenim yeme düzenim hepsi bozuldu. Dediğiniz gibi hiç bulaşmamak lazımdı bu işe sanırım.
O gitmemi istemiyor, tabi o da öyle körkütük aşık falan değil. Ama gönlüm olsun diye çok uğraştı. Şimdi de ne istersen yap senin kararın diyor yani öyle zorluk çıkaracak gibı değil. Bu duruma üzülüyor. Bizimki daha ziyade oğlumuz için gerçekleşmiş bir birliktelik. Maddi olarak da ne istersem yapıyor sıktığı bir konu yok ama duygu olmayınca ev eşya vs gözü görmüyor insanın. İzmir de annemle kalıyorduk babam vefat edince o da yalnız kalınca beraberdik. Yani sadece eşyalarımızı alıp gidicez yine. Ama yine de düşünüyorum işte. Yanlış mı yaparım diye.
Ayrıyken seveceginiz biri karşınıza çıksaydı zaten aynı kişiyle tekrar evlenmeyi düşünmezdiniz. Bence değiştiğini söyleyen biriyle tekrar deneyerek doğrusunu yapmışsınız. Denemeden bilemezdiniz yani. Ben nasıl bir baba olduğunu merak ettim. Boşanırsanız çocuğa ilgisini keser mi? Sevmediğiniz biriyle devam edince çocuk da hisseder. Olmayınca olmuyor.
Hayat sıkıcı değil size öyle geliyor bence...Galiba boşanmanız lazım. Hayat zaten sıkıcı.
Çocuk için evleniyorsunuz ok. Ama boşandıktan sonra neden İzmire dönüyorsunuz. İşiniz de ankara'da. Boşanın ve ankara'da kalın artık. Gerekiyorsa anneniz gelsin. Çocuğu babasından ayırmanın olursunuz böylece. Her hafta sonu babasına kalsın. Hem size de zaman kalır.
Size kesinlikle katılıyorum çocuk olunca insan her şeye katlanmalı diyorum ben de. Ama buraya geldiğimden beri suratım asık, mutsuz gülmeyen biriyim. Bariz şekilde depresif oldum. Ve böyle ömür geçer mi diyorum. Biz oğlumla yalnızken hep çok neşeliydik eğlenir güler keyifliydik. Ama burada hiçbir şey içimden gelmiyor. Babasıyla ama annesi mutsuz bir çocuk ne kadar sağlıklı olur ve annesinin bu ruh hali çocuğu ne ölçüde mutlu eder bilmiyorum. Ben hep annesi mutluysa çocuk da o zaman mutludur derim. Burada babasıyla ama ben iyi değilim şu anda da.B Butterfly1026 Aynı kişiyle tekrar denemeye karar verdiğinize göre bu ilişkide zayıf da olsa bir umut var.
Sonuçta yaşını almış ve eğitimli birisiniz,anlık duygularla karar almadığınızı düşünüyorum.
En önemli etken de ortak bir çocuğunuzun olması.
Bir ayrılık krizi geçirmemiş çiftlerin evlilikleri bile sorunsuz değil,25 yıllık evliyim biz de farklı sorunlar yaşadık elbette...
Ama son tahlilde yine eşimle evlenirdim diyorum çünkü iyi bir eş olmanın yanında oğlumuza çok iyi bir baba.
Bu o kadar önemli ki bir çocuğun hayatında,
hele de erkek evlatta,rol modeli babası çünkü.
Size tavsiyem bu evliliği nasıl evladınızı düşünerek tekrar denemeye karar verdiyseniz yine evladınızı düşünerek bitirmekte de acele etmeyin.
Arada çocuk olunca ben 'mutlu değilsen ayrıl,denenmişi deneme,olmaz' vb rahat rahat yazamıyorum.
Belki beni onaylamayıp eleştiren arkadaşlar olacak ama evlat söz konusuysa ve ilişkide psikolojik veya fiziksel şiddetle aldatma yoksa, biraz fedakarlık edilmeli diyorum, buna kendi kişisel duygularımız ve mutluluk anlayışımız da dahil.
Umarım aileniz için en doğru kararı alırsınız.
o ayrılık sürecini yaşadınız ve soğudunuz.
kadın olarak beklentileriniz daha duygusal, naif olmasıydı ama hala eskisi kadar hödük.
onsuzda olabileceğinizin farkına vardınız.
üstesinden gelinmeyecek sorunlar değilse, bence çocuğunuz için biraz daha sabırlı olabilirsiniz.
hayat dizilerdeki gibi olmuyor malesef.
Kişisel olarak psikolojik yardım alsanız?Size kesinlikle katılıyorum çocuk olunca insan her şeye katlanmalı diyorum ben de. Ama buraya geldiğimden beri suratım asık, mutsuz gülmeyen biriyim. Bariz şekilde depresif oldum. Ve böyle ömür geçer mi diyorum. Biz oğlumla yalnızken hep çok neşeliydik eğlenir güler keyifliydik. Ama burada hiçbir şey içimden gelmiyor. Babasıyla ama annesi mutsuz bir çocuk ne kadar sağlıklı olur ve annesinin bu ruh hali çocuğu ne ölçüde mutlu eder bilmiyorum. Ben hep annesi mutluysa çocuk da o zaman mutludur derim. Burada babasıyla ama ben iyi değilim şu anda da.
İnsan en ağırı yaşayınca zaten, şu anki durum kolay gibi geliyor. Zamanında çok çok zor günler geçirdim şimdi rahat zamanlarım yani. O yüzden insan kendi mutluluğunu da biraz önemsemeyen başlıyor bir yerden sonra. Yeterince zorluk çektim benim de güzel sevdiğim sevildiğim bir ilişki hakkım diyor.
çok haklısınız, her kadının hakkı sevmek ve sevilmek..
dediğim gibi sorunların ne olduğunu bilmiyorum ama, kötü alışkanlıklar, aldatma, şiddetin her türlüsü yoksa,
duygu durum değişikliğinden, yokya olmaz artık demeyip biraz çabalayıp evliliğiniz kurtarılabilir sanki.
olmuyorsa da yaşınız genç ve ayaklarınızın üstünde duruyorsunuz, ayrılırsınız. herşey gönlünüzce olsun.
Kişisel olarak psikolojik yardım alsanız?
Biraz kişisel ilgi alanlarınıza yönelin,oğlunuzu babasına emanet edip tek başınıza çıkın yürüyüş yapıp kahve için.
Ben biraz gayretle ve bakış açınızı genişleterek sıkıntılarınızı azaltabileceğinizi düşünüyorum.
En azından deneseniz?
Teyzem de ayrıldığı kocasıyla yeniden evlendi (sizinkinin tersine herkes 'sakin barışma,kurtuldun' derdi) yetmezmiş gibi bir de çocuk doğurdu.
Huylu huyundan vazgecmez
Ayni problemler tekrarlayinca yine boşandı...
Epeydir de başka biriyle evli ve mutlu. Adam kendi çocuğundan ayırmıyor teyzemin çocuğunu.
Yaşı 50falan bu arada.
Geç kalmış sayılmazsınız . Önünüzde kocaaaa bir ömür var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?