• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İkinci Çocuk / Tek Çocuk

Allah izin verirse kesinlikle ikinciyi istiyorum bence kardeş olmalı,hatta şartlar uygun olsa 3.yü 4.yü de ama bizi aşar :) Yalnız, sizin de benim de zamanımız var... Daha bunlar ana kuzusu,azıcık büyüsünler :KK46:
 
Son düzenleme:
15 aylık bir kızım var. çok zor bi bebekti hala da öyle. doğumum da zor oldu ve aynı zamanda çalışıyorum.

3,5 yaş benden küçük bir kız kardeşim var. hep derim o olmasaydı napardım ben diye. annem olsun, eşim olsun, anlatamadığım herşeyi o bilir.

kızım 3-3,5 yaşlarındayken Allah da nasip ederse 2. yi düşünüyorum. benim için ne kadar da zor olsa kardeş sevgisinden onu mahrum bırakamam. yaş farkının fazla olmamasından yanayım beraber büyüdük, oynadık, paylaştık. hiç bir zaman arkadaş aramadım en iyi arkadaşım kardeşimdi. bu yüzden bir kardeşi olmalı insanın.
 
ben kendimden pay biçiyorum..
3 kardeşiz keşke daha olsaydı:)
ailenle oaylaşamadığın yada her konuda kardeş bambaşka yani derimki hayatta tutunucağı bi dalı olsun onunda mahrum bırakmayın hem yaşlanınca sizin kapınızıda bir değil iki kişi çalmış olur kesinlikle kardeş yapmamak çocuklara büyük haksızlık... mutlaka kardeşi olsun :)
 
Benim de tek cocugum vardı ıkı yasını bıtırmiş bı ıkı ay gecmişti ki ıkıncıye hamıle oldugumu ögrendim.şimdi ikincide oldu.nedense kıskançlık nerdeyse yok oda benımle kardesını sevıyor. Yaslarının yakın olmasına baglıyorum bunu. Eger sadece ıkı cocuk düşünüyorsanız ya hemn yapın yada 6 yasına dek bekleyın derim..
 
Kızım 3.5 yasında oğlum 2.5 aylık şuan zorlaniyorum evet ama kızımin ufak kıskançlık hareketlerinden dolayı kızım hala zor bir çocuk ama oğlum uzmedi beni şimdiye kadar gece gündüz uykusu iyi çok zorda olmazsa sesi çıkmıyor garibimin
İnsanlar derdi biri huysuz olursa biri sakin oluyor merak etme herhalde öyle oluyormuş
Ve imkân varsa bir kardeş olmalı kızım elinden gelse kardeşini içine sokacak öyle seviyor
Ve büyüdüklerinde de emin ol birbirlerine destek olacaklar
 
annem 60 yaşında hala kardeşi olmadığı için, tek çocuk olduğu için üzülür. çünkü anneannem, babam vefat etti. dedem sağ ama pek görüşemiyorlar. Rabbim gecinden versin, dedem öldüğünde dünyada yapayalnız kaldığını düşünecek muhtemelen. evet biz evlatlar olarak varız ama hepimiz kendi çocuklarımızla eşlerimizle meşgul oluyoruz. teklifsiz habersiz gidecek kapısı olmadığı için çok üzülüyor.
biz 4 kardeşiz, keşke 8 tane doğursaydım der. rahmetli anneannem kardeşi vefat ettiğinde "anam babam öldü bu kadar yanmadım. kardeşimin acısı deldi geçti." demişti.
hasılı kardeş lazım. yaşları yakın olursa daha da iyi olur bence.
benim 30 aylık ve 1 yaşında iki kızım var, beni zorluyorlar ama onların birlikte geçirdiği her ana şükrediyorum.
hayatta ne kolay ki?
insanlarla geçinmek her yaşta zor, çocuklar da küçük insanlar, onlarla da bazı şeyler zor ama güzelliği çok çok çok fazla.
 
Kardeş kelimesi bile benim içimi titretmeye yeter.. Biz 3 kardesiz. Bundan 10 sene once babam olacak adam benden bu kadar dedi ve cekti gitti.. Annem ben ve kardeslerim dedemin yanına tasındık. Biz çocuk halimizle birbirimizin yaralarını sardık. Cunku bizi en iyi biz anladık. Cocuk parklarında babası ile eglenen bi çocuk gördüğünde karsılarına gecip saskın saskın bakan kucuk kardesimi aaaa bak surda ne varmış diye ordan uzaklastıran kardeşimdi. Annem hastaneye yattıgında, sımsıkı sarıldık birbirimize.. Gececek elbet diye birbirimizi teselli ettik.. Düğünümde eşimin kulagına "ablamı sakın üzme. Onu üzgün görürsem neler yapabilecegimi ben bile tahmin edemiyorum diyen benim henuz 17 yasında ki erkek kardesimdi. Zor zamanlar gecırdık biz.. Zor seyler yasadık. Her birimizin içinde fırtınalar kopmasına ragmen, hep birbirimize guclu gorunmeye calıştık. Boyle boyle astık o gunlerı. Simdi bile her ihtiyacım oldugunda yanımda olacaklarını biliyorum.. Bir dost, bir arkadas da bunu yapabilir elbet. Tek fark aynı seyleri yasamıs, aynı yoldan gecmiş olmamız.. İşte bu yuzden beni en iyi kardeslerim anlar. Onları da ben..
Sana katılıyorum ve çok iyi anlıyorum.annem bana hamile iken babamı kaybetmişiz.aramız üç yaş ablamla ve o benim herşeyim kendi de küçük olmasına rağmen beni teselli ederdi büyüdü önceliği hep ben oldum .hala bile öyleyim onun gözünde küçük kardeşi iyiki var .bilmiyorum ben çocukluğumda hep yalnizdim annem ablam o yüzden kalabalık ailelere çok imrenirdim hani böyle yemek masasını dolduran ailelere.bnm yaşadığım hasret ten belki ben tek çocuk istemedim.bir oğlum bir kızım var ucuncu de yolda ve ben mutluyum çok şükür çocukluğumun hasreti hayali olan o sofrayı şenlendirecek evlatlarim var Allah cumlemizinkilere hayırlı uzun ömür versin ınş.
 
Büyük kızım 2.5 küçük 1 yaşında ve inanilmaz zorlanıyorum
bence de tam tersi yaş farkı olmalı cocoukların arasında
hem anne hemde cokucuklar için cok zor bir süreç
büyük olana haksızlık oluyo sanki o daha brbekken başka bi bebek ve ilginiz bölünüyor ister istemez
bence yaşınızda el veriyosa bir iki yıl daha bekleyin
Benim çocukların YAş farklı da seninkiler kadar. 1-2 yıl sonra iyi ki yapmışım diyeceksin ;) içinde olduğun dönem zor ama sonrası Rahatlık.
 
hamile kalmak,bebek yapmak bunlar planla olacak seyler degil, zaten insan hamile kalcam diyince hamile kalmayabilir de..bence biraz gevseyin ve bazi seyleri akisina birakin..
zaten cocuklar arasinda onerilen yas 3-3,5 yas..telas yapmayin.
 
Ablamın tam 3 kızı var biri 5,5 biri 4 biri 1 yaşında ondan gördügüm kadarıyla cok zorlandı özellikle ikincisi doğduğunda çünkü ilk çocuk kıskanmasın diye ikinciyle ilgilenmemis gibi göründü pek kucagına almadı şirinlikler yapmadı vs tabi şu an ilk çocuk şımarık biraz ve problemli sayılabilir yani ağlar kızar tahammulsuz .. İkincide böyle bi sıkıntı olmadı daha çözüm bulan ağlaması az kendiyle dalga geçebilen bi çocuk:) bazen diyor bunaldıgında böyle ara ara 3 çocuk olacağına 3ünü birden dogurmus olsaydım diyor :) enistemde yıllarım gitti diyor ama suan mutlular sanırım artık alıstı herkes bence biraz yas farkı olmalı 2yaş bence küçük:) ablamdan gördügüm kadarıyla yorum yapıyorum
 
2 yaş sendromunun geçmesini bekleyecekseniz söyleyeyim o sendromlar hiç bitmiyor 3.5 yaşında bir oğlum var ve o kadar zor bir çocukki iletişim kurmak çok zor oluyor. Içinde acabalar korkular varsa erteleyin derim çünkü iki çocuk çok zor.Zaten oğlum çok hareketli istahsiz tüm gün ona sevdiği yemeği yap yedir dağınıklık topla vs derken bebek geride kalıyor ve cok yoruyor bu tempoya alışmak 4 ayımı aldı. Ne zaman evet yapabilirim istiyorum derseniz o zaman yapmalisiniz bence. Ama elbette pişman değilim çünkü ikinci çocuğum olsun diye çok çektim 9 ay boyu neler yaşadım iyiki de olmuş bir erkeğimiz var bide kızı gördük:) her doğan çocukla yeniden kesfediyor hayatı insan..
 
Kardessiz bir hayat dusunemiyorum yas farki cokda onemli degil, ikisi birarada buyusun mantigini anlayamiyorum ne kendinle nede cocuklarla yeteri kadar ilgilenilmiyor. En az uc yas olmali .
 
Benim kızım da 27 aylık. 2. Çocuğu kalabalık aile istediğimden yapmadım. Aksine nefret ederim kalabalıktan. Çünkü biz 7 kardeştik,yarı aç yarı tok,içimizde 1000 tane ukteyle büyüdük. Ha sonradan kardeş olayı güzelleşiyor ama giden yılların telafisine,açılan yaraların onarımına yetmiyor bence..
Sadece kızımın kardeşi olsun istedim. Sonrasında çift korunma yöntemiyle hayatıma devam edeceğim inş.
Eşim 6 yaşında kanun kursuna gönderilip,kızkardeşiyle keyifli bir çocukluk geçirdiği için 3-4 çocuk hayali kuruyor. Lakin hayallerde yaşıyor kocişim :KK8:
 
Yorumları okumadım
Daha anne olmadım ama anne adayıyım. Kendimi bildim bileli hep en az 2 çocuk isteyen bir insan oldum hala aynı fikirdeyim ama yaş farkının çok önemli olduğunu düşünmüyorum.

Ben 4 yaşından itibaren kardes diye tutturan bir çocuktum 7 yaşındayken kardeşim doğdu. Benim ilk ergenlik dönemlerim kardeşimin tam oyun çağına denk geldiği için deyim yerindeyse kedi köpek gibiydik. Ama o zaman da şu anda kardeşim benim en değerli varlığım.


Evet evlendim kendime ait yuvam var ama eğer kardeşim olmasaydı kendimi eksik hissederdim. Eşimin kardesiyle arası iyi değildir pek. Oturup sohbet bile etmezler ama o birşeye üzülse eşim daha fazla üzülür kardeşim iyiki var der.


Teyzem oğlu 5 yaşındayken 2. Çocuk için uğraştı ve 3 yıl doktor doktor gezdi hiç bir sorun yoktu en sonunda büyük oğlu 9 yaşındayken ikinci doğdu. Şu an küçük 3 yaşında ve abisi ona tam abilik yapıyor. Ki tek çocukken asla paylaşmayı bilmezdi şimdi kardeşini daha çok düşünüyor
 
Mrb benimde 1 oğlum var 5 yaşında benim hamileligimde dogumumda çok zor geçti normal dogum yapmama ragmen 1 gece yogun bakiminda ve 3 gün hastanede yattım oglum çok hırçın bi çocuktu en ufak bişeyde kafasını yerlere vururdu biz her dönemimizi çok ağır geçirdik gece gündüz internetten araştırma yaparak piskoloklara danışarak bu yaşa getirdim ama ben onu yanlız bırakmak istemiyorum 5 yıl sonra cesaretimi topladım korunmayı bıraktım hamile oldugumu ögrendim 1 ay önce 2 buçuk aylıkken aldırmak zorunda kaldım çünkü boş gebelikmiş biraz toparlanıp tekrar denemeyi düşünüyorum bence sende yap 2. çocugu çünkü kardeşlik dünyanın en güzel şeyi bu güzel duygudan çocuğunu mahrum bırakma inşallah Allah bana ve tüm isteyenlere nasip eder
 
Benim de bir kızım var 2 yaşında.Yalnız büyümesini hiç istemiyorum ama onunda düzeninin oturması içın biraz daha zamana ihtiyacım var.Daha bezi altında,konuşmayı tam olarak çözmedi.Yemeğini kendi yemiyor.Bu dönemi aşmam lazım.Ama kendim tek çocuğum.Kardeş eksikliği hissediyormusun dersen hem de çokkk...Onun için kızımın bir kardeşi olmasini çok istiyorum.Ileride benim gibi düsünücek biliyorum.Sende 2 yaş sendromunu atlatımca bu konuyu bi daha düşün bence canım.İleride can yoldaşı olurlar birbirlerine.
 
Ya derdim bu, bu aralar.

İlk doğumumdan önce en az 3 çocuk derdim belki 4 bile olabilir.

Doğumdan sonra eşim de ben de 2 bize yeter dedik :)

Ama yaşları yakın olsun istemiştim, oğlum 2 yaşına yaklaşırken hamile kaldım isteyerek. Ancak düşükle sonuçlandı. O zaman hala çok istiyordum 2. çocuğu. Doktoruma korunmak istemediğimi söyledim, sen bilirsin dedi.
Ama düşük o kadar da kolay değilmiş. Hem fiziki hem manevi olarak zor oldu benim için.Ve artık isteğimi kaybettim ve 2. çocuğu erteledim.

Şimdi tamamen bu planımı iptal mi etsem diye düşünüyorum :KK43:

Çocuğum 2 yaşında ve 2 yaş sendromu mudur nedir, ailecek çok zorluyor bizi. Bir de kreşe başladı, çok seviyor okulu ama evde huysuz.

2. çocuk için maddi kaygım yok manevi kaygım var. İyi bir anne olmaya çalışıyorum herkes gibi elbette ama çok sabırlı birisi değilim mesela. Çocuktan sonra kendi kendime telkinde bulunarak biraz geliştirdim kendimi ama hala bazen çabuk parlayabiliyorum. Eşim çok daha sabırlıdır ama o bile 2 yaş sendromunda sakin kalamıyabiliyor.
O da benim kadar çocuk isteyen biri idi, o da şu an tek çocukla mı kalsak diyor.

Konuma herkes yorum yapsın lütfen, ama özellikle tek çocuklu arkadaşlar pişmanlar mı mutlular mı yazarlarsa sevinirim.
Yaş farkı hiç istemiyorum. Yani maksimum 4 yaş olsun aralarında diyorum. O yüzden aslında stresliyim. Hani hemen karar vermeliymişim gibi. Çünkü huyumdur, çocuğa karar vericem de aylar önceden fiziki hazırlıklarımı tamamlıcam da, işte folik asittir kilo vermedir vitamin depolamadır :) İşte bunları yaptım ikinci hamileliğimde ama unuttuğum kısım kendimi psikolojik olarak hazırlamakmış.

Of of diyerek bitireceğim.
Canım iki oğlum var araları 2,5 yaș çokta memnunum, tabiki zorlukları var ama onların birbirleri ile muhabbetini görünce İyikide varlar diyorum hiçbir güzellik zorluksuz olmaz.
Ama illede çekemem diyorsan bu senin kararın, saygı duyarım.
 
Bir ablam var.
2. Çocuğum olursa hele bir de kız olursa ablamin adını vereceğim insallah:)
İnşallah olur.
Kardeş hayırlı ise dünyadaki en güzel şey bence..

Yaş farkına çok takılmayın derim az ya da çok fark hepsinin artıları eksileri var.
Kendinize uygun olanı siz bilirsiniz.

Ben hep tuvalet eğitimi bitsin. Kendi başına uyusun. Bebek arabasiz yurusun. Herşeyi yesin. Kendi başına giyinsin. Konussun kendini net ifade etsin. Öyle dedim. Öyle de oldu kızım artık bu noktada. İnşallah 2.bebeği allah verir bize ve tüm isteyenlere..
 
Benimde 7 yasinda bir kizim ve calisiyorum..zor buyuttugum bir kızım var..Allah acisini gostermesin bana fazla bagimli oldu hep..ikinci çocuğu hem bu yüzden hem kizima haksızlık etmeyim ara olsun diyerek bide çalıştığım icin erteledim hep..bana kalsa çok da istemedim sanirim..ama kızım çok istiyor..Bir yıldır olmadi maalesef..ilki olunca ikinci olmaz die dusunmedik hic..kizim dua ediyomus kardesinin olmasi icin gecengun bana dediki Anne Allah neden bnm duami kabul etmiyor...:KK43:ben hep dua ediuorum kardesim icin diyor..icime bisey oturdu..demem o ki hiçbişey bizim elimizde de degil..ama kızımın eksik bi duygu yaşamasını istemezdim.. benim erkek kardeşim var iki tane tek kizim..cinsiyet ayni olmayinca aslinda çok da fazla paylasim olmuo..bide benden yaslari kucuk..annelik rolunu ustlendim hep..bende hep yalnızdim diebilirim..ama onlar icin herseyi yaptım..canımdan öte canlar ama kiz olsa farkli olurdu illa.Rabbim en dogrusunu bilir biz bilemioruz:KK43:
 
Ya derdim bu, bu aralar.

İlk doğumumdan önce en az 3 çocuk derdim belki 4 bile olabilir.

Doğumdan sonra eşim de ben de 2 bize yeter dedik :)

Ama yaşları yakın olsun istemiştim, oğlum 2 yaşına yaklaşırken hamile kaldım isteyerek. Ancak düşükle sonuçlandı. O zaman hala çok istiyordum 2. çocuğu. Doktoruma korunmak istemediğimi söyledim, sen bilirsin dedi.
Ama düşük o kadar da kolay değilmiş. Hem fiziki hem manevi olarak zor oldu benim için.Ve artık isteğimi kaybettim ve 2. çocuğu erteledim.

Şimdi tamamen bu planımı iptal mi etsem diye düşünüyorum :KK43:

Çocuğum 2 yaşında ve 2 yaş sendromu mudur nedir, ailecek çok zorluyor bizi. Bir de kreşe başladı, çok seviyor okulu ama evde huysuz.

2. çocuk için maddi kaygım yok manevi kaygım var. İyi bir anne olmaya çalışıyorum herkes gibi elbette ama çok sabırlı birisi değilim mesela. Çocuktan sonra kendi kendime telkinde bulunarak biraz geliştirdim kendimi ama hala bazen çabuk parlayabiliyorum. Eşim çok daha sabırlıdır ama o bile 2 yaş sendromunda sakin kalamıyabiliyor.
O da benim kadar çocuk isteyen biri idi, o da şu an tek çocukla mı kalsak diyor.

Konuma herkes yorum yapsın lütfen, ama özellikle tek çocuklu arkadaşlar pişmanlar mı mutlular mı yazarlarsa sevinirim.
Yaş farkı hiç istemiyorum. Yani maksimum 4 yaş olsun aralarında diyorum. O yüzden aslında stresliyim. Hani hemen karar vermeliymişim gibi. Çünkü huyumdur, çocuğa karar vericem de aylar önceden fiziki hazırlıklarımı tamamlıcam da, işte folik asittir kilo vermedir vitamin depolamadır :) İşte bunları yaptım ikinci hamileliğimde ama unuttuğum kısım kendimi psikolojik olarak hazırlamakmış.

Of of diyerek bitireceğim.

tek çoçuklu anneyim .böyle de kalmayı düşünüyorum

6 yaşındaki çoçugumun bu güne kadar kardeş istedigini duymadım ,
 
Back