• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İkinci Çocuk / Tek Çocuk

hayatta arkamı döndüğümde güvendiğim tek insan kardeşim.. kızarım küseriz ama ararım can ablam diye açar.. çocuklarımızı bile öz çocuğumuz gibi görürüz..
üçüncü cocuğum yolda.. plansız oldu.. hala zorlanıyorum.. içim garip ..
kızımla oğlumun arası tam 4 yaş.. biri nisan 2010 biri nisan 2014...
keşke daha az olsaydı araları dediğim anlar oldu çünkü beklentileri farklı biri oyun istiyor biri boya ..
ama en basiti şunu anlatayım..
dün akşam kızım kuran dersi için komşuya gitti oğlumun uyku saati naptıysam uyutamadım..
abla geldi yaklaşık 10 dakika sarıldı ablasına saçlarını öptü.. de de de diye diye yatağa götürdü ablası sarıldı ve uyudu..
ben gözlerim dolu dolu baktım onlara.. 3. nasıl olacak.. bilmiyorum ama kardeş bambaşka.. kim ciğerinin ortası kadar yanarki sana.. hangi arkadaş hangi dost..
kardeş şart.. bence.. RABBİM doğru zamanda nasip etsin inşallah
 
Kizkardesimle aramda 12 yas var
Cok iyi anlasiriz
Kardeslik bagimiz oldukca guclu
Bunda hemcins olmamizin rolu buyuk
Bende tek cocuk annesiyim
Kizim 10 yasinda
İleride pisman olurmuyum bi kardesi olsunmu diye cok dusunuyorum
Dusunuyorum ama cok vaktim yok yas 34
Olmazsa boyle de cok mutluyuz
Olursa da cok severiz kizim da mutlu olur
Kardes iyi iyi de herkesin kardeslik iliskisi ayni degil orasi ayri bir mevzu
İki cocuk arasi yas farki az olsun konusunu hic anlamiyorum
Cocuklari ust uste buyutmenin yapayim aradan ciksin sonra rahar ederim dusuncesini cok bencilce buluyorum
Kizimin hicbirseyini kacirmadim ilgi alaka hep onun ustundeydi bunun zararini gormedim
Kardesler arasi yas farki zamanla kapanir
Herseyiyle ilgilendigim kardesim ikinci kizim gibi

Aslında böyle düşünmemin sebebi kardeşlerin ilişkisinin iyi olması.

Siz çok güzel bir örneksiniz.

Ben eşimi örnek aldım bu düşüncemde. Bir abisi ile arasında 10 yaş var ve ilişkileri iyi olsa da ortak aktiviteleri ve hobileri yok denebilir. Diğer abisi ile yaş farkı daha az ve ortak hobileri daha fazla.
Benim kardeşlerimle aramda pek yaş farkı yok, 3 kardeşiz, eşleri de dahil edip 6 lı takılırız çoğu zaman, çok da güzel olur.

Bu örneklerden yola çıkarak olacaksa yaş farkı olmasın demiştim.
 
Ben tek çocuk değilim ama paylaşımımız, dertleşmemiz vs hiç olmadı. Düğünümde de abim tutup etrafımda koşturacak değil haliyle. Bir de çocuğunuz erkek, kızlar gibi duygusal olup ''Kardeşim olsa da paylaşsam, düğünümde etrafımda olsa'' demeyecek ki.
Herkes kadın burada ve kızkardeşlerden örnek veriyor da sizin durumunuz öyle olmayacak.
 
Ben tek çocuk değilim ama paylaşımımız, dertleşmemiz vs hiç olmadı. Düğünümde de abim tutup etrafımda koşturacak değil haliyle. Bir de çocuğunuz erkek, kızlar gibi duygusal olup ''Kardeşim olsa da paylaşsam, düğünümde etrafımda olsa'' demeyecek ki.
Herkes kadın burada ve kızkardeşlerden örnek veriyor da sizin durumunuz öyle olmayacak.

Sizinle aynı durumda bir kız arkadaşım var.
Abisi ile arasında çok yaş farkı olmamasına rağmen ilişkileri çok yüzeysel. O da bana sizinle aynı yorumu yapmıştı.
 
Kızım 5,5 yaşında 4 yaşına gelene kadar asla 2. Çocuk düşünmedim. Buna teşvik eden en büyük neden babamı kaybetmem ve biz 4 kardeş olarak birbirimize sarılmamız. Bu duygudan kızımı mahrum etmemek için tamamen mantıksal olarak başladım bu çalışmalara. Tam 2014 ağustostan beri.

1 kimyasal gebelik geçirdim mart ayında. Bir daha olmadı üstüne. Ama hayırlısı böyle diyorum. Çünkü şu an çok istiyoruz. Kızım büyüdükçe daha sevimli hale geldi bizim için. Bizimle bir yetişkin gibi konuşuyor, anlatıyor, paylaşıyor, yardım ediyor, kendini ifade ediyor. Bu çocuk duygusu gittikçe yoğunlaşan bir duyguymuş meğer. Büyüdükçe daha çok seviyorsun… Ben de eşim de artık bunları yeniden yaşamak istiyoruz ve tabi kızım da..

İsteyerek bekliyoruz nasibinde varsa eğer..

Kesinlikle 2. Çocuk derim ben. Yaşayanlar da hep öyle diyor.
 
Sizinle aynı durumda bir kız arkadaşım var.
Abisi ile arasında çok yaş farkı olmamasına rağmen ilişkileri çok yüzeysel. O da bana sizinle aynı yorumu yapmıştı.
annemler tam tersi ama.. yada gördüğüm bir kaç kişi... annemle dayım saatlerce dertleşirler.. babamın erkek kardeşi var mesela yanyana oturunca konuşmazlar bile bu biraz sizinle alakalı yetiştirme tarzıyla.. çocuklar gördüklerini yaparlar.. aralarında bağ kurarsanız bağ olur.. annem bize önce kardeşine sor der yada ablana.. bi bak o ne düşünüyor.. o yönlendirdikçe biz bağlandık.. herkes aynı olamaz..
 
gecmis olsun..bu huysuzluk boyle kalacak degil ya..elbet gececek biraz daha sabir..ayrica cocuk buyutmek zaten basli basina zor ve sorumluluk isteyen birsey, kolay oldugunu kim dediki??
genede derim Rabbim verirse dusun 2. yi kesinlikle...zor belki ama herseye deger ve iki kardes arasindakileri gormek ve yasamak cok duygulandiriyor insani. zor sureclerin gecici oldugunu dusun ve kendini ikna et...
 
Sizinle aynı durumda bir kız arkadaşım var.
Abisi ile arasında çok yaş farkı olmamasına rağmen ilişkileri çok yüzeysel. O da bana sizinle aynı yorumu yapmıştı.
Kardeş duygusundan eksik bırakmamak bana bahane gibi geliyor. Yani bebeğiniz kız olsaydı yapın derdim, 2 kız kardeşin paylaşımı çok çok farklı, tarif edilemez ama o çocuk erkek olunca pek de böyle bir şeye gerek kalmıyor. Abim koca adam, 1-2 yıl önce anneme ''Ne gerek vardı, neden doğurdun ki bunu?'' demiş. Yani o derece, herkes kardeşine yapışacak diye bir şey yok böyle durumlar da olabiliyor. Hem ben tek çocuk olmaktan şikayet eden bir erkek görmedim.
 
ben anne değilim olamıycamda iki çocuk olmalı bence en az 2 en fazla 4yaş arası iyi oluyor bunu bence bize değil bebeğinize sorun kardeş ister misin diye
 
Ya derdim bu, bu aralar.

İlk doğumumdan önce en az 3 çocuk derdim belki 4 bile olabilir.

Doğumdan sonra eşim de ben de 2 bize yeter dedik :)

Ama yaşları yakın olsun istemiştim, oğlum 2 yaşına yaklaşırken hamile kaldım isteyerek. Ancak düşükle sonuçlandı. O zaman hala çok istiyordum 2. çocuğu. Doktoruma korunmak istemediğimi söyledim, sen bilirsin dedi.
Ama düşük o kadar da kolay değilmiş. Hem fiziki hem manevi olarak zor oldu benim için.Ve artık isteğimi kaybettim ve 2. çocuğu erteledim.

Şimdi tamamen bu planımı iptal mi etsem diye düşünüyorum :KK43:

Çocuğum 2 yaşında ve 2 yaş sendromu mudur nedir, ailecek çok zorluyor bizi. Bir de kreşe başladı, çok seviyor okulu ama evde huysuz.

2. çocuk için maddi kaygım yok manevi kaygım var. İyi bir anne olmaya çalışıyorum herkes gibi elbette ama çok sabırlı birisi değilim mesela. Çocuktan sonra kendi kendime telkinde bulunarak biraz geliştirdim kendimi ama hala bazen çabuk parlayabiliyorum. Eşim çok daha sabırlıdır ama o bile 2 yaş sendromunda sakin kalamıyabiliyor.
O da benim kadar çocuk isteyen biri idi, o da şu an tek çocukla mı kalsak diyor.

Konuma herkes yorum yapsın lütfen, ama özellikle tek çocuklu arkadaşlar pişmanlar mı mutlular mı yazarlarsa sevinirim.
Yaş farkı hiç istemiyorum. Yani maksimum 4 yaş olsun aralarında diyorum. O yüzden aslında stresliyim. Hani hemen karar vermeliymişim gibi. Çünkü huyumdur, çocuğa karar vericem de aylar önceden fiziki hazırlıklarımı tamamlıcam da, işte folik asittir kilo vermedir vitamin depolamadır :) İşte bunları yaptım ikinci hamileliğimde ama unuttuğum kısım kendimi psikolojik olarak hazırlamakmış.

Of of diyerek bitireceğim.

tam benlik bir konu olmuş.. oğlum 22 aylık. hep 2 ya da 3 çocuk isterdim.. kısmet tabi.
oğlum doğduktan sonra annelik ne zormuş dedim :)
bazen araları az olsun diyorum sonra yıldığım yerde saçmalama sen bir çocuğa ancak yetiyorsun..
mesela dolmuşa biniyorum 2-3 çocuklu kadınları görüyorum sen yapamazsın baksana tek çocukla rezil oluyorsun diyorum..

yardım edenim de olmaz.. bakıcı ya da kreş olacak.. yani kafam karışık. oğlum bir de daha konuşmuyor ama anlıyor.. kendi işini halledebilsin konuşsun istiyorum.. ondan sonra Rabbim verirse isterim inş..
 
Cnm tam rahata ermissin biraz yasayin esinizle vakit gecirin bnce tekrardan 1 yil surecek o zorluga girmek vala ben kizimdan snra vazgectm 5 6 yil hic dusunmuyorum:)
 
gecmis olsun..bu huysuzluk boyle kalacak degil ya..elbet gececek biraz daha sabir..ayrica cocuk buyutmez zaten basli basina zor ve sorumluluk isteyen birsey, kolay oldugunu kim dediki??
genede derim Rabbim verirse dusun 2. yi kesinlikle...zor belki ama herseye deger ve iki kardes arasindakileri gormek ve yasamak cok duygulandiriyor insani. zor sureclerin gecici oldugunu dusun ve kendini ikna et...

çok güzel yorum yapmışsınız.
Çok zormuş gerçekten, ki benim çocuğum usludur, yani şu dönem huysuz evet ama genel itibariyle bize zorluk çıkarmaz.

Ama bu ara ağlıyor ağlıyor ağlıyor, istediğini yapınca da ağlıyor, yapmayınca zaten ağlıyor.
Ben bağırıyorum bir anlık. Sonra pişman oluyorum, sonra diyorum ki 2. çocuk senin neyine.
Yani kendimi bu konuda baya geliştirdiğimi düşünüyordum aslında ama bazen kendimi mi kandırıyorum diyorum.

Oğlum şimdiden paylaşımcı bir çocuk ama biraz da çekingen ve duygusal, kardeşi olumlu da karşılayabilir olumsuz da.
Huy olarak bana benziyor biraz. Mesela ben benden sonra doğan kardeşimi bebekken hiç benimseyememişim, çok kıskanmışım. Anneme küsmüşüm. Annem arkamdan hep ağlarmış.
 
Cnm tam rahata ermissin biraz yasayin esinizle vakit gecirin bnce tekrardan 1 yil surecek o zorluga girmek vala ben kizimdan snra vazgectm 5 6 yil hic dusunmuyorum:)
o zamanda hic istemeyceksin..tekrar uykusuz geceler gazli geceler..ek gida..cis kaka..hahah ara ne kadar acilirsa o kadar zor kendini hazirlamak diye dusunuyorum.
 
Ya derdim bu, bu aralar.

İlk doğumumdan önce en az 3 çocuk derdim belki 4 bile olabilir.

Doğumdan sonra eşim de ben de 2 bize yeter dedik :)

Ama yaşları yakın olsun istemiştim, oğlum 2 yaşına yaklaşırken hamile kaldım isteyerek. Ancak düşükle sonuçlandı. O zaman hala çok istiyordum 2. çocuğu. Doktoruma korunmak istemediğimi söyledim, sen bilirsin dedi.
Ama düşük o kadar da kolay değilmiş. Hem fiziki hem manevi olarak zor oldu benim için.Ve artık isteğimi kaybettim ve 2. çocuğu erteledim.

Şimdi tamamen bu planımı iptal mi etsem diye düşünüyorum :KK43:

Çocuğum 2 yaşında ve 2 yaş sendromu mudur nedir, ailecek çok zorluyor bizi. Bir de kreşe başladı, çok seviyor okulu ama evde huysuz.

2. çocuk için maddi kaygım yok manevi kaygım var. İyi bir anne olmaya çalışıyorum herkes gibi elbette ama çok sabırlı birisi değilim mesela. Çocuktan sonra kendi kendime telkinde bulunarak biraz geliştirdim kendimi ama hala bazen çabuk parlayabiliyorum. Eşim çok daha sabırlıdır ama o bile 2 yaş sendromunda sakin kalamıyabiliyor.
O da benim kadar çocuk isteyen biri idi, o da şu an tek çocukla mı kalsak diyor.

Konuma herkes yorum yapsın lütfen, ama özellikle tek çocuklu arkadaşlar pişmanlar mı mutlular mı yazarlarsa sevinirim.
Yaş farkı hiç istemiyorum. Yani maksimum 4 yaş olsun aralarında diyorum. O yüzden aslında stresliyim. Hani hemen karar vermeliymişim gibi. Çünkü huyumdur, çocuğa karar vericem de aylar önceden fiziki hazırlıklarımı tamamlıcam da, işte folik asittir kilo vermedir vitamin depolamadır :) İşte bunları yaptım ikinci hamileliğimde ama unuttuğum kısım kendimi psikolojik olarak hazırlamakmış.

Of of diyerek bitireceğim.

Hiç çocuğum yok o üzden öncelikle "bekara koca boşamak kolay" diye başlıyorum :)

Benim tüm kardeşlerimle aramdaki aş farkı 2şer yaş. İnan bana o kadar arkadaş gibi büyüdük ki anlatamam.

Çocuğun şu an tam 2 yaş krizine her şeye "hooaayaaaooorrr" deme eğilimi var evet. Ama eer tek çocuk olursa yapacağın tek şey o olacak. Tüm enerjin onun olacak. Ve üzgünüm ama ortaya bencillik eğilimli bir birey çıkacak(Sadece öngörü).

Yaş farkı için bence 2 max. 3 ideal. Yoksa da 4 -5 tehlikelidir. Okula başladıktan sonra düşünün. Ama o zaman ikisi de birer tek çocuk gibi büyümüş olacak.

3 yaşından itibaren çocuk "bu benim, bu annemin bu ayşenin fatmanın" algısını yavaş yavaş kazanır. Bilişsel gelişimde "bu benim" algısı tam o yaşlarda ortaya çıkyıor. Ve tam siz ve eşiniz sadece nonuken bir kardeş gelirse, siz ortalıkta yokken ona zarar verme, aç bırakma, oynarken vurma, hatta daha ilerisi öldürmee kadar varabiliyor sonuçları.

Siz bilirsiniz ama yapın gitsin derim ben. İlk bikaç yıl zor gelir o arada da inanılmaz kilo veriliyor, fena mı :))
 
tam benlik bir konu olmuş.. oğlum 22 aylık. hep 2 ya da 3 çocuk isterdim.. kısmet tabi.
oğlum doğduktan sonra annelik ne zormuş dedim :)
bazen araları az olsun diyorum sonra yıldığım yerde saçmalama sen bir çocuğa ancak yetiyorsun..
mesela dolmuşa biniyorum 2-3 çocuklu kadınları görüyorum sen yapamazsın baksana tek çocukla rezil oluyorsun diyorum..

yardım edenim de olmaz.. bakıcı ya da kreş olacak.. yani kafam karışık. oğlum bir de daha konuşmuyor ama anlıyor.. kendi işini halledebilsin konuşsun istiyorum.. ondan sonra Rabbim verirse isterim inş..

benim oğlum 24 ayıı bitirdikten sonra başladı konuşmaya, şankınlıktan ne yapacağımızı bilemedik :)
şu an 25.5 aylık, şarkı söylüyor. Bir anda nasıl gelişme yaşadı anlayamadık. Tam 24 aylıkken kreşe başladı, onun mu etkisi yoksa yaşı geldi de ondan mı bilemiyorum.
 
Ben de kardeşten yanayım... Oğlum 11 aylık şu an... Ben de 3-4 yaşına gelince düşünüyorum.. Eşime kalsa 2 yaşında tekrar istiyor ama çok zorlanırım biliyorum.. Çalışmak, ev, iş, yemek, bebeğimle kaliteli vakit geçirmek, eşime istediği vakti ayırmak vs... Bunları en iyi şekilde yapabilmem için biraz daha beklemem gerekiyor.. Bence yine de yalnız olmasın hayatta çocuğunuz.. Bir kardeş olmalı..
 
çok güzel yorum yapmışsınız.
Çok zormuş gerçekten, ki benim çocuğum usludur, yani şu dönem huysuz evet ama genel itibariyle bize zorluk çıkarmaz.

Ama bu ara ağlıyor ağlıyor ağlıyor, istediğini yapınca da ağlıyor, yapmayınca zaten ağlıyor.
Ben bağırıyorum bir anlık. Sonra pişman oluyorum, sonra diyorum ki 2. çocuk senin neyine.
Yani kendimi bu konuda baya geliştirdiğimi düşünüyordum aslında ama bazen kendimi mi kandırıyorum diyorum.

Oğlum şimdiden paylaşımcı bir çocuk ama biraz da çekingen ve duygusal, kardeşi olumlu da karşılayabilir olumsuz da.
Huy olarak bana benziyor biraz. Mesela ben benden sonra doğan kardeşimi bebekken hiç benimseyememişim, çok kıskanmışım. Anneme küsmüşüm. Annem arkamdan hep ağlarmış.

ornek vereyim.. benimde 3 yasinda ve 6 aylik bebeklerim var...ilk dogdugunda tabiiki kiskandi, ama suan oyle bir opuyor sariliyorki..hatta aglarken ogluma git kardesine konus teselli et diyorum isim varsa kisa sure..gidip maskaralik yapip hos ediyor onu (: hayat zor belki ama inan 2 kat mutluluk...ve su akip yolunu buluyor inan bana.
 
benimde bir oğlum var sendromları dibine kadar yaşıyoruz şuan 4 yaşında okula başladı bu sene gitgide zorlaşıyor her şeyi
ve bazen tek çocuk neyime yetmiyor diye düşündürüyor bana ama yine de hem kendim için hem oğlum için bir kardeş daha allah izin verirse tüm zorluklarına rağmen düşünüyorum.
bence sizde düşünün en azından 3 yaşını geçtikten sonra düşünün rabbim hayırlı sağlıklı evlatlar nasip etsin.
 
benim oğlum 24 ayıı bitirdikten sonra başladı konuşmaya, şankınlıktan ne yapacağımızı bilemedik :)
şu an 25.5 aylık, şarkı söylüyor. Bir anda nasıl gelişme yaşadı anlayamadık. Tam 24 aylıkken kreşe başladı, onun mu etkisi yoksa yaşı geldi de ondan mı bilemiyorum.

ayy inş darısı da bize.. senin fındığa maşallah.. ben de iple çekiyorum o günleri hayırlısıyla..
 
o zamanda hic istemeyceksin..tekrar uykusuz geceler gazli geceler..ek gida..cis kaka..hahah ara ne kadar acilirsa o kadar zor kendini hazirlamak diye dusunuyorum.
Belki hani ozlem olur arada kucuk bebek ozlemi o araya sıkıştırabilirim :D ben kucuk bebek izlemeye bile bayilirdm ama kizimdan snra kucuk bi cocugu kucagima bile almak istemiyrm o zor geceler aklima gelio:)
 
Back