İKİNCİ ANNELİK İÇİN ÇOK MU GEÇ?

Evet ekonomik olarak şartlar zor, gerçekler bunlar ama inanın bazı manevi şeyler parayla satın alınamıyor.
Kesinlikle yaşınız müsaitken, kızınız tam kardeşle büyüyecek yaştayken yapın derim,
ben o yaştayken yapmadığıma bin pişmanım.

Evet başka alanlarda mutlu oldum, kariyerim oldu, başarılı bir iş kadını oldum, eşimle her yeri gezdik eğlendik yedik içtik,
tek çocuk yeter anneliği de tattım daha ne olsun dedim ama
gelin görün ki,
kızım büyürken her imkana sahip olmasına rağmen söylüyorum bunu inanın ki bir kardeşle büyüse daha mutlu bir çocuk olarak büyürdü ben buna inanıyorum.
Keşke 30 lu yaşlarımın başında olsam şimdiki aklımla😊
"ben o yaştayken yapmadığıma bin pişmanım"
işte bende bi gün bunu demekten korkuyorum. evet çocuğum şuan ne yazık ki bakıcı ile büyüyor, evet borcumuz var ama yani bu günler geçecek. geriye sadece aile kalacak. kuzen, hala dayı bir kardeşten daha yakın olamaz ki .yani bende böyle düşünüyorum. inşallah bakalım
sizin içinde geç değil bence. benimde abimle aramda 10 yaş var. iyi ki ben olmuşum :) abimde böyle düşünüyordur eminim. zaten beni abim büyüttü diyebilirim. şuan ne kadar uzakta olursak olalım bi sesini duymak bile yetiyor
 
"ben o yaştayken yapmadığıma bin pişmanım"
işte bende bi gün bunu demekten korkuyorum. evet çocuğum şuan ne yazık ki bakıcı ile büyüyor, evet borcumuz var ama yani bu günler geçecek. geriye sadece aile kalacak. kuzen, hala dayı bir kardeşten daha yakın olamaz ki .yani bende böyle düşünüyorum. inşallah bakalım
sizin içinde geç değil bence. benimde abimle aramda 10 yaş var. iyi ki ben olmuşum :) abimde böyle düşünüyordur eminim. zaten beni abim büyüttü diyebilirim. şuan ne kadar uzakta olursak olalım bi sesini duymak bile yetiyor

Biz 2010 da evlendiğimizde hiçbir şeyimiz yoktu😊
Eşimle ikimiz çalıştık, herşeyimizi kendimiz yaptık, para bugün yok yarın var,
Var olanın da yarın yok olmayacağı meçhul.
Başınızı sokacak bir eviniz varsa, sağlığınız yerindeyse, çalışabiliyor para kazanabiliyorsanız emin olun bu dünyanın en güzel şeyi ve yetiyor,
Yeter ki şükür etmeyi ve hayatınızdaki zenginlikleri görmeyi bilin🙏🏻

Aynen dediğiniz gibi borçlar ödenir,
para gelir gider ama geriye aile kalır, sevgi kalır,
eş kardeş anne baba kalır.
Lütfen geç kalmayın🙏🏻
 
e kalpten istiyorsaniz kimseyi dinlemeyin.
imkaniniz da varmis. bir rahim filmi cektirip biraz daha deneyin olmadi geciktirmeden tupbebek yapin. yasiniz daha genc benim tanıdığım hem gercek hayattan hem kkdan cok insan var 39+ cocuk sahibi olan

Çevremde çok ses var, bir iki defa açacak oldum özellikle arkadaş çevrem bu yaştan sonra başına bela mı alacaksın, kızın büyüdü, gez toz keyfine bak gibi laflar ediyor😊 kötü niyetli değiller biliyorum ama ben zaten gezdim yeterince, bu yaşıma kadar hayal ettiğim her yere gittim, eşimle gerçekten hayatın tadını çıkardık diyebilirim.

Ama mesela size şöyle bir örnek vereyim, geçtiğimiz yaz tatilde eşimle oturuyoruz, baktım kızım elinde telefonda arkadaşlarıyla konuşuyor, gel kızım yanımıza diyoruz ama artık bizimle değil arkadaşlarıyla eğleniyor onlarla vakit geçiriyor😊
Bizde kaldık eşimle başbaşa o an garip hissettim kendimi, hayata karşı heyecansız, her şeyi yaşayıp bitirmişim ve geriye bir şey kalmamış gibi,
sanki o an yanımızda küçük bir çocuk daha olsa ona güler eğlenir ya da belki sinirlenirdik😀
oysa o an sessizlik kapladı içimi😊
Bilmiyorum duygusal olarak garip bir süreçten geçiyorum sanırım😊
 
Öyle mi diyorsunuz, içime su serpildi.😊
Ben bu fikrimi paylaştığımda
bu yaşta, çocuğunda bu kadar büyümüşken ne gerek var olmaz falan diyen oldu çevremde, kafam allak bullak.
Olur mu oyle sey elaleme ne. Benim abilerim benden 20-22 yas buyukler. Ne olursa olsun biliyorum ki onlar orada dag gibi arkamda. Bu bir guctur… hicbir sey icin gec degil🥲
 
Olur mu oyle sey elaleme ne. Benim abilerim benden 20-22 yas buyukler. Ne olursa olsun biliyorum ki onlar orada dag gibi arkamda. Bu bir guctur… hicbir sey icin gec degil🥲

Bu örnekleri söylediğinizde gerçekten içime ferahlık geliyor. Yazdığınız için çok teşekkür ederim size🙏🏻

"Ne olursa olsun biliyorum ki onlar orada dag gibi arkamda."

İşte bu söylediğiniz cümle, hayattaki hiçbir maddi karşılığı olmayan en büyük zenginliktir🙏🏻

Allah başınızdan eksik etmesin abilerinizi🙏🏻
 
Tamamdır o zaman hemen doktora bir randevumu alıyorum, muayenemi tüm testlerimi yaptırıyorum.

2 yıl önce bebek olayına niyetlenip yaptırdığımda çok iyi çıkmıştı ama belki eşinizin sperm kalitesi düşmüş olabilir demişti, çok üzerinde durmamıştım, öyle bir durum tekrar söylenirse ne yapılacak bilmiyorum.

Fikir beyan ettiğiniz çok teşekkür ederim🙏🏻
insan çevresinden destek bulamayınca daha da
karmaşıklaşıyor herşey ve ben resmen bunu yaşıyorum son zamanlarda.
Eşinizin sperm kalitesi düşük olsa bile onun da çözümleri var hiç karamsar olmayın. Allah gönlünüze göre sağlıklı evlat nasip etsin. Her şey gönlünüzce olsun çok güzel bir karar vermişsiniz gelişmeler olursa buradan takip edeceğim sizi 😊
 
Şöyle ki sizin için değil ama doğacak çocuğunuz için geç olabilir. Bunu kendi deneyimimden yola çıkarak söylüyorum. Annem beni 38 yaşında doğurdu. Abimle 12, ablamla 14 yaş fark var aramızda. Biraz kaza sonucu doğmuşum diyebilirim. Anneme sorsam çok mutlu benden sonra başka çocuğu olsaydı da çok mutlu olacağından eminim. Abim ve ablam için dünyaya gelmem çok güzel bir şeymiş. Ablam hep küçük kardeşi olsun istermiş falan. Daha küçük yaşımdayken tek çocuk gibi büyüdüm. Abim üniversiteye gitti, ablam evlendi gitti. Onlar için güzel gelmişim ama ben hep yalnız gibiydim. Ha şimdi diyeceksiniz ki kızım da yalnız büyümesin bu konuda da haklısınız demek istediğim yaş farkı arttıkça küçük olan için bir şey değişmiyor o da yalnız hissedebilir benim gibi. Yaşınız asla geç değil bu konuda endişe edecek bir şey yok. İnsanların ilk çocukları sizin yaşınızda oluyor artık. Çocuk için kardeş yapılmaz bana göre. Anne ve baba gerçekten istiyorsa yapılır. Yaş farkı çok olunca büyük olan çocuk için önemli değil belki ama küçük olan için zor olabiliyor. Ha hiç kardeş olmaması da kötüdür belki. Abim ve ablamla çocukluğumda çok zaman geçiremesem de iyi ki varlar. Demem o ki kızınız açısından değil de kendi açınızdan gerçekten isteyip istemediğininizi iyice düşünün.
 
Herkese merhaba.
39 yaşındayım,
2012 doğumlu bir kızım var ve yeniden anne olmak istiyorum.
Neden bu kadar geç kaldın diyebilirsiniz belki ama aslında hep tek çocuğum olsun istedim.
Bundan 2-3 yıl önce bu fikrim tamamen değişti ve mutlaka bir kardeş olmalı diye düşünmeye başladım, esimle bir süre korunmadık fakat olmadı.
Doktora gittiğimde herşeyin çok normal ve iyi durumda olduğunu söyledi, yine de hamile kalamadım. Ben de vazgeçtim ama
keşke 2 yıl önce vazgeçmeseymişim diyorum.

Şimdi düşününce, belki maddi olarak her türlü imkanımız var ama kızım çok yalnız büyüyor, bizler yaşlandığımızda bu hayatta olmadığımızda yapayalnız kalacak.
Bunları düşünüp vicdan azabı duyuyorum.
Şimdi yine korunmuyoruz fakat hamile kalamıyorum, bu durumu son zamanlarda çok kafama taktım,
ne yapmalı nasıl bir yol izlemeliyim?
45 yaşında doğum yapan akrabalarım var :) yaş teferruat sadece. Kendinizde o enerjiyi buluyorsanız ki 39 yaşında da bi zahmet buluverin 😁 doğurun. Çevrenizde o yorumları yapanların bakış açısına da şoklar içindeyim o neyin ve nerenin kafası acaba
 
Herkese merhaba.
39 yaşındayım,
2012 doğumlu bir kızım var ve yeniden anne olmak istiyorum.
Neden bu kadar geç kaldın diyebilirsiniz belki ama aslında hep tek çocuğum olsun istedim.
Bundan 2-3 yıl önce bu fikrim tamamen değişti ve mutlaka bir kardeş olmalı diye düşünmeye başladım, esimle bir süre korunmadık fakat olmadı.
Doktora gittiğimde herşeyin çok normal ve iyi durumda olduğunu söyledi, yine de hamile kalamadım. Ben de vazgeçtim ama
keşke 2 yıl önce vazgeçmeseymişim diyorum.

Şimdi düşününce, belki maddi olarak her türlü imkanımız var ama kızım çok yalnız büyüyor, bizler yaşlandığımızda bu hayatta olmadığımızda yapayalnız kalacak.
Bunları düşünüp vicdan azabı duyuyorum.
Şimdi yine korunmuyoruz fakat hamile kalamıyorum, bu durumu son zamanlarda çok kafama taktım,
ne yapmalı nasıl bir yol izlemeliyim?

Sırf bunun için çocuk yapılmaz bence.
Zaten 12 yaşına gelmiş. Belirli bi süre sonra lise üniversite derken kendi hayatına odaklanacak.
Ayrıca her kardeşi olan öyle mutlu olmuyor, ister istemez hayat herkesi başka yönlere savurabiliyor.

Ama illada istiyorsanız eşinizle güzelce konuşun bu konuyu. Oda hazırmı herşeye tekrar sıfırdan başlamaya?

Maddi manevi bi sorun yoksa doktora gidip gerekli kontrolleri yaptırabilirsiniz. O size bir yol söyleyecektir.
 
Herkese merhaba.
39 yaşındayım,
2012 doğumlu bir kızım var ve yeniden anne olmak istiyorum.
Neden bu kadar geç kaldın diyebilirsiniz belki ama aslında hep tek çocuğum olsun istedim.
Bundan 2-3 yıl önce bu fikrim tamamen değişti ve mutlaka bir kardeş olmalı diye düşünmeye başladım, esimle bir süre korunmadık fakat olmadı.
Doktora gittiğimde herşeyin çok normal ve iyi durumda olduğunu söyledi, yine de hamile kalamadım. Ben de vazgeçtim ama
keşke 2 yıl önce vazgeçmeseymişim diyorum.

Şimdi düşününce, belki maddi olarak her türlü imkanımız var ama kızım çok yalnız büyüyor, bizler yaşlandığımızda bu hayatta olmadığımızda yapayalnız kalacak.
Bunları düşünüp vicdan azabı duyuyorum.
Şimdi yine korunmuyoruz fakat hamile kalamıyorum, bu durumu son zamanlarda çok kafama taktım,
ne yapmalı nasıl bir yol izlemeliyim?
yetimhanede buyuyen cocuklar hayat boyu yanlız kalıyor


ya da mesela 50'sinden sonra mal mulk hırsına gırıp, kardeslerını en zor durumda bırakan, abı ablaya denılmeyecek , ve benım ıcın ölduler dıyen esımın yanlızlıgı pekı. var ama yok ustelık en yakın arkadaslarının abısı, daha cok abılık yaptı dıye ıcı acıyor mesela

ha kardesı olsun ısteyebılırsınız, ınsan ılıskılerınde paylasmak vs gıbı durumları daha erken yasasın ve ozumsesın dıye. ya da sız ıkıncı bır heyecan. ya da daha kalabalık bir aıle ya da bır cok farklı sebeple. ama cocugunuz, yanlız kalacak dıye mı yenıden maddı manevı zorlu bır surece gırmek, hem de yas daha da gecıyorken

41,5 yasındayım cok ıstedım ama cocugum olmadı ama ben bıle sımdı cocugumun ıkızı olsun, kardesı olsun dusunmem. bır cocugu, kendı bencıl duygularımla bıle ıstememem gerekır dıye dusunuyorum gercekten ne kadar ıstıyorum, ya da gercekten yeter mıyım dıye dusunurdum mesela
 
Herkese merhaba.
39 yaşındayım,
2012 doğumlu bir kızım var ve yeniden anne olmak istiyorum.
Neden bu kadar geç kaldın diyebilirsiniz belki ama aslında hep tek çocuğum olsun istedim.
Bundan 2-3 yıl önce bu fikrim tamamen değişti ve mutlaka bir kardeş olmalı diye düşünmeye başladım, esimle bir süre korunmadık fakat olmadı.
Doktora gittiğimde herşeyin çok normal ve iyi durumda olduğunu söyledi, yine de hamile kalamadım. Ben de vazgeçtim ama
keşke 2 yıl önce vazgeçmeseymişim diyorum.

Şimdi düşününce, belki maddi olarak her türlü imkanımız var ama kızım çok yalnız büyüyor, bizler yaşlandığımızda bu hayatta olmadığımızda yapayalnız kalacak.
Bunları düşünüp vicdan azabı duyuyorum.
Şimdi yine korunmuyoruz fakat hamile kalamıyorum, bu durumu son zamanlarda çok kafama taktım,
ne yapmalı nasıl bir yol izlemeliyim?

Kusura bakmayın yanlışda anlamayın sevgi pıtırcığı olamayacağım ve evet geç.
Sizin için değil doğacak bebek için GEÇ.

O çocuğun doğması ele avuca gelmesi derken 40ların başında olacaksınız, ilk çocuğunuzdaki tahammülünüzde enerjinizde olmayacak o çocuğa haksızlık değil mi bu?

30una kadar anne olmuş bir kadınla 40larda anne olmuş bir kadın bir olur mu?
İlk çocuğumda çalıştım falan yazmışsınız ama bu bir bahane değil kusura bakmayın her şey zamanında tadında yaşanır. Madem kızınız var tüm hayatınızı ona fokuslayın yaşayın. Hiç anne olmamış bir kadın değilsiniz bu kadar dramatize edecek bir olay yok ortada.
Hamile kalacağınız yaşlarda çocuğun engelli doğma riski bile artıyor, iyi düşünün, son pişmanlık fayda etmez.
Bunu 5 sene önce düşünüp yapmış olsaydınız olurdu artık çok geç. Yapmayın. Benim fikrim ve gerçekler bunlar.
 
Eşinizin sperm kalitesi düşük olsa bile onun da çözümleri var hiç karamsar olmayın. Allah gönlünüze göre sağlıklı evlat nasip etsin. Her şey gönlünüzce olsun çok güzel bir karar vermişsiniz gelişmeler olursa buradan takip edeceğim sizi 😊

Teşekkür ederim🙏🏻 ama hala tam karar veremiyorum sürekli kafam karışıyor😔
 
Şöyle ki sizin için değil ama doğacak çocuğunuz için geç olabilir. Bunu kendi deneyimimden yola çıkarak söylüyorum. Annem beni 38 yaşında doğurdu. Abimle 12, ablamla 14 yaş fark var aramızda. Biraz kaza sonucu doğmuşum diyebilirim. Anneme sorsam çok mutlu benden sonra başka çocuğu olsaydı da çok mutlu olacağından eminim. Abim ve ablam için dünyaya gelmem çok güzel bir şeymiş. Ablam hep küçük kardeşi olsun istermiş falan. Daha küçük yaşımdayken tek çocuk gibi büyüdüm. Abim üniversiteye gitti, ablam evlendi gitti. Onlar için güzel gelmişim ama ben hep yalnız gibiydim. Ha şimdi diyeceksiniz ki kızım da yalnız büyümesin bu konuda da haklısınız demek istediğim yaş farkı arttıkça küçük olan için bir şey değişmiyor o da yalnız hissedebilir benim gibi. Yaşınız asla geç değil bu konuda endişe edecek bir şey yok. İnsanların ilk çocukları sizin yaşınızda oluyor artık. Çocuk için kardeş yapılmaz bana göre. Anne ve baba gerçekten istiyorsa yapılır. Yaş farkı çok olunca büyük olan çocuk için önemli değil belki ama küçük olan için zor olabiliyor. Ha hiç kardeş olmaması da kötüdür belki. Abim ve ablamla çocukluğumda çok zaman geçiremesem de iyi ki varlar. Demem o ki kızınız açısından değil de kendi açınızdan gerçekten isteyip istemediğininizi iyice düşünün.

Sizde çok haklısınız ne diyebilirim ki..
 
45 yaşında doğum yapan akrabalarım var :) yaş teferruat sadece. Kendinizde o enerjiyi buluyorsanız ki 39 yaşında da bi zahmet buluverin 😁 doğurun. Çevrenizde o yorumları yapanların bakış açısına da şoklar içindeyim o neyin ve nerenin kafası acaba

Vardır ama işte geç mi normal mi off bilmiyorum kafam epeyce karışık şu sıralar valla😊
Bulmalı mıyım bazen çok yaşlanmış hissediyorum kendimi😊
Bizim buralarda çocuktan çok evcil hayvan görüyorum zaten😀 gerçi hayvanları da çok severim onların da yeri ayrı ama🤭
 
Sırf bunun için çocuk yapılmaz bence.
Zaten 12 yaşına gelmiş. Belirli bi süre sonra lise üniversite derken kendi hayatına odaklanacak.
Ayrıca her kardeşi olan öyle mutlu olmuyor, ister istemez hayat herkesi başka yönlere savurabiliyor.

Ama illada istiyorsanız eşinizle güzelce konuşun bu konuyu. Oda hazırmı herşeye tekrar sıfırdan başlamaya?

Maddi manevi bi sorun yoksa doktora gidip gerekli kontrolleri yaptırabilirsiniz. O size bir yol söyleyecektir.

Yok hayır sadece kardeş için değil ama o da bir sebep.
Kalabalık bir aile değiliz.
Kardeşi bırakın, kuzeni bile yok maalesef.
Fakat tabi söylediklerinizde de haklısınız.
Doktora önce kendim gidip bir muayene olup önerisini almak istiyorum tabi ilk iş olarak.
Bu arada eşimle henüz ciddi bir şekilde konuşmadık hiç, her ne kadar bu konuda şakalaşıyor olsak da😊
 
yetimhanede buyuyen cocuklar hayat boyu yanlız kalıyor


ya da mesela 50'sinden sonra mal mulk hırsına gırıp, kardeslerını en zor durumda bırakan, abı ablaya denılmeyecek , ve benım ıcın ölduler dıyen esımın yanlızlıgı pekı. var ama yok ustelık en yakın arkadaslarının abısı, daha cok abılık yaptı dıye ıcı acıyor mesela

ha kardesı olsun ısteyebılırsınız, ınsan ılıskılerınde paylasmak vs gıbı durumları daha erken yasasın ve ozumsesın dıye. ya da sız ıkıncı bır heyecan. ya da daha kalabalık bir aıle ya da bır cok farklı sebeple. ama cocugunuz, yanlız kalacak dıye mı yenıden maddı manevı zorlu bır surece gırmek, hem de yas daha da gecıyorken

41,5 yasındayım cok ıstedım ama cocugum olmadı ama ben bıle sımdı cocugumun ıkızı olsun, kardesı olsun dusunmem. bır cocugu, kendı bencıl duygularımla bıle ıstememem gerekır dıye dusunuyorum gercekten ne kadar ıstıyorum, ya da gercekten yeter mıyım dıye dusunurdum mesela

Kardeşi olsun istiyorum evet, çünkü kalabalık bir aile değiliz.
Eşim ve ben yaşlandığımızda ya da hayatında olamadığımızda yapayalnız kalacak, bu fikri düşünüyorum çoğu zaman ama iki kardeş olduğunda birbirine destek olabilirler hayatlarında.
Tabi sizin bahsettiğiniz gibi kardeş örnekleri de var maalesef. Zaman ne gösterecek, bunu bilemeyiz ki.

Aramızda çok yaş farkımız yok, ben sizi de anlıyorum, bencillik mi ediyorum acaba, bu da doğru yetebilecek miyim?😔
 
Kusura bakmayın yanlışda anlamayın sevgi pıtırcığı olamayacağım ve evet geç.
Sizin için değil doğacak bebek için GEÇ.

O çocuğun doğması ele avuca gelmesi derken 40ların başında olacaksınız, ilk çocuğunuzdaki tahammülünüzde enerjinizde olmayacak o çocuğa haksızlık değil mi bu?

30una kadar anne olmuş bir kadınla 40larda anne olmuş bir kadın bir olur mu?
İlk çocuğumda çalıştım falan yazmışsınız ama bu bir bahane değil kusura bakmayın her şey zamanında tadında yaşanır. Madem kızınız var tüm hayatınızı ona fokuslayın yaşayın. Hiç anne olmamış bir kadın değilsiniz bu kadar dramatize edecek bir olay yok ortada.
Hamile kalacağınız yaşlarda çocuğun engelli doğma riski bile artıyor, iyi düşünün, son pişmanlık fayda etmez.
Bunu 5 sene önce düşünüp yapmış olsaydınız olurdu artık çok geç. Yapmayın. Benim fikrim ve gerçekler bunlar.
 
Herkese merhaba.
39 yaşındayım,
2012 doğumlu bir kızım var ve yeniden anne olmak istiyorum.
Neden bu kadar geç kaldın diyebilirsiniz belki ama aslında hep tek çocuğum olsun istedim.
Bundan 2-3 yıl önce bu fikrim tamamen değişti ve mutlaka bir kardeş olmalı diye düşünmeye başladım, esimle bir süre korunmadık fakat olmadı.
Doktora gittiğimde herşeyin çok normal ve iyi durumda olduğunu söyledi, yine de hamile kalamadım. Ben de vazgeçtim ama
keşke 2 yıl önce vazgeçmeseymişim diyorum.

Şimdi düşününce, belki maddi olarak her türlü imkanımız var ama kızım çok yalnız büyüyor, bizler yaşlandığımızda bu hayatta olmadığımızda yapayalnız kalacak.
Bunları düşünüp vicdan azabı duyuyorum.
Şimdi yine korunmuyoruz fakat hamile kalamıyorum, bu durumu son zamanlarda çok kafama taktım,
ne yapmalı nasıl bir yol izlemeliyim?
Ben 36 yaşındayım ilk çocuğu yapmaya yeni karar verdim :) 2.yi de 39 da yapsam mı diyorum. Yani bence geç değil. Kardeş iyidir :)
 
Herkese merhaba.
39 yaşındayım,
2012 doğumlu bir kızım var ve yeniden anne olmak istiyorum.
Neden bu kadar geç kaldın diyebilirsiniz belki ama aslında hep tek çocuğum olsun istedim.
Bundan 2-3 yıl önce bu fikrim tamamen değişti ve mutlaka bir kardeş olmalı diye düşünmeye başladım, esimle bir süre korunmadık fakat olmadı.
Doktora gittiğimde herşeyin çok normal ve iyi durumda olduğunu söyledi, yine de hamile kalamadım. Ben de vazgeçtim ama
keşke 2 yıl önce vazgeçmeseymişim diyorum.

Şimdi düşününce, belki maddi olarak her türlü imkanımız var ama kızım çok yalnız büyüyor, bizler yaşlandığımızda bu hayatta olmadığımızda yapayalnız kalacak.
Bunları düşünüp vicdan azabı duyuyorum.
Şimdi yine korunmuyoruz fakat hamile kalamıyorum, bu durumu son zamanlarda çok kafama taktım,
ne yapmalı nasıl bir yol izlemeliyim?
Ben açık konuşacağım. Senelerce istenmemis hayatinizi yaşamışsiniz. Şuan yine kendiniz için yanımızda bir çocuk olsun kızım büyüdü gibi düşünce ile istiyorsunuz sanki. Kızınız üniversitesi is derken gidicek. Yeni dogum yaptığınız çocukta tek büyüyecek. Ve siz o büyüdüğünde yaşınız ileri olacak. Genç anne her konu da daha avantajlı. Ve 37 yaştan sonra kadınlar da riskleri var gebeliğin. Beraber büyümeleri için geç. Ve imkan varken olmamış riskli yas ve ileri yaş için geç. Sizi üzmek için yazmıyorum. Kardeş guzeldir. Ama herkesin kardeşi olmuyor maalesef. İyi bir evlilik ve çocuğu olduğunda da yalniz olmuyor.
 
X