zor bir durum...
hastalıktan önce sorunlar başladığı için kuzene sevdiğine sıkı sıkı tutun aman bırakma falan diyemem.
evet hastalık zor bir süreç, hele çocuk sahibi olacak/olamayacak endişesi iyice germiştir, sinirlerinin bozulması normal ama karşısında ona anlayış göstermeye çalışan bir kadın var, bile isteye kırmak, sınırlarını zorlamak doğru değil.
e tedavi sürecinde de sen bana kötü davranıyorsun demek olmaz. ama adam bunu kullanırsa bu da çirkin...
öte yandan bu adam iyileşse, yine ayrılacaklar muhtemelen, e bu iyileşme sürecinde kız kendini 2-3-4 artık kaç yılsa iyice yıpratmış olacak...
ayrılmasalar, evlenseler yine yıpranmış iki insan olarak evliliğe başlayacaklar çok zor...
ayrılsa, allah korusun ama ölse, kuzeniniz vicdan azabından yaşayamaz.
gerçekten dediğiniz gibi. iki ucu b.klu değnek.
kararlar kişiseldir.
ben çok aşıksam, vazgeçemeyecek gibi isem, yanında kalırdım.
yok aklıma zaman zaman ayrılık düşüncesi geliyorsa, usulünce kendine çeki düzen ver derdim, devam ederse de sanırım ayrılırdım.
burada bana göre ayrılık sebebi hastalığı olmazdı. hastalık hepimiz için var.
hastalık sürecinde etrafındaki insanların anlayış göstermesi gerektiği kadar hasta kişinin de belli noktalarda göstermesi gerekiyor.
hastalık kimseye kabalık, dusuncesizlik yada daha ileri gidersek zalimlik hakkı vermez.