Sanki böyle bir yandan kizim aglarken bebek de aglayacak ve ben iki arada kalip ne yalacagimi bilemeyecegim gibi geliyor korkuyorum esim de en az benim kadar bakim üstlenir ama takdir edersiniz ki anne olmakla baba olmak cok farkliHepsinin yeri ayrı, özel ihtiyacı ayrı. Sevgi artıyor sizdeki sevgi sabit 2ye bolunmuyor
Insallah cünkü ailemden de böyle gırmedim tek kiskandigim konu kardesim ev oturmalarinda uyuyakalırdı onu tasırdı babam ikimizi de tasiyamayacagi icin ben hic uyuyakalamazdim annemin bel fitigi vardi kaldiramazdi beni sadece bunu kiskanmisimdir yoksa hic kiskanacak durum icine düsürülmedimben tek çocuğum ama çevremde görüyorum çocuklarına aynı davranmayan çok insan var. arkadaşlarımın anlattıkları da bu yönde. ama bu konuda dertlendiyseniz bence böyle bir anne olmazsınız.
Ay insallah ben de hayal ettigim gibi bir anne olurum o kadar korkuyorum ki özellikle de kizimi incitmekten bebek olan bir sekilde kendine baktirir vs ama kizim artik her seyden anlayacak yasa geldi haliyle onu incitmek beni cok korkutuyor üzerine hep cok düsülen bir cocuk oldu.Asamadigimiz problemde hemen uzman destegi aldik simartmadik ama istekleri makul ölcülerde yerine getirildi alerjikti zaten her seyi özeldi gittigimkz yerlere ona özel besinler götürdüm vs vs hep cok üzerine düsüldü,düsülüyormerhaba, iki çocuk annesi olarak nacizane tavsiyelerde bulunabilirim. Öncelikle hislerinizi anlayabiliyorum, insan kendini ilk çocuğundan başka birinin annesi olarak bile düşünemiyor. Ama bebeğiniz doğduğu andan itibaren iki çocuklu hayata adapte oluyorsunuz. Çocukların aslında kardeşleriyle problemleri yok, onların problemleri anne babanın sevgisini kaybetmek. Siz büyük çocuğunuzla iletişiminizi aynı şekilde devam ettirirseniz bir sorun olmaz. Kardeşler kavga eder, vuruşur, küser ama kin tutmazlar. Beş dakika sonra her şeyi unuturlar. Büyük çocuğu kırmıyim diye küçüğü sevmekten de alıkoymayın kendinizi, onun da ablası kadar hatta daha fazla size ihtiyacı var. Bir de her şeyi eşit yapmaya çalışmayın, eşitlik ve adalet farklı şeylerdir. Aralarında 4 yaş olacak, ihtiyaçları farklı iki çocuk olacaklar. Her birine ihtiyaç duyduğu şeyi verin. Eşit olacağım diye kendinizi hırpalamayın, her şeyden iki tane almam lazım diye düşünmeyin paylaşmayı öğrenecekler. Bebek uyurken sessiz olmasını tabi isteyebilirsiniz, bu ona zarar vermez. Oturur sessiz oyunlar oynarsınız. Önemli olan sessiz ol diye kızıp bağırmamak. Ama sesli ortamda uyumaya alışırsa da iyi olur bebek çok sessizliğe de gerek yok. Sen artık ablasın vs benim hiç kullanmadığım şeyler ama çevreden illa duyabilir. Ablalığı omuzlarına bir yük olarak değil de onu güçlendiren bir şey gibi gösterin. Kolaylıklar dilerim.
Sanki böyle bir yandan kizim aglarken bebek de aglayacak ve ben iki arada kalip ne yalacagimi bilemeyecegim gibi geliyor korkuyorum esim de en az benim kadar bakim üstlenir ama takdir edersiniz ki anne olmakla baba olmak cok farkli
Insallah sagolun adiniza üzüldüm ama bizim neslimizde aileden yana yara almayan cocuk cok cok nadir.Insallah ben de adil bir anne olabilirimKeşke her anne bu kadar hassas olsa
Zira diri diri gömdürmediklerine hayret ettiğim bir annem ve ailem var :)
Bu farkındalığa sahipseniz, adil bir annelik yaparsınız merak etmeyin.
Bu biraz benim mukemmeliyetci yapimdan kaynaklaniyor herhalde ya dediginiz gibi her sey esit olsa istiyor insan.Kizima hamileligim pandemiydi hep oldu bittiye denk geldim 2 li tarama testi dahi yaptiramadim mesela bu bebegime yaptirdim gecen gün bunu bile mesele haline getirdim ona yaptirmadim buna yaptirdim esit olmadi falanÇocuklarımın arası 7 yaş. Hamileyken çok garip hissediyordum. İlk çocuğumu çok seviyorum diye ikincisine bayağı yer yoktu sanki kalbimde. Doğdu, yeni yer açılmış gibi oldu. İkisi de canım benim.
İkincisi daha 24 günlük, ilkinden çok emiyor diye vicdan azabı çektim bugün. İlki de kendi emmemişti gayet halbuki. Adalet terazisine gerek duymadığımız bir noktaydı yani
İkisini de güncel duruma göre en iyi şartlarda büyütmek için kendime söz verdim.
Büyüğüne daha sen ablasın yapma etme diyecek bir durumum olmadı.
İlla ki hata da yapacağım, hayat.
Ah cocuklar,görümcem dogum yaptiktan sonra benim kizim da biberon isterim diye aglamisti bebegi mama icerken görünceBenim kızım da bi dönem bez takmak gibi şeylere özendi. Tamam bebek olmak istiyorsan olabilirsin tabii ama ben de sana bebekmişsin gibi davranmak durumunda kalırım o zaman, mesela lunaparka gidemeyeceksin, oyun alanlarına giremeyeceksin gibi örnekler verdim sevdiği şeylerden. Yok yok bebek olmak istemiyorum diye döndü anında
Iste annelik bu asla emin olamiyorsun dogru olan bu mu esitim degil mi adilim degil mi ve bitmeyen sorular doguma kadar asarim umarim bunu daha y ay var nasipseOğlum doğana kadar , kızıma hep ihanet ediyormuşum onun hakkına girecekmişim gibi gelirdi.Kızıma hamileyken hevesle videolar çeker, haftalık fotolarımı çekerdim.Oğlum da böyle bir garip hissediyordum.Fotoğraf video çekiyordum ama mecburen haksızlık olmasın diye.ya kızım kadar sevemezsem, ya kızımla ilgilenmezsem onun yüzünden!!!Gibi gibi…
Ama öyle olmadı.Tabiki küçüğü emzirmeye uyutmaya götürdüğüm zamanlarda kızım televizyonun karşısında uyuyup kaldığında , ya da büyüğün okuluyla ,kursuyla ilgilenirken küçüğü ateşli haliyle , sağılmış süt poşeti ile babaanneye dedeye bırakmak zorunda kaldığımda içimin cızzz ettiği zamanlar oldu.Ama annelik bu zaten.Hep vicdan, hep tereddüt.Pasta dilimi verirken bile milimetrik eşit olmaya çalışmak.Hangisini hangisinden ayırabilirsin ki
Insallah desteginiz icin cok tesekkür ederimAh ah o küçükler. Benimkilerin arasında 7 yaş var. İster istemez sen ablasin moduna girdik. Bir de zor bir bebekte, ilgi ufakliga yöneldi. Simdi biri 11 biri 4 yaşında. Ufaklık sanki abladan önce de hayatimizdaymis gibi onu kiskaniyorAma en küçük ihtiyaç duyduğunda abla da abla diye dibinde bitip diller döküyor. Onlar kardeş, tabiki adil olmak lazım ama cok da bu konulara takılmayın. Su akıyor yolunu buluyor...
Insallah hayallerimdeki gibi olur ikisine de mukemmel olamasam da melek gibi annem var dedirtsem yeterHer anne bu düşüncelere kapılmıştır. Ama olmuyor siz sadece ihmal etmemeye özen gösterin.
DEmek ki hazirliksiz hamile kalinsa da planli olsa da insan ilk etapta bocaliyorBenimde 5 yaşında oğlum var ve çok düşkünüm şuan 19 haftalık hamileyim oğluma ihanet etmiş gibi his ediyorum bebeği bilerek isteyerek yaptık ama böyle olacağını bilmiyordum çok mutsuz his ediyorumsizin gibi düşünüyorum ya
Tesekkur ederim insallah hayalimdeki gibi olurum anne olarak inanin cok sabirliyim kizimi bilenler bilir cok zor bir cocuk oldu her zaman arada ses yükselttigim olsa da asla kalbini kirmadim normalde ben cok fevri biriyimİlk aşamada bebeğin size daha çok ihtiyacı olduğu için bebekle daha fazla vakit geçirmek zorunda kalacaksınız. Bu büyük kızınızı ihmal ettiğiniz anlamına gelmeyecek. Sonrasında dengeyi kurmak size kalmış. O saydığınız cümleleri kurup kurmamak sizde. En başta şunu unutmayın büyük çocuk olmayı o istemedi. Sonrasında sabriniz ve hoşgörünüzle süreci iyi yönetirsiniz, takılmayın bu kadar, hamileliğin keyfini sürün.
Bazi aileler öyle olabiliyor ne yazik ki keske herkes adil olabilseÜç kız kardeşiz.Adil olamadı bizim aile.Kizmiyorum suçlamıyorum.Aştım ben bunları.Kimbilir belki ondan tek çocuk yaptim
Amiin cok tesekkur ederim insallahBence böyle düşünen dertlenen bir kadın gayet adaletli bir anne olur.
Hayırlısıyla kucağınıza alın inşallah.
Tesekkür ederim,yani benim kafamda da bu tarz yaklasimlarda bulunmak var insallah kafamda kurguladigim gibi yönetebilirim bu süreci daha vakit cok psikolojik olarak da kendimi hazirlamaya calisiyorumMerhaba,
Hayırlı olsun yavrularınız.
Benim iki çocuğumun arasında 8 yaş var. Doğmadan önceden başlayarak bir çok sürece büyük çocuğumu da kattım, onun bebekken kullandığı diğer çocuğa diye sakladığım her şeyi çıkardım, onun fikrini sordum, "kardeş kullansın mı? " diye. Bebek için alışveriş yaparken mutlaka abilik hediyesi aldım. Yakınlarıma sürekli tembih ettim, birine ne alırsanız, diğerine de lütfen diye. Bebek görmesine gelip büyüğe bir şey getirmeyenler için kenarda yedek hediye bile bulundurdum," X Halalar" sana bunu bıraktılar diye. İlk çocuğum ile her gece uyku öncesi bir sohbet, kitap okuma rituelimiz vardı. Bebekten sonra o an ya eşim ilgilendi bebekle ya da bebeğimi de abisinin yanına alıp aynı rutine devam ettik.
Anne baba olarak kaygımız adil ve hakkaniyetli olmak. Bütün davranışlarımız o yönde, inşallah yıllar geçtikten sonra onlar da bizimle aynı fikirde olurlar.
Ayy bilmiyorum bende bunun cevabını merak ediyorum sadece okumaya geldim konu üste çıksınKendi aileme bakiyorum ailem kardeşim ve benim aramda hic ayrim yapmadı büyürken olsun sonrasında olsun ne kardesim ne de ben ailem ayrim yapiyor demedik çikolata olsa annem ortadan bıçakla keser verirdi.Keza babam da öyle.Benim 3 yasında bir kizim var şu anda da 3 aylık hamileyim söyle ki ben 1 2 yıl sonra kizıma bir kardeş düsünürken Allah sürpriz bir şekilde bebegimi nasip etti.Tabii ki cok mutlu oldum,olduk ama bir yanim bebek dogduktan sonra ya kizım gözüme büyük gözükür de ona "ama sen ablasin ama sen abla oldun kardesin uyurken ses yapma etme kardesine onu yapma bunu yapma" tarzi seyler söylerim de ondan yasindan büyük seyler beklerim onu incitirim diye korkuyorum.Ayrim tabii ki yapmam ikisini de cok severim ama adil olamazsam özellikle de kizimi incitirsem diye cok korkuyorum bu korku normal mi ? Sizler de böyle hissettiniz mi ? Kizim ben hamileligimi ögrenene kadar hep zor bir cocuk oldu anlattim defalarca bilenler bilir.Ne zaman ki hamileligimi ögrendim cocuga bir uyum bir sakinlik geldi herkes farketti bunu acaba diyorum bakis acim mi degisti ona karsi da sakin kolay yönünü gördüm hormonlardan mi böyle hissediyorum sizler de böyle oldunuz mu ? Normal mi bu hisler ?
Mesela kizim cok zor bir cocuk dogdugu günden beri onu elestirmek icin demiyorum asla ama bazen gercekten insanin tahammülünu zorlayan bir cocuk ikinci cocuk sakin oldu diyelim mesela icten ice ah ablan da böyle olsaydi diye hayiflanir miyim diyorum kendi kendime.Ya da kizimdan da huysuz bir bebegim oldu diyelim ama ablan hic böyle degildi der miyim diyorum garip düsüncelerAyy bilmiyorum bende bunun cevabını merak ediyorum sadece okumaya geldim konu üste çıksın
Tek çocuk büyüdüm ve çocuğum yok bu yüzden örnekleme yapamam ama sanki herkes her evlada eşit davranamaz ya mesela biri çok yaramaz olsa diğeri çok uslu ister istemez uslu olana daha insan çekilmez mi cidden annelik hissi nasıl yani ciddi ciddi eşit mi o sevgi
Bende merak ediyorum bakalım anneler ne yorum yapacakMesela kizim cok zor bir cocuk dogdugu günden beri onu elestirmek icin demiyorum asla ama bazen gercekten insanin tahammülünu zorlayan bir cocuk ikinci cocuk sakin oldu diyelim mesela icten ice ah ablan da böyle olsaydi diye hayiflanir miyim diyorum kendi kendime.Ya da kizimdan da huysuz bir bebegim oldu diyelim ama ablan hic böyle degildi der miyim diyorum garip düsünceler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?